Συναίνεση = Πανάκεια ? Και αν όχι, που θα βρισκόταν τ' όριο της?

Είναι η πρώτη φορά, που ανοίγω ένα νήμα και γράφω ελάχιστα.
Τι είναι η συναίνεση, είμαι σίγουρος, ότι το γνωρίζουμε όλοι/ες μας.

Κατ' εσάς τίθεται σ' αυτήν θέμα ορίου?
Και αν ναι που θα βρισκόταν?

Υ.Γ. Επίτηδες άφησα το νήμα "αόριστο", για να εκφράσετε τον όποιο συλλογισμό/γνώμη σας ελεύθερα.
Και ναι, πιθανότατα υπάρχει ήδη κάποιο παλιό νήμα, που να πραγματεύεται, το ίδιο θέμα.

 

Δεν θυμάμαι παλιό νήμα με αυτή την οπτική στην συναίνεση, μπορεί βέβαια να υπάρχει.

Κατά την άποψή μου τα εξωτερικά όρια της συναίνεσης, δηλαδή αυτά που δεν διαμορφώνονται κατά την υποκειμενική αντίληψη των σχετιζόμενων προσώπων, τα δίνουν τα άλλα δύο του τρίπτυχου, η σύνεση και η ασφάλεια δηλαδή. Τα εσωτερικά όρια της συναίνεσης αφορούν μόνον αυτούς που σχετίζονται και αυτή είναι άποψή μου. Γνωρίζω ότι ο νόμος στην Ελλάδα αυτό δεν το δέχεται και θεωρώ αυτή τη μη αποδοχή πατερναλιστική. Γνωρίζω επίσης ότι η πολιτεία είναι διατεθειμένη να πληρώνει πρόστιμο κάθε χρόνο για μη ενσωμάτωση ενωσιακού δικαίου προκειμένου να μη νομοθετήσει για το ελευθέριο σεξ και το συναινετικό BDSM. Θεωρώ αυτό το νομικό κενό που έχουμε στην Ελλάδα αιτία πολλών και σημαντικών προβλημάτων των BDSMers στην Ελλάδα - ένα από αυτά τα προβλήματα είναι ότι χωρίς τέτοιο πλαίσιο βασικά ό,τι κάνουμε μεταξύ μας παράνομο είναι και κοινότητα δεν μπορεί να γίνει, βέβαια. Σε ευρύτερο πλαίσιο όμως και επειδή έχουν δει πολλά τα μάτια μου, μπορώ να κατανοήσω γιατί ο Έλληνας νομοθέτης ίσως δεν θεώρησε ώριμη για κάτι τέτοιο την κοινωνία στην Ελλάδα. Τέλος πάντων.

Για να επιστρέψω στο "εσωτερικό όριο της συναίνεσης" όποιο και να είναι αυτό, που θεωρώ ότι δεν έχει και πολύ νόημα αν δεν βγάζει κάθε τόσο από την comfort zone του κανέναν, το βρίσκουν οι σχετιζόμενοι. Για να μπορεί να συμβεί αυτό, θεωρώ ότι πρέπει να ισχύουν τρεις προϋποθέσεις:

Οι σχετιζόμενοι δεν είναι ηλίθιοι. Είναι αδύνατο να ζητά κανείς από ηλίθιο να γνωρίζει το συμφέρον του και την απόλαυσή του.
Οι σχετιζόμενοι είναι ικανοί να διακρίνουν την κοινή απόλαυση και το κοινό συμφέρον από του εαυτού τους και να υπερβούν τα του εαυτού τους προς μεγαλύτερη από το άθροισμα των μερών ικανοποίηση του συνόλου.
Οι σχετιζόμενοι έχουν κάποια ικανότητα υπέρβασης των στενών ατομικών τους δεδομένων έτσι ώστε να μπορούν να ανταποκρίνονται σε καινούργιες διαστάσεις που βρίσκουν στο πλαίσιο της σχέσης τους, όχι απλά υποδυόμενοι ή ερμηνεύοντας το στάτους τους αλλά επανεφευρίσκοντας τον εαυτό τους.

 

Ειλικρινά βρήκα απολαυστική και πολύ ξεκάθαρη την απάντηση σου. Εμένα προσωπικά με καλύπτει πλήρως.
Και προς στιγμήν θα ήθελα να προσθέσω ελάχιστα. Αλλά κυρίως θα ήθελα, να διαβάσω και τις απόψεις και των λοιπών "συγκατοίκων", που θα είχαν την διάθεση, να πουν την γνώμη τους.

Το λοιπόν.

Είμαστε πάντα αρκετά ώριμοι σαν συσχετισμός και εννοώ οποιοδήποτε σχήμα δυο η περισσοτέρων bdsmερς ( αδόκιμος όρος και ζητώ συγνώμη από όλους ),
ούτως ώστε να "φρενάρουμε" από μόνοι μας, όταν βλέπουμε, η "αφουγκραζόμαστε", ότι το/τα μέλη που βρίσκονται υπό την όποια "εξουσία" μας,
παραβλέπουν την όποια σύνεση και ασφάλεια και προτιμούν να μας εμπιστευθούν τυφλά, χάρη της καύλας?

Εκεί το στοιχείο που έχει το "δώρο" της συναίνεσης, τι πρέπει να κάνει?
Να συνεχίσει δίχως δισταγμό, αφού έχει το "θεωρητικό" προστατευτικό δίχτυ? Η να φρενάρει?

Δυστυχώς ο νομοθέτης δεν έλαβε υπόψιν του καθόλου τις βουδουσουμιάρικες πρακτικές και τις αποχρώσεις τους.
Και το BDSM σαν μορφή ερωτισμού καλώς η κακώς, βρίσκεται πολλές φορές στα όρια της νομιμότητας.
Η μοναδική λύση είναι η ωριμότητα των συμμετεχόντων και όπως είπες ορθότατα κι εσύ η σύνεση
και προσθέτω και η εμπιστοσύνη στον/την έτερο/η.

π.χ. session, όλα ωραία και καλά. Πηγαίνεις ήρεμος/η σπιτάκι σου. Το άλλο μέλος για τον χ.ψ.ω λόγο τα έχει μαζεμένα μαζί σου.
Και αφού πάει στο πλησιέστερο νοσοκομείο.
Σου τραβάει μετά και μια ωραία μήνυση για σωματικές βλάβες κτλ κτλ.
Και εκεί την όποια συναίνεση, άντε να την αποδείξεις ( που αδύνατο δεν είναι υπό κάποιες συνθήκες, αλλά ούτε κι εύκολο ).
Εννοώ και αυτό μιλώντας για εμπιστοσύνη.
Να είμαστε όσο γίνεται πιο προσεκτικοί/ες με ποιον/α σχετιζόμαστε και να μην βιαζόμαστε.
Εντάξει, είναι να μην σου τύχει πάντα.

Τα περί σωματικής/ψυχικής ασφάλειας τα θεωρώ πάντα υπαρκτά και απαράβατα.

Υ.Γ. Τελικά προσέθεσα τα κέρατα μου τα τράγια χαχαχα
και σε πολλά σημεία, σου έκανα απλά ηχώ.

 

 

Η συναίνεση είναι μία συμφωνία. Είναι το ''εμπορικό'' κομμάτι της συναναστροφής δύο ανθρώπων. Συναινώ δεν σημαίνει απαραίτητα απολαμβάνω
(γιατί η απόλαυσή μου μπορεί να είναι ακριβώς το να επιβάλλει ο άλλος τους όρους τους οποίους εγώ δεν αμφισβητώ ακόμη και όταν τους αγνοώ),
ωστόσο το θέμα είναι πολυδιάστατο και άκρως ενδιαφέρον κατ΄εμέ, και μπράβο στον @Tenebra_Silente που το άνοιξε. Θα άξιζε να συμμετάσχουν όλοι και να πουν την γνώμη τους.

Η @gaby προφανώς έχει ασχοληθεί με το νομικό και θεωρητικό της πλαίσιο και είναι καλό να γνωρίζουμε πράγματα.
Διάβαζα πριν μία ''ανακοίνωση'' αποτελεσμάτων έρευνας που λέει ότι 1 στους 3 ανθρώπουν έχει δει την συναίνεση να παραβιάζεται τα 5 πρώτα χρόνια ενασχόλησης του με το BDSM.
Δεν γνωρίζω την εγκυρότητα της έρευνας, αλλά δεν μου φάνηκε και τόσο περίεργο το ποσοστό...

Μου έχει τύχει δύο φορές ως τώρα στην ενήλικη ζωή μου και μία φορά ως παιδί. Όχι ακόμη (ευτυχώς) στο BDSM. Πιστέψτε με, όσο απολαυστικό μπορεί να είναι κάτι, όταν φτάνει το σημείο που ξεπερνάς τα όρια της συμφωνίας (εαν αυτή απηχεί πραγματικά τα όριά σου), με ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ τρόπο το αποτέλεσμα μπορεί να είναι καταστροφικό...νομίζω ότι με την παραβίαση των ορίων της συναίνεσης κανείς διακινδυνεύει απίστευτα, τόσο σε ψυχικό όσο και σωματικό επίπεδο, για να μην πω ότι έτσι έχουν γίνει αναρίθμητα ερωτικά εγκλήματα.

Φυσικά από την άλλη υπάρχει και η γραπτή συναίνεση με συμβόλαιο 3, 6, 12 μηνών κλπ (ακόμη και δια βίου!!!!) που συντάσσεται από οποιοδήποτε εκ των μελών και μερών της συμφωνίας, που μπορεί να μην έχει νομική ισχύ, αλλά για μένα θα ήθελε ανάλυση τι είναι αυτό που μας κάνει να ''προσφέρουμε'' τον εαυτό μας, τη ζωή, το σώμα και το μυαλό μας αποκλειστικά και εξ΄ολοκλήρου σε έναν άνθρωπο.
(Συγνώμη για την παρέκκλιση, μη μου δίνετε σημασία, τα τσίπουρα φταίνε...)

 

Καμία παρέκκλιση από μέρους σου, τουναντίον.
Η ιδέα πάντως είναι να πει όποιος/α θέλει την γνώμη του/της και να κουβεντιάσουμε/μάθουμε/λύσουμε/μας λυθούν απορίες.
Όχι, αυτά τα είδη "συμβολαίου" δεν έχουν καμία ισχύ, απλούστατα επειδή δεν μπορεί να υπάρξει συμβόλαιο με αντικείμενο του είδους.
Όσο και αν προβλέπονται και συμβόλαια με ελεύθερη φόρμα.
Και δεν πλατιάζω επί του θέματος συμβόλαια, γιατί θα χασμουρηθώ κι εγώ ο ίδιος από τα γραφόμενα μου.
Το ζήτημα είναι - κατ' εμέ - απλό.
Η συναίνεση είναι ανά πάσα στιγμή αιρετή και το μέρος που την έδωσε, μπορεί κάλλιστα να την αφαιρέσει, ακόμη πριν καν να φτάσει στα όρια που είχαν προσυμφωνηθεί με τον/την έτερο/η.
Καθώς και το Κυριαρχικό στοιχείο, να καταλάβει πότε πρέπει να σταματήσει από μόνο του, για το καλό του "αδύναμου" μέρους ( αλλά και για το δικό του ) και ας μην το ζητάει "ξεκάθαρα" αυτό το τελευταίο.

Πάνω απ' όλα έρχεται η ψυχική και σωματική μας υγεία, η αξιοπρέπεια μας.
Και κανείς/καμία δεν θα μας δώσει παράσημο καλού/ης Αφέντη/ρας, υποτακτικού/ης, σαδιστή/ριας, μαζοχιστή/ριας κτλ κτλ.
Που και να μας το δώσει, αν για οποιονδήποτε λόγο, βρεθούμε να τραβιόμαστε με την δικαιοσύνη, η με "κουσούρια" οποιουδήποτε είδους,
η με σμπαράλια την συνείδηση μας, τα όποια "παράσημα" μπορούμε, να τα βάλουμε πανηγυρικά στα οπίσθια μας.

Προσοχή, δεν δαιμονοποιώ, δεν κινδυνολογώ, ούτε κατακρίνω τίποτε.
Δεν το παίζω δάσκαλος/έξυπνος, γιατί και να ήθελα, δεν θα είχα τα φόντα.
Απλά αφήνω μια σκέψη.
Στο κάτω κάτω της γραφής κι εγώ στο "κόλπο" είμαι, αλλιώς δεν θα βρισκόμουν ανάμεσα σας.

    

 

Αν θυμάμαι καλά το είχε πει ο Dolmance:'' Εμείς δεν έχουμε όριο, τον έχουμε πελώριο.''  

 

Θέλω να πιστεύω, ότι το είχε πει χάριν αστεϊσμού ( γιατί αν μη τι άλλο, είχε ανοίξει ένα από τα αγαπημένα μου νήματα, την "ποίηση της παρακμής" ).
Kαθώς και χάριν αστεϊσμού θα το έλεγε ο/η οποιοσδήποτε άλλος/η και δεν θα το πίστευε.

Γιατί σε αντίθετη περίπτωση, θα ήταν :
Εμείς δεν έχουμε όρια, την έχουμε πελώρια ( εδώ εγώ προσθέτω, και να κάνω λάθος και σ' αυτό, δεν το νομίζω. Και σίγουρα πιο έξυπνος απ' τον μέσο όρο δεν είμαι ), την βλακεία.

    

 

  ????

 

μια μορφη συναινεσης δεν ειναι και ο γαμος ?

ναι, υπαρχει ενα νομικο πλαισιο, αλλα ειλικρεινα τωρα, το νομικο πλαισιο δεν περιφρουρει στην πραγματικοτητα τις οικονομικες υποχρεωσεις του ζευγαριου ? τις φορολογικες, τη διατροφη, και διαφορα τετοια. φυσικα υπαρχουν και οι αστερισκοι, αλλα ειλικρινα τωρα, να μην ξεφυγω αναλυοντας το τι συμβαινει στην πραξη...

Επειδη ναι μεν υπαρχει ενα κινητρο να δεθει καποιος και καποια -με ολους τους δυνατους συνδυασμους- με τη συνεναιση που καλειται γαμος,
αλλα αυτη η συνεναιτικη σχεση να αποτυχει, ναι, ετσι αντιστοιχα μπορει να αποτυχει και μια συνεναιτικη σχεση bdsm.

στη θεωρια ολα καλα ειναι, το προβλημα ειναι η πραξη.

 

Σωστός στα περί γάμου.
Σωστός και στο ότι μπορεί ν' αποτύχει και μια συναινετική σχέση BDSM.
Αλλά η συναίνεση δεν αφορά μόνο τις BDSMικες σχέσεις, μα πρωτίστως κάποιες πρακτικές, αρκετές από τις οποίες μπορεί και να είναι επισφαλής.
Τι γίνεται αν ξεπεράσουμε τα όρια της συναίνεσης σε κεινες τις περιπτώσεις?
Η αν κινούμενοι πάντα μέσα στα όρια της, το μέλος που συναινεί βρίσκεται καθαρά σε "δυσκολία" και ας μην μας την εκφράζει/ζητάει να σταματήσουμε?

Συνεχίζουμε επειδή είχε συναινέσει, άρα καλά να "πάθει"/ας μην την έδινε?
Η σταματάμε από μόνοι μας?

Υ.Γ. Δημήτρη, ειλικρινά κουβέντα θα ήθελα να κάνουμε, καμία επίθεση, καμία άμυνα, όχι αυτή την φορά τουλάχιστον

 

πραξη συναινεσης, επισφαλης και καθοριστικη για την μετεπειτα εξελιξη του ζευγαριου
εκεινη μπρουμητα, με δεμενα τα ματια και τα χερια πισθαγκωνα
και μαξιλαρι κατω της, που ανασηκωνει τον κωλο της
και να τον δινει απο εμπιστοσυνη και καυλα....

 

συνεναιση δεν ειναι πανακεια. το οριο της ειναι εκει που αρχιζει η κοινη λογικη.
ζηταει ο/η υπο κατι ... παλαβο, οφειλεις ως καλος/η Κ να πατησεις φρενο ! να αρχισω τα παραδειγματα ? ευνοητο νομιζω.
σιγουρα καποια ζευγαρια Κ/υ πανε μακρια... ισως επειδη γνωριζονται καιρο, ταιριαζουν πολυ, εχουν ορεξη να ξεπερσουν τα ορια, διαφοροι λογοι τελος παντων
η συναινεση δεν ειναι δηλωση αποποιησης ευθυνης... και δεν θα΄πρεπε να αντιμετωπιζεται ετσι !