fifty shades of grey

Το μόνο castration των ανδρών που μπορώ να δεχτώ είναι από ανατομικής/ιατρικής απόψεως.
Όλα τ'άλλα μου ακούγονται τόσο στερεοτυπίες και γραφικότητες όσο και το εν λόγω συγγραφικό πόνημα  

 

Δυστυχώς για τους αδαείς φίλους του βιβλίου που δεν έχουν σχέση με το BDSM, θα θεωρηθεί κανόνας, πράγμα που ενδεχομένως να απειλήσει και το ζωτικό χώρο μας με μονάδες άσχετες περί της Ψυχολογίας του BDSM.

Υ.Γ.: Να το κόψεις, διότι το περίμενα.

 

Με το δεν περίμενες εμένα, εννοούσα ότι δεν περίμενες εμένα για να σε "φωτίσω", αλλά ότι το γνώριζες ήδη.
Καλά να είσαι, μυαλό έχεις και μάλιστα που στροφάρει σε απίθανες ταχύτητες.
Ως προς την ταινία, όλα χρειάζονται, ακόμη και τα υποπαράγωγα μιας κουλτούρας.
Κάποιοι/ες θα "πλησιάσουν" μ' ένα είδος σκέψεως/προσδοκίας τον χώρο, άλλοι/ες μ' έναν άλλο.
Χρειάζεται πάντα "νέο αίμα", ότι παραμένει σταθερό, εκφυλίζεται και πεθαίνει.
Στο τέλος θα παραμείνουν εκείνοι/ες που αλήθεια ενδιαφέρονται.
Κι εμείς πριν ασχοληθούμε, αδαείς ήμασταν.

 

Τα τελματομένα νερά να φοβόμαστε. Οι ζυμώσεις/αναταραχές σε προσωπικό, κοινωνικό, παγκόσμιο επίπεδο, ΜΟΝΟ ΚΑΛΟ ΘΑ ΠΑΡΑΞΟΥΝ.
Απλά θέλει τη μεγαλύτερη αρετή: ΥΠΟΜΟΝΗ...

 

Εμενα προσωπικα αυτο που με "ενοχλει" δεν ειναι το ποσο σκληρο bdsm περιγραφει το βιβλιο , ουτε η προσπαθεια περασματος του bdsm σε βανιλοερωτα.
Αυτο που με απασχολει ειναι το οτι τα οποια στοιχεια παρθηκαν απο το bdsm διαχωριζουν το Κυριο γκρει που ασχολειται με "αυτα τα πραγματα" ως ατομο με ψυχολογικα παιδικα τραυματα που δεν τον ενδιαφερει αν η παρτενερ του γουσταρει "αυτα τα πραγματα" αρκει να την πεισει να τα κανει (κατω απο τη μασκα του "σε εχω ερωτευτει") και την βανιλα -φυσιολογικο ατομο που αντιστεκεται στο ολο bdsm lifestyle και ο μονος λογος που δεχεται οτι δεχεται ειναι γιατι εχει ερωτευτει.

Δεν με ενδιαφερει αν ολα αυτα ηταν φαντασιωσεις της συγγραφεως -νοικοκυρας με ενδιαφερει το γιατι απο τη στιγμη που γραφει κατι τετοιο και προφανως απολαμβανει τετοιου ειδους σκεψεις-φαντασιωσεις επελεξε να τις συγκαλειψει με το μοτιβο -εχω ψυχολογικα τραυματα, Κυριος παρασυρει μεσω συναισθηματος την φυσιολογικη πρωταγωνιστρια στο ν κανει πραγματα που κατακρινει-

 

Για αυτό το λόγο είπα πως το βασικό θέμα του βιβλίου είναι η μη ανάπτυξη του ψυχολογικού προφίλ του ήρωα. Πήρε μια παρωχημένη μανιέρα, τραυματικου παρελθόντος και πατησε σε αυτή για την επιλογή ερωτικης εκφρασης του. Ξεπερασμένη ψυχολογική προσέγγιση.

 

Και να το τραβηξω λιγο ακομα ετσι για χιουμορ..

Ανυπομονω το μετα χωρισμο βιβλιο κατα το οποιο ο Κ Γκρευ που επιτελους ενιωσε την αγαπη και το συναισθημα (γιατι οσοι ασχολουνται με bdsm ειναι το λιγοτερο συναισθηματικα μη προσβασιμοι...χαχα) "γιατρευεται " και γινεται βανιλα και η βανιλοχαμηλοβλεπουσα εχει πλεον αυτη τα" ψυχολογικα "και το γυριζει σε Αφεντρα .

Εκει να δεις μπλοκμπαστερ

 

Κάποια λογοτεχνικά ταλεντάκια χαραμίζονται στην Νεοελεεινάδα (sic)   

 

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Πενήντα-αποχρώσεις-του-γκρι.40699/page-2#post-425710

αναμεσα σε ολα τα εκνευριστικα των 50 αποχρωσεων αυτο που κυριαρχει ειναι το παρωχημενο ντισνεικο σεναριο της μεταπαιδουλας που ζευγαρωνει με τη συγχρονη εκδοχη του "πιπερατου" Πριγκιπα του παραμυθιου..
και με σκοπο το γαμο...
μια συγχονη εκδοχη της jane eyre..και αλλων φαντασιωσεων τυπου 19ου αιωνα

 

μαλλον τους συνηθησα παραπανω απ οσο επρεπε...  

 

Το ίδιο ακριβώς είπες και για τις εκλογές, ν' ανησυχούμε; Αστειεύομαι, καλή μέρα.

Συμφωνώ μαζί σου στο The FALL ως Πωλ Σπέκτορ είναι εκπληκτικός αλλά και η Τζίλιαν Άντερσον πολύ καλή (στον 3 κύκλο ελπίζω να παίξει περισσότερο με την γιατρό  )

Θα προτιμούσα τον Ματ Μπόμερ όπως παίζει στο White Collar για Christian Grey, μάλλον ότι είναι gay ήταν αποτρεπτικό.

Πάμε τώρα στα βιβλία, όταν ένα έργο γίνεται τόσο πολύ γνωστό τότε μαθαίνεις πολλές πολλές πληροφορίες. Νομίζω έχω ξανααναφερθεί σε αυτό το φόρουμ περί του έργου αυτού, στην ελληνική μετάφραση είναι πιο ωραίο από το πρωτότυπο που περιέχει αρκετή βωμολοχία. Ως ροή διαλλόγων μου άρεσε πολύ, στα υπόλοιπα σημεία το θεωρώ αργό και βαρετό για τα δικά μου γούστα. Δεν είναι ένα bdsm story είναι ένα love story που το ζευγάρι αρέσκεται σε πρακτικές bdsm.

Αυτό που με ξενίζει και που το παρατηρώ κι εδώ αλλά και σε άλλα bdsm forums είναι η αποστροφή των bdsmers προς το βιβλίο λες και απειλούνται ή ξέρω γω τι. Ένα βιβλίο είναι με μεγάλη απήχηση στο γυναικείο κοινό, τέτοια μάλιστα που έφερε το bdsm πιο κοντά σε ανθρώπους που το θεωρούσαν και το θεωρούν βαριάς μορφή ανωμαλίας.

να συμπληρώσω 50 shades είναι όχι 50 shadows.