Το τέλειο αρσενικό για μένα

Σε έναν ιδανικό κόσμο ,σε ένα παράλληλο σύμπαν αν μπορούσα να πλάσω ένα αρσενικό στο οποίο δεν θα μπορούσα να αντισταθώ θα είχε τα εξής χαρακτηριστικά.

Θα ήταν επιβλητικός σε όψη,πιο μεγαλόσωμος από μένα, με βλέμμα που όταν με κοιτούσε θα μου προκαλούσε ανατριχίλα, έξυπνος με οξύ χιούμορ, ικανός να με κοντρολαρει ,να με καλμαρει με αγκαλιές και να με 'κακομεταχείριζεται' αμέσως μετά για να φύγει η υπερένταση, να γνωρίζει πότε έχω ανάγκη ξύλο και πότε χάδι, να με θεωρεί την πριγκίπισσα του αλλά παράλληλα και την πουτάνα του, να μου προκαλεί σεβασμό..Να μην μου επιβάλλεται, να θέλω εγώ να μου επιβληθεί..
Εσείς!; Πως έχετε στο μυαλό σας τον/την ιδανική σύντροφο!;

 

Οπωσδήποτε σοβαρή και ανεξάρτητη και στο κρεββάτι υποταγμένη και πουτάνα. Όχι ως προσωπείο όμως το 2ο, αλλά ως έκφραση απόλυτης παράδοσης στα ζωώδη ένστικτά μου.
Και γατούλα για αγκαλιές, αλλά και ξαναμμένη λύκαινα για άγριο, πρωτόγονο, με υπερέκρηξη αισθήσεων σέξ.
Απο αυτό που σε κάνει να αισθάνεσαι ζωντανός. Απο αυτό που δεν μπορείς να πάρεις τα πόδια σου μετά, αλλά ταυτόχρονα είσαι και τόσο αναζωογονημένος.

 

Ντανταϊσμός.
Χάος στα θηλυκά μυαλά. «Να μην επιβάλλεται αλλά να θέλουν οι ίδιες να επιβληθεί». Κι έτσι, αλλά όχι έτσι. Αλλιώς, αλλά όχι με οποιοδήποτε τρόπο.
Τρέλα...

Πλάκα είχε όμως  

 

Ιδανικο αρσενικο ....χμμμμ λες και υπαρχει!!!!

Απλος ανθρωπος με τροπους και στοιχειωδη ευγενεια..
Ομορφος για τα δικα μου ματια και γουστα..
Δυναμικος,σκληρος,τρυφερος αλλα και ανεξαρτητος σε ολα (δε θα γινω μανα,αδερφη,καθαριστρια,ψυχιατρος κλπ)
Ενα γνησιο ντρομπρο αρσενικο πρωτα που να τα εχει βρει με τον εαυτο του,που να ξερει ποιος ειναι και τι θελει!!!!

 

Λιγο διαφωνω με το δεν θα γινω μανα, καθαριστρια, ψυχολογος και τα λοιπα.

Στην ζωη χρειαζονται τα παντα. Δεν ειμαστε μονο στα καλα, στα δυσκολα και στα κακα φαινονται οι σχεσεις μα πιο πολυ οι ανθρωποι.

Εγω προσωπικα γινομαι οτι χρειαστει για τον ανθρωπο μου, γιατι? Γιατι ειναι ο ανθρωπος μου!

 

Δεκτή η παρατήρηση σου,ίσως εγώ δεν το διατύπωσα σωστά. Εννοώ να μην είναι πιεστικός και προσπαθεί να επιβληθεί ενώ δεν τον παίρνει, κοινώς 'με το στανιό' αλλά να με εμπνέει να υποταχτω από μόνη μου σε εκείνον αυθόρμητα.
Ελπίζω να έγινα πιο κατανοητή τώρα!

 

@lukozade Δε διαφωνω τελειως ομως το θεμα ηταν πως οριζουμε τον ιδανικο αντρα και οχι την ιδανικη σχεση
Αν τωρα μιλησουμε για σχεσεις αληθινες ,δοτικες θα σου πω πως ειμαι εκει σε ολα τα δυσκολα του πρωτα και μετα στις χαρες του (γινομαι ενα με τον συντροφο μου ποναω οταν υποφερει και ξεκαρδιζομαι οταν χαιρεται )αλλα δε θα γινωεγω αποκουμπι για τις οποιες ανασφαλειες η καταλοιπα του!!!
Ειναι ο ανθρωπος μου πανω απο ολα και ειμαι εκει πριν με χρειαστει και το ζητησει

 

Πρώτα απ'όλα εγώ θα μιλήσω για την τέλεια γυναίκα για μένα γυναίκα ( γιατί ο όρος θηλυκό με παραπέμπει σε κάτι το λειψό και πολύ λίγο για τα δικά μου γούστα )...Μια μορφή εξίσου μυθική με το Άγιο Δισκοπότηρο, την Σαμπάλα η τον Σάσκουατς. Τουτέστιν μέχρι σήμερα δεν την έχω γνωρίσει, ούτε περιμένω να την συναντήσω ( και ποσώς μ'ενδιαφέρει στο τέλος. Λες και είμαι τέλειος εγώ )

Λοιπόν η "τέλεια" γυναίκα για την αρχοντομουτσουνάρα μου...Πρώτα απ' όλα κάποια που θ' άντεχε την ακραία έως και βάναυση πολλές φορές ειλικρίνεια μου ( και που θα ήταν μαζί μου εξίσου βάναυσα ειλικρινής )...Κάποια που θα γνώριζε στ' αλήθεια την έννοια της αυτοκριτικής και όχι μονάχα σαν λέξη...Κάποια που δεν θα είχε κανένα ταμπού στο κρεβάτι ( τα περί κυρίας "έξω" και πουτάνας στο σεξ, εγώ τουλάχιστον σαν τρόπο σκέψης τα θεωρώ λίγο άκυρα...Δεν έκρινα ποτέ την όποια γυναίκα βρέθηκε για περισσότερο η λιγότερο χρόνο από το πως γούσταρε να πηδιέται...)...Κάποια που θα ήταν γενναιόδωρη ( στα συναισθήματα και όχι οικονομικά...Δεν μου κάηκε ποτέ καρφί για την τσέπη καμιάς )...δυναμική ( απεχθάνομαι την φιγούρα της γυναίκας-κότας η οποία πιστεύει ηλιθίως ότι λέγοντας μου πάντα ναι και κάνοντας "στρατηγικές υποχωρήσεις" θα μ' έφερνε κάποτε στα νερά της με τρόπο "πλάγιο" )...

Κάποια που να ήξερε τι θέλει ( και να ξέρει πως να το αποκτά ), να είχε βρει την όποια ισορροπία της ( τουτέστιν να ξέρει ποια είναι ), ώριμη....Που να γνώριζε την αξία του διαλόγου ( και να μην κάνει τους υστερικούς η βλακώδης μονολόγους της, γράφοντας με στα καρύδια της, όταν θα είχαμε να επιλύσουμε το όποιο πρόβλημα που θα μας αφορούσε σαν ζευγάρι )...Κάποια που δεν θα έψαχνε πατέρα/ψυχολόγο/γκουβερνάντα ( γιατί αυτούς τους ρόλους στο παρελθόν τους έχω υποδυθεί και δεν σκοπεύω να τους ξαναπαίξω για καμία ), που θα τα έβγαζε πέρα μόνη της μπροστά στα όποια "ζόρια" η τουλάχιστον θα προσπαθούσε να τα βγάλει πέρα από μόνη της πριν να καλέσει το "ιππικό"/εμένα...Κάποια που να μην είχε κανένα πρόβλημα με την θηλυκότητα της ( αλλά να την αναδεικνύει και να την χαίρεται στο έπακρο ) χωρίς γι' αυτό να πιστεύει ότι θα της αφαιρούσε κάτι από την νοημοσύνη της...Κάποια που να είχε τρόπους και παιδεία ( και όχι μόνο την όποια εκπαίδευση )...

Κάποια που δεν θα προσπαθούσε επ' ουδενί να μπει στα "πόδια" μου και σίγουρα δεν θα προσπαθούσε να μου επιβάλλει την παρουσία της η την όποια βοήθεια της, αν δεν είμαι εγώ να της την ζητήσω ( γιατί μετά από ένα σημείο θα εκνευριστώ τόσο πολύ και θα την "ασφαλτοστρώσω" )....Κάποια που δεν θα είχε την γκρίνια στην κωλότσεπη, ούτε το δάκρυ στο τσαντάκι για την παραμικρή μαλθακία, ούτε θα την είχε δει "θεά" η "καλύτερη του σύμπαντος" ( γιατί η κλαψομουνίαση και η αλαζονεία με μεταμορφώνουν σε μετενσάρκωση του Αττίλα ακαριαία και δεν μπορώ να συγκρατηθώ από το να της "σπάσω τα κόκαλα" αργά, βασανιστικά και μέχρι να μην της μείνει ούτε "μεδούλι" )...και τέλος κάποια που να ήταν τρυφερή, ναζιάρα/παιχνιδιάρα χωρίς να καταντάει σαχλοκούδουνο, ξεχνώντας παντελώς τι θα πει σοβαρότητα...


  

 

Το τελειο αρσενικο για μ ενα ειναι να εχει μπρατσα ωστε να με σηκωνει, να με πεταει στο κρεβατι και να με παιζει στα χερια του σαν παιχνιδακι. Να εχει μουσια μεχρι τον αφαλο και μακρυ μαλλι. Να ειναι ρεμαλι και ροκας. Να πινει μπυρες και ουισκια και καθως ειναι μεθυσμενος να με μαστιγωνει χωρις οικτο και εγω να θελω κι αλλο. Να εχει μεγαλο πουλακι. Ας σοβαρευτουμε.   Τελειος ανθρωπος δεν υπαρχει και εκει ειναι που κανουμε το λαθος. Αλλο μισο δεν υπαρχει. Εμεις οι ιδιοι ( πρεπει να ) ειμαστε το ολοκληρο. Αnyway σιγουρα θα γουσταρα μια με σεβασμο, προσωπικοτητα, με αληθινο προσωπιο, χωρις αλλαζονειες και με περισσοτερο φως απο το σκοταδι της ( ολοι εχουμε απ αυτο ). Απο κει και περα θα τα βρουμε και στο σεξ.

 

καμμια γυναικα θα απαντησει???χεχεχε

 

Ο ιδανικος ανδρας δεν υπαρχει..

 

Είπε κανείς ότι υπάρχει!;