Απιστία;

Είναι δύσκολο να παραδεχτούμε ότι επιλέξαμε ερωτικό σύντροφο με την λογική του "το μη χείρον βέλτιστο"...

Είναι βολικό να ντύνουμε την ανασφάλεια μας με απενοχοποίηση και μοντερνιστική απελευθέρωση.

Ακόμη και στις πιο απενοχοποιημένα ελεύθερες σχέσεις υπάρχουν άρρητα, πράγματα που δεν λέγονται, που σαπίζουν μέσα μας...

Η πιο ουσιαστικά ελεύθερη σχέση είναι να μπορείς να μοιράζεσαι με τον άλλον την αλήθεια σου...

Την βαριά σου αλήθεια, τα βαθιά σου θέλω....

Όταν κλείνεσαι και βιώνεις τα συναισθήματα και τις επιθυμίες σου μόνος, τότε είναι σα να είσαι σε παράλληλη σχέση με τον σύντροφό σου...

Η προδοσία είναι να μην τον αφήνεις να δει μέσα σου. Την ψυχή και τα βαθύτερα θέλω σου. Όταν του κόβεις την δυνατότητα να τα κατανοήσει και να σου τα προσφέρει...

Τότε τον αφήνεις να σε αφήσει...

Ακόμη κι αν συνεχίσετε να είστε μαζί, η πορεία δεν είναι κοινή...

Δεν είμαστε ούτε Πυθίες, ούτε Τειρεσίες ως προς τα συναισθήματα των ανθρώπων που μας ενδιαφέρουν...

Άσκηση στην ενσυναίσθηση κάνουμε και μάλιστα ερασιτεχνικά....

Να μιλάμε, να μοιραζόμαστε, ν´αγαπάμε τον άλλον έτσι όπως είναι, να μην προσπαθούμε να τον αλλάξουμε, καθώς δεν υπάρχει μεγαλύτερη ματαιοπονία απ´αυτό...

Μου κάνεις, σ´αγαπώ, σε θέλω έτσι όπως είσαι.
Με τα ελλατώμματα και τις ατέλειές σου. Αλλιώς πηδάω το μαντράκι και πάω πιο πέρα. Με επίγνωση...

Ότι μπορεί να μείνω μόνος, μόνη...
Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι πιο όμορφοι, πιο θελκτικοί ή πιο ενδιαφέροντες από τον σύντροφό μας για μας, και από εμάς για τα μάτια του συντρόφου μας...

Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι είναι πιο συμβατοί με μας, ή για μας...

Μόνο όταν η επιλογή μου δεν είναι σωστή για μένα θα αναθεωρήσω...

Κι αν επέλεξα λάθος άνθρωπο θα πληρώσω και το τίμημα...

Είτε να βιώσω τον συμβιβασμό με τα λίγα που εγώ όμως επέλεξα, είτε να ξύσω την πληγή και να προχωρήσω μόνος ή μόνη, έχοντας επίγνωση του ενδεχόμενου της μοναξιάς...

Για μένα το να μοιράζεσαι μεταξύ ερωτικών συντρόφων είναι συναισθηματικό αυτοσακάτεμα, που μόνο ως αυτοτιμωρία το έχω βιώσει...

 

Έχω υπάρξει άπιστη αρκετές φορές, υπήρξε περίοδος που ήθελα να περνάω καλά, είχα 2 σχέσεις και αυτό ήταν φυσικό επακόλουθο ότι θα τελειώσει. Παραδέχομαι ότι ήταν μια περιπέτεια, αλλά το φχαριστήθηκα!...

ps: Ποτέ δεν συμβιβάζομαι με τα λίγα, θέλω τα καλύτερα για τον Εαυτό μου.

Το flert, το cyber sex είναι απιστία;

 

Το flirt, στον δικό μου κόσμο, λόγωτης "εγκεφαλικής" εμπλοκής είναι απιστία.

Το cyber sex μόνο ως υποβοηθούμενη αυτοεξυπηρέτηση μπορώ να το διαβάσω.

 

Οτιδήποτε κάνεις ξεχνώντας την ύπαρξη του άλλου είναι απιστία...

Δώδεκα χρόνια, ούτε φλέρταρα, ούτε το σκέφτηκα, όχι γιατί δεν μπορούσα, αλλά γιατί δεν το είχα ανάγκη...

Με γέμιζε αυτό που είχα, ή το πάλεψα ακόμη κι όταν δεν με γέμιζε...

Όταν άρχισα να βλέπω άλλους ανθρώπους ερωτικά, κατάλαβα ότι έπρεπε να χωρίσω...

Όσο "άβολο" και να ήταν αυτό...

 

Ποτέ δεν υπήρξα υπόδειγμα πιστού συντρόφου. Είχα κάθε φορά έτοιμη μιά βολική δικαιολογία για την απιστία. Γιά πολλά χρόνια παραμύθιαζα τον εαυτό μου οτι στις περιστασιακές σχέσεις αναζητούσα τη συγκίνηση, την έξαψη που έλειπε από τη σχέση με τη σύντροφό μου ως φυσικό επακόλουθο της φθοράς που επιφέρει ο χρόνος. Απέφευγα συστηματικά να αναρωτηθώ τι είναι αυτό που δε μου προσφέρει η μόνιμη σχέση μου, γιατί θα έπρεπε να παραδεχτώ οτι μου προσέφερε τα πάντα. Ακόμα και τα σημεία της σχέσης που χώλαιναν, θα μπορούσαν να βελτιωθούν με διάλογο και προσπάθεια. Αντί γι αυτό, επέλεγα την εύκολη λύση.

Δε μετανιώνω. Οι περιστασιακές σχέσεις ήταν βήματα προς τη συνειδητοποίηση των βαθύτερων αναγκών μου. Σταδιακά αναγνώρισα τα δικά μου τραύματα που με ωθούσαν σε μια ναρκισσιστική αυτοεπιβεβαίωση. Άυτό που με κράτησε σε όλο το ταξίδι ήταν ότι είχα ως βασική μέριμνα να προστατέψω τη σχέση μου. Οσο και αν ακούγεται παράδοξο, η σύντροφός μου δεν έπαψε ούτε στιγμή να βρίσκεται στο κέντρο της εικόνας. Εικόνα που ξεκαθάριζε ολοένα και περισσότερο.

Δεν ισχυρίζομαι ότι η απιστία είναι για όλους ένα μέσο αυτογνωσίας. Μπορώ να πω όμως με σιγουριά πως αν δεν ενέδιδα στην επιθυμία της απιστίας, αν τη φυλάκιζα στο σκοτεινό δωμάτιο των απωθημένων, θα τη δυνάμωνα περισσότερο. Ενδίδοντας σε αυτή την απομυθοποίησα σταδιακά, έως ότου ένιωσα έτοιμος να αντιμετωπίσω τα σκοτάδια μου, τις βαθύτερες αιτίες που με ωθούσαν εκεί και να επικεντρωθώ πλέον στη βελτίωση ης σχέσης με τη σύντροφό μου, χωρίς περισπάσεις και φόβους, δυνατός και αποφασισμένος.

 

Δε θα μπορούσες ας πούμε να αφήσεις το απωθημένο στο σκοτεινό δωμάτιο ως ένδειξη σεβασμού στη σύντροφο που έχεις δίπλα σου; ήσουν αδυναμος;

 

Προτιμώ να έχω τύψεις παρά απωθημένα.-

 

Ο κάθε ένας από μας έχει τον δρόμο του...

Δεν είναι ποτέ ο ίδιος για κανέναν...

Δεν υπάρχει σωστός δρόμος, αλλά ότι μας οδηγεί στην αυτογνωσία και κατά συνέπεια στην συνειδητή επιλογή του να είμαστε με έναν άνθρωπο επί ίσοις όροις συναισθηματικά, (κι αυτό μπορεί να είναι, αγάπη, έρωτας, σεξ, bdsm), καθώς και στις "άνισες" σχέσεις υπάρχει η δυνατότητα αυτής της "ισορροπίας", είναι καλό πράγμα....

Γιατί όπως λέγαμε και όταν ήμασταν παιδιά αυτός που (νομίζει ότι) κοροιδεύει τον άλλον, (ουσιαστικά) κοροϊδεύει τον εαυτό του...

 

Αν λειτουργείς ως μονάδα στη σχέση σαφώς θα προτιμήσεις αυτό που γουστάρεις εσύ και σε ικανοποιει.Είναι όμως εγωιστικό.

 

Και οι τύψεις μπορεί να είναι απωθημένα, μη νομίζεις...

 

Ημουν μπερδεμένος. Αν απωθούσα την ανάγκη μου, αυτή θα απασχολούσε διαρκώς τη σκέψη μου. Δε θα ήμουν συνεπής απέναντι στον εαυτό μου. Από την άλλη μεριά δε θεωρώ ένδειξη σεβασμού να είμαι με μιά γυναίκα και η σκέψη μου να βρίσκεται αλλού. Θεωρούσα τον εαυτό μου άπιστο έτσι κι αλλιώς. Η διαφορά είναι πως, επιθυμία που δεν ακυρώνεται, μας στοιχειώνει. Ο μόνος τρόπος να την ακυρώσεις -οταν ο τρόπος της λογικής δε δουλεύει- είναι να την πραγματοποιήσεις. Ακούγεται ωμό, αλλά είναι γεγονός.

 

Φουλ εγωισμός με επικάλυμμα σιροπιού.