Ένας /μια Κ - δύο υ. Ειρηνική συνύπαρξη ή καζάνι που βράζει ;

καταρχήν, κανένας θυμός

ζήτησα στοιχεία, επειδή εσύ ο ίδιος είπες στο προηγούμενο σχόλιό σου πως "δεν κάν[εις] υποθέσεις για τη γυναικεία αντιζηλία, αλλά ανάλυση στατιστικών
δειγμάτων, που της δίνουν μεγάλα ποσοστά"

με την τελευταία σου παράγραφο ξεκαθαρίζεις πως μιλάς για τις προσωπικές σου εμπειρίες. δεκτό. ο τρόπος που είχες διατυπώσει προηγουμένως την άποψή σου όμως ήταν απόλυτος και δεν άφηνε χώρο για την ύπαρξη άλλων βιωμάτων. εδώ έγκειται η ένστασή μου

 

χμ τώρα που στο σκέφτομαι, ίσως κάποιος θυμός επειδή στο συγκεκριμένο σχόλιο που πρωτοέκανες αναφορά σε αντιζηλίες μεταξύ γυναικών, ήμουν έτοιμη να κάνω λάικ, μέχρι που έφτασα στην εν λόγω αναφορά  

 

Και εγώ θα ήθελα να μην είναι έτσι πολλές γυναίκες μεταξύ τους - σχέσεις αντιζηλίας δηλαδή - γιατί είναι το μόνο πράγμα που τις υποβιβάζει βαθύτατα, τουλάχιστον στα μάτια τα δικά μου. Όμως, δυστυχώς συμβαίνει ακόμα κι όταν καταστρέφει τελείως το διακύβευμα και δύσκολα μπορεί να το αρνηθεί αυτό κανείς. Να είναι οι διάφορες εμπλοκές στην έκφραση της επιθυμίας; Να είναι αταβικό; Να κολλάει στη λογική "ο καθένας για τον εαυτό του και ο θεός εναντίον όλων"; Να είναι και αντίδραση στον έλεγχο; Όπως και να έχει το πράγμα, δύσκολα θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι δεν το έχει συναντήσει και μάλιστα πολύ τακτικά.

Δεν παίρνω όρκο ότι κάποια με τέτοια τάση θα μπει ανοιχτά σε τρίγωνο, δεν πιστεύω ότι θα το ήθελε ή ότι θα το άντεχε, άντε ένα παιχνίδι να έκανε με ζευγάρι. Από την άλλη, λίγα έχουν συμβεί;

Όσον αφορά τη σκλάβα που υποδέχεται το τρίτο πρόσωπο, τώρα... Λέγεται ότι στο M/s η σκλάβα ή ο σκλάβος δεν έχουν λόγο για τον τρόπο της ζωής τους. Αυτό μοιάζει να είναι ένα καβλωτικό τραγουδάκι και ένα άλλοθι (καβλωμένης) δειλίας από πλευράς σκλάβου, δηλαδή για να μην αντιμετωπίσει κάτι - οτιδήποτε - που τον κάνει δυστυχισμένο, καταφεύγει σε ένα "δεν μου πέφτει λόγος". Του σκλάβου ή της σκλάβας του αρέσουν αυτά που γίνονται πάνω του και γύρω του, του αρέσει ο τρόπος που έχει ορίσει ο Αφέντης του να ζει, αλλιώς είναι εκεί για λάθος λόγους. Δεν λέω ότι ποτέ δεν χρειάστηκε να προσαρμοστεί σε κάτι που τον ξένισε, ακόμα και σε σημαντικά πράγματα, αλλά βασικά είναι ευτυχισμένος.

Παλιά υπήρχαν σκλάβες που το είχαν πάρει λίγο αλλιώτικα το θέμα του τριγώνου και είχαν μια λίγο αφ' υψηλού στάση στην υποτακτική, που συχνά έμπαινε στο τρίγωνο επειδή ήθελε να εκπαιδευτεί. Αυτό απλά συντέλεσε στο να υπάρχει κάποια γενική αντίδραση στο M/s όχι ότι αλλιώς δεν θα υπήρχε αλλά θα ήταν αρκετά λιγότερη και ... είμαι βέβαιη ότι δεν θα μου ζητηθούν στατιστικά...  

Πιστεύω ότι στις μέρες μας το τρίτο πρόσωπο που μπαίνει σε μια τέτοια σχέση μπορεί να είναι ένα είδος φιλοξενούμενου, ένας καλεσμένος στην ηδονή μας, στον οποίο φερόμαστε όμορφα, βγάζουμε την καλή μας πλευρά, νοιαζόμαστε για την απόλαυσή του και ασφαλώς, με κανέναν τρόπο δεν τον ανταγωνιζόμαστε ή δεν τον υποπτευόμαστε για αναθεωρητισμό και άλλα τέτοια  

 

Στο ταξίδι μου στο χώρο ήρθαν υπόψιν μου περιπτώσεις υποτακτικών που υπέφεραν πολύ για να δεχτούν την απόφαση του Κυρίαρχου μέλους
να εντάξει στη σχέση και άλλο άτομο πλην των ιδίων. Αυτή η πονετική διαδικασία τους πήρε αρκετά για να ξεπεράσουν ακόμη και ψυχοσωματικά που βγήκαν ως αντίδραση στην αλλαγή της δυναμικής. Στο τέλος ένα υποτακτικό μέλος που είναι πραγματικά υποτακτικό και ένα Κυρίαρχο που πραγματικά ασκεί Κυριαρχία και έχει εδραιώσει την Κυριαρχία του αυτή, πάντα υπερίσχυε η θέλησή του και αν ήταν επίσης έξυπνο, ώστε να κάμψει τις ψυχολογικές αντιστάσεις από την πολιτιστική μάθηση, τότε τα αποτελέσματα ήταν θετικά και η σχέση εμπλουτίστηκε σε διάφορα πεδία.

 

Αν και μάλλον διαφωνούμε στον τρόπο εκπαίδευσης και στην αντίληψη γενικότερα περί κυριαρχίας και υποταγής θα σου παραθέσω την δική μου άποψη.
Η αναζήτηση δεύτερης, τρίτης σκλάβας και τα λοιπά έγκειται στις επιθυμίες του εκάστοτε κυρίαρχου, αυτές μπορεί να είναι βαθειά ερωτικές, στην δική μου περίπτωση μπορεί να είναι η επιθυμία για το ταξίδι της εκπαίδευσης και της δημιουργίας, μπορεί ακόμα να είναι και στο πλαίσιο της δοκιμασίας της αρχικής σκλάβας, είτε διάφοροι άλλοι λόγοι τους οποίους τους κατατάσσω στο πλαίσιο των επιθυμιών του Κ.

Οι ισορροπίες, είναι ένα μεγάλο ερώτημα, μεγάλο γιατί θα πρέπει να έχεις εκπαιδεύσει την πρώτη σκλάβα έτσι ώστε να μπορεί να δεχθεί την δεύτερη και να καταλάβει ότι δεν μοιράζεται τον κυρίαρχο της με κάποια άλλη. Στο δικό μου δημιούργημα που αναφέρω στο άλλο θέμα, όταν αυτό είναι έτοιμο έχει ήδη αποδεσμευτεί από την ζήλεια και τα υπόλοιπα που την διακατείχαν πριν. Βέβαια όπως σου ανέφερα και πριν, είναι και η δοκιμασία της, το κίνητρο για το αν παραμένει έτσι όπως την θες, αν κάνω δηλαδή σωστά την δουλειά μου.

Στα δικά μου πλαίσια λοιπόν δεν μπορεί να υπάρξει ανταγωνισμός, αλλά συναγωνισμός, αλτρουισμός και αλληλοβοήθεια σε όλους τους τομείς της ζωής μας και φυσικά στην ικανοποίηση των επιθυμιων μου. Αν σε όλα αυτά λοιπόν ο αγώνας είναι καθημερινός, δουλεύουν την σχέση τους καθημερινά τότε ναι το σχήμα είναι βιώσιμο αν και αρκετά απομονωμένο και σπάνιο, όμως έξαιρετικο.

 

Φαντάζομαι πως εννοείς Κυρίαρχου στο υπογραμμισμένο.

Οι απόψεις μας για το τελικό αποτέλεσμα συμπίπτουν, αλλά διαφωνώ με το ταξίδι της εκπαίδευσης.

 

ουπς ναι... διορθώθηκε!

 

Επιμένεις αρνητικά και δεν δέχεσαι μια πραγματικότητα που συναντάτε καθημερινά. Εναποθέτεσαι την ύπαρξη της σε άλλους, και το χειρότερο είναι ότι τους επιρρίπτεις ευθύνες λόγο ότι έχουν κλειστά μυαλά. Αναφέρεσαι σε μια φανταστική σκέψη η αντίληψη που υπάρχει σαν αίτιο γύρω απ το θέμα της αντιζηλίας των θηλυκών. Μάλλον δεν θέλεις να κάνεις αποδοχή η δείξεις παραδοχή στην ύπαρξη της. Μια ύπαρξη η οποία δεν υφίσταται ούτε από καμιά κυριάρχηση σκέψης και ούτε από κανένα κυρίαρχο άτομο, αλλά τα βαθιά ένστικτα ενός θηλυκού. Μια ύπαρξη στον εσωτερικό του κόσμο εκ φυσικού. Κανείς δεν λέει για το φαινόμενο ότι είναι κακό, παρόλα τα κακά και τις αιρέσεις που επιφέρει, πλην των σαλπαρισμένων ομοφυλοφίλων αρσενικού γένους οι οποίοι αντιλαμβάνονται τον πρωκτό σαν αιδοίο, και των εξίσου σαλπαρισμένων φεμινιστριών που διαρκώς συγχέουν τα εργασιακά και πολιτικά δικαιώματα με την γενετική και τα γεννητικά τους όργανα μαντολίνο κρεμασμένο στον τοίχο με φαλλοκρατική υπόσταση και παρουσίαση, αλλά εξετάζει τρόπους και μεθόδους αντιμετώπισης του.


Τουλάχιστον από προσωπική εμπειρία διέκρινα το φαινόμενο όταν κάποτε στον παρελθόν εργαζόμουν σαν διοικητικό στέλεχος, δεύτερο σε ιεραρχία, σε ένα πάρα πολύ μεγάλο συγκρότημα λιανικής πώλησης με μεγάλο αριθμό εργαζόμενων και μεγάλη γκάμα προϊόντων. Ο αριθμός των εργαζομένων είχε στόχο τα 180 άτομα καθημερινώς συνολικά, εκ των οποίων τα 145 ήταν θηλυκού γένους. Τα κυριότερα και υπ αριθμόν ένα προβλήματα στη ομαλή καθημερινή λειτουργία του καταστήματος ήταν οι κλοπές πάσης φύσης, και η αντιζηλία των θηλυκών.Ο μόνος τρόπος για να τα αντιμετωπίσουμε καλύτερα με τον συνάδελφό και προϊστάμενό μου, ήταν να αντιληφθούμε τα δυο εκείνα φαινόμενα με τις έννοιες του ανθρωπίνου στοιχείου και παράγοντα. Ούτε του κακού, ούτε του καλού, ούτε του ηλίθιου, ούτε του αδύναμου, ούτε του δικαιολογημένου η αδικαιολογήτου και ούτε του διακριτικού η αδιάκριτου, πάρα μόνο του ευφυή.


Θεωρούσαμε ότι εκείνος που μας έκλεβε ήταν έξυπνος στο να καλύψει οποιεσδήποτε ανάγκες του και τίποτα άλλο. Το ίδιο συνέβαινε και με την αντιζηλία των θηλυκών. Σκοτώνονταν μεταξύ για έναν λόγο. Την αρετή εκείνη η τις αρετές εκείνες με στόχο την γενική αποδοχή τους από ένα πρόσωπο η ομάδα, και την τελική διάκρισή τους σαν το πολυτιμότερο όλων, υπεράνω παντός, απαιτώντας απ το γενικό σύμπαν τους οποιαδήποτε προτεραιότητα προτίμησης υπέρ τους. Δεν είναι οι γνώσεις τους, δεν είναι η ιδιοσυγκρασία τους κλπ για εκείνη την επιθυμία τους, αλλά είναι η έμφυτη ανάγκη της συνύπαρξης τους σε ένα περιβάλλον, με εντονότερο βαθμό από οποιοδήποτε άλλον, λόγο του αυξημένου συναισθηματισμού τους από οποιοδήποτε άλλον. Αν συμπτύξουμε όλα τα προηγούμενα, θα καταλήξουμε στην έννοια “της αποδοχής σαν πολυτιμότερο”, με όλες τις θετικές η αρνητικές παρενέργειες, ζηλοφθονία, ίντριγκες, αγάπη και έρωτα κλπ.


Όμως το πολύτιμο η το πολυτιμότερο συχνά συνδέεται η ταυτίζεται με το μοναδικό η το ιδανικότερο. Κάπου σ εκείνες τις έννοιες βρίσκονταν η τομή επίλυσης διαμάχης μεταξύ θηλυκών εργαζόμενων, με κίνητρο το/την αίσθημα/η αποδοχής, ίσως προσωρινών τουλάχιστον. Προσωρινά γιατί την ίδια δεδομένη στιγμή θεωρούσαμε όλους τους πελάτες μας κλέφτες, βλέποντας τους υπό το φίλτρο μιάς διερεύνησης εντίμου συναλλαγής. Ο χρόνος έτρεχε βίαια ενάντια στο συμφέρον μας, και ήταν πολύ λίγος για να τον διαθέσουμε στα μυξό-κλάματα της καθεμιάς. Άλλες φορές η κατανόηση συνεισφοράς, άλλες φόρες η κατανόηση του μοναδικού η μη, η του ιδανικού η μη από όλους επέφερε την ηρεμία σ ένα καζάνι που έβραζε καθημερινά. Η αναγνώριση συνεισφοράς μιας εργαζόμενης, και επισήμανση ανάγκης αλληλεγγύης για την ομαλή λειτουργία εργασίας σε ένα σύνολο ολικής προσπάθειας για προδιαγραμμένα αποτελέσματα, έκανε το καθένα να νιώσει μοναδικός με την συνεισφορά του. Η τεχνική δοκιμής των αντιδικούντων σε μια νέα προσπάθεια διαφορετικών καθηκόντων (πχ ταξινόμηση διαφορετικών προϊόντων), είχε το αποτέλεσμα τόσο την αυξημένη παραγωγή, όσο και την αναβαθμισμένη ποιότητα σχέσεων εφόσον τα αντιδικούντα μέλη ένιωθαν πολύτιμα σε μια μοναδική αρμοδιότητα, που μόνο εκείνα τα συγκεκριμένα άτομα θα μπορούσαν να την αναλάβουν.


Όσο αφορά το νήμα, θα επαναλάβω ότι καλό θα ήταν να γίνει κατανοητό ότι ένα τρίο για να συμπορεύεται με επιτυχία θα πρέπει να υπάρχει διάθεση όλων των μελών, οι προϋποθέσεις με τις οποίες θα κινηθεί, ο συνδυασμός λύσεων προσωπικών αναγκών και προπαντός τα μέλη να ξέρουν τι θέλουν, να έχουν ψάξει το εαυτό τους, να μην αναφέρονται σε μια κοινότυπο κατάσταση παραδοσιακού γάμου, και να είναι κατασταλαγμένα όσον αφορά τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις. Για παράδειγμα αν κάποια υποτακτική γουστάρει το Κ/κυρίαρχο και για εκείνο το λόγο δέχεται τις υπηρεσίες μιας άλλη υποταχτικής προς τον εαυτό της, τότε καλύτερα να μην συμμετάσχει στο τρίο καθόλου πλην ξεπέτα για δοκιμή προτιμήσεων.

 

Αν ειχαμε μετρητες συναισθηματων και η ψυχολογια ηταν ακριβης επιστημη ισως και να καταφερναμε να δωσουμε μια απαντηση σχετικη με τα ερωτικα τριγωνα.Νομιζω ομως πως οπως και να οριοθετησουμε,δικαιολογησουμε και εκλογικευσουμε μια κατασταση μεταξυ τριων ανθρωπων η δοκιμη και η επαναληψη ειναι ο μονος δρομος για την επιτυχια.Τωρα εννοειται πως ειναι πιο δυσκολο κατι τετοιο να δουλεψει καθως υπαρχουν τρεις ανθρωποι που πρεπει να ισορροπισουν στη ζυγαρια αντι για δυο.Ευτυχως ομως το οτι κατι ειναι δυσκολο δεν το κανει και αδυνατον  

 

@Sado_M σεξισμός, ομοφοβία, κυκλικά επιχειρήματα και αντιφάσεις. οποία έκπληξις... πρέπει να είναι πολύ βολικά μέσα στο κουτάκι

 

Η @hecate επισύμανε τη λεξη κλειδί πού δεν έχει φανταστεί πολύς κόσμος. Το φαινόμενο του σεξισμού εμπλέκεται σε πολλές έννοιες, καί συχνά παραποιεί την έννοια του φεμινισμού στην σκέψη του. Ακόμα καί η ομοφοβία έμμεσα απ' τον σεξισμό προέρχεται. Όλες οι κωλοτριπίδες είναι ερωτογενης στον οποιονδήποτε εκ θαύματος η κλπ. Ό σεξισμός είναι ψυχισμός πού διοχετεύεται, αναπτύσεται, εγκαθίσταται από ιδεολογικές αιρέσεις μιάς κοινωνίας σ' ένα άτομο. Δεν πρέπει να εμπλέκεται στη διαφάνεια εξέτασης των ανθρώπινων σχέσεων σαν απ' τους κύριους παράγοντες μιάς αναζήτησης, όπως καί οι ίδιες σεξουλικες επιλογες, προτιμησεις και προσωπικκες ανάγκες στο βαθμό ψύχωσης. Σε μιά αναζητηση συντροφικότητας η σεξουλική συμβατότητα καλό θα ήταν να εξετάζεται ξεκάθαρα πριν από κάθε άλλη σκέψη, η οποία σκέψη καλό θα ήταν να προσανατολίζεται σε προσωπικές ανάγκες καί δυνατότητες, αλλά ποτέ σε αποδοχές. Αν δυό η περισσοτερα άτομα διακρίνουν η διαισθανθούν ότι επωφελούνται απο μιά κοινή συνήξαρξη μεταξύ τους, τότε δεν υφίσταται λόγοι αποδοχής, παρά μόνον απόλαυσις στο τρέχοντα αιώνα. Διαφορετικά ένα καζάνι πού βράζει εντός εκείνου, θα βράζει καί στον επόμενον μέχρι να πηδηχτεί η Σούλα απ' την Κούλα, καί οι δυό απ' τον Κώστα ταυτοχρόνως.

 

Ολες οι σχέσεις που βασίζονται στην ειλικρίνεια είναι δυνατές σχέσεις. Το σχήμα το κρίνω βιώσιμο. Επίσης μια πολύ δυνατή είναι παραλλαγή είναι το ένα υ να μαθαίνει από το άλλο, η να υπάρχει η ιεραρχία 1 - 2 - 3