Όνειρα

Ο ουρανός ανάβει τα φώτα
τίποτα πια δε θα `ναι όπως πρώτα
Ξημέρωσε πάλι

Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο,
μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο
Μην ξημερώνεις ουρανέ

Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει
και τ’ όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει
Θα `μαι κοντά σου

Μόνο εκεί σε βλέπω καλέ μου,
εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς την ψυχή μου
με τα φτερά σου

Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις,
ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνεις
Μην ξημερώνεις ουρανέ

Άδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο
κι από τo όνειρό μου ακούω καθάριο
το λυγμό σου να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε
(αλ.ιωαννιδη)

 

Follow your dream...but take your heart with you!!!!
  

 

Τρια βαρελια με πετρελαιο.... Παιρνουν φωτια.... Να σβησω αυτη τη φωτια που γιγαντωνεται με λαστιχο μπαλκονιου... σχεδον ακατορθωτος αθλος... να την σβηνω και να ξανα φουντωνει....

 

Εγώ χθες στον ύπνο μου έπινα τσίπουρα. Ώσπου ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ η πραγματικότητα με επιβεβαιώνει.. ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

 

Καλα εσυ παιδι μου το χεις καψει .. Ημαρτον πια κανε λιγο κρατει με τα τσιπουρα :Ρ

 

Προχθές είδα κάτι πολύ μα πολύ μα πολύ μα πάαααρα πολύ περίεργο για να το διατυπώσω κομψά, που δεν το έχω ποθήσει ούτε στο ξύπνιο μου, ευτυχώς ξύπνησα πριν ολοκληρωθεί η ζημιά και έτσι την ονείρωξη την γλύτωσα στο παρά πέντε και δεν χάλασε η αγιότητά Μου. Αυτές οι ονειρώξεις...ποτέ δεν ζητάνε την άδειά Σου.

 

Το κρατάω καιρό μέσα μου, οπότε παίρνω το θάρρος τώρα να σε ρωτήσω: '' Τι τρώς για βράδυ;''' χαχαχαχαχα  

 

Μαρούλι με τόνο  

 

Sie kommen zu euch in der Nacht
Dämonen Geister schwarze Feen
sie kriechen aus dem Kellerschacht
und werden unter euer Bettzeug sehen

Nun liebe Kinder gebt fein Acht
ich bin die Stimme aus dem Kissen
ich hab euch etwas mitgebracht
ein heller Schein am Firmament
Mein Herz brennt

Sie kommen zu euch in der Nacht
und stehlen eure kleinen heissen Tränen
sie warten bis der Mond erwacht
und drücken sie in meine kalten Venen

 

A candy-colored clown they call the sandman
Tiptoes to my room every night
Just to sprinkle star dust and to whisper
"Go to sleep, everything is alright"

I close my eyes then I drift away
Into the magic night, I softly say
A silent prayer like dreamers do
Then I fall asleep to dream my dreams of you

In dreams I walk with you
In dreams I talk to you
In dreams you're mine all the time
We're together in dreams, in dreams

But just before the dawn
I awake and find you gone
I can't help it, I can't help it if I cry
I remember that you said goodbye

It's too bad it only seems
It only happens in my dreams
Only in dreams
In beautiful dreams.

 

Je rêve l'équité, la vérité profonde,
L'amour qui veut, l'espoir qui luit, la foi qui fonde,
Et le peuple éclairé plutôt que châtié.
Je rêve la douceur, la bonté, la pitié,
Et le vaste pardon. De là ma solitude.

L'art d'être grand-père

Victor Hugo

 

 

[Ο ΑΝΑΘΕΜΑ : ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΧΤΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ] Του Θανάση Πάνου

 
Το αποψινό τοπίο της νύχτας θα το ονομάσω ανάθεμα για τη νεκρική σιγή που περισσότερο και από την μοναξιά μαυρίζει. Το μονοπάτι γίνεται ανηφορικό και πετρώδες , ορθώνεται γυμνό και απότομο … βρε τι μου θυμίζει… παγωμένος αέρας χαστουκίζει το ιδρώτα στο μέτωπο. Δοκιμασίες αναπνοής, κρίση ακινησίας … επιτέλους το υψόμετρο είναι ώρα μεταμεσονύχτια … θαρρείς ότι ο αργός ρυθμός της νύχτας απολαμβάνει το λυντσάρισμα…

ώρα μεταμεσονύχτια:

 


Το εκτόπλασμα μου μετατρέπεται σε δήμιο των ματιών μου, γίνεται αυτόχειρας της ίδιας της λειτουργίας του. Η όραση … Αυτή δεν είναι μάχη … είναι είναι ατύχημα, χύμα κρασί, σκέψεις προκατακλυσμιαίας ευφυΐας… Το 1765 όταν ένα κύμα βρέθηκε πάνω σε ένα άλλο κύμα κατάλαβα το νόημα και το παιχνίδι της ύπαρξης του. Αποκλιμακωτής της λογικής , συνήγορος του ονείρου με έσπρωξε στους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας που ενυπάρχουν μέσα μας. Ο μεγαλύτερος τίτλος τιμής είναι να σε κρεμάσει το ίδιο το εκτόπλασμά σου… Έχει επιβληθεί πλήρως στη θέληση… αυτόματη γραφή, η θεωρία της πλήρους περιστροφής, ότι φεύγει – ξαναγυρίζει στρογγυλεύει τις αρθρώσεις των δαχτύλων στο μέγεθος των πλήκτρων του Υπολογιστή και υφαίνει την νικητήρια καταγωγή του, σιδηρουργός που πεταλώνει τα μάτια, την βούληση μου… φοβάμαι ότι το ρύγχος του γίνεται όλο και πιο μυτερό…όπααα!!! είναι η αρχή της νύχτας … παλμοδονήσεις του νου με τυφλή καθοδήγηση. Και ο δαίμονας αυτός δεν ανταλλάσει νοήματα μαζί μου κρατάει κρυμμένη την όψη της νύχτας γιατί από τη νύχτα γεννήθηκε. Όταν βλέπουμε όνειρα, στο βάθος τους υπάρχει το εν σκότη εκτόπλασμα – καταγραφέας. Μια παρουσία αόρατη, μια φέτα της νύχτας, μια τροχιά που σε αφήνει στην απέναντι όχθη, χωρίς να κατέχεις τίποτα. Δεν εκπέμπει προς εσέ, ρουφάει τις αναμνήσεις των ονείρων και χαρτογραφεί τη νέα ανταλλαγή της πραγματικότητας… Γράφει τα ανείπωτα και εμφανίζει ότι έχεις εξαφανίσει επιμελώς.

Το εκτόπλασμά μου επικοινωνεί ως στρόβιλος, όπως τα αέρια και τα ρευστά…φασματικές διαστάσεις ονειρικές σε αυτή τη διαστολή του ποιητικού χρόνου… ΩΡΑ νύχτας.
Είναι η ώρα που η εικόνα του βρέθηκε στο ξέφωτο δίπλα στο γηραιό δένδρο στη σπηλιά που η οικεία μου μετατράπηκε…