κλαμα

...ντάξει σύμφωνοι, αλλά πάρτου και ένα πουκάμισο για καλό και για κακό.

 

Σε μερικούς «τους πάει πολύ» το κλάμα..

To κλάμα είναι φετίχ, διακρίνω μια δακρυλαγνία περισσότερο στους Σαδιστές.
Γενικά δεν είμαι cry baby, σε sessions/σεξ/μεθόδους/ταπείνωσης/εξευτελισμού όμως πολύ κλάμα.

 

Μα εκεί έχει τη λαγνεία μπρε σουρλουλού.

Όχι του στυλ "μα γιατί με μαλώνεις, τι έκανα; μπουχου-μπουχου". Είπαμε, εκιά πιπίλα και κηδεμόνας  

 

Και αυτό έχει την λαγνεία του,  ''Daddy's little girl'' και πάει λέγοντας.. 

 

http://www.firstimemommy.gr/image/cache/data/product/_________________5056e45fe7ca7-800x1119.jpg

 

Προσφάτως, κάτι παρεμφερές από ένα ακόμα μαζοχιστικό άτομο που είχα την τύχη(?) να συνυπάρξω.

 

Μετα από εντονη ταπεινωση μπροστα σε αλλα ατομα, τα δακρυα ηρθαν μονα τους και ηταν ασυγκρατητα, αυτό όμως δεν σταματησε την ταπεινωση μου αλλα για ένα διάστημα εγινε ακομα πιο εντονη, χαλαρωσε μονο όταν επαισα στο πατωμα κλαιγοντας με λυγμούς. Όμως θυμαμαι όταν τελειωσαν όλα αυτά και στερεψαν τα δακρυα, ενιωθα μια γαληνη και ανακουφηση, ετσι δεν ειχα κλαψει ποτε. οσο για την ταπεινωση απλως συνηθισα την κατασταση αυτή , αργοτερα ενιωθα την αναγκη να ταπεινωθώ.

 

 

Μενελαος Λουντεμης

 

το δακρυ απο το ζορι στο πνιξημο και στη συνεχεια το κλαμα απο ταπεινωση εξευτελισμο η πονο ειναι απολυτη παραδοση των συναισθηματων για μενα σαν Κ να το βλεπω ειναι η απολυτη ηδονη .... ισως φταιει ο σαδιστικος μου χαρακτηρας ....
και αλλωστε το δακρυ δεν λενε πως ειναι το ξεπλυμα της ψυχης η καθαρση ?

 

Έκλαψα. Πολύ. Σαν να μην υπάρχει αύριο. Ηταν αμέσως μετά από ένα δυνατό ξυλίκι και έναν ακόμα δυνατότερο οργασμό. Ο Κ μου με αγκάλιασε ώσπου ηρέμησα. Το συζητήσαμε. Δε με είχε πονέσει, απλά μου βγήκε αυθόρμητα.
Μάλλον ήταν επειδή τόσα χρόνια κατάλαβα ότι ήταν χαμένα μέσα στις βανίλια σχέσεις μου.
Ένιωσα να λυτρώνομαι και πήγαμε παρακάτω.

 

με γειά το καινούριο στάτους, καλορίζικο! :- )