Τι ειναι για εσας το BDSM?

γειά σου Lady

 

Θα ήθελα να το διευκρινίσεις αυτό για να είμαι ειλικρινής...σήμερα, 4 ακριβώς μήνες μετά...χαχαχαχαχα, αλήθεια, με ενδιαφέρει η ανάλυση αυτής της θέσης...

 

Το ''δικό'' μου βδσμ;

Ένα Εγωκεντρικό Ψυχοσωματικό/Ερωτικό ταξίδι, με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα, πασπαλισμένο απο χρυσόσκονη!..

 

να την προσέξεις την χρυσόσκονη...μπορεί να είναι τοξική....

 

Καύλα - Πάθος - Πίστη - Αξίες. Συναισθηματική και χρονική οικονομία. Θεωρητικά.... με συμφέρει               Πρακτικά ...... θα δείξει  

 

έχει πρόβλημα και το γκλίτερ?  

 

Ψυχοσωματική εθελοδουλεία.

Χρήζει ανάλυσης...αν την ξεκινήσω θα πω μαλακίες...
που οι μισοί δεν θα καταλάβουν...
κάποιοι θα χλευάσουν...
άλλοι θα προβληματιστούν...
λίγοι θα εκτιμήσουν...
ελάχιστοι θα ταυτιστούν....
Τα έχουν πει άλλοι καλύτερα από μένα...
Γιατί η αλήθεια μας είναι προσωπική, δεν καλουπιάζεται, και όποιοι χρησιμοποιούν τους γνωστούς κώδικες βαυκαλίζονται οικτρά.

Ενδοσκοπώντας ανακαλύπτεις την αλήθεια σου...

Για μένα το bdsm είναι η ενδοσκόπηση που κάνεις μέσα από έναν άλλον άνθρωπο...τον χρησιμοποιείς και σε χρησιμοποιεί...
όταν υπάρχει σχέση με τον εαυτό σου, δηλαδή ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ, τότε μπορείς να απολαύσεις την περαιτέρω αναζήτηση και μέσα από τα μάτια άλλων ανθρώπων...
Πρέπει δύο άνθρωποι να μιλάνε την ίδια γλώσσα για να αλληλεπιδράσουν...
Η ψυχή όμως θα αποφασίσει ποιος είναι ο ''δικός'' μας...
Θα το μοιραστούμε καλώς εχόντων των πραγμάτων με κάποιους...
Άλλοι θα βρεθούν στο δρόμο μας μοναχά για να μας διδάξουν...
Ή για να τους διδάξουμε...

Πέρα από τις σεξουαλικές-σαδιστικές-μαζοχιστικές-κυριαρχικές-υποτακτικές και όποιες άλλες πεποιθήσεις, τάσεις και φυσικές ροπές μας το bdsm είναι για τον καθένα ότι ο ίδιος είναι...
αν είναι ηθικός, είναι κι αυτό...αν είναι βρώμικος, το ίδιο...αν είναι λιγούρης κοκ...αν αισθάνεσαι γενναίος, καθαρός ή ευάλωτος έτσι το ορίζεις...


Την πρώτη μέρα που έφτιαξα το προφίλ μου, έγραψα...''Διψασμένη για μάθηση...'' έχοντας διαβάσει και εντυπωσιαστεί από την σαφήνεια του παρακάτω ορισμού της πραγματικότητας και της γνώσης του Λυγερού...στη δεδομένη χρονική στιγμή της ζωής μου αυτό είναι που λειτουργεί...έχοντας ζήσει την ΔΙΚΗ μου ζωή, με τα προσωπικά μου βιώματα και ιδεοληψίες...
Το παραθέτω αυτούσιο...


<<Όλες οι ανθρώπινες έννοιες είναι προβολές του ανθρώπινου πνεύματος γι'αυτό σε τελική ανάλυση πολλές φορές είναι απατηλές.
Δεν βλέπουμε την πραγματικότητα , την αντιλαμβανόμαστε (όπως νομίζουμε εμείς πως είναι).
Ο,τι βλέπουμε είναι μια ερμηνεία της πραγματικότητας, που βασίζεται σε υποκειμενικά, ελαττωματικά ή προκατειλημμένα παραδείγματα.
Αυτό έχει επιπτώσεις όχι μόνο στο πώς καταλαβαίνουμε τον κόσμο, αλλά και πώς καταλαβαίνουμε τους ανθρώπους...
Όταν κάποτε ρώτησαν τον Ηράκλειτο πώς γνωρίζει όσα γνωρίζει απάντησε: «ερεύνησα τον εαυτό μου»...
O Σωκράτης, μέσω της μεθόδου διαλόγου που είχε αναπτύξει, εκμαίευε (εξ ου και Μαιευτική Μέθοδος) από τον συνομιλητή του την αλήθεια/γνώση που είχε μέσα του αλλά δεν γνώριζε.
Ο άνθρωπος δε μπορει να αναζητά αυτό που δε γνωρίζει γιατί τότε δεν ξέρει τί να αναζητήσει αλλά ούτε αυτό που γνωρίζει μπορεί να αναζητά γιατί το ξέρει ήδη. Ο άνθρωπος τίποτε νέο δε μαθαίνει, παρά μόνο παίρνει συνείδηση των όσων ήδη γνωρίζει.
Η γνώση (μάθηση)είναι ανάμνηση (ενθύμιση) , υπάρχει λοιπόν η ανάμνηση μέσα μας...>>

Ν.Λυγερός


ΥΓ. 'Ολο το παραπάνω είναι μια παπαριά....οι πιο πολλοί είμαστε εδώ για τα γαμήσια...      
Για να ζήσεις την ζωή ενός γενναίου δεν χρειάζεται κανένα κουράγιο...
Τζενη-Αθεριδης:Ακου τωρα την υπολοχαγο ξεπετα γιατι με περιμενει και ο σακης μεσα να μου τις βρεξει,λοιπον,για να ζησεις την ζωη ενος ,μη βουτας μιλαω,για να ζησεις τη ζωη ενος γενναιου δε χρειαζεσαι κανενα κουραγιο, για να ζησεις ομως τη ζωη ενος δειλου χρειαζεσαι το κουραγιο χιλιων γενναιων..Μια κουλτουριαρα λουγκρα μου το'πε αυτο,δε θυμαμαι! (Δύο Ξένοι...)

φεύγω τώρα γιατί άρχισε το κοράκι στο σταρ, φιλούμπες....   

 

Συνεχίστε να μας χαρίζετε κομμάτια του ταξιδιού σας κι ας νομίζετε ότι είστε εδώ για τα γαμήσια!
Σας παρακαλούμε...

 

αλατοπιπερο!

 

Συχνά όταν βρίσκομαι σε πανηγύρια, σε γλέντια,
σε πολύβουες χαρές, αισθάνομαι σα να μην έχω "εισιτήριο".
Σα να 'χω βρεθεί εκεί λαθραία.
Μέχρι που μου 'ρχεται και να το βάλω στα πόδια.
Είν'αυτή η κατάρα που με δέρνει, να διαβάζω ανάποδα τον κόσμο.
Να επικεντρώνω την προσοχή μου στα υστερόγραφα.
Να μη βάζω τίτλους στα κεφάλαια.

Αλκυόνη Παπαδάκη, "Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή"

 

Ο μόνος τρόπος να απαντήσουμε στο ερώτημα "ποιός είμαι" δεν είναι να ανακαλύψουμε τα όριά μας.
Είναι να τα ξεπεράσουμε...