Όταν ο Κ αφήνει το υ...

Ευχαριστώ! Αυτή τη λέξη έψαχνα και δε μου ερχότανε  

 

@Inexperienced , εξαρτάται.
Από τους ανθρώπους. Από τον τύπο και το βάθος της σχέσης.Από το αν η αποδέσμευση ζητήθηκε ή δόθηκε.
Δε γνωρίζω ποιό είναι το δόκιμο, το δοκιμασμένο λέει όμως πως μετά την αποδέσμευση θα υπάρξει ο θρήνος, το πένθος. Ενδεχομένως και ο θυμός. Ακαθόριστος, αρχικά. Και στους δύο, ίσως όχι στις ίδιες δόσεις. Μα κρατούν λίγο.

Αν αντιλαμβάνομαι σωστά, το ερώτημά σου αφορά περισσότερο στην αποδέσμευση του υ από τον Κ. Δεν ξέρω τί θα έκανε ένας Κ, μα ένα υ, δυνατό και συγκροτημένο, δεν χρειάζεται την περίπου κυριαρχία για να προχωρήσει. Ημίμετρο. Ποις ζει στον περιπου παράδεισο; καλύτερα στην κόλαση  

Υποθέτω πως όταν ο Κ αποφασίζει την αποδέσμευση είναι σίγουρος πως έχει εξαντλήσει κάθε δυνατότητα επιβίωσης της σχέσης. Μα και το υ, το έχει αντιληφθεί. Το ξέρει. Το περιμένει. Και σέβεται την απόφασή του. Κάποιες φορές λυτρωτική και για τους δύο. Άλλωστε, τα σημάδια θα έχουν φανεί καιρό πριν.

 

@Inexperienced

από τις πρώτες διερευνητικές επαφές, για να καταλάβω με τι Κυρίαρχο έχω να κάνω, ρωτώ μόνον αυτό: Πώς αποδεσμεύει. Είναι δηλωτικό μιας αντίληψης πολλών πραγμάτων που αφορούν τις BDSM σχέσεις που κάνει.

Η μία σχολή σκέψης έιναι ότι με την αποπδέσμευση δίνει οδηγίες πλεύσης στην αποδεσμευμένη και έχει λίγο το νου του να βλέπει πώς πηγαίνει αυτή, χωρίς να μένουν περιθώρια ρομαντικών παλινδρομήσεων - ξέρουν πώς το κάνουν...

Το άλλο ΤΕΙ περί του πρακτέου είναι ότι δεν έχει καμμία διαφορά από οποιαδήποτε άλλη σχέση και ουδέν φροντίζει ο Κυρίαρχος. Η γνώμη μου είναι ότι αυτό είναι για kinky players κυρίως.

 

Ομολογώ ότι στο ευρύτερο BDSMικό "ξενοδοχείο" θα ήμουν ένας απλός επισκέπτης...Και σαν τέτοιος δεν θα σκεφτόμουν ποτέ, ούτε καν να προσπαθήσω ν'αλλάξω τους "κανόνες" λειτουργίας του ( αυτό που λένε "ήρθαν τα ήμερα, να διώξουν τ' άγρια )...Και πάντα στο συγκεκριμένο "ξενοδοχείο" ο τρόπος που θα βίωνα εγώ την όποια παραμονή μου...για τους σταθερούς του "ενοίκους", θα φάνταζα σίγουρα "αιρετικός"...Όσον αφορά το δικό μου βουδουσομιάρικο "σπιτάκι" εκεί τους κανόνες τους θέτω εγώ και αφορούν μόνο εμένα και την σύντροφο μου ( άρα κάνω ότι μου "καπνίσει" )...

Στο δια ταύτα...Περί αποδέσμευσης...Εμένα θα με λυπούσε ιδιαιτέρως αν θα έφτανα κάποτε στο σημείο να αποδεσμεύσω την σύντροφο μου...η να έφτανε εκείνη στο σημείο να ζητήσει την αποδέσμευση της ( και μιλάω για αποδέσμευση, μόνο για να χρησιμοποιήσω BDSMική ορολογία...Αν και δεν θα έβλεπα πουθενά δεσμά...Αλλά συνειδητή επιλογή του Υ στοιχείου να παραδώσει στα "χέρια" μου αρκετή "δύναμη" ως προς τον έλεγχο της προσωπικής του σφαίρας...Δύναμη η οποία δεν θα μου παρεχόταν τεκμαρτά από την μόνη ύπαρξη μιας οποιασδήποτε Κ ετικέτας μου...Αλλά επειδή θα την είχα κερδίσει και προπάντων διατηρήσει με την συμπεριφορά μου και τα όποια προσόντα μου...Τουτέστιν δεν κάνει το μαστίγιο τον Κ...η καλύτερα...μόνο ένα μαστίγιο δεν κάνει κάποιον Κ...Πάντα όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ...)

...Κατ' εμέ και το θέμα της αποδέσμευσης έχει να κάνει με το πως βλέπει ένας Κ τον εαυτό του ( και το Καπιλίκι του ), πως "βλέπει" τον/την Υ του και τούμπαλιν...Αν κάποιος αρέσκεται να υποδύεται τον ρόλο του πατέρα/μητέρας του/της Υ του, πιστεύω ότι και μετά την αποδέσμευση αυτού/αυτής του/της τελευταίου/τελευταίας θα διατηρήσει ένα κάποιο ενδιαφέρον/επίβλεψη της "επόμενης μέρας" του/της....Αν κάποιος που παραδόξως θα "έβλεπε" το θέμα σαν εμένα και την Υ του ( η τον Υ του ) δεν θα τον θεωρούσε ποτέ "παιδί" του/της ( τουλάχιστον όχι περισσότερο απ' όσο θα έβλεπε ένας/μια οποιοσδήποτε/οποιαδήποτε και σαν "παιδί" του/της έναν/μια οποιονδήποτε/οποιαδήποτε σύντροφο του/της ), σίγουρα δεν θα ενδιαφερόταν διόλου για το μέλλον μιας/ ενός πρώην του...Ότι θα είχε να δώσει ο ένας στον άλλο, το δίνει κατά τη διάρκεια της σχέσης, ασύμμετρης η μη...Μετά την λήξη εκείνης...ο καθένας το κουβαδάκι του και σε άλλη παραλία...

Όταν ο/η Κ αφήνει τον/την Υ του...αφήνει ένα αρτιμελές και θέλω να πιστεύω αρκετά συγκροτημένο ον...Δεν "αφήνει" ούτε ένα έπιπλο, ούτε ένα μωρό...που θα έχρηζε περαιτέρω καθοδήγησης...Και αν κάποιο ενδιαφέρον για τον/την πρώην Υ παραμένει...Πάντα για μένα θα ήταν απλά ανθρώπινο...Και όχι επειδή έτσι θα προβλεπόταν από τον BDSMικο κώδικα...και αν από αυτόν τον τελευταίο προβλέπεται ( ομολογώ ότι δεν το γνωρίζω, καθώς και ότι δεν είμαι κανείς πολύπειρος βουδουσουμιάρης...)...Ε τότε, τουλάχιστον και σ' εκείνο το σημείο του δεν θα τον αποδεχόμουν...Εγώ αν ποτέ άφηνα την σύντροφο μου...Θ' "άφηνα" ακριβώς πρώτα την σύντροφο μου και μετά την υποτακτική μου...Αλλά ο καθένας βιώνει τα πράγματα με τον τρόπο του και τους δίνει το βάρος που θα ήθελε να τους δώσει...

Υ.Γ. Αν αυτός ο τρόπος μου θεώρησης κάποιων πραγμάτων με θέτει εκτός βουδουσουμικής κοσμοθεωρίας...Κρατώ ευχαρίστως το Κ του Αναξίμανδρου ( το βαφτιστικό μου )...Από την στιγμή που με αυτόν τον τρόπο λειτουργώ άριστα μ' εκείνη ( κι εκείνη λειτουργεί εξίσου άριστα μαζί μου )...Και ας είχα μονάχα ( και πάντα στην σφαίρα μιας υπόθεσης που τουλάχιστον μέχρι σήμερα δεν έχει εμφανιστεί παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις ) "προβλήματα επικοινωνίας" με τους λοιπούς "βουδουσουμοφετιχοσυναδέλφους"...η ας μην με αποδεχόντουσαν αυτοί οι τελευταίοι ως "καθαρόαιμο" βουδουσουμιάρη...

 

 

συγγνωμη αλλά να ρωτήσω κατι? Ο υ δεν αφηνει ποτέ τον κ? γιατί η ερώτηση είναι μονόπλευρη?

 

Σύντροφος είναι εκ του συν + τροφός. Ο καθένας από τους δύο θρέφει τον άλλον, ψυχικά, πνευματικά, υλικά/σωματικά. Όρος που συνεπάγεται αμοιβαιότητα και ισότητα. Στο Μ/s δεν τίθεται θέμα συντρόφου, για αυτό και όποτε στο παρελθόν μίλησα για σύντροφο, και διεκδίκησα συντροφικότητα στα πλαίσια Μ/s είτε συγκρούστηκα, είτε απορρίφθηκα. Την αποδέσμευση την ζητούν μόνο οι σκλάβοι επειδή δεν έχουν τη δύναμη να την κάνουν πράξη μόνοι τους, είτε από αδυναμία/εξάρτηση, είτε από ψυχαναγκαστική εμμονή σε πρωτόκολλο. Το όποιο αίτημα για αποδέσμευση είναι άτοπο σε μια συν-τροφική σχέση. Είναι σαν να ζητάει ο υπάλληλος ή ο υπηρέτης από την κυρία του να τον απαλλάξει των καθηκόντων του με τρόπο τέτοιο ώστε να μην της προκαλέσει πρόβλημα στη ζωή της, λες και εκείνης η συμπεριφορά δεν του έχει προκαλέσει πρόβλημα. Μππρρρ αρχίζω να κρυώνω και που το σκέφτομαι.

Εξ ορισμού, στο M/s μιλάμε για σχέσεις πατεράδων-θυγατέρων, μανάδων-υιών. Όταν η ευθύνη μετατίθεται από τον Y στην Κ, τότε τι άλλο είναι ; Μου αρέσει το Y κεφαλαίο που καθιέρωσες. Στο εξής θα το χρησιμοποιώ. Σε πάω

To πρωτόκολλο ξέρεις τι λέει ; Η Κ υποστηρίζει ακόμα και τις συνθήκες ώστε ο Υ να περάσει στην επόμενη Κ, αν φυσικά το release έγινε ομαλά και αξιοπρεπώς, όχι παίζοντας ξύλο. Αυτό το έχω δει να συμβαίνει και το υπογράφω ότι συμβαίνει. Το βρίσκω εξαιρετικά "ανώτερο" όταν συμβαίνει, αν και είναι στα πλαίσια του πρωτο-κώλου...

 

Ως προς την μετάθεση της όποιας ευθύνης από την/τον Υ στον/στην Κ...εγώ την λαμβάνω από μόνος μου...και σίγουρα δεν θα έφτανα ποτέ στο σημείο την ζωή της άλλης, να σκεφτώ καν, να προσπαθήσω να την συνθλίψω...Δεν είμαι, ούτε μ' ενδιαφέρει, να γίνω ο δεσμοφύλακας κανενός...πόσο μάλλον της συντρόφου μου ( γιατί - και το επαναλαμβάνω -, πρώτα και πάνω απ' όλα είναι η σύντροφος μου και μετά η υποτακτική μου, η μαζόχα του σαδιστή μου κτλ κτλ...Και σχέση M/S, εγώ τουλάχιστον, ούτε νεκρός δεν θα την ήθελα )...Κυριαρχία εκείνου του είδους δεν μ' ενδιαφέρει καθόλου...Όπως και ποτέ δεν μου άρεσαν οι αδύναμες γυναίκες...Στο τέλος και πάντα κατ' εμέ, η αξία του/της Κ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την αξία του/της Υ του...

Σε κάθε περίπτωση δεν είμαι κανένας για ν'αμφισβητήσω το πρωτόκολλο...Αλλά σε αυτό του το σημείο δεν μου ταιριάζει και απλά δεν τ' ακολουθώ...Σ' εμένα δεν ταιριάζει...Οι άλλοι ας πράξουν κατά συνείδηση/αρέσκεια...

Υ.Γ. Σε πάω κι εγώ Nemo  

Υ.Γ. 2 Τα γραφόμενα σου περί συντροφικότητας, όπως και τα περί αποδεσμεύσεως με βρίσκουν απολύτως σύμφωνο... 

 

Όταν ο σκλάβος φύγει από μόνος του, όταν έρθει σε ρήξη ή κάνει ¨επανάσταση¨, δεν υπήρξε ποτέ σκλάβος. Αγαπούσε τη γυναίκα και πράγματι την υπηρετούσε, αλλά δεν ήταν σκλάβος. Ο άντρας πάντα υπηρετεί έτσι και αλλιώς. Η υπηρεσία δεν είναι σκλαβιά. Είναι στη φύση του άντρα-πατέρα. Η υπηρεσία είναι μια έννοια ανδρική-ενεργητική που εκφυλίστηκε σε παιχνίδια ρόλων από το Femdοm, αυτή την ανόητη και καταστροφική ¨αίρεση¨ της μισανδρίας που δεν έχει καμμία σχέση με το BDSM και που θα έκανε τον Μαρκήσιο ντε Σαντ να αυτοπυροβοληθεί αν ζούσε. Το πρωτόκολλο έχει αρετές, αλλά έχει και φοβερά μειονεκτήματα. Κυρίως μειονεκτήματα.

 

Πολύ σωστά το λες. Όταν η σχέση φτάνει στο τέλος , το καταλαβαίνουν και οι 2 .Έχουν γίνει οι προσπάθειες να ξαναμπεί το βαγόνι στις ράγες, αλλά μάταια. Τουλάχιστον έτσι θάπρεπε να
λειτουργεί ο Κ. Και στην περίπτωση αυτή ο Κ πάλι έχει την ευθύνη να σταθεί ο/η υ στα πόδια
του πριν την οριστική διακοπή της επικοινωνίας τους. Αυτό μπορεί να γίνει είτε μετά την
αποδεύσμευση, είτε πιο σωστά να Έχει φροντίσει μέσα από την εκπαίδευση , να μην είναι
ο/η υ ένα άβουλο και εξαρτημένο ον , αλλά μια συγκροτημένη προσωπικότητα που ξέρει να ξεπερνάει τα όποια προβλήματα.

 

αρκει να θελει κ το υ να αποδεσμευτει
γιατι αν δεν θελει βαζει θεους και δαιμονες και τα καταφερνει να φερει πισω τον Κ

 

Τότε μάλλον ο Κ δεν ήθελε πραγματικά να φύγει.  

 

Αν κάποιος/α δεν θέλει να επιστρέψει...Δεν πάει ο άλλος να κόψει τις φλέβες του...Δεν επιστρέφει...Θα είναι Κ, θα είναι Υ...Και καλά θα κάνει να μην επιστρέψει...Πόσο μάλλον όταν ο άλλος/άλλη προσπαθεί σώνει και καλά να τον κρατήσει δέσμιο του/της...Σ' εκείνη την περίπτωση θα ήταν απλά μια προσπάθεια, ν' αιχμαλωτίσουμε τον άλλο/άλλη και μάλιστα του χειρίστου είδους...Άσχημο πράγμα ο εκβιασμός, οποιουδήποτε είδους...και εκείνος/εκείνη που τον διαπράττει, το μόνο που "κερδίζει", είναι αρκετά μέτρα "γης" κάτω από τα μάτια του πρώην του...Κ/Υ/ Βανίλλα η φυστίκι...Τώρα αν κάποιος/κάποια αρέσκεται στο να έχει κάποιον/α στην ζωή του μόνο επειδή τον/την λυπάται η επειδή δεν θα είχε κάτι καλύτερο η επειδή θα ένιωθε "αναγκασμένος/η"...Καλή του/της όρεξη...Εγώ το θεωρώ θλιβερό και ελεεινά υποτιμητικό...