Νιώσε κι εσύ Κάποιος. Μπορείς!

Αλλιώς ξεκίνησε το νήμα και αλλού κατέληξε. Επί των τελευταίων προβληματισμών όμως, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ ποια είναι η ευθύνη του "θύματος". Υπάρχει; Εάν όχι, γιατί;

 

Μαυρη πεταλούδα (αγαπημενο τραγούδι)
αυτα δεν είναι παιχνιδι. Αν καποια γουσταρει να φαει ξυλο αυτο είναι το ευκολο κι ετσι μεσες ακρες δεν υπαρχει θέμα. Αν ψαχνει κατι παραπάνω το όλον θα σκονταψει αμεσα πιστεψε με....
Το σημαντικο όμως είναι οτι αν π μασκαρας δείξει τω γυμνια του τότε καταρρεει ο cyber κοσμος του. Εκει που ζει και υπαρχει δηλαδη. Καταστροφή....

 

Δεν διαφωνώ, απλά δεν είμαι σίγουρη κατά πόσον είναι εύκολο για ένα άπειρο άτομο, που ενδεχομένως να είναι και σε νεαρή ηλικία, να αναγνωρίσει κάποια σημάδια.

 

Ούτως ή άλλως δεν είναι για όλους αυτά. Αν δεν ξέρεις τι θέλεις πως θα ξερεις από ποιον θα το πάρεις;
Αλλωστε ο κυρίαρχος θα κερδισει τις εντυπώσεις αμέσως. Αν όχι δεν σου κανει και το θεμα σταματάει στο καφε.
Μια καλή -κατ εμέ- δικλείδα είναι η προοδευτικότητα στη σχεση.
Βήμα βήμα. Αν κερδιθεί η εμπιστοσυνη και πάλι βημα βημα προχωρα.
Αλλη μια είναι το οτι ο πραγματικός κυρίαρχος δεν είναι λιγούρι. Δε θα κοιτάει ρο στηθος και τα μπούτια σου αλλά τα ματια σου. Δε θα παιζει με ρο κινητο αλλά θα εχει ΟΛΗ του την προσοχη στραμμένη πάνω σου για να σε αναγνωρίσει. Και άλλα πολλά που σχετικά εύκολα αναγνωριζονται...

 

Αναγνωρίζονται εύκολα από ένα άτομο που έχει ζήσει κάποια πράγματα, είτε αυτά ήταν σε μια bdsmική σχέση, είτε σε βανίλλα. Από ένα σημείο και έπειτα καταλαβαίνεις λίγο πολύ από την αρχή τι καπνό φουμάρει ο άλλος. Έχεις ακούσει και ζήσει τόσα, που το έχεις δει το έργο από όλες τις πλευρές. Αυτό όμως δεν ισχύει για ένα νεαρό άτομο, που τώρα μπαίνει στο παιχνίδι. Λίγο η απειρία, λίγο ο ενθουσιασμός, δεν θέλει και πολύ για να την πατήσει κανείς.

 

Δεν είναι χωρος προστατευμένος αυτός......

Οι vanilla λένε "παίξε το το σωμα μου όχι με την ψυχή μου"

Αυτοί που ψαχνουν όρια και απόλυτο λένε " παίξε με την ψυχή μου. Πείσε την,κάνε τη να σου χαριστεί. Το σώμα υπάκουα αμέσως μετά θα ακολουθήσει τις προσταγες της".

Ουσιωδης η διαφορά ε ;

 

Ναι, είναι. Αν και το να παίξεις με την ψυχή κάποιου, έχει κάτι το αρνητικό για μένα. Ίσως κάποιο άλλο ρήμα θα ήταν πιο κατάλληλο.

Όπως και να 'χει, δεν μιλούσα για μένα, ήταν απλά μια γενικότερη σκέψη.  

 

Πλαθω ;

Οδηγώ ;

 

Απείρως ομορφότερα και τα δύο.

 

Υπαρχουν,ζουν αναμεσα μας οπως υπαρχουν και αυτοι που τους ταιζουν.Υπαρχει και μια ενδιαμεση κατηγορια κατι σαν μπαλαντερ να πουμε(μπορει να παιξει και τους δυο ρολους αναλογα των συνθηκων).Ειναι αυτοι που νιωθουν την αναγκη ντεμεκ να το στηλιτευσουν.Αυτη και αν ειναι αναγκη...

 

Κυρίαρχος/οι είναι μόνο ο Ιησούς, ο Α. Σαμαρας ως επικρατέστερος, και ο Κ. Παπούλιας (γιά να μην απαξιώνουμε τους θεσμούς). Ακόμα κι' εκείνοι τείθονται προς αμφισβήτηση, καί όλοι τους έχουν μια μάσκα. (ο Ιησούς καλυπτόταν κι' εκείνος με την μάσκα του Αγ. Πνεύματος στιις διαλέξεις του)

 

Eνδιαφέρουσα άποψη. Δεν ξέρω για τον Ιησού, γιατί αυτό έχει να κάνει με τα θρησκευτικά πιστεύω του καθενός, αλλά οι άλλοι δύο είναι προσωρινοί. Ειδικά ο τελευταίος σε λίγους μήνες χάνει οριστικά αυτόν τον τίτλο. Στα δικά μου μάτια αντιθέτως, ο πραγματικός Κυρίαρχος δεν χάνει ποτέ την θέση του στο μυαλό, στην καρδιά και στο σώμα αυτής που επέλεξε να του υποταχθεί.
Την καλησπέρα μου, αγαπητέ.