sub ή slave. Τι σας έχει οδηγήσει σ αυτές τις επιλογές. Είναι τελικά επιλογές?

Δε σε πιάνω, για εξήγησε λίγο καλύτερα..  

 

Υπέστην βιασμό σε μικρή ηλικία...το βίωσα όμως τόσο ενοχικά που δεν μπόρεσα να το μοιραστώ τότε με κανέναν...κλείστηκα στον εαυτό μου και τον κατηγόρησα...
ότι ήμουν προκλητική....(το στερεότυπο ότι πήγαινα γυρεύοντας, λόγω εμφάνισης, συμπεριφοράς κλπ)
Η αλήθεια είναι απλά ότι δεν ήθελα....
Δεν γούσταρα... Ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν με έλκυε σε κανένα επίπεδο...
Είμασταν οικογενειακοί φίλοι και η συναναστροφή μας ήταν αναγκαστική...
εν πάσει περιπτώσει...μετά έφαγα πάρα πολλές φρίκες....
για αρκετό καιρό...
όταν συνειδητοποίησα ότι από την θέση της υποταγής απενοχοποιήθηκα ως προς την επιθυμία μου, καθώς αυτό είχε ήδη εκχωρηθεί εκ των προτέρων, ήταν σα να ξόρκιζα αυτό που είχα ζήσει...
η ψυχανάλυση αργότερα με βοήθησε να κάνω την σύνδεση...
ο βιασμός που δεν απόλαυσα, αυτός που με τραυμάτισε σωματικά και ψυχικά και ο ''βιασμός'' που απολάμβανα όσο ήθελα εγώ και ο ''βιαστής'' μου...

ΥΓ Το σκέφτηκα πολύ πριν αποφασίσω να απαντήσω @Madeleine Rk, και ελπίζω να μην το μετανιώσω στην πορεία...(είναι όμως συνειδητή η απόφασή μου να το ''εκθέσω'')
Σ΄ευχαριστώ που με ρώτησες...

 

Λυπάμαι για αυτό που έζησες, εννοείς ό,τι απο την ''θέση'' της υποταγής βρήκες την λύτρωση;

 

Α να γεια σου, έτσι ακριβώς...και μία ακόμη (μεγάλη) λύτρωση είναι ότι σήμερα το παραδέχτηκα και ''δημόσια''...

 

καλώς σας βρήκα.
αυτό δεν κάνουμε όλοι? δεν προσπαθούμε όλοι να καταλάβουμε όσα βρίσκονται ¨"εκτός νόρμας?"

 

Το πως το βιωνει ο καθενας είναι εντελως διαφορετικο από ανθρωπο σε ανθρωπο και εχει να κανει αμεσα με τα προσωπικα του βιωματα, βεβαια ισως να υπαρχει μια προδιαθεση προς αυτην την κατευθηνση, με εμενα προσωπικα αυτό ισως να ηταν και θεμα προδιάθεσης, δεν θυμαμαι ποτε σε παιχνιδι ως παιδι να ειχα διεκδικησι εστω και μια φορα να εχω κυριαρχικο ρολο, προτιμουσα απλως να ακολουθω και να κανω ο,τι μου λενε, αυτό ε ακολουθησε και στην εφηβια και αργοτερα. Σε αυτην την προδιαθεση ηρθε να προστεθει και η ελξη που ειχα προς το δικο μου φυλο αλλα και η ανατομια μου (σχεδόν ατριχος, με πολύ θηλυκα χαρακτηριστικα κυριως στο σωμα, και μικρο μελος), αυτή η ελξη επειδή ηταν κοινωνικα επιλιψημη με εκανε να νιωθω μειωνεκτικα απέναντι στους αλλους. Ειδικα όταν ειχα την πρωτη μου σεξουαλικη εμπειρια δεν ημουν σε θεση να μιλησω για αυτην γιατι ηταν αναρμοστη και με γεμιζε με ενοχικα αισθηματα. Ο χαρακτηρας του εραστη μου ηταν επεισης καταλυτικος , ηταν ιδιαιτερα κτητικος και κυριαρχικος, δεν δυσκολευτικε να με κανει υποτακτικο του, σε μικρο χρονικο διαστημα με εκανε ο,τι ηθελε. Εγω ενιωθα παντα την αναγκη να τον ικανοποιώ σε ο,τι μου ζητουσε, μου αρεσε να νιωθω ότι του ημουν απαραιτητος, μου αρεσε όταν μου ζητουσε κατι και το εκανα να τον βλεπω ικανοποιημενο μαζι μου, μου αρεσε που καποιος ασχολουταν μαζι μου.

 

Ένοιωθες ασήμαντος;

 

Μαλλον, παντα ημουν σχεδόν αορατος, ετσι ενιωθα παντως

 

Μην αισθάνεσαι έτσι, ξέρεις πόσες φορές έχω ευχηθεί να είμαι αόρατη;  

 

Ετσι αισθανομουν τοτε, αλλα και πολλες φορες και τωρα, αυτή μου η σχεση οσο αναρμοστη κι αν ηταν μου εδωσε υποσταση και προορισμο, ενιωθα ότι ημουν απαραιτητος σε κατι, με εκανε να νιωθω ότι αυτος ηταν ο προορισμος μου να ικανοποιώ τους αντρες σεξουαλικα, μου το 'χε πει αλλωστε ότι η φυση μου με εφτιαξε ακριβως γιαυτον τον λογο

 

Εκτός θέματος η όχι...Σιωπή μπροστά στην ψυχή σου...Τίποτε άλλο...Εγώ...ένας οποιοσδήποτε σου λέω...Ευχαριστώ...Για λόγους δικούς μου και όχι επειδή το έχω περάσει κι εγώ...Συγνώμη που πήρα το ελεύθερο...

 

Καλησπέρα @nana80 και καλωσόρισες σε αυτό το ενδιαφέρον forum. Μία πρώτη απάντηση/σκέψη που θα μπορούσα να σου δώσω με βάση τις εμπειρίες μου είναι πως η κατηγοριοποίηση έρχεται εκ του φυσικού. Συνειδητοποιημένα μπήκα στο χώρο από το 2001, αλλά "γνώριζα" ότι ανέκαθεν ήμουν το Κυριαρχικό αρσενικό στο κρεββάτι (cliche), μέσα σε παλαιότερες σχέσεις που είχα, απλά δεν υπήρχε η Συνειδητοποίηση. Προφανώς, ισχύει μία ανάλογη διαδικασία και για τις μονάδες υποτακτικής φύσεως. Με άλλα λόγια έρχεται εκ του φυσικού και είναι στο χέρι του κάθε ανθρώπου για το εάν, πόσο, γιατί και πως θα προσκολληθεί σε συγκεκριμένες "ταμπέλες". Οι συναισθηματικές απολαβές προφανώς δε μπορούν να ταυτοποιηθούν μιας και είναι υποκειμενικές και έρχονται με βάση τη δυναμικότητα της σχέσης ενός Κυριαρχικού με μία υποτακτική. Η απάντησή μου θα μείνει σε μικρά λογικά πλαίσια, διότι εκ των πραγμάτων ρωτάς πολλά -ενδιαφέροντα- πράγματα που δυστυχώς δε γίνονται να απαντηθούν εμπεριστατωμένα μέσα από το γραπτό λόγο.