Σφίξιμο στο λαιμό

~Είναι ένα μικρό, απλό πραγματάκι. Μαύρο, δερμάτινο, με ασημί λεπτομέρειες. Στο έμπροσθεν μέρος του στέκει μια μικρή ταυτότητα με ένα σύντομο, ευανάγνωστο και νόστιμο όνομα. Χαραγμένο επάνω της με ασημένια γράμματα το όνομα.. Είναι ένα ψευδώνυμο. Ένα χαρισμένο από τον Κύριο ψευδώνυμο. Είναι ένα γευστικό όνομα. Τόσο γευστικό που με κάνει να θέλω να κατασπαράξω τον εαυτό μου.~​

Κάποιος μου είχε πει κάποτε: "Εσύ, Μαρλέν, έχεις ένα μεγάλο ταλέντο. Το χαμόγελό σου. Από αυτό το χαμόγελο σε θυμούνται όλοι..."
Δεν ήξερα τι εννοούσε μέχρι που ήρθε η στιγμή και το είδα με τα μάτια μου. Κοίταξα τον καθρέφτη και κατάλαβα τι πάει να πει ευτυχία. Αυτό που άκουγα να μου λένε: "Σφύζεις από ζωή. Είσαι λες και θα σκάσεις από ευτυχία!"
Ναι, με κοιτούσα στις φωτογραφίες, αλλά δεν καταλάβαινα τι εννοούσαν. Εγώ απλώς έβλεπα το χαμόγελό μου. Έβλεπα τα μάτια μου μισόκλειστα και τα χείλια μου να σχίζουν το πρόσωπό μου, αλλά δεν καταλάβαινα τι είναι αυτό που φαίνεται. Τι είναι αυτό που βλέπουν οι άλλοι.

Μέχρι που μπήκε στο λαιμό μου αυτό το διαολεμένο πραγματάκι...

Η συνάντηση με τον Κ. μού προσέφερε πολλά περισσότερα από αυτά που περίμενα. Είμαι ρεαλίστρια και φαντασμένη ταυτόχρονα. Σκέφτομαι, επεξεργάζομαι, έχω διαίσθηση και προαίσθημα, αλλά αυτό ήταν αναπάντεχο. Αυτό το χαμόγελο στο πρόσωπό μου ήταν απρόσμενα εκπληκτικό.

Είχε φτάσει η ώρα μου. Η ώρα που θα πνιγόμουν. Η ώρα που ο Κύριος θα μου έβαζε το κολλάρο. Αυτό που ο ίδιος μου έκανε δώρο. Μέσα μου ένιωθα χιλιάδες μικρά μπαλάκια αίματος να χορεύουν αλλοπρόσαλλα. Νόμισα πως αν σηκωνόμουν στα δύο μου πόδια θα εκτοξευόμουν στον Ουρανό.
Μάζεψα τα μακρυά μαλλιά μου σε μια ψηλή, σφιχτή αλογοουρά. Πέρασα το χέρι μου από αυτή για να τα ισιώσω ελαφρώς, να τα "δέσω" ακόμη πιο πολύ, ώστε να μην ενοχλήσουν τον Κύριο την ώρα που θα μου περνούσε το κολλάρο μου.
Ο Κύριος ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου. Εγώ καθόμουν πάνω Του. Αγέρωχος και σοβαρός με φέρνει προς το μέρος Του έχοντας το κολλάρο στα χέρια Του. Εγώ έχω ήδη έτοιμη την κοτσίδα μου. Σκύβω κατά τις προσταγές Του. Είμαι περίπου στο ύψος του προσώπου Του. (Σημείωση: Τώρα που τα γράφω και τα θυμάμαι το χαμόγελο δε φεύγει από το πρόσωπό μου..)
Φέρνω τη μακρυά αλογοουρά μου μπροστά. Και τότε νιώθω κάτι να μου τυλίγει το λαιμό. Ήμουν χαλαρή και γεμάτη αγωνία ταυτόχρονα. Όλη αυτή η υπόθεση έχει τρελάνει την ψυχολογική ισορροπία μου σε ανέλπιστα εντυπωσιακό επίπεδο.
Το κολλάρο μου είναι κρύο, παγωμένο. Περιμένω. Περιμένω τον Κύριο να το δέσει. Θέλω τόσο πολύ να το πιάσω. Να το αγγίξω. Να με δω με αυτό. Θέλω απιστευταπερίγραπτα πολύ να με καμαρώσει ο Κύριος.
Το κολλάρο δένεται. Είναι έτοιμο. Φορεμένο στο λαιμό μου. Εγώ εκείνη τη στιγμή αισθάνομαι πως έτσι θέλω να είμαι σε όλη μου τη ζωή. Καταλαβαίνω πως εδώ ανήκω. Είμαι αυτό που έψαχνα. Είμαι αυτή που θέλω να είμαι. Αν μπορούσα να κυκλοφορώ κάθε μέρα με το κολλάρο μου θα το έκανα με μεγάλη ευχαρίστηση. Θα καμάρωνα. Δε θα έριχνα ποτέ τα μαλλιά μου κάτω. Θα ήθελα να φαίνεται συνέχεια αυτό το κόσμημα. ΘΕΛΩ να φαίνεται συνέχεια αυτό το κόσμημα. Αυτό το κόσμημα είναι ΕΓΩ.
Ένιωσα πιο αυθεντική από ποτέ. Ένιωσα πιο "Μαρλέν" από ποτέ. Έτρεξα αμέσως στον καθρέφτη της τουαλέτας. Μόλις άνοιξα το φως αντίκρυσα αυτή την ευτυχία για την οποία μου μιλούσαν όλοι. Είδα μέσα στον καθρέφτη αυτή την πληρότητα που επιζητούσα. Είδα στα μάτια μου τα μύχιά μου. Αν εκείνη τη στιγμή με ρωτούσε κάποιος ποια είμαι, θα του έλεγα: "Είμαι ό,τι βλέπεις εκεί μέσα.."

Ύστερα ήρθε ο ήχος. Εγώ δε μπορώ χωρίς τη μουσική. Δε μπορώ χωρίς ήχους. Δε μπορώ χωρίς να ακούω την ατμόσφαιρα. Σε όλα αυτά που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια λοιπόν, και με έχουν τονώσει και ανυψώσει πνευματικά, ήρθε να προστεθεί και αυτό το μικρό "κλινγκ" του κολλάρου μου. Αυτός ο μικρός και διακριτικός ήχος που κάνει η ταυτότητα όταν χτυπάει με τα υπόλοιπα μέλη του κολλάρου. Σ' αυτό τον ήχο, εν κατακλείδι, νομίζω πως υπέκυψα ολότελα. Ή μάλλον, αυτό ήταν και το τελευταίο απόρθητο κελάρι απολαύσεων των -ήδη- μηδαμινών αναστολών μου.

Βρίσκομασταν σε ένα δυνατό γαμήσι με τον Κύριο. Ψηλή κοτσίδα και πάλι, αλλά αυτή τη φορά δε φορούσα το Δαίμονα στο λαιμό μου. Η σωστή αντίληψη της κατάστασης Τον έκανε να κρίνει ορθότατα και να πιάσει το κολλάρο που βρισκόταν σε προσβάσιμη θέση. Αντιλαμβάνομαι τι πάει να γίνει και ξέρω από πριν πως θα αντιδράσω.
Όλα γκρεμίστηκαν...
Δεν ήξερα τίποτα.
Είμαι μικρή για να ξέρω.
Στο μυαλό μου είχα στάδια καύλας πιο πάνω από αυτά που είχαμε. Στο μυαλό μου είχα βουνά υγρών να γεμίζουν το κρεβάτι. Στο μυαλό μου είχα μικρά πράγματα, εν τέλει.

Ο Κύριος φέρνει το κολλάρο στο λαιμό μου, την ώρα που με γαμούσε δυνατά από κάτω. Την ώρα που με διαχειριζόταν. Εγώ πέφτω και πάλι πάνω Του για να διευκολύνω το έργο Του και τότε βγήκε η μάσκα μου. Τότε κατάλαβα πως αυτή η μαύρη πανδαισία είναι ο Δαίμονάς μου.
Έγινα μια λυσσασμένη σκύλα. Χτυπιόμουν επάνω στο καυλί του Κυρίου. Παλλόμουν ασταμάτητα. Γαμιόμουν συντελειακά. Γρύλιζα μέσα μου. Σκεφτόμουν πως μετά από αυτό το γαμήσι θα είμαι νεκρή. Άκουγα το συνεχόμενο "κλινγκ" του κολλάρου και ένιωθα πως δε με χωρούσε το δωμάτιο. Ο Κύριος -εκτίμησα- πως ένιωθε περήφανος για μένα. Όταν με ρωτούσε χαριτωμένα (με το υποκοριστικό που μου χάρισε): "Τι έπαθες C..?", "Τι συμβαίνει C..?", "Τρελάθηκες C..!" εγώ χτυπιόμουν ακόμη περισσότερο επάνω Του. Ήθελα να Τον ρουφήξω ολόκληρο και να Τον κατασπαράξω. Το καυλί Του ήταν τόσο σκληρό και εγώ ήθελα κι άλλο. Το έπαιρνα όλο μέσα μου, όσο βαθειά πήγαινε. Όσο έφτανε και ακόμη πιο πολύ. Ήθελα να νιώθει κάθε εκατοστό του κόλπου μου και τη θερμοκρασία του.
Άλλαξε το εγώ μου. Μέσα μου έγινε μετάλλαξη και το Alter Ego μου μετετράπη σε Ego Altar. Όλο αυτό που ζούσα ήταν ο Ναός μου. Ο προσωπικός μου, ο καταδικός μου Ναός. Ήταν το άλλο μου εγώ κι όμως, ήμουν εγώ.

Αυτό το κολλάρο θα μείνει μαζί μου μέχρι να κλείσω τα μάτια μου. Είναι το πρώτο μου. Είναι αυτό που ξεκλείδωσε το εγώ μου.

[Κλινγκ!]

 

Φανταστικό..!!!

 

Όταν η πραγματικότητα είναι δυνατή, η γραφίδα μπορεί να την απογειώσει.

 

Νιώθεις όλο σου το σώμα να βρίσκετε σε άλλη διάσταση και ο χρόνος χάνει την σημασία του...!!!

 

Έτσι ακριβώς!

 

Μπραβο σου.!!!

 

απλα αψογη. Επι της ουσιας επιτελους......

 

Αυτό το κολάρο με έχει κάνει να λατρέψω τον εαυτό μου και χαίρομαι που σας γοήτευσαν τα λόγια μου!  

 

you rock!!!

 

I'm a voodoo child... That's why darling  

 

Τίποτα πιο όμορφο από μια πραγματική εμπειρία έκστασης...