Όταν ο Κ αφήνει το υ...

Θα ήθελα τη γνώμη σας σχετικά με το τι είναι δόκιμο να γίνεται όταν ο/η Κ αφήνει το/τη υ του (νομίζω η διαδικασία ονομάζεται release, η ακριβής μετάφραση του όρου στα ελληνικά "απελευθέρωση" δε μου ταιριάζει και αν υπάρχει κάποιος άλλος όρος μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή).

Ο Κ ρίχνει μαύρη πέτρα πίσω του και δεν επικοινωνεί; Ή αραιά και που φροντίζει να μαθαίνει για την ευημερία του πρώην υ του; Η πρώτη επιλογή δείχνει αδιαφορία ή ένα τετελεσμένο γεγονός, επομένως δεν υπάρχει λόγος για μία κίνηση επικοινωνίας που μπορεί να γεννήσει φρούδες ελπίδες στην καρδιά του υ;

Από την άλλη πλευρά έχει νόημα το υ να παλέψει να αλλάξει τη γνώμη του Κ ή πρέπει να τη δεχτεί στωικά χωρίς να εκφράσει αντιρρήσεις; Αν το υ δεν παλέψει να μεταπείσει τον Κ του σημαίνει ότι δεν τον ήθελε αρκετά;

Το ξέρω ότι όπως όλες οι σχέσεις έτσι ούτε και οι ασσύμετρες μπαίνουν σε κουτάκια και ότι παίζουν πολύ παράμετροι ρόλο.

Υ.Γ Πολύ πιθανό να υπάρχει ήδη παρόμοιο θέμα, σε μία γρήγορη αναζήτη που έκανα δε βρήκα. Αν ναι συγνώμη, απλά παραπέμψτε με εκεί  

 

Κάθε φορά που απελευθέρωνα μιά υ, φρόντιζα να κρατάω κάτι από εκείνη (ένα χέρι, ένα πόδι, ένα μαστό) ώστε να της δώσω την ευκαιρία να επιστρέψει να το πάρει κι έτσι να μάθω νέα της.

 

@peleas το μέρος του σώματος που κρατούσες το επέλεγες με κριτήριο ποιο σου άρεσε περίσσοτερο ή ποιο έχει περισσότερο ανάγκη η υ ώστε να γύρισει πίσω το συντομότερο δυνατόν;  

 

Ξεκινώ την τοποθέτηση μου, γράφοντας ότι τουλάχιστον σε μένα η χρήση του ουδέτερου και του μικρού για τον/την Υ, δεν αρέσει καθόλου. Δεν βλέπω καμία ένδειξη σεβασμού σε αυτό το τελευταίο. Ούτε θεωρώ το Υ στοιχείο ( και εδώ το ουδέτερο το δέχομαι ) υποδεέστερο του Κ στοιχείου, αλλά ισάξιο και συμπληρωματικό. Μα as always, πιθανότατα ( αν όχι σίγουρα ) με βάση την βουδουσουμική "βίβλο" είμαι Κ γιαλατζί ( και το χαίρομαι ιδιαιτέρως χαχα )...

Για να μπω στο δια ταύτα...Πάνω από Κ και Υ είμαστε άντρες, γυναίκες, η οτιδήποτε άλλο θ' αυτοπροσδιοριζόμασταν....Και όπως σε μια οποιαδήποτε σχέση που λήγει...δεν βλέπω τίποτε το εποικοδομητικό για το "εγκαταλελειμμένο" μέρος να προσπαθήσει ν' αλλάξει "μυαλά" σ' εκείνον που αποχώρησε...Το ίδιο πιστεύω ότι πρέπει να ισχύει και σε μια λήξασα σχέση ανάμεσα σε έναν/μια Κ και σε έναν/μια Υ...Όπως και δεν βλέπω τι νόημα θα είχε για μια/έναν Κ να ενδιαφερθεί για τον/την πρώην Υ του/της...Τώρα αν οι δυο πρώην θα ήταν τόσο δεμένοι που να κατάφερναν αργά η γρήγορα, να δημιουργήσουν μια κάποια φιλική ( και χωρίς κατάλοιπα του παρελθόντος ) σχέση μετά τον χωρισμό/απελευθέρωση...Είναι άλλο ζήτημα που διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο και από πρώην σχέση σε πρώην σχέση, βουδουσουμιάρα η όχι...Το ίδιο που θα ίσχυε δηλαδή σε μια οποιαδήποτε βανίλλα σχέση που τελείωσε...Κατά την γνώμη μου όταν για έναν οποιοδήποτε λόγο τελειώνει μια σχέση, να χρησιμοποιούμε "φιογκάκια" βανίλλα η βουδουσουμου...Να ονομάζουμε το τέλος, απελευθέρωση η χωρισμό, δεν έχει καμία σημασία...ούτε αλλάζει την ουσία...

 

Μου αρέσουν οι άνθρωποι που ταπεινώνουν τον εγωισμό τους και προσπαθούν να επανέλθουν μετά από μια τέτοια απόφαση που δεν ήταν κοινή. Αυτό σημαίνει αγάπη πραγματική, αυτοκριτική και εσωτερική μεταμόρφωση, αλλά είναι σπάνιο. Αν βέβαια αυτή η προσπάθεια για επιστροφή δεν τροφοδοτεί απλά και μόνο μια ανάγκη για ψυχολογικό μαζοχισμό ή σαδισμό (π.χ μου αρέσει να σε παρακαλάω ή μου αρέσει να επανέλθω για να σου κάνω χειρότερο κακό ή να έχω εγώ την τελευταία λέξη αργότερα). Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβεται στην ψυχή και το μυαλό κάποιου. Επιστροφές χωρίς ουσιαστικές αλλαγές είναι ανακύκλωση. Καλύτερη η μοναξιά. Πολλές φορές έχω ακούσει ¨εγώ θέλω να είσαι καλά¨ ακόμα και αν συνέβη αυτό. Κολοκύθια. Παχιές κουβέντες. Όποιος ενδιαφέρεται να είσαι καλά, κάνει πράξεις όπως εγώ, όχι φιλολογία και χολή.

 

χαχαχα.... μου αρέσουν οι άνθρωποι που καταλαβαίνουν το χιούμορ.
Το επέλεγα με κριτήριο να δένει καλύτερα με την επίπλωση του σαλονιού μου.

 

Κατά 99,9% η "ξαναζεσταμένη σούπα" είναι άγευστη...Και πιστεύω ότι όλοι όσοι έχουμε φτάσει σε μια κάποια ηλικία, και κάποτε "ταπεινωθήκαμε" και κάποτε είδαμε άλλους να "ταπεινώνονται" για χάρη μας...Εγώ το άθλημα της επιστροφής το δοκίμασα δυο φορές στο παρελθόν...Και το τέλος επαναλήφθηκε νομοτελειακά και τάχιστα...Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν πάντα και οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα...

 

Αν και βγαίνω εκτός θέματος, δε νομίζω ότι κάποιες τυπικές λεπτομέριες δηλαδή του αν γράφεις με κεφαλαίο το Κ και με μικρό το υ σε κάνουν λιγότερο Κυρίαρχο από κάποιον άλλο. Αλλού είναι η ουσία κατά τη γνώμη μου.

 

Εγώ είδα αλλαγές σε αρκετά που συνέβησαν εξαιτίας των δικών μου αλλαγών. Από εκεί και πέρα τον παθολογικό εγωισμό τον θεωρώ αυτοκαταστροφικό και ότι χαρακτηρίζει ανόητους ανθρώπους που έχουν τα πάντα και όμως επιλέγουν την καταστροφή, την απομόνωση και τη φυγή από την πραγματικότητα ή πρόσκαιρες λύσεις ανάγκης και ανθρώπους που τους κοροιδεύουν, μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούν να προφέρουν μια συγνώμη, ναι την έκανα την μακακία.

 

Την ουσία...δηλαδή στα του νήματος που άνοιξες...πιστεύω ότι στην παρέθεσα στην συνέχεια της ίδιας παρέμβασης μου και της οποίας σχολίασες μονάχα την αρχή... 

...Αλλά αν μιλάς γενικά περί σεβασμού, είμαι απολύτως σύμφωνος μαζί σου... 

 

Γενικά μιλούσα. Το υπόλοιπο που αφορούσε το νήμα που άνοιξα δε το σχολίασα γιατί με βρήκε απόλυτα σύμφωνη  

 

(παρενθετικα, η καλλιτερη ελληνικη αποδοση, θεωρω, για το release ειναι "αποδεσμευση")