Φετιχισμός, παραφιλίες, bdsm (...διαστροφές γενικώς...) και πατρότητα/μητρότητα

συμφωνούμε   απλά τα πολικά αντίθετα δεν είναι δυο διαφορετικά νομίσματα, αλλά οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, γι'αυτό η ένστασή μου στο σενάριό σου, το οποίο δεν θεωρώ ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος (με την κριτική σου εναντίον του οποίου γενικά συμφωνώ)

και για να προσθέσω σε αυτά που λες, θα θυμηθώ τον ορισμό του φουκώ για τη σεξουαλικότητα: σεξουαλικότητα δεν είναι η επιθυμία, αλλά η συνάρτηση της επιθυμίας με την κοινωνική και οικογενειακή πρόσληψή της. κι αφού μίλησες για διαλεκτική: η σεξουαλικότητα είναι ένας διάλογος ανάμεσα στην επιθυμία και την πρόσληψή της από τον περίγυρο. οι γονείς και οι ιερείς είναι εκείν@ που παραδοσιακά ελέγχαν τις επιθυμίες και οριοθετούσαν τη σεξουαλικότητα. σύγχρονα, στους επιτηρητές της σεξουαλικότητας έχουν προστεθεί η επιστήμη και οι θεσμοί. ο έλεγχος ασκείται πλέον πιο αποτελεσματικά, αφού δεν είναι μόνο εξωτερικός, αλλά και εσωτερικός. με την επιστράτευση της επιστήμης και των θεσμών, το άτομο έχει εσωτερικεύσει την άσκηση ελέγχου πάνω του και αστυνομεύει το ίδιο τ@ εαυτ@ του. η εξουσία χρησιμοποιεί τον έλεγχό της πάνω στο σώμα για να εγκαθιδρυθεί. η εσωτερίκευση της αστυνόμευσης καθιστά την εξουσία ακόμα πιο ισχυρή, αφού επιβάλλεται εκ των έσσω. μόνο εάν το άτομο συνειδητοποιήσει την ευαλωσιμότητά του και τον ρόλο της κοινωνίας/οικογένειας/εξουσίας στη διαμόρφωση της σεξουαλικότητάς του μπορεί να αναλάβει την ευθύνη του επαναπροσδιορισμού της. όχι αποφεύγοντας την κοινωνική κατασκευή της, αλλά συνειδητοποιώντας την και ξανα-ορίζοντάς την αναλαμβάνοντας τη δική του προσωπική ευθύνη ως αυτενεργό ον εντός μιας κοινωνίας. αναλαμβάνει την ευθύνη να επιλέξει αν θα συμμορφωθεί με τις κοινωνικές επιταγές περί σεξουαλικότητας, ή αν θα συγκρουστεί μαζί τους, αφού να τις διαγράψει είναι αδύνατο.

και για να επιστρέψω στο θέμα του νήματος: οι γονείς, ως φορείς εξουσίας, έχουν τη δυνατότητα είτε να εγκαθιδρύσουν την εξουσία (τους) ελέγχοντας και ορίζοντας τα σώματα των παιδιών τους και την αυτοδιάθεσή τους μέσα από την καλλιέργεια και την ενίσχυση της ενοχικότητας, είτε να σεβαστούν τα παιδιά τους ως αυτενεργά υποκείμενα και να τους δώσουν τα εργαλεία (κριτική σκέψη, ελευθεριακές - και όχι φιλελεύθερες - αντιλήψεις) προκειμένου να μπορούν τα παιδιά να επαναπροσδιορίσουν τ@ εαυτ@ τους χωρίς εσωτερική αστυνόμευση. με αυτόν τον τρόπο βέβαια, οι γονείς υπονομεύουν και την ίδια τους την εξουσία ως γονείς.

 

Συμφωνώ,εν ολίγοις όλα συνδέονται κι όλα παίζουν το ρόλο τους,εξάλλου και τα αντίθετα συνδέονται,άλλος ένας νόμος της διαλεκτικής!Πχ καλό και κακό είναι δύο αντίθετες έννοιες,αλληλοαποκλειόμενες,αλλά ταυτόχρονα αλληλοκαθορισμένες,η μία έννοια δεν έχει νόημα παρά μόνο σε σχέση με την άλλη!Και συγχαρητήρια για την ανάλυση!
Πραγματικά πιστεύω ότι κάποιες φορές οι γονείς,έχουν την εντύπωση,ότι όσο πιο μακριά κρατήσουν τα παιδιά τους,από σεξουαλικά θέματα ''ενημέρωση,διδασκαλία κλπ''όσο πιο λίγα μάθει,τόσο το καλύτερο,δεν θα παρουσιάσει καμία ανάγκη και ορμή,λες και πρόκειται το παιδί να αποκτήσει σεξουαλικότητα ως δια μαγείας,μόνο όταν μάθει για εκείνη!Η σεξουαλικότητα όμως με την ευρεία έννοια είναι κάτι το έμφυτο,δεν εμφανίζεται ως δια μαγείας σε κάποια συγκεκριμένη ηλικία,απλά πιστεύω ότι αλλάζουν τα ''στάδια'' και οι λειτουργίες της σεξουαλικής εξέλιξης και ανάπτυξης.Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι η κοινωνία αντιμετωπίζει αυτά τα πράγματα σαν ένα αναγκαία κακό,και προσπαθεί να κρατήσει τα παιδιά μακρυά,και το μυαλό διαμορφώνεται ανάλογα,δαιμονοποιούνται πράγματα,καταστάσεις,έννοιες.
Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του κοινωνικός και σεξουαλικός,διότι εκτός από βιολογικό είναι και κοινωνικό ον.Αυτά είναι τα μοναδικά πράγματα στη ''φύση'' του ανθρώπου,από κει και πέρα,κληρονομικότητα και προσαρμογή,ανάγκη και επίδραση είναι οι πυλώνες που πιστεύω ότι διαμορφώνουν τον όλο άνθρωπο,διαμορφώνονται από τη ''φύση'' του ανθρώπου και ταυτόχρονα διαμορφώνουν τη'' φύση'' του ανθρώπου.Ελευθερία βούλησης σημαίνει ύπαρξη πολλαπλών επιλογών καθώς και δυνατότητα και ικανότητα πραγματοποίησης επιλογών.Είναι κάτι το καθαρά ανθρώπινο κι όχι μεταφυσικό.
Και δεν συμφωνώ με αυτό που ακούγεται κάποιες φορές ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του θρήσκος ή προορισμένος να πιστεύει σε υπερφυσικά πράγματα.Αυτά τα χαρακτηρίζουν φυσιολογικά αλλά όταν πρόκειται για τη γύμνια,τον έρωτα και τη σεξουαλικότητα,αυτά τα δαιμονοποιούν!
Και κάτι άλλο,έχω μία απορία,δεν ξέρω αν κάποιος μπορεί να με βοηθήσει με αυτό.Είχα διαβάσει ή ακούσει από ψυχολόγο ή τουλάχιστον από ειδικό σε τέτοια θέματα ή κάτι τέτοιο,ότι ένα παιδί δεν πρέπει να βλέπει γυμνό σώμα γιατί μπορεί να κάνει συγκρίσεις και να του δημιουργηθούν λανθασμένες εντυπώσεις.
Δεν την καταλαβαίνω αυτή τη λογική.
Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ένα παιδί δεν κάνει να βλέπει χέρια,πόδια,παλάμες ή πατούσες γιατί μπορεί να κάνει συγκρίσεις και να του δημιουργηθούν λανθασμένες εντυπώσεις!
Το να γνωρίζεις και να έχεις γνώση για το ανθρώπινο σώμα δεν μπορεί καθ οποιονδήποτε τρόπο να είναι τραυματικό αυτό καθ αυτό.Το αντίθετο,τραυματική μπορεί να αποβεί η εντύπωση του δαιμονοποιημένου σώματος.

 

Λες πολλά κι ενδιαφέροντα, στα οποία έχω άλλα τόσα να πω, αλλά ξεφύγαμε από το θέμα του νήματος κ δεν είναι σωστό. Θα μπορούσες να ανοίξεις άλλο νήμα, αν θες να τα συζητήσουμε  

 

Ως μητερα ενος ....παρα τριχα ενηλικου γιου (σε τρεις μηνες με το καλο), θα πω αυτο που εχω ζησει και δεν αναφερεται εδω ουτε ως παραινεση, ουτε ως συμβουλη.
Στην αρχη της εφηβειας του, με αφορμη διαφορα περιστατικα, του εξηγησα κατα καιρους μεσα στο αυτοκινητο κατα την διαρκεια καποιας διαδρομης (ετσι κανουμε χρονια τωρα τις πιο ομορφες συζητησεις μας), οτι οι ανθρωποι μεγαλωνοντας ανακαλυπτουν μεσα σ ολα και την σεξουαλικοτητα τους.
Του ειπα αρκετες φορες, οτι οτι και να νιωσει πως του αρεσει, οτι και να τον ελκει, ειναι φυσιολογικο εφοσον και ο ανθρωπος που θα το μοιραζεται αρεσκεται σ αυτο.
Και του εξηγησα ηπια και με τρυφεροτητα διαφορες......ερωτικες συμπεριφορες.
Εξηγωντας του οτι το μονο που θα πρεπει να τον ανησυχησει και θα θελα να το μοιραστει μαζι μου για να τον βοηθησω, ειναι η αρεσκεια του σε παραβατικες συμπεριφορες, τυπου παιδοφιλια.
Τοσο απλα, τοσο τρυφερα.
Τωρα πια που ανακαλυπτει μονος του τον δρομο του κι εχει τοση πληροφορηση απο το διαδικτυο και φυσικα τους φιλους του και τα βιβλια......ευχομαι να ειναι ευτυχισμενος με τις επιλογες του.
Εξαλλου κανεις δεν εχει το δικαιωμα να επεμβαινει φασιστικα στην ερωτικη ζωη ενος αλλου ανθρωπου επειδη τυχαινει να ειναι γονιος του!

 

Η δική σου είναι μια από εκείνες τις παρεμβάσεις, που μου άρεσε ειλικρινά πολύ...Ακριβώς σε αυτό αναφερόμουν...Το πως θα συζητούσε ένας γονέας που θα είχε "περάσει" από κάποια "δύσκολα" μονοπάτια και θ'αντιμετώπιζε το θέμα σεξουαλικότητα με το παιδί του ( πόσο μάλλον στην περίπτωση που αυτό το τελευταίο θ' ακολουθούσε "δρόμους" εξίσου "δύσκολους" σεξουαλικά...Πράγμα που από τα λεγόμενα σου δεν συμβαίνει σ' εσένα )...

Αυτή η τρυφερότητα που αναφέρεις...ο διάλογος και η ηπιότητα...Η προσπάθεια σου ν' ανοιχθείς στο παιδί σου...αλήθεια είναι πολύ όμορφη...

Υ.Γ. Και συγνώμη αν "χρησιμοποιώ" την απάντηση σου για να (ξανά) υπογραμμίσω κάτι...Πιστεύω ότι κανείς από εμάς που βρισκόμαστε εδώ μέσα...ο καθένας για τους λόγους του...Θα είχε ποτέ τα "μούτρα" να επιβάλει την "σεξουαλική του άποψη" σε κανέναν για ευνόητους λόγους...Πόσο μάλλον στο ίδιο του το παιδί...Εγώ όπως κι εσύ ( αφού είμαι σχεδόν συνομήλικος σου ) προέρχομαι από μια εποχή που το δίκτυο μπήκε αρκετά αργά στην ζωή μας...η πληροφόρηση για κάποια θέματα ήταν αρκετά "δυσχερής" και οι δικοί μου οι γονείς τουλάχιστον, όσο ανοιχτόμυαλοι και αν ήταν...Σίγουρα δεν θα μπορούσαν να με "βοηθήσουν" να ξεδιαλύνω κάποιους προβληματισμούς μου...Κάτι που θέλω να πιστεύω ότι ένας οποιοσδήποτε από εμάς, θα μπορούσε να κάνει με το παιδί του πλέον...Το λοιπόν, εγώ δεν μιλάω για "νουθεσία", αλλά για διακριτική "στήριξη"...Για ενδιαφέρον, όχι για έλεγχο..Τον "διαφορετικό" γονέα που είναι ένα απάνεμο και σχεδόν αόρατο λιμάνι που ξέρεις ότι υπάρχει, αν ποτέ το χρειαστείς...

Σ' ευχαριστώ ξανά για την επίσκεψη και ξανά συγνώμη αν πήρα το ελεύθερο να "εισβάλλω" στα λεγόμενα σου... 

 

Δεν ξερω ποιον δρομο εχει ακολουθησει ειλικρινα. Κανενας γονεας δεν μπορει να ξερει τι κανει το παιδι του στην ερωτικη και σεξουαλικη του ζωη. Απλως ευχομαι να ναι ευτυχισμενος κι οποτε χρειαστει την βοηθεια μου να την ζητησει χωρις ντροπη.
Οσο για την....εισβολη που ανεφερες στα λεγομενα μου.....κανενα θεμα.
Ευχαριστω για την ευκαιρια να εκφραστω με την αναρτηση του νηματος σου.

 

Θεμελιωδες το ερωτημα αυτό Tenebra, για ολους μας.
Αν και είμαι ατεκνος και μαλλον θα παραμεινω ετσι, το θέμα που εθεσες, με απασχολει ακομη.
Αν ομως γινομουν καποια στιγμη πατερας, θα ηθελα το παιδι μου να ειναι χαρουμενο, ανεξάρτητα από τις σεξουαλικες επιλογες - προτιμησεις που θα εχει και να μην ντρεπεται για αυτες, εφοσον ο, τι θα κανει, θα εχει την πληρη συναινεση των συντροφων του.
Οσον αφορά την καθοδήγηση, θα την απεφευγα καταρχην και θα την εδινα στην περιπτωση που θα την ζητουσε, ειτε αμεσα, ειτε με τον τροπο του.
Η δευτερη περιπτωση χρειαζεται προσοχη και προυποθετει υγιη επικοινωνια.

 

Πολύ ωραίο θέμα... και κρίμα που έμεινε ανενεργό τόσα χρόνια...
Η σεξουαλικη διαπαιδαγώγηση είναι ένα πονεμένο θέμα εδώ στην Ελλάδα.
Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια θα έλεγα ότι εμμέσως επιβάλλεται οι γονείς, μαζί με τους δάσκαλους/ καθηγητές ( όσοι τολμούν να αγγίξουν το θέμα), να δώσουν τις πρώτες συμβουλές/ επεξηγήσεις στα παιδιά τους...
Η κοινωνία εξελίσσεται και μαζί της και οι κοινωνικοί κανόνες και τα ταμπού.
Μεγάλωσα σε μια εποχή που οι κοινωνικοί κανόνες είχαν περιθωριοποιήσει τους ομοφυλοφυλους, δείτε σήμερα ποσο ελεύθερα δηλώνει κάποιος την σεξουαλικη προτίμηση του. Πρόσφατα δε ψηφίστηκε και νομοσχέδιο για την αλλαγή ταυτότητας φύλλου, Ω καιροί Ω ήθη , θα πει κάποιος...
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι σε μερικά χρόνια, πιθανώς και δεν θα υπάρχουν αυτοί οι κανόνες που κρατούν κρυφή μια «ιδιαιτερότητα»... ή έστω θα είναι μειονότητα αυτοί που αντιτίθενται και τουλάχιστον γραφικοί...
Μητέρα δυο παιδιών, ένα στην προεφηβία και ένα πολύ μικρό για να ανοιχτεί μια τέτοια κουβέντα, πρόσφατα ήρθα αντιμέτωπη με την κοινή γνώμη, άλλων γονέων ως προς το ποσο ανοιχτά μιλάμε στα παιδιά μας για αυτά τα θέματα.
Το παιδί είναι ένας πολύ ευαίσθητος δέκτης, και μάλιστα όταν βρίσκεται σε ηλικία που ανακαλύπτει για πρώτη φορά την σεξουαλικότητα και το σώμα του, αντίστοιχα και σε πιο μεγάλη ηλικία που οι δίαυλοι επικοινωνίας είναι πιο πολλοί, και όχι πάντα οι πιο έγκυροι...
Το όλο θέμα πρέπει να αντιμετωπιστεί με πολλή αγάπη και ειλικρίνεια, στον βαθμό του ποσο περίεργο είναι και το παιδί, και ποσο ανοιχτό να ακούσει από τον γονέα του , βλέπε πρότυπο, βλέπε ο μπαμπάς και η μαμά δεν κάνουν τέτοια πράγματα κλπ κλπ που κατά καιρούς θα ακούσουμε όλοι..., χωρίς να δείχνουμε με το δάχτυλο και να ενοχοποιούμε κάτι που θα είναι φυσιολογικό για αυτό...
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, το καλύτερο που έχει να κάνει ένας γονιός είναι να ακούσει πρώτα... με κατανόηση, χωρίς διάθεση κριτικής, να κατανοήσει πρώτα τι έχει να ρωτήσει το παιδί, και , κατά την ταπεινή μου γνώμη, να μην δωθούν περισσότερες απαντήσεις από τις ερωτήσεις... συνήθως μπερδεύουν παρα λύνουν απορίες...
Πρέπει να χτιστεί μια σχέση εμπιστοσύνης και σε αυτόν τον τομέα, να ξέρει το παιδί ότι θα σε έχει δίπλα του και εδώ , όπως και σε όλους τους υπόλοιπους τομείς της ζωής του, και ότι θα είσαι εκεί να το στηρίξεις στην όποια επιλογή του.
Πιθανώς το ίδιο κάποια στιγμή θα ξέρει περισσότερα πράγματα για το θέμα από ότι εσύ, αναμενόμενο, αλλά πάντα μα πάντα ο γονέας θα πρέπει να είναι το λιμάνι στο οποίο θα γυρίζει το παιδί, όσα χρόνια και να περάσουν....
Ελπίζω να μην ξέφυγα , πολύ, από το θέμα...
Ευχαριστώ για την υπομονή σας για το μακροσκελές μήνυμα μου...

 

Ειμαι μητερα κ το μονο που μ ενδιαφερει ειναι να εχω ενα παιδι ευτυχισμενο κ γερο. Οποιαδηποτε σεξουαλικη του προτιμηση ειναι δικο του θεμα κ δε με αφορα. Εννοειται πως αν ερωτηθω θα πω τη γνωμη μου χωρις να ειναι υποχρεωμενο να την ακουσει.
Ευτυχια πανω απ ολα!!! Η ζωη ειναι πολυ μικρη για να την παρουμε πολυ σοβαρα!!
(Ελπιζω να καταλαβα το ερωτημα σου γιατι αυτες οι εισαγωγες σου με μπερδευουν καμμια φορα).

 

Ειλικρινά είχα ξεχάσει, ότι είχα κάποτε ανοίξει αυτό το νήμα. Αλλά ανά την "εκσκαφή" του θυμήθηκα και κάποιες απαντήσεις ( δίχως να τις ξαναδιαβάσω ), που σε μένα τουλάχιστον είχαν κάνει εντύπωση ( σίγουρα αρνητική ). Δεν θα παραθέσω ποιες, ο σκοπός του νήματος δεν ήταν, ούτε θα γίνει, η αξιολόγηση κανενός ως γονέα. Που και να ήθελα να το κάνω, θα ήταν γελοίο εκ μέρους μου, αφού γονέας δεν είμαι ( όχι ακόμη τουλάχιστον ). Το συγκεκριμένο, ήταν στην σφαίρα της υποθέσεως και εν μέρει βασιζόταν στα δικά μου παιδικά-εφηβικά χρόνια.
Όπως και στις φιγούρες των δικών μου γονέων, στα δικά μου χρόνια της "αναζήτησης" και στα δεδομένα ( κοινωνικά κι όχι μόνο ) μιας ίσως περασμένης πια εποχής.
Που λέτε, όταν ήμουν μιράκιον ( όταν περπατούσαν στη γη οι δεινόσαυρες χαχα ), δεν υπήρχε διαδίκτυο και η πληροφόρηση σε κάποια θέματα ήταν σχεδόν ανύπαρκτη.
Οι όποιες διαστροφές ( ή όπως συνήθιζαν να λένε αρκετοί/ες, ανωμαλίες. Με ή δίχως εισαγωγικά, αυτό τ' αφήνω σε σας ) δεν ήταν εύκολο θέμα συζητήσεως, ακόμη και σε οικογένειες με γονείς που δεν θα είχαν "σκουριασμένα" μυαλά. Και κάνοντας το προσωπικό μου amarcord, στα μισά σχεδόν της τεσσαρακοστής δεκαετίας ζωής που διανύω. Συνεχίζω να εύχομαι, κάποια "κουσουράκια" το υποθετικό παιδί μου να μην τα έβλεπε, να χτυπήσουν την πόρτα του. Γιατί, ούτε μπορώ να γνωρίζω πως θα τ' αντιμετώπιζε. Ούτε μπορώ να γνωρίζω, πως θ' αντιμετώπιζε εκείνους/ες, που για δαύτα ίσως και να το "στραβοκοιτούσαν". Και με "στραβοκοίταγμα" αναφέρομαι στις στενές διαπροσωπικές σχέσεις του κι όχι μόνο.
Δεν μπορώ να γνωρίζω, ποιος θα ήταν ο υποθετικός του χαρακτήρας, ποια θα ήταν τα υποθετικά του βιώματα/πορεία. Αν στην περίπτωση που παρουσίαζε στοιχεία, που με τα ακόμη ισχύοντα δεδομένα θα βρίσκονταν πέρα απ' την σημερινή τουλάχιστον κοινωνική ( aka εμφανώς πλειονοτική ) νόρμα, κατάφερνε κάποτε να βρει την ισορροπία του.
Αν θα κατάφερνε, να ξεπεράσει τις όποιες εσωτερικές συγκρούσεις που σε κείνα θα οφείλονταν. Αν θα κατάφερνε κάποτε, να παραμερίσει την όποια ενοχικότητα, την αρνητική χροιά της αίσθησης του διαφορετικού. Αν κατάφερνε κάποτε, να μην ένιωθε παράταιρο ή ακόμη και "λειψό" ( σε σημείο, που ν' αναζητούσε με "κατεβασμένο" κεφάλι και χαμηλές απαιτήσεις, σε ανθρώπους ή και καταστάσεις, ψήγματα "ελευθερίας", που ίσως και να "πλήρωνε" ακριβά ).

Λένε, ότι έξω απ' τον χορό πολλά τραγούδια λέει κάποιος κι εγώ ακόμη έξω απ' τον χορό βρίσκομαι. Τον χορό της πατρότητας εννοώ. Τον χορό της διαφορετικότητας, άρχισα να τον χορεύω από πάρα πολύ μικρή ηλικία. Με τα χρόνια εμπλουτίστηκε με άπειρα άλλα "βήματα" και "φιγούρες", με καινούριους "ρυθμούς", ίσως ακόμη πιο παράξενους ( ή "παράξενους" ) απ' τους προϋπάρχοντες τους. Και δεν ήταν εύκολη υπόθεση, να βρω κάποτε τα πατήματα/εαυτό μου. Να τον αγκαλιάσω, να τον αποδεχτώ και να τον παραδεχτώ με χαμόγελο, σ' όλη του την (αν)ισορροπία. Κι αυτό δίχως να έχω ανταλλάξει την παραμικρή κουβέντα επί του θέματος με τους γονείς μου ( στις ηλικίες, που ίσως και μια χείρα βοηθείας, να μου χρειαζόταν ).

Τι θα έκανα εγώ ( πάντα στην υπόθεση ) ? Σίγουρα δεν θα πλάσαρα τον εαυτό μου σαν φίλο. Μου άρεσαν πάντα οι διακριτοί ρόλοι σε κάποιες σχέσεις. Και απεχθανόμουν από πάντα τις γκρίζες ή ομιχλώδεις ζώνες. Αν μου ζήταγε την γνώμη ή πληροφόρηση για θέματα, που ίσως και να γνώριζα, θα του την έδινα ευχαρίστως.
Θ' άκουγα τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς του. Θα προσπαθούσα να ενισχύσω ( ή να μπολιάσω ) στο μυαλό του, την ιδέα ότι όσο δεν βλάπτεις κανέναν, μπορείς να είσαι ότι θέλεις, όπως θα το ήθελες ( άλλο, αν κάποιες φορές οι επιλογές όσο κι αν θα ήταν προσωπικές, θα είχαν το κόστος τους ).
Και μετά θα καθόμουν στη "γωνίτσα" μου, έτοιμος να το συνδράμω, αν και όταν θα ζητούσε την βοήθεια μου ( ακόμη κι αν αυτό θα σήμαινε, να κρατώ το κουτάκι, μες στο οποίο θα τοποθετούσε τα θρύψαλα του ).

Αυτά, ίσως και να ξέφυγα εγώ αυτή την φορά. Δεν θυμάμαι τι είχα γράψει στο εισαγωγικό post και με κάθε ειλικρίνεια, δεν είχα διάθεση να το ξαναδιαβάσω. Αυτό είναι ένα από κείνα τα νήματα που έχω συνδέσει με μια περίοδο, που δεν μου αρέσει να θυμάμαι.

Υ.Γ.

Ένα ευχαριστώ στον @dreams και στην @KASEFI τόσο για την "νεκρανάσταση", όσο για τις σκέψεις τους.  

 

Παρόλο που είμαι γνώστης του γεγονότος ότι "έξω από το χορό, πολλά λέγονται", κοινώς είναι άτοπο να φανταστεί κανείς πώς θα αντιδρούσε μια δεδομένη στιγμή που ακόμα δεν έχει συμβεί, θα απαντήσω με βάση του πώς θα ήθελα να ήταν η αντίδρασή μου.... Καταρχάς, θα προσπαθούσα να μην δώσω στο παιδί μου την εντύπωση του "σοκαρισμένου" και θα το ενθάρρυνα να μου μιλάει ανοιχτά γι' αυτά, όποτε έχει ανάγκη! Τυχόν απορίες και αυτά.... Ούτε "συνοφρυωμένα πρόσωπα", κατά την "αποκάλυψη", ούτε καμία τάση διαφορετικής αντιμετώπισης, από εκεί και έπειτα....

Τα συναισθήματά μου θα ήταν αυτά που ήταν και πριν..
Όσον αφορά το "ανώμαλος" θα του έλεγα ότι η Ψυχιατρική έχει καταλήξει, εδώ και χρόνια, ότι υπάρχουν πολλές και άπειρες μορφές σεξουαλικής έκφρασης, οι οποίες όταν λαμβάνουν χώρα συναινετικά, δε θεωρούνται ούτε ανώμαλες, ούτε διεστραμμένες!
Και θα κλείσω λέγοντας ότι ένας από τους παράγοντες που έχει και συνεχίζει να επιδρά αρνητικά επάνω στο θέμα είναι η Εκκλησία!
Η οποία, δέχεται μόνο μια μορφή σεξουαλικής έκφρασης και στάσης, τη γνωστή ιεραποστολική....
Ακόμα χειρότερα δε, πολεμάει με λύσσα την εισαγωγή της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία!
Θα γελάσουν οι περισσότεροι, αλλά εγώ έχω δει κάμποσα πράγματα από μέσα, καθόσον υπήρξα παιδί της Εκκλησίας και ναι· υπάρχουν άνθρωποι στον 21ο αιώνα που τα πιστεύουν αυτά ακόμα, δυστυχώς, και νέες κοπέλες που συμβουλεύονται πνευματικούς για το πώς και με ποιον..........

 

@Iwn1989 όποιος ήταν σε θέση - λόγω ηλικίας αν μη τι άλλο - να επεξεργάζεται - άρα συνειδητά - τα όποια ερεθίσματα του έδινε ο "έξω" κόσμος, τουλάχιστον κατά την δεκαετία των '80ς.
Τους χαρακτηρισμούς ανώμαλος/η/ανωμαλία - ακόμη και για θέματα, που σήμερα, για εμάς, θεωρητικά είναι mainstream - θα τους είχε συναντήσει - περισσότερο ή λιγότερο -.
Αναφερόμουν σε μια απ' τις δικές μου εποχές, τίποτ' άλλο. Πάντως, τόση εξέλιξη στην αντιμετώπιση της σεξουαλικής σφαίρας θα είμαι γκαβός, αλλά ειλικρινά δεν την βλέπω.
Τουναντίον, βλέπω μια αυξανόμενη τάση της υποκρισίας συνοδευόμενη από γερές δόσεις επιφάνειας και δηθενιάς ( συστατικά ενός υφέρποντος πουριτανισμού. Δεν γράφω νέου, γιατί απλούστατα δεν έφυγε ποτέ απ' το προσκήνιο. Απλά, όπως και ο Μανωλιός της παροιμίας, πιστεύει, ότι δείχνει αλλαγμένος μόνο επειδή φόρεσε τα ρούχα του αλλιώς ) και όχι μόνο εδώ μέσα. Που να ήταν μονάχα σε μια, δυο, χίλιες ιστοσελίδες, θα ήταν καλά.

Κατ' εμέ, ο παράγοντας που επηρεάζει περισσότερο απ' οποιονδήποτε άλλο, είναι ο στενός οικογενειακός κύκλος. Αν εκείνος ενεργήσει κατά το δοκούν, οι όποιοι υπόλοιποι είναι από δευτερεύοντες έως θρόϊσμα. Συγχώρα με, αν δεν κάθομαι να τ' αναλύσω. Είμαι σίγουρος, ότι αν το έκανα, κάποιος/α θα το έπιανε απ' την "μύτη" και θα το "ξέκανε".
Αν και όποιος θα το ήθελε, ας το έκανε δίχως να πατήσει σε δικά μου λεγόμενα. Το νήμα είναι ανοιχτό στους πάντες, για να γράψουν, ότι θα γούσταραν ( όπως πάντα έτσι ήταν τα νήματα που είχα ανοίξει ).