Τι σημαίνει για εσένα ο πόνος;

Είναι σίγουρα μία πολύ γενική ερώτηση, γι αυτό κάνω μερικές διευκρινίσεις. Αναφέρομαι μόνο στον σεξουαλικό πόνο που πηγάζει μέσα από μία bdsm σχέση και μόνο σε τέτοια κατάσταση, πουθενά αλλού και ανεξαρτήτως status.


Λοιπόν,

Τι σημαίνει για εσένα ο πόνος;

 

Ο πόνος, per se, αδιάφορος.
Είμαι σχεδόν πεπεισμένη, όμως, πως είναι ένας άριστος τρόπος για να αντιληφθείς ποιός και τί είναι ο άνθρωπος που σου τον προσφέρει. Ο τρόπος που προσφέρεται. Όχι η ένταση ή η διάρκεια.
Τις περισσότερες φορές τον αντιλαμβάνομαι ως κάτι εξαιρετικά απολαυστικό και διεγερτικό όταν νιώσω πως προσφέρω ικανοποίηση.
Ο έντονος πόνος μου είναι εξαιρετικά απεχθής στο πλαίσιο σωματικής τιμωρίας. Με θυμώνει  

 

Οταν προέρχεται από τα γυμνά πόδια της σημαίνει ηδονή.
Οταν προέρχεται απο κάθε άλλη πηγή σημαίνει ταλαιπωρία, ανεκτή μέχρι κάποιου σημείου χάριν της σχέσης.

 

Αν σήμαινε κάτι θα έπρεπε να τον αντιμετωπίζω και ως έναν από τους σκοπούς... Είναι μόνο ένα από τα μέσα που αξιοποιώ σε μια πορεία που έχω επιλέξει (εννοείται φυσικά αρκεί να είναι κοινή η επιλογή).

 

Μόνο μια φορά στη ζωή μου με οδήγησε σε πραγματική ηδονή και αληθινή ψυχική έκσταση ο πόνος. Μία και μοναδική. Ήταν ιδιαίτερα σκληρή αλλά και έντονη συναισθηματικά εκείνη η μέρα, και το συναίσθημα που μου προκλήθηκε ειδικά προς το τέλος, ήταν ιδιαίτερα λεπτό, υψηλό, βαθύ και άκρως ερωτικό, συναισθηματικό-λατρευτικό, πιιθανότατα είχα μια σχεδόν υπερβατική ψυχολογική εμπειρία, την μοναδική. Ίσως για αυτό και μόνο αυτό μου έμεινε στη μνήμη. Τέτοιου υψηλού βαθμού ήταν η έκσταση. Ό,τι ακολούθησε από τότε, με ό,τι πειραματίστηκα, δεν κατάφερε να με οδηγήσει όχι μόνο σε έκσταση, αλλά ούτε καν σε ανεπαίσθητη ηδονή. Κατά βάθος δεν θέλησα ποτέ ξανά από τότε να έχω σχέση με τον πόνο. Αργότερα τον προκάλεσα εγώ μερικές φορές, αλλά σε πολύ μικρότερες διαστάσεις και όταν μου βγήκε αυθόρμητα να ταπεινώσω, αλλά πιστεύω ότι αυτή η επιθυμία μου να κυριαρχήσω και να προκαλέσω ταπείνωση εγώ ήταν που μου προκαλούσε μεγάλη ηδονή, όχι ο πόνος αυτός καθεαυτός που τα συνόδευαν. Βρίσκω άκρως ενδιαφέροντες όλους τους δυνατούς πειραματισμούς με το D/s με αλλαγές ρόλων σε αυτό το μοντέλο ανάλογα τι μου εμπνέει η εκάστοτε partner ή ακόμα και με αλλαγές στην ίδια τη σχέση με το ίδιο πρόσωπο για μεγάλα διαστήματα. Δεν θα ξεκινούσα ποτέ σχέση ή παρέα με αυτοσκοπό το S/m, όπως δεν θα ξεκινούσα σχέση με αυτοσκοπό τα φετίχ. Tα crops π.χ. τα λατρεύω επειδή είναι σύμβολα εξουσίας και πειθαρχίας στα μάτια μου και όχι όργανα που προκαλούν πόνο.

 

Ο S/Μ πόνος είναι για μένα έκφραση υποταγής ή κορύφωση υποταγής ή παιχνίδι, εξαρτάται. Μπορεί ακόμα να συμβεί να είναι πράξη νομής και βεβήλωσης που συντελείται πάνω μου. Αν και για μένα είναι εκ των ουκ άνευ η ύπαρξη του σωματικού πόνου στη σχέση Κυριαρχίας - υποταγής και τον χρειάζομαι, όμως δεν είναι αυτό που θα μου φέρει σεξουαλική απόλαυση, συνήθως.

 

Σεξουαλικός πόνος; Δηλαδή;

 

Για μενα ο πόνος είναι ηδονικός, όταν προέρχεται από το κατάλληλο χέρι. Ο Κύριός μου μπορεί να με ισοπεδώσει σε ξύλο και το μόνο που νιώθω είναι εξάρτηση από αυτό.. Λατρεία.. Ηδονή.. Αν με χτυπήσει κάποιος άλλος, άσχετος, τότε πονάω και δεν το απολαμβάνω και ιδιαίτερα.

( τεσταρισμένα όλα αυτά.. )

 

Το να προκαλώ πόνο ( σ' ένα συγκεκριμένο άτομο και στα πλαίσια της σύνεσης και της συναίνεσης ) για μένα είναι η ικανοποίηση των όποιων δικών μου σαδιστικών ορέξεων και των όποιων μαζοχιστικών εκείνης. Σίγουρα την πρόκληση πόνου δεν την αντιλαμβάνομαι σαν τιμωρία, απλούστατα επειδή -εγώ τουλάχιστον- θεωρώ ηλίθια την ιδέα της όποιας τιμωρίας ως προς συμμόρφωση/διαπαιδαγώγηση γενικότερα, πόσο μάλλον κάποιου ατόμου μιας ηλικίας ( μετά αν η χρήση του όρου τιμωρίας γίνεται για λόγους πρωτοκόλλων, η επειδή κάποιος θα τον προτιμούσε για να εξωραϊσει/καλύψει την όποια καύλα του...Η αν πιστεύει δυνατή την όποια τιμωρία - πόσο μάλλον χρησιμοποιώντας την βία - γούστο του και καπέλο του...ειλικρινά...)

Η πρόκληση πόνου δεν αποτελεί βασική πράξη του ρεπερτορίου μου...Κάποιες φορές αμβλύνει την αίσθηση της ηδονής, αλλά σίγουρα από μόνη της δεν φτάνει ως προς την επίτευξη της τελευταίας...Ποτέ δεν μ'ενδιέφερε να προκαλέσω πόνο σε κάποια για την οποία θα ένιωθα από ελάχιστα ως τίποτα ( από την στιγμή που σε μένα τουλάχιστον τα ξερά sessions δεν λένε τίποτε, κατά τον ίδιο τρόπο που δεν θα μου άρεσε και το 24/7 )...

Ενώ με την σύντροφο μου για την οποία τρέφω συναισθήματα πολύ δυνατά...Να της δίνω πόνο, όταν το θέλω ( από την στιγμή που γνωρίζω, ότι να τον λαμβάνει από μένα της αρέσει...και σε λογικά πάντα πλαίσια...και σίγουρα όχι σε σταθερά επαναλαμβανόμενες χρονικές στιγμές, λες και είμαστε υπάλληλοι που χτυπούν κάρτα...), πέρα από κορύφωση του πάθους...πέρα από το να είναι ένας από τους χτύπους της κοινής καρδιάς μας...πέρα από την όποια πείνα του ενός για τον άλλον...Τον αντιλαμβάνομαι σαν έναν από τους παράγοντες της συνενοχής, πάνω και στους οποίους εδρεύει - και από τους οποίους μεταξύ άλλων - ο δεσμός μας θρέφεται...Σαν μια από τις πολλές αόρατες θηλιές που μας ενώνουν, αλλά που δεν μας πνίγουν...

Αλλά σίγουρα δεν αντιλαμβάνομαι την πρόκληση πόνου ως έκφραση της όποιας Κυριαρχίας/υπεροχής μου επάνω της...Αφού αυτή η τελευταία και πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη ( και σίγουρα για το πως βιώνω εγώ τον δικό μου συσχετισμό ) έχει αλλού τις βάσεις της, όπως και τους καμβάδες πάνω στους οποίους να ζωγραφίζεται...

 

ο πόνος για εμένα είναι έκφραση συναισθημάτων εκατέρωθεν.

 

Από τα συμφραζόμενα αντιλαμβάνομαι ότι όπως και νάχει το απολαμβάνεις απλά όχι με την ίδια ηδονή....

 

Πονος!!!ξεχωριςτη μορφη ηδονης μα ταυτοχρονα ερωτικο συναισθημα για δυο(για μας τους δυο)

Μια εκπληκτικη εκρηξη συναισθηματων που οδηγει στην απολαυση,απο την αρχη που το πρωτοβιωνω,μεχρι το τελος που συνεχιζω να το νιωθω πανω μου !!!
Μπορει να ειναι τοσο εντονο και δυνατο αλλα να μοιαζει τοσο χαδι!!!

Ειναι απιθανα ομορφο το μπουδιασμα,η ανατριχιλα που νιωθω σε βαθμο να δακρυζω απο ευτυχι( με συγκεκριμενο ανθρωπο)και να νιωςω ελευθερη και γεματη!!