Moναξιά ή ελευθερία;

Αρκετές υποτακτικές μου στο παρελθόν με χαρακτήριζαν, χείμαρρο, πληθωριστικό, επικά ενεργητικό...αλλά πάντα υπήρχε το ιχνοστοιχείο, που αντιλαμβανόντουσαν όλες, πως αρέσκομαι να είμαι μοναχικός, (ανα)ζητώντας τον προσωπικό μου χώρο και χρόνο.

Πριν 2 έτη συζούσα με μία υποτακτική και ένα βράδυ, επέστρεψε από μία έξοδο με μία φίλη της και με πετύχε στο σαλόνι, με το κουστούμι, να διαβάζω το βιβλίο μου και ήξερε ότι για εμένα, ήτανε ιερή στιγμή, όντας χαμένος μέσα στην ιστορία που διάβαζα. Με ένα απλό 'καλησπέρα' αλλά και με ένα πολύ πονηρό χαμόγελο στα πρόσωπά και των δυο μας, ήξερε τι έπρεπε (και τι ήθελε) να κάνει: άφησε την τσάντα της, έβγαλε το παλτό της και ήρθε να αγκαλιάσει τα πόδια μου πάνω στο χαλί, ενώ εγώ συνέχιζα να διαβάζω το βιβλίο. Η ενστικτώδης κίνησή μου ήταν (και ακόμα είναι) ήταν να της χαϊδεύω (με τις ώρες) τα πλούσια μαλλιά της. Και αυτή με τη σειρά της γουργούριζε σα γατούλα.

Το συγκεκριμένο νήμα μου θύμισε αυτήν τη μικρή πραγματική μου ιστορία και εικόνα που σας έδωσα, διότι τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ήμουν μόνος μου (αποκομμένος στο βιβλίο) αλλά και ταυτόχρονα "ελεύθερος" (έκανα αυτό που ήθελα πάνω στην υποτακτική μου, δηλαδή να χαϊδεύω τα πλούσια μαλλιά της).

Σε ευχαριστώ @Madeleine Rk που μου θύμισες με το νήμα σου όμορφες παλαιές στιγμές...

 

όποιος έχει όρεξη ας διαβάσει αυτό εδώ

http://www.sts.gr/?page_id=16127

 

Για μένα την είπα. Άρα επιτρέπεται, όσο και να μην συμφωνείς...

Θα με ξέρω λίγο καλύτερα από τους άλλοι?
Λέω εγώ.

Η όλοι/ες ζουν και ψοφάν ζευγαρωμένοι/ες?

 

 

για εμένα το είπε χαχαχαχα κλαίω!!!  

 

Εγώ νοσοκομειακά δεν ξέρω, αλλά καμιά ένεση στο άνω δεξί τεταρτημορίο του γλουτού σου σου κάνω γιατί είμαι πολύ εξπέρ και αλαφροχέρα.
Για τα άλλα, περιμένω. Περισσότερα εδώ έξω δε λέω.. Να μην κουράζουμε κιόλας.  

Για το δώρο του Σείριου τώρα, το θέλουμε και το καράβι, αφού σχοινί και νινί για να το σέρνει θα έχουμε. (μπλιαξ.. ηλίθιο χιούμορ.. αλλά το αφήνω για να δείξω και τη σκοτεινή πλευρά μου..χοχοχοχο)

 

Αυτογνωσία. Το μυστικό για να επιτύχεις στη ζωή σου. Πίστεψέ με, είσαι σε πολύ καλό δρόμο. Πάντα έτσι.

 

πολύ ωραίο το απόσπασμα!!!απελευθερωτικό...

 

Πάντοτε ένιωθα ένα δέος για τις μοναχικές ψυχές.
Μου δίδουν την αίσθηση ότι έχουν γραπώσει στιβαρά το νόημα της επίκτητης αθανασίας.

 

καθόλου ηλίθιο...το μουνί σέρνει καράβι εδώ και 2.500 χρόνια...πατροπαράδοτες μέθοδοι...

 

Ανάλογα το καράβι @brenda γενικεύεις επικίνδυνα. Να γιατί πολλές γυναίκες τρώτε το μουνί ( η το κεφάλι ) σας με κάποιους.

Υπάρχουν και καράβια χορτασμένα που έχουν ταξιδέψει σε αρκετές μουνοθάλασσες και έχουν πιάσει αρκετά μουνολιμάνια.

Και όσο σέρνει το μουνί καράβι, άλλο τόσο σέρνει και ο πούτσος ναυπηγείο ολόκληρο.

Μοναξιά χίλιες φορές, με κανά διάλειμμα "συντροφικότητας" σε αυτές τις περιπτώσεις. Ελεύθεροι πολιορκημένοι του εαυτού μας και κανενός μουνιού.

  

 

Θα έλεγα ότι είναι περισσότερα τα χρόνια, αλλά το ζητούμενο δεν είναι εκεί. Ανακινείς ένα μεγάλο ζήτημα, εάν δηλαδή το αιδοίο όντως είναι σε θέση να διαλύσει μία Αυτοκρατορία, αλλά από την άλλη και εάν υφίστανται Άνδρες (το κεφαλαίο δεν είναι τυχαίο) που είναι σε τέτοιο επίπεδο εσωτερικής αυτοκυριαρχίας, ώστε να να το "μαστιγώσουν" και να το (ανα)πλάσουν σύμφωνα με τα δεδομένα τους.

Θα μπορούσες να δημιουργήσεις ένα νέο νήμα με τίτλο π.χ. "Το μουνί σέρνει καράβια;" ή και πιο εκλεπτυσμένα π.χ. "Ένα αιδοίο είναι σε θέση να διαλύσει από έναν άνδρα έως μία Αυτοκρατορία;". Θα είχε ενδιαφέρον η προσέγγιση επί του θέματος από το γυναικείο πληθυσμό του forum...