Όταν ο Κ αφήνει το υ...

Μερσουά για τις απαντήσεις!

Αν όχι γούτσου, όχι ηθικολογία, όχι τυπολατρεία, όχι τεκνικαλητεία [sic], τότε τι;

Νομίζω εντοπίζω το βασικό σημείο της διαφωνίας μας. Αναφέρεσαι σε υ που έχουν ανάγκη τον έλεγχο, διότι χωρίς αυτόν είναι ανάπηρα. Προσωπικά, προτιμώ να σχετίζομαι με υ που έχουν ανάγκη τον έλεγχο διότι μέσα από αυτόν θάλλουν (αλλά λειτουργούν και χωρίς αυτόν). To each his own.

Χμμμ, χωρίς να αποκλείω το ενδεχόμενο η απόφαση της αποδέσμευσης να ελήφθη εν βρασμώ (συμβαίνει), συνήθως μια τέτοια απόφαση λαμβάνεται εν νηφαλιότητι (και παγωμάρα). Οπότε δεν τίθεται θέμα θυμού ή απαξίωσης, όσο πρακτικά και διαδικαστικά θέματα οριοθέτησης και επανατακτοποίησης της ζωής σου. Αυτό, μαζί με το healing μετά από έναν χωρισμό είναι ήδη full time δουλειά.

Δεν νομίζω οτι έγινα αντιληπτός. Ο Κ που αποδεσμεύει μάλλον συμβουλεύεται την αδήριτη σφιγγίλα της λογικής, όχι "λαϊκά δικαστήρια" εντός του. Και η λογική αυτή λέει οτι, όπως με το κάπνισμα, έτσι και η αποδέσμευση σημαίνει αίρω την Κυριαρχία μου και αυτό γίνεται καλλίτερα cold turkey. Λογική που βασίζεται στο οτι συχνά στο καυκάλι του χωρίσαντα στριφογυρνάει σαν τριγούνι η της επανασυνδέσεως ελπίς και οτι με γλυκιές, βαθμηδόν αποδεσμεύσεις, υπάρχει χώρος να τραφούν ελπίδες (ο,τι ξήγα και να έχει γίνει, το ξέρεις καλά), βλ. την περίπτωση που αναφέρει η Χριστιάννα στο παρόν νήματο. Μη μιλήσω καν για κινδύνους προς εξαρτοκατάστες, όπου και τα υ και οι Κ (με το σύνδρομο του λευκού ιππότου) υπεραντιπροσωπευόμεθα.

Το να της κάνω fade out της Κυριαρχίας μου μέχρι την επόμενη Κυριαρχία θυμίζει περισσότερο DJ-λίκι γαρ, όχι D/s. Και μαθήματα DJ δεν κατέω αν παραδίδουν στην Ακαδημία Αθηνών, πρέπει να έχουν όμως τμήμα στο ΙΕΚ Ξυνή.

 

Σχετικά με τους κανόνες του bdsm, δεν χρειάζονται εξυπνάδες. ΚΑΝΕΙΣ δεν ξέρει ποιοι είναι αυτοί. Μην τους επικαλείστε λοιπόν.

Ο καθένας κάνει ό,τι του καπνίσει εδώ και καλά κάνει αφού δεν υπάρχουν κανόνες - αρχές. Εκτός κι αν σας τους έδωσε ο θεός σε πλάκες σαν τον άλλο τον εβραίο.. δε θυμάμαι πως λέγεται, και τους έχετε μόνο εσείς στο σπίτι σας.

 

Hitler ;

 

Αυτονόητο το της πρώτης παραγράφου, δεν ξέρω κανέναν που να μην είναι ο χαρακτήρας του όχι μόνον στις προσωπικές του σχέσεις αλλά παντού. Πλην, η στοιχειώδης κοινωνικοποίηση είναι ότι σκεφτόμαστε και τους άλλους όταν σχετιζόμαστε. Έτσι, τι μπορεί να πει κανείς για τους Κυρίαρχους εκείνους που βαράνε χαζοτιμωριούλες όταν οι ολοκαίνουργιες υποτακτικές δεν έχουν εύκολο τον πληθυντικό π.χ. αλλά ξαφνικά, την ώρα που τελειώνουν γίνονται υπεράνω των κανόνων - τώρα που έχουν σημασία για τους άλλους; Στο κάτω κάτω τι υποσχέθηκαν στις υποτακτικές εκείνες; Μήπως είπαν "με λένε Αντώνη, δεν ξέρω και σπουδαία πράγματα αλλά το ψάχνω το θέμα, έλα μαζί μου να περάσουμε καλά και ίσως βρούμε το δρόμο να κάνουμε το BDSM που μας αρέσει"; Ή μήπως είπαν "Εδώ ο καλός Κυρίαρχος, έλα να σου μάθω γράμματα, ξέρω πολύ καλά και αν δεν κάνεις ό,τι λέω θα σε τιμωρώ εγώ που ξέρω";

Οι κανόνες και οι οδηγίες ασφαλώς και είναι κακός αφέντης, είναι όμως καλός δούλος. Τους έχεις για όταν και αν τους χρειάζεσαι. Να σου δηλώσω κι εγώ έναν αφορισμό;

Όποιον δεν σέβεται το BDSM ούτε το BDSM τον σέβεται στην τελική και τον προσπερνάει.

Μην ξεχνάς πως κι εγώ γνωρίζω για το θέμα ό,τι έχω ζήσει, δεν έπαιρνα τις αποφάσεις και δεν κατάλαβα ότι επρόκειτο περί φροντίδας παρά αργότερα, τότε ακόμα απορούσα τι στο δαίμονα με έπαιρνε τακτικά τηλέφωνο ο Κυρίαρχος που με είχε αποδεσμεύσει   Και γιατί τον ένοιαζε αν θα πάω θέατρο και τι θα δω. Το "με ποιους" το είχα λυμένο, ήταν ολοφάνερο πως ζήλευε, όχι;   Οπότε, όσο και να θέλω δεν μπορώ να περιγράψω καλύτερα τη φροντίδα.

Αυτό με τη ματιά που μου αποδίδεις, θα μπορούσε να είναι έτσι. Αν πριν από λίγο καιρό δεν υπήρχε η αγκαλιά στη θέση της ματιάς. Εξ ου και το σαδομαζοχιστικό της φάσης αυτής. Η ματιά εκεί που υπήρχε η αγκαλιά πονάει. Ίσως, για την άλλη πλευρά να είναι μια ανάλογα ελαφριά σαδιστική αν όχι απόλαυση εγρήγορση, δεν ξέρω. Ο υποτιθέμενος εγωκεντρισμός της υποτακτικής είναι ένα νήμα από μόνο του.

Δεν θα έλεγα πως διάβασα τα κείμενά σου ως έκφραση εφηβικής αντίδρασης, θα έλεγα ότι σου πρότεινα να εξετάσεις το ενδεχόμενο, για σένα. Η εφηβική αντίδραση είναι να διαμαρτύρεται κάποιος από υπερηφάνεια ότι δεν θέλει διόλου αυτό που πραγματικά θα λαχταρούσε.

Όσο για την εξοργιστική απαίτηση, αν κάποιος το απαιτεί είναι μάλλον φανερό πως δεν το χρειάζεται, αυτό όμως συμβαίνει ή δεν συμβαίνει behind closed doors, εδώ δεν υπήρξε τέτοιο περιστατικό, εδώ γίνεται συζήτηση. Και αν σε εξοργίζει το ενδεχόμενο να απαιτεί κάποιος κάτι τέτοιο εμένα μου φαίνεται overkill, αν σε εξοργίζει το φαινόμενο να συζητείται ίσως είναι κάτι που πρέπει να δεις η ίδια.

Χαίρομαι που τις διάβασες με το προσήκον σέβας - σέβας στο άθλημα εννοώ  

1. D/s
2. Τήρηση κανόνων ασφαλείας για σένα. Για να μη μαθαίνεις μετά από δεξιά και αριστερά διάφορα και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι αυτά.
3. Κάποιος σεβασμός προς την υποτακτική που σου είχε προσφερθεί. Της δείχνεις έμπρακτα ότι και αν δεν την θέλεις πια ως άτομο την μετράς ως υποτακτική.
4. Τέχνη - στη λογοτεχνία υπάρχει ο επίλογος, στο θέατρο η κορύφωση και η λύση του δράματος, στην μοδιστρική τα στριφώματα.

Κουλή χωρίς τον έλεγχο έμεινα τις πρώτες τρεις μέρες της πρώτης μου αποδέσμευσης, δεν ήταν ποτέ αυτό το πρόβλημά μου και δεν αναφέρομαι σε αυτό. Εκτός από αυτό προτιμώ να μιλώ για βαθιές επιθυμίες, όχι για ανάγκες. Για ανάγκες ξέρω τον ήλιο, το νερό, το φαί, τον ύπνο και την τουαλέτα, την ομοιόσταση, τη στέγη και το ρούχο. Νομίζω ότι η διαφωνία μας είναι ότι εγώ θεωρώ την μη ύπαρξη follow up ως χαρακτηριστικό είτε των ισοτιμικών σχέσεων είτε των kinky players, καθόλα συμπαθών, δεν έχω πρόβλημα μαζί τους και θεωρώ ότι αυτά πρέπει να είναι γνωστά εξ αρχής και - αν καταλαβαίνω σωστά - εσύ έχεις τη γνώμη πως η Κυριαρχία λήγει τη στιγμή του release.

Της ζωής του Κυρίαρχου επαναδιευθέτηση και του healing μετά τον χωρισμό του Κυρίαρχου; Βοηθάει να πει μέσα του ή και έξω του πως "ήτο τοξική η δεσποσύνη"; Διότι όπως και αν ελήφθη η απόφαση, ποιο το νόημα της απαξίωσης του υποτακτικού πρώην;

Αυτό που γνωρίζω καλά είναι ότι το υποτακτικό άτομο έχει ισχυρότατο αισθητήριο της βαθμηδόν άρσης της Κυριαρχίας, καμιά φορά και σε βαθμό false alarm. Για τον λόγο αυτό και και για άλλους πολύ καλούς, νομίζω ότι η υποτακτική που δεν ξεκολλάει απ τον πρώην Κυρίαρχο είναι ψιλομύθευμα. Οπότε όχι σπουδαίο αντεπιχείρημα στο θέμα του follow up του release. Αλλά και πάλι, το τρίτο ερώτημα που έθεσες, δεν έδινε αίσθηση sang froide απόφασης αλλά μάλλον διάθεσης διαβάθμισης της όποιας καλής συμπεριφοράς του μετά-Κυρίαρχου σε σχέση με την αξιακή κατάταξη από τον ίδιο του αποδεσμευμένου αντικειμένου. Μπορεί να κάνω και λάθος, ασφαλώς.

Είσαι σίγουρος πως απαντάς σ εμένα; Δεν νομίζω να με διάβασες σωστά, αν ναι   Δεν πρότεινα πουθενά να γίνει κανένας Κυρίαρχος νταντά ή τσαπερόνα της πρώην υποτακτικής, να προστατέψει την πρώην Κυριαρχία του λέω μόνον και επιμένω να θεωρώ πως όποιος έχει συναίσθηση του D/s καταλαβαίνει την έννοια άλλο αν δεν την εφαρμόζει και καλά σε κάθε περίπτωση.

Δεν ελπίζω σε βοήθεια ούτε από την ακαδημίας ούτε από κανένα ΙΕΚ, ιδιωτικό ή δημόσιο  

 

Νομίζω πως όλοι καταθέτουμε τις απόψεις μας, προερχόμενες από την , μέχρι στιγμής, εμπειρία μας και γνώση μας. Και κανείς δεν υποστήριξε πως κατέχει την παγκόσμια αλήθεια, αν αντιλαμβάνομαι σωστά.

Αναρωτιέμαι γιατί η απόρριψη της φροντίδας, εκλαμβάνεται ως εφηβική αντίδραση με κρυφή λαχτάρα για εκείνη. Είναι κάτι το οποίο πρωτίστως δεν χρειάζομαι, δευτερευόντως δεν επιθυμώ. Δεν καταδικάζω όσους το επιθυμούν, προσπαθώ να κατανοήσω μα δε συμμερίζομαι εκείνους που το χρειάζονται και εξοργίζομαι με όσους το απαιτούν.
Είμαι κακός άνθρωπος  

Καμμία συζήτηση δεν με εξοργίζει, δεν θα συμμετείχα αν μου συνέβαινε. Δεν είμαι, κατά βαση, μαζοχίστρια  

*Καλού - κακού θα προγραμματίσω μια συνεδρία με τον ντοκ.

 

Όχι, αυτός τους έκανε άλλα πράγματα.

 

νομιζω για να μπορεσει ο υ να κλεισει το θεμα στο κεφαλι του οσο πιο συντομα γινεται ειναι απαραιτητο να γνωριζει τους λογους της αποδεσμευσης, και οι λογοι αυτοι να ειναι πραγματικοι και οχι αρλουμπες...

 

Έχω κάνει λάικ εδώ κι εκεί στο νήμα διάφορες απόψεις, πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Και σκέφτομαι: Ίσως να πρέπει απλά να δεκτούμε ότι μπορεί όλα όσα έχουν ειπωθεί εδώ να ισχύουν? Τι εννοώ? Δεν είμαστε όλ@ οι άνθρωπ@ ίδι@. Δεν λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο. Ούτε είναι όλες οι σχέσεις ίδιες, ακόμα κι εντός BDSM. Ούτε όλες οι καταστάσεις είναι ίδιες. Ούτε κι εμείς ακόμα είμαστε συνέχεια οι ίδι@.

Καλά είναι τα πρωτόκολλα και οι κανόνες (όταν υπάρχει συναίνεση πάντα), αφού θέτουν κάποια πλαίσια. Καλό είναι τα πλαίσια να μην είναι ασφυκτικά επίσης. Τα πλαίσια, οι κανόνες, τα πρωτόκολλα, όταν υπάρχουν, δεν είναι (κατανάγκη) στάσιμα. Εξελίσσονται. Όπως εξελισσόμαστε κι εμείς σε μια σχέση (όποιου είδους). Όπως εξελίσσεται και η ίδια η σχέση επίσης. Όλα είναι υπό συνεχή διαπραγμάτευση.

Κατά τον ίδιο τρόπο, και όταν μια σχέση τελειώνει, δεν υπάρχουν απόλυτες οδηγίες για τους τίτλους τέλους. Κάποια άτομα χρειάζονται φροντίδα μέχρι να πέσουν οι τίτλοι του τέλους. Άλλα άτομα χρειάζονται φροντίδα και μετά τους τίτλους τέλους. Τη φροντίδα δεν την παρέχει μόνο @ Κ. ούτε και τη δέχεται μόνο @ υ. Θα μπορούσε λοιπόν και @ υ να χρειαστεί να νοιαστεί για τη φροντίδα του Κ μετά το τέλος μιας σχέσης ή λίγο πριν από αυτό? Θεωρώ πως ναι.

Κάποι@ υ έχουν γενικότερα υποτακτικό χαρακτήρα, σε όλα τα πεδία της ζωής τους, ή στα περισσότερα, σε κάθε είδους σχέσης, ή στις περισσότερες. Και ίσως να έχουν ανάγκη από περισσότερη φροντίδα, ακόμα και μετά το τέλος μιας σχέσης. Ιδιαίτερα αν η σχέση δεν ήταν απλά μια γενικότερα BDSM σχέση, αλλά μια ειδικότερα 24/7 σχέση σκλάβ@ και αφέντ@ (και στο πλαίσιο αυτό είναι που κατανοώ περισσότερο τις απόψεις της @gaby εδώ). Έχει σημασία αν η υπό αναφορά (τελειωμένη) σχέση αφορούσε μια σχέση ανταλλαγής δύναμης ή μια σχέση ολικής ανταλλαγής δύναμης. Όπως κι έχει σημασία η διάδραση μεταξύ των ατόμων σε μια σχέση, οι προσωπικότητές τους ξεχωριστά, το είδος και ο βαθμός σύνδεσής τους, αλλά και οι περιστάσεις της ίδιας της σχέσης και του τέλους της.

Κάποιά άτομα χρειάζονται σταδιακή αποδέσμευση/απεξάρτηση/χωρισμό. Κάποια άλλα άτομα χρειάζονται το "τέρμα και τελείωσε." Και ίσως πιο συνηθισμένα, κάποιες σχέσεις είναι που χρειάζονται σταδιακή αποδέσμευση/απεξάρτηση/χωρισμό ενώ άλλες το "τέρμα και τελείωσε." Γιατί πολλές φορές το ίδιο άτομο που ίσως σε μια σχέση να λειτούργησε με τον έναν τρόπο, σε μιαν άλλη σχέση, αυτός ο τρόπος θα ήταν αδιανόητος/αδύνατος ή/και κακοποιητικός και άρα, λειτούργησε ο άλλος. Απόλυτο είναι τίποτα. Όλα εξαρτώνται.

Κάποιες σχέσεις είναι για να τελειώνουν οριστικά και τα άτομα που συμμετείχαν σε αυτές να παίρνει το καθένα τον δρόμο του όσο το δυνατό πιο μακριά το ένα από το άλλο. Κάποιες άλλες σχέσεις είναι για να τελειώνουν σταδιακά. Και κάποιες ίσως και να μην κλείνουν οριστικά ποτέ. Άλλες εξελίσσονται και ενώ κλείνει το ερωτικό/σεξουαλικό κεφάλαιο, παραμένουν σχέσεις καλής φιλίας και τα μέρη τους συνεχίζουν να νοιάζονται πραγματικά το ένα για το άλλο. Όχι κατανάγκη ή μόνο ως πρώην σύντροφ@, ως Κ και υ, ως γυναίκα/άντρας/άλλο, αλλά κυρίως και πιο σημαντικά ως άνθρωπ@.

Από προσωπικές εμπειρίες, όλα τα πιο πάνω και όλα όσα περιγράφονται στο νήμα είναι δυνατά. Με τους περισσότερους πρώην μου δεν διατηρώ ιδιαίτερη επαφή. Μιλούμε όμως όταν και εάν τύχει. Έναν μόνο θα ήθελα να μπορούσα να μην ξαναδώ/ακούσω ποτέ και είναι ο μόνος που κάτι τέτοιο είναι αδύνατο (για τα επόμενα δέκα χρόνια τουλάχιστο χαχ). Και με έναν μόνο διατηρώ ακόμα πολύ καλές σχέσεις, τον νοιάζομαι και με νοιάζεται πραγματικά και ας έχουμε και οι δυο προχωρήσει ανεξάρτητα ο ένας από την άλλη και ας είμαστε ερωτικά και οι δυο με άλλα άτομα πλέον.

Επίσης, από προσωπική εμπειρία, είναι δυνατόν, ναι, ένα άτομο (όχι απαραίτητα ένας Κ, μπορεί και μια υ) να τερματίσει μια σχέση για το καλό του άλλου ατόμου. Όχι επειδή δεν υπάρχει ενδιαφέρον, ούτε επειδή δεν είναι και οι δύο ερωτευμέν@, ούτε ακόμα κι επειδή η σχέση δεν θα λειτουργούσε. Αλλά επειδή το άτομο αυτό αναγνωρίζει ότι κάποια άλλα θέματα είναι πιο σημαντικά στη ζωή του συντρόφου της και ότι οι "θυσίες" που είναι εκείνος διατεθειμένος να κάνει θα θέσουν μακροπρόθεσμα την ευημερία του σε κίνδυνο. Γιατί κανένας έρωτας δεν είναι πιο σημαντικός από τ@ εαυτ@ μας. Και αυτό, όταν αγαπάμε κάποι@, έχουμε "χρέος" να το αναγνωρίζουμε όχι μόνο σε σχέση με τ@ ίδι@ μας τ@ εαυτ@, αλλά και σε σχέση με το άλλο άτομο, ή τα άλλα άτομα που συμμετέχουν μαζί μας σε μια σχέση. Και κάποιες φορές οι συνθήκες είναι τέτοιες που μια σχέση απλά δεν είναι εφικτή, όχι στο επίπεδο που θα ήθελαν οι συμμετεχ@ σε αυτήν, τουλάχιστον.

(Δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο βγάζουν νόημα αυτά που έγραψα, ή κατά πόσο βοηθούν το νήμα. Αν όχι, μπορούν να διαγραφούν)

 

Θεωρώ όπως και σε κάθε άνθρωπινη σχέση
Όταν σπάσει το γυαλί απλά έχει κλεισει τον κύκλο της
Και οι δύο πρέπει να συνεχίσουν την ζωή τους κρατώντας μέσα τους τις ευχάριστες στιγμές
ΥΓ
Η σχέση Κ/υ είναι ισότιμη
Ο/Η υ παρέχει στον /την Κ εθελοδουλεια συνηδειτα και με ελεύθερη βούληση και δεν δέχομαι το ουδέτερο το/τη υ
Είναι υποτιμητικό

 

Αν είναι να επικοινωνεί δεν θα υπάρχει λόγος να την αποδεσμεύσει.

Είναι στον άνθρωπο.

Ίσως σε κάποιες περιπτώσεις αξίζει να παλέψει για Εκείνον.

Σημαίνει ότι δέχτηκε την αποφασή Του και απλώς πάει παρακάτω.

 

Στη θεωρία τουλάχιστον η αποδέσμευση δεν πρέπει να έχει"δράμα", δεν είναι χωρισμός από γκόμενο/γκόμενα, θα πρέπει να υπάρχει κάποια after care επικοινωνία, όχι γιατί το υ είναι ανίκανο αλλά για να διευκολύνει τη μετάβαση.

 

Είχα την εντύπωση πως η μετάβαση αφορά μόνο M/s. Το δράμα ποτέ δεν κάνει καλό σε κανέναν.