αγάπη και πόνος-προσωπική προσέγγιση...

Αν αγάπησες και πόνεσες, αγάπα περισσότερο...
Αν αγάπησες περισσότερο και πόνεσες περισσότερο, αγάπα ακόμα περισσότερο...
Αν αγάπησες ακόμα περισσότερο και πόνεσες ακόμα περισσότερο, αγάπα περισσότερο ώσπου να μην πονάει άλλο...
Γουίλιαμ Σαίξπηρ

Για μένα είναι σοφία και πηγή έμπνευσης...Ευπρόσδεκτες όλες οι απόψεις...

 

ποση ψυχη πρεπει να εχει καποιος για να δινει περισσοτερο και περισσοτερο καθε φορα....
δε ξερω, νομιζω φευγουν κομματια δικα του και δε νομιζω να τα παιρνει πισω ποτε.....

 

ο πόνος λυτρώνει, όταν μάθεις να τον χειρίζεσαι...το θέμα είναι που εξαντλούνται τα αποθέματα της αγάπης....
τα κομμάτια μας τα επαναδομούμε αν πατάμε στα πόδια μας...ίσως εκεί που δεν το περιμένουμε να νιώσουμε την ασφάλεια να ξαναγίνουμε κομμάτια....στον βωμό της...

 

Νιώθω πως δεν έχω περιθώρια να γίνω πολλές φορές κομμάτια... Για αυτό προσέχω που δίνω την καρδιά μου...
Όσο για τον πόνο, συμφωνούμε, αν και προτιμώ να με μαστιγώσουν αλύπητα 2 μέρες παρά να ξανα ζήσω εκείνο τον ψυχικό πόνο, εκείνο το μαρτύριο....
και τέλος για τα κομμάτια μας, εμένα ποτέ δε μου γύρισε κανένα πίσω, ούτε ξανα φτιάχτηκε από την αρχή,.... εμαθα να ζω με λιγοτερα κομματια μου...

 

αυτό λοιπόν είναι το νόημα αυτού του νήματος...να πει ο καθένας την προσωπική εμπειρία και να εκθέσει την προσωπική του οπτική στο θέμα....μπορεί ένας σαδιστής να πει την δική του άποψη, την δική του θέση, και μία βανίλα εξίσου...

 

Σειρηνούλα μου, θα συμφωνήσω μαζί σου εν μέρει, ο δεύτερος πόνος είναι αβάσταχτος, αλλά είναι ένα ρίσκο που πρέπει να πάρει κανείς όταν ακροβατεί με την αγάπη...

 

Αυτή τη φορά , αν ξεπεράσει το μέγεθος του προηγούμενου θα είναι και η τελευταία. Θα με διαλύσει.
Το ξέρω, το νιώθω.

 

τέτλαθι δη, κραδίη και κύντερον άλο ποτ΄έτλης
'Ομηρος-Οδύσσεια υ΄18
κράτα καρδιά μου, πού σκληρότερο έχεις βαστάξει πόνο....

 

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
απόδοση: δεν υπάρχει κανείς που αγαπά τον πόνο αυτό καθεαυτό, που τον επιδιώκει και που θέλει να τον αποκτήσει, μόνο και μόνο επειδή είναι πόνος.

Το "ακατάληπτο" κείμενο που χρησιμοποιείται για τη δοκιμή γραμματοσειρών



μην μπερδεύουμε λοιπόν τα πράγματα...όποιον τον ακουμπάει ο ακατάληπτος ορισμός και δεν αγαπά πραγματικά τον πόνο θα είχε ενδιαφέρον να το αναλύσει....

 

Αναλογως. Αν αγαπας απο αναγκη καθε φορα θα αδειαζεις. Αν αγαπας κ αγαπηθεις χωρις να εχεις τον αλλο αναγκη το ιδιο κ για εκεινος. Συμβαινουν αλλα τοτε. Τοτε για εμενα η αγαπη ειναι ελευθερια.


22

 

Επειδή ο πόνος είναι μέρος του εκπαιδευτικού προγράμματος για να γίνουμε σοφοί όπως είπε ο Ram Dass-Αμερικανός γκουρού σε άλλο context για την γιόγκα και κάποιος Κ (αρκετά ευφυής ώστε να το χρησιμοποιήσει, αλλά όχι τόσο έξυπνος ώστε να παραδεχτεί ότι δεν ήταν δικό του) μου είπε κάποια στιγμή και με προβλημάτισε, η δική μου άποψη ακροβατεί ανάμεσα στην αγάπη για κάτι ή για κάποιον μέσω του πόνου και με όποιο κόστος και η αποφυγή του, μαζί με την αποφυγή της αγάπης συλλήβδην, γιατί ως γνωστόν όταν αγαπάς δεν είσαι άτρωτος στον πόνο....σωματικό και ψυχικό....

 

 
No pain, no gain. Mια υποτακτική αγαπάει/θαυμάζει πραγματικά κάτι ''ανώτερο'' τον Κυρίαρχο στον οποίο ανήκει. Ο Σαδιστής από την άλλη αγαπάει με σατανικό σαδισμό.
Από προσωπική εμπειρία μιλάω, δεν χρειάζεται να πω τίποτα άλλο.

p.s: @brenda είμαι άτρωτη, πλέον.