Μοραλισμός vs σαδισμός

Επαναφορά του νήματος, as promised σε αυτό μου το ποστ -> https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t25601/#post305799.

Πιστεύω ότι και αυτό το νήμα είναι σχετικό με το εν λόγω θέμα.

 

Απάντηση: Μοραλισμός vs σαδισμός

Και εγώ πιστεύω ότι μπορούν και πρέπει να συνυπάρχουν.Στην δική μου ζωή τουλάχιστον...

 

Απάντηση: Μοραλισμός vs σαδισμός

Αυτό το νήμα μου θυμίζει το λιοντάρι του Αρκά, που είχε πάθει έλκος από τις τύψεις του που έτρωγε μια αντιλόπη...

 

Μπορούν κάλλιστα να συνυπάρχουν, αφού ο μοραλισμός συνεπάγεται την επιβολή των ηθικών κανόνων που κάποιος θεωρεί ότι πρέπει να ισχύουν για όλους ( ανεξαρτήτως του γεγονότος, αν τους ίδιους κανόνες τους ακολουθεί πιστά και ο ίδιος η κάνει "εκπτώσεις" η χειρότερο, τους "ξεχνάει" ανάλογα με το συμφέρον του ανά την περίσταση ). Αν αποδεχθούμε ( που σίγουρα δεν το αποδεχόμαστε όλοι, αλλά το έγραψα έτσι για το "ξεκάρφωμα" χαχαχα ) ότι η όποια ηθική είναι εντελώς προσωπική υπόθεση, κάποιοι τον σαδισμό μπορούν να τον "χωρέσουν" στο ηθικό τους πλαίσιο...Αν όμως δεν νοούμε την ηθική πέραν από εκείνη που η πλειοψηφία/κοινωνικό σύνολο θεωρεί πρέπουσα, σίγουρα ο σαδισμός βρίσκεται σε αντίθεση με τον μοραλισμό τουλάχιστον την τρέχουσα χρονική περίοδο που διανύουμε... 

 

δεν είμαι σίγουρη για τα ελληνικά, αλλά στα αγγλικά τουλάχιστο, ο μοραλισμός (moralism) δεν είναι το ίδιο με την ηθική (ethics). νομίζω πως το ίδιο ισχύει και στα ελληνικά. σε αυτό το πλαίσιο, ο μοραλισμός (ηθικολογία) βασίζεται σε ένα προσωπικό ή συγκεκριμένο (π.χ. θρησκευτικό) σύστημα απόλυτων αξιών, σύμφωνα με το οποίο κρίνεται η συμπεριφορά των άλλων ατόμων ως "καλή" ή "κακή." οι αξίες αυτές δεν σχετίζονται κατανάγκη με το ευρύτερο καλό στο κοινωνικό σύνολο, αλλά είναι υποκειμενικές και απόλυτες και πατερναλιστικά (προσπαθούν να) καθοδηγούν τις πράξεις και συμπεριφορές του ατόμου, ακόμα και όταν αυτές δεν επηρεάζουν την ευημερία άλλων ατόμων. η ηθική από την άλλη, είναι κοινωνικό σύστημα που θέτει κανόνες συμπεριφοράς με γνώμονα το κοινό καλό. δεν (θα έπρεπε να) κρίνει πράξεις και συμπεριφορές υποκειμενικά, αλλά σε σχέση με το αντίκτυπο που αυτές μπορεί να έχουν σε άλλα άτομα. οι κανόνες αυτοί συνδιαμορφώνονται και επαναδιαμορφώνονται από τα μέλη μιας κοινωνίας. δεν είναι στατικοί ούτε απόλυτοι, αλλά (πρέπει να) λαμβάνουν υπόψη τους τις ιδιαίτερες περιστάσεις και τις συνθήκες κάθε πράξης/συμπεριφοράς.

με βάση τα πιο πάνω, θεωρώ πως σαδισμός και μοραλισμός θα δυσκολευτούν να συνυπάρξουν και κατά τη συνύπαρξή τους η ενοχικότητα μάλλον είναι αναπόφευκτη. η ηθική και ο σαδισμός σε πλαίσια συναίνεσης και εντός μιας μη ενοχικής κοινωνίας (σε αυτήν την περίπτωση, κοινωνία θα μπορούσε να είναι η bdsm κοινότητα) μια χαρά μπορούν και συνυπάρχουν από την άλλη και δεν βλέπω τον λόγο να μην.

 

Σωστά έχει τεθεί το θέμα. Για να καταλάβουμε τη διάκριση, μοραλισμού και ηθικής, αναφέρω οτι ανήθικος είναι αυτός που γνωρίζει την έννοια της ηθικής και την παραβαίνει συνειδητά, ενώ αμοραλιστής είναι αυτός που απορρίπτει την ηθική ως έννοια και αναγκαιότητα. Αμοραλιστής είναι ο Υπεράνθρωπος του Νίτσε, γιατί είναι "πέραν του καλού και του κακού", δεν αποδέχεται τη μανιχαϊστική άποψη του δυισμού και επομένως θεωρεί την ηθική περιττή. Αλλά αυτό θα ήταν μιά άλλη συζήτηση....

Αναμφισβήτητα η σύγχρονη δυτική κοινωνική ηθική απορρίπτει το σαδισμό ως αντιτιθέμενο στις αξίες του ανθρωπισμού. Οσον αφορά στην προσωπική ηθική, θεωρώ πως ακόμα και εδώ ο σαδισμός δε μπορεί να χωρέσει. Δε μπορώ να φανταστώ ένα συναισθηματικά και ψυχικά υγιές ανθρώπινο όν που να θεωρεί ηθικά ορθό να βασανίζει συνανθρώπους του. Βέβαια, επειδή όλοι την έχουμε τη διαταραχή μας σε κάποιο βαθμό, όλο και μας περνούν από το μυαλό σαδιστικές σκέψεις. Εχουμε όμως την ικανότητα διάκρισης μεταξύ σωστού και λάθους.

Κοντολογίς, έχω την άποψη οτι ο σαδισμός δε μπορεί να χωρέσει σε καμμία ηθική, κοινωνική ή ατομική, γιατί έρχεται σε βαθιά αντίθεση με την ίδια την ανθρώπινη φύση.

Υ.Γ. Δεν αναφέρομαι σε συναινετικές σ/μ σχέσεις ενηλίκων. Εκεί ο σαδισμός είναι κοινά ομολογούμενη έκφραση μιάς απώθησης εντός ασφαλούς πλαισίου.

 

Συμφωνώ με τον φίλο Πελέα, μόνο που πια έχουμε αφήσει πίσω μας τον Υπεράνθρωπο του Νίτσε και έχουμε μεταβει στον Μετάνθρωπο των υπερουμανιστών και των εξτροπιανών.

 

Περίεργο. Είχα την εντύπωση πως ο σαδισμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης.

 

Ο σαδισμός ειναι μέρος της κατώτερης ανθρώπινης φύσης. Φαντάσου τον άνθρωπο σαν ένα ισοσκελές τρίγωνο. Η βάση αντιστοιχεί στο σώμα με όλα τα παρεπόμενα και είναι προσκολλημένο στη γη. Οι δύο άλλες πλευρές αντιστοιχούν σε νου και πνεύμα και τέμνονται στην κορυφή γιατί τεινουν προς τον ουρανό. Αυτό ειναι το ζητούμενο κάθε ανθρώπου (ή θα έπρεπε να είναι) και εδώ δεν χωρά ούτε σαδισμός ουτε παραφιλίες.

 

Της διαταραγμένης ανθρώπινης φύσης, ναι.
Ολοι έχουμε την ανάγκη να αιτιολογούμε τις πράξεις μας, να τους αποδίδουμε κάποιον αποχρώντα λόγο. Ο σαδισμός μπορεί να αιτιολογηθεί εντός π.χ. μιάς πράξης όπως η εκδίκηση. Αλλά δε μπορεί να σταθεί από μόνος του. Ακόμα και να πει κάποιος "είμαι σαδιστής γιατί το γουστάρω", απλά αγνοεί την ψυχική διαταραχή που τον οδήγησε εκεί.

 

Εγώ πάλι γιατί είχα την εντύπωση πως είναι ξεκάθαρο πως όταν σε αυτό εδώ το φόρουμ μιλάμε για έννοιες όπως 'σαδισμός' αναφερόμαστε σε συναινετικό bdsm πλαίσιο, εκτός κι αν διευκρινιστεί διαφορετικά..?

 

Προσωπικά δεν θεωρώ τίποτε απ' όσα αποτελούν την φύση μου κατώτερο. Τα υπόλοιπα τα θεωρώ εσωτεριστικούς νεωτερισμούς που πηγάζουν από την ενοχικότητα που μας δέρνει.

Γεννιόμαστε διαταραγμένοι δηλαδή;
Το ενδεχόμενο να πει κάποιος απλά "Είμαι σαδιστής." υπάρχει; (Χωρίς να έχει την ανάγκη να το δικαιολογήσει εννοώ.)