μαστίγωμα για πρώτη φορά

ναι ειναι ενα θεμα σε καταλαβαινω

 

προσεκτικα μεχρι τελη αυγουστου

 

Τοτε προσπαθησε να βρεις αλλους τρόπους τιμωρίας εκτος απο μαστιγωμα που τα σημαδια να ελέγχονται μεσα στα πλαίσια του μαγιω... οπως καψιμο αλλα αλλαζει το θεμα "μαστιγωμα" μετα... ή το κερι έμενα δε μου αφήνει σημάδια για περισσότερο απο ενα βραδυ και ειναι επισης απολαυστικό...  

 

Δεν τα προσέχει κανείς... 

 

Βρε παιδια...εγω καμαρώνω για τα σημάδια μου ..οποτε προκύπτουν αυτα..ειδικά τωρα το καλοκαίρι που ειναι εμφανή..who gives a damn για το τι θα πει ο καθένας..με φτιάχνει κ μονο η ιδέα οτι αναρωτιούνται οι γκόμενες κ οι Άντρες ποιος τυχερός τη γαμαει..ή ποσο τυχερό ειναι αυτο το πουτανάκι...   με φτιάχνει η ιδέα απλα οτι σκέφτεται η κάθε καριόλα πώς ηταν η νύχτα μου κ τι έκανα για να ειμαι γεμάτη γρατζουνιές κ σημάδια απο ατόφιο δέρμα...μμμ....

 

Πρώτο μου μαστίγωμα, με το "φίδι". Στην πλάτη. Κρατιόμουν στέρεα από τους δύο πάνω στύλους του κρεβατιού μου, ήμουν σε αναπαυτική θέση, ανάσαινα, μέτραγα, "ευχαριστώ, Κύριε, ευχαριστώ, Κύριε, ευχαριστώ, Κύριε". Πονούσε; Δεν πονούσε; Ήταν χάδι; Ζωγράφιζε στην πλάτη μου την ζωή μου από δω και στο εξής; Όλα μαζί ήταν, εξαιρετικά δυνατή εμπειρία. Και κάθε τόσο έπαιρνε τον σφυγμό μου.

Αργά το βράδυ έκανα πυρετό. Και την άλλη μέρα χουχούλιαζα γουργουρίζοντας πανευτυχής...

 

τα αυτονοητα σημαδια απολαυση ευχαριστιες σημασια δεν εχει το "οπλο" αλλα αυτος που το χρησιμοποιει...αλλοτε ως ευχαριστηση αλλοτε ως "τιμωρια" στο τελος παντα ως αμοιβαιος κρικος σε μια απολυτη εξαρτηση...

 

Πόσο υπέροχο είναι το μαστίγιο.. Υπέροχο!
Κρίμα που δεν είναι Καλοκαίρι για να δείχνω με περηφάνεια τον μελανιασμένο κώλο μου..
Ακόμη χαίρομαι τα σημάδια του Κυρίου μου επάνω μου..

 

Είναι καλύτερα όταν το υ είναι ακινητοποιημένο; ΤΙ πιστεύετε;; Εγώ σίγουρα όταν έμεινα ακούνητη (και σαφώς ήμουν δεμένη, αλλά όχι ακινητοποιημένη), το απόλαυσα περισσότερο..

 

Το πρώτο μαστίγωμα θεωρώ ότι είναι αξέχαστο...Και γι' αυτόν/η που το δίνει και γι' αυτόν/η που το λαμβάνει...Αλλά ακόμη σημαντικότερο είναι το τελευταίο...Όταν το μαστίγιο/ζώνη/χέρι δεν πλάθει απλά το δέρμα...αλλά σκαλίζει όλο και βαθύτερα...Και ο πόνος, οι μελανιές και τα σημάδια πορεία γίνονται, που δυο ζευγάρια "πόδια" την χαράζουν μαζί...Κι ας "διαβάζεται" μονάχα στο σώμα του ενός...Οι ύφαλοι, οι ξέρες και τα ρεύματα, στα "μάτια" και των δυο αποτυπώνονται...

Σε μένα τα ξερά session δεν λένε απολύτως τίποτε...Προσωπική άποψη που εννοείται ότι κάποιοι ίσως και να την ενστερνίζονται και άλλοι όχι... 

 

Φεύγει από πάνω μου ένα άγχος ... απόδοσης όταν είμαι ακινητοποιημένη, χαλαρώνω, φοβάμαι λιγότερο και τα χτυπήματα μου φαίνονται πιο γλυκά.

@Tenebra_Silente, πώς ξέρει κανείς ότι είναι το τελευταίο μαστίγωμα; Εκτός κι αν εννοείς το πιο πρόσφατο.

Τα ξερά sessions είναι αλήθεια ότι είναι τελείως διαφορετικά από τα χλωρά. Εμένα μου άρεσαν πάντως μερικές φορές που έκανα, όταν περιπλανιόμουν αδέσποτη  

 

@gaby εγώ δεν είχα ποτέ αφέντρα, ούτε σκοπεύω ν'αποκτήσω...άρα αδέσποτος δεν ένοιωσα ποτέ...Τα ξερά sessions τα βρίσκεις στα καταστήματα ξηρών καρπών, ανάμεσα στα cassius και στα φιστίκια...Αλλά αν σου αρέσουν τα χλωρά, υπάρχει και η λαϊκή αγορά  ...

Με το τελευταίο μαστίγωμα, εννοώ το μαστίγωμα που δίνεις ήδη σε κάποια, με την οποία έχεις κανονίσει ημερομηνία να παντρευτείς...Και από την στιγμή κανείς από τους δυο μας γουστάρει το polyamory...Θέλω να πιστεύω ότι θα είμαι ο τελευταίος που θα την μαστιγώνει και εκείνη η τελευταία που θα μαστιγώσω ποτέ...

Ως προς τα sessions η πολλοστή κολοκυθόπιτα...Δεν είπα ότι δεν πρέπει να τα γουστάρουν οι άλλοι...Ούτε νομίζω να έθιξα κανέναν επειδή δεν τα γουστάρω εγώ...Όπως δεν νομίζω να θιχτεί ο όποιος/α polyamorous επειδή δεν είναι του δικού μου γούστου το άθλημα...Εγώ δεν χρειάζομαι την ευλογία κανενός για να "νομιμοποιήσω" τα θέλω μου...

Και πιστεύω ότι ούτε οι άλλοι έχουν ανάγκη της δικής μου...

Τέλος πάντων...Η όρεξη για μπηχτές καλά κρατεί...Αλλά ο καθένας όπως την βρίσκει...