και μετά τον χωρισμό τι?

-"φλουο" παρορμητικες αντιδρασεις
- επαναπροσδιορισμος-σβησιματα "λεκεδων"
- χωρος για μελλοντικα "σχεδια" πανω στον "καμβα" μας
- εναρμονιση νεων "σχεδιων" με παλια "σημαδια"

 

Το 'μετα τον χωρισμό ' ο,τι και να είναι , όσο επώδυνο ..είναι ξεκάθαρο. Ξέρεις, το ζείς γι αυτό που είναι στην πραγματικότητα και είναι πλέον καθαρά στο χέρι σου το πως θα το χειριστείς.
Το 'λιγο πριν τον χωρισμό' είναι αυτό που με πανικοβάλει προσωπικά , αυτή η 'παγωμάρα' , εκει που τα βλέπεις όλα να κατρακυλάνε είτε αποτομα είτε σιγα σιγά ,υπουλα, ...εκεί που ακόμα όλα είναι θολά , δεν ξέρεις ..και ακόμα και αν ξέρεις δεν μπορείς να ξέρεις με σιγουρια.

Το μετά , είναι αρχή , καλή - κακή δεν εχει να λέει , είναι αρχή!
το λίγο πριν..είναι το τέλος.

 

συνήθως μετα το χωρισμό αρχίζει η μαλακία  

 

πηγες κι εμπλεξες ...  

 

Πολύ σωστή τοποθέτηση. Εξαρτάται βεβαίως εάν έχετε αντιληφθεί τα γκρίζα νεφέλη που συγκεντρώνονται στον ορίζοντα της σχέσης σας ώστε ο χωρισμός - όσο βίαιος και εάν επιτελεστεί - να μην πονέσει την ψυχούλα σας, τόσο ώστε να λειτουργήσει ως τροχοπέδη για το μεσοπρόθεσμο/μακροπρόθεσμο μέλλον σας ή εάν όντως βρεθείτε στην κυριολεξία προ εκπλήξεων, πράγμα που συνεπάγεται πως θα θεωρηθεί ένα Blitzkrieg ("πόλεμος-αστραπή") από τον/την σύντροφο.

Όπως κάθε φυσιολογικό ανθρώπινο ον επάνω σε αυτόν τον μάταιο πλανήτη, έχω νιώσει και εγώ (βίαιο) χωρισμό (στο μακρινό παρελθόν). Και καθαρά εμπειρικά αντιλήφθηκα πως, no matter what (νεοελληνιστί), Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ. Είναι και η πιο ώριμη απάντηση που μπορώ να δώσω στο ενδιαφέρον ερώτημα του νήματος.

Σαν υστερόγραφο και δίχως καμμία διάθεση τρολλαρίσματος, μου ήρθε κατευθείαν στο μυαλό και τοποθετώ ένα video clip όπου θα μπορούσαν οι απανταχού πονεμένοι/πονεμένες από χωρισμό να τραγουδήσουν κάτω από το σπίτι του/της πρώην συντρόφου:



Υ.Γ.2: Και πάλι εν συνάδει με το nickname μου και το avatar μου, θα μπορούσατε να αποφύγεται και την προσέγγιση τραγουδιού και απλά να πείτε (ξανά στον/στην πρώην σύντροφο), αυτό που είχα πει σε μπαράκι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '60:



Οφείλω ξανά να αναφέρω, ότι η τοποθέτηση των video clips (ειδικά του δεύτερου) δεν έχει να κάνει σε τίποτα με κανένα είδος τρολλαρίσματος σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον θέμα, παρά με την προσέγγιση που θα μπορούσε να έχει ο πληγωμένος/πληγωμένη σε ένα χωρισμό. Κοινώς, χωρίσατε; Τότε το πιο πιθανό αγαπητοί μου co-users είναι ότι δεν άξιζε για εσάς (εξ ου και η χρήση της συγκεκριμένης λέξης και στα δύο video clips).

Ζητώ συγγνώμη για το μέγεθος του σχολίου μου.

Ειλικρινές ευχές σε όλους σας για ένα ήρεμο αλλά συνάμα ενδιαφέρον Σαββατοκύριακο.

 

Κατά την άποψή μου , παντα, εξαρτάται και λίγο απο το πώς ήταν αυτή η σχέση, δηλαδή θα χαρακτηρίζονταν καλή ή κακή? και τους λόγους του χωρισμού...
Απο εκεί και μετά :
Αναγνωρίζουμε ότι είναι φυσικό να έχουμε συναισθήματα λύπης, θυμού και απώλειας, δεν χρειάζεται να πιέσουμε τον εαυτό μας να τα ξεπεράσει άμεσα, δίνουμε έμφαση στην σταδιακή πτώση της έντασής τους.
Μπορεί να μην έχουμε έλεγχο στα συναισθήματά μας, έχουμε όμως έλεγχο στο πως θα τα εκφράσουμε. Αποφεύγουμε τα ξεσπάσματα και τις εκδηλώσεις συναισθημάτων που έχουν αρνητικές επιπτώσεις σε μας και στους γύρω μας και προτιμούμε τις θετικές εκφράσεις τους π.χ. δεν θέλουμε να γκρινιάζουμε ατέλειωτες ώρες στην φίλη μας αλλά μπορούμε να κάνουμε βόλτες και να μιλάμε για τους προβληματισμούς μας. Μια νέα συνήθεια για να διοχετεύσουμε την ενέργειά μας μπορεί να μας κάνει καλό αλλά και να μας δώσει την αίσθηση του αυτο-ελέγχου και της αυτό πεποίθησης που μας λείπει.
Αναγνωρίζουμε ότι μπορεί για ένα χρονικό διάστημα να μην είμαστε διαθέσιμοι στις ανάγκες των φίλων μας ή να μην λειτουργούμε με όλες μας τις δυνάμεις. Ας πάρουμε τα πράγματα και την καθημερινότητά μας με πιο αργούς ρυθμούς, ζητώντας την βοήθεια των δικών μας
Δημιουργούμε μια ρουτίνα που θα μας βοηθήσει να ανακτήσουμε την αίσθηση ελέγχου του περιβάλλοντός μας και της ζωής μας, π.χ. βάζουμε προτεραιότητες, τηρούμε μια καθημερινή ρουτίνα ώστε να ξεφεύγουμε από τις επίμονες σκέψεις, φροντίζουμε ώστε να κάνουμε κάτι ευχάριστο κ.α
Κοιτάζουμε μπροστά !!!Θέλουμε να γίνουμε το σωστό άτομο για την επόμενή μας σχέση και όχι να φτιάξουμε την σωστή σχέση με το σωστό άτομο. Το ποιοι είμαστε, τι θέλουμε και πως οριοθετούμαστε θα μας βοηθήσει να ελκύσουμε τον «σωστό» για μας χωρίς να καταφύγουμε στην κατηγοριοποίηση των ανθρώπων και στις λίστες προτερημάτων. Mαθαίνουμε από τα λάθη μας, χωρίς ενοχές, χωρίς επικριτική στάση προς τον εαυτό μας: σε ποιο βαθμό συνεισφέραμε στα προβλήματα που είχε η σχέση μας, ακόμα και εάν αυτό δεν έπαιξε τελικά ρόλο για τον χωρισμό; Σε ποιο βαθμό είμασταν ανασφαλείς, αποδεχθήκαμε τον άλλον όπως πράγματι ήταν, ανταποκριθήκαμε στις ανάγκες του; Σε ποιο βαθμό αντιδράσαμε υπερβολικά ή χάσαμε τον έλεγχο των συναισθημάτων μας; Πως θα γίνουμε πιο θετικοί αλλά και πιο δυναμικοί την επόμενη φορά;

 

Το μετά τον χωρισμό το καθορίζει το πριν τον χωρισμό.
Εξαρτάται το θα ακολουθήσει από το τι προηγήθηκε.
Αλλιώς θα είναι μετά από ένα μεγάλο έρωτα και αλλιώς μετά από μια σχέση που απλά έγινε.
Δεν υπάρχει μέθοδος η τρόπος όταν χωρίζεις από μεγάλο έρωτα, εκεί διαλύεται το μέσα σου, νιώθεις διαλυμενος, δεν υπάρχει κανένα νόημα, η ζωή έχει χάσει την γεύση της.
Βρίσκεσαι μπροστά σε ένα τεράστιο τοίχο που έχει καρφιτσομενες τις στιγμές που πέρασες μαζί της,ολες, καλές και κακές.
Όταν σκέφτεσαι πόνας, σέρνεσαι, δεν υπάρχει πλέον η έννοια σπίτι γιατί αφού την ερωτευτηκες σπίτι σου ήταν όπου ήτανε εκείνη.
Νιώθεις χαμένος, τίποτα και κανένας δεν σε ηρεμει, μαυρίλα παντού, γίνεσαι φάντασμα.
Κλισέ αλλά μόνο ο χρόνος θεραπεύει τίποτα και κάνεις άλλος.
Ο έρωτας με έρωτα Περνά... Παπαρια.
Έχεις κλειδωμένο το μυαλό σου έξω από το κεφάλι σου και μέχρι να συνελθεις δεν μπορείς όχι να ερωτευτεις ούτε να τον παίξεις δεν μπορείς.
Μια Αγία μέρα ξυπνάς και θέλεις να ακούσεις τα αγαπημένα σου τραγούδια, θέλεις να βγεις, να δεις κόσμο, να ζεις.
Μετά ως δια μαγείας θυμάσαι μόνο τις καλές στιγμές, οι κακές γκριζαρουν.
Καταλαβαίνεις το αυτονόητο ότι απλά χωρισες δεν πέθανες αν και όταν χωρίζω από έναν έρωτα είναι εκείνη όπως εγώ την γνώρισα να έχει "πεθανει" και ίσως κατά μία έννοια πεθαίνει μαζί της και ένα κομμάτι του εαυτού μου.

 

Εξαρτάται απο το ποιος πήρε την απόφαση να χωρίσει και ποιος έπρεπε να το αποδεχθεί.
Άλλοτε είναι λύτρωση κι άλλοτε μαρτύριο

 

Έτσι χωρίζουν οι πολιτισμενες στο sex and the city στις νέες Υόρκες ..! Εμείς εδώ στο ελλαντα έχουμε άλλο ταμπεραμεντο. Ακούμε τέρμα γονιδη ,παιρνουμε τηλέφωνα με απόκρυψη, κάνουμε μπλοκ και διαγραφή , κλαιμε, φωναζουμε,πενθουμε.. το ζουμε γενικώς.. γιατί η μισή χαρά είναι στον σωστό χωρισμό φίλη

 

Και ακουμε Σπυρακο "ο έρωτας με ερωτα περναει ".. 

 

Πιάνει αυτό με τον Σπυρακο?! Γιατί με γονιδη χειρότερα τα κάνω!  

 

πιανει μονο αν δεν ηταν μεγαλος ερωτας, και ηταν να χαμε να λεγαμε....