Ποια είναι τα ερωτικά απωθημένα ανδρών και γυναικών;

Καίρια η τοποθέτηση της @golden slave , αλλά θα έρθω να προσθέσω μια μεταβλητή. Η μεταβλητή αυτή "λύνει" κάπως το γόρδιο δεσμό των φύλων εν γένει (πιστεύω).
Κοινωνικό και βιολογικό φύλο.
Για να προαχθεί η κουβέντα πρέπει να προσδιοριστεί αυτή η μεταβλητή -εκτιμώ.

Σε αυτή τη βάση λοιπόν, έχω να πω πως δεν είναι μόνο στο χέρι του κάθε ανθρώπου να εκτονώσει τα πάθη του. Σαφώς και ο χαρακτήρας παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά το κοινωνικό περιβάλλον δεν είναι και αυτό που δίνει αρκετά χαρακτηριστικά στην κάθε μονάδα; Ας αναρωτηθούμε, πόσο διαφορετικά θα συμπεριφερόταν μια γυναίκα, ακόμη και με αυτοπεποίθηση, αν δεν υπήρχε ο χαρακτηρισμός "πουτάνα", όπως πολύ σωστά είπε πιο πάνω ο @Dapom ; Ή αντίστοιχα, η "ανικανότητα" στους άντρες;
Πρέπει να εξετασθεί σφαιρικά ο άντρας και η γυναίκα, το άρρεν και το θήλυ, το αγόρι και το κορίτσι. Από τη στιγμή που ξερνιέται ένα πλάσμα στη ζωή, αποκτά -χωρίς να το θέλει- μία μοίρα, την οποία του τη δίνουν απροκάλυπτα, αλόγιστα και με θρασύτητα οι γύρω του. Δεν είναι μόνο το "πουλάκι" ή το "γατάκι" που μας χαρακτηρίζει..

Και, για να περάσω στο επίδικο, τα ερωτικά πάθη, τα αποθημένα, το "γαμώτο", όπως έχω καταλάβει με το λίγο μου μυαλό, πηγάζουν από την ανασφάλεια (ή και τον κομπλεξισμό), το φόβο ή ακόμη και την αλλοτροίωση. Είναι απολύτως λογικό, όταν το κοινωνικό κομμάτι της ζωής έχει χάσει το δάσος και κοιτάζει το δέντρο, να νοσήσει μαζί με αυτό και η μονάδα. Και ανάλογα την κάθε κοινωνία και τη δομή της, όλα αυτά τα τέρατα, που ανέφερα πιο πάνω, γιγαντώνονται και πνίγουν το άτομο. Και, κατ' επέκτασιν, πνίγουν την ερωτική του επιθυμία (εν προκειμένω).

Σημ. Το άρθρο είναι σχεδόν γελοίο, υπεραπλουστευμένο, με τοποθετήσεις και προτάσεις δημοτικού.

 

Μόλις έθεσες το βασικό ερώτημα της Κοινωνιολογίας: Nature vs. Nurture. Who wins?

 

Επίσης, εκτιμώ @Madeleine Rk ότι έχεις κάνει μία πολύ επικίνδυνη γενίκευση. Ναι, ίσως η προβολή να είναι αυτή, αλλά έτσι υποβαθμίζεις τις ανθρώπινες σχέσεις και τις κρίνεις με -σχεδόν- "θεϊκά" κριτήρια, νομίζοντας πως έχεις γνώση επί παντός επιστητού. Και ξανατονίζω, η προβολή ίσως να είναι αυτή. Αλλά ίσως να είναι και αυτή που θέλεις να βλέπεις εσύ και όλοι μας... Ίσως να είναι αυτή που μας βολεύει περισσότερο, έτσι ώστε να καταπνίξουμε τα δικά μας πάθη, επειδή δε μπορέσαμε να τα εκφράσουμε.

Το συμπέρασμα; Αυτό δεν το κατάλαβα καθόλου.. Ειλικρινά. Get a life?
Μα, αν δεν είναι ζωή το να παλεύεις, να "ξεφτιλίζεσαι' και να διεκδικείς (για) τα πάθη σου, τότε τι είναι ζωή; Να γίνεσαι ο Άγιος Πέτρος της επανάστασης του 21ου αιώνα;

 

Δε νομίζω ποτέ ότι κερδίζει κανείς σε αυτή τη μάχη, παρά μόνον η ρήση "γνώθι σαυτόν". Άμα είχαμε όλοι αυτή τη δύναμη να κινούμαστε έτσι, τότε θα επικοινωνούσαμε, θα κάναμε διάλογο και η λέξη "διαφορετικό" δε θα υπήρχε στο λεξιλόγιο. Αλλά έτσι πάμε σε άλλη κουβέντα και βγαίνουμε off topic..

 

Αν λειτουργούν με το συναίσθημα, πώς έχουν απωθημένα? Δεν είναι λίγο αντιφατικό αυτό? Αντιθέτως, τείνω να πιστεύω το ακριβώς αντίθετο. Οι άντρες είναι συναισθηματικοί, παρορμητικοί θα ήθελα. Οι γυναίκες είναι πολύ πιο εγκεφαλικές. Εξετάζουν εξονυχιστικά τα πάντα.

 

Πάω να πιω καφεδάκι και θα σου απαντήσω, αργότερα. :- )

 

Εχω συναντήσει άντρες που πήγαιναν και φαντάζομαι ακόμα θα πηγαίνουν με ο,τι βρεθέι μπροστά τους και ήταν περήφανοι και μάγκες.Εχω συναντήσει γυναίκες που κάνουν το ίδιο και είναι περήφανες και ''θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους''. Εχω συναντήσει γυναίκες που ,ναι, φοβόντουσαν να πάνε ή να κάνουν ο,τι θέλουν μη τυχόν και τις πούνε πουτάνες αλλα έχω συναντήσει και άντρες που είχαν τον ίδιο φόβο , μη τυχόν και τους πούν ''σαβουρογαμήκουλες'' . Ο άνδρας εχει τον φόβο του ανίκανου , απο την κοινωνία? γιατι η γυναίκα δεν εχει χαρακτηριστεί ανοργασμική ? ή ξενέρωτη στο κρεβάτι? Ολοι οι άνθρωποι , επιμένω, δέχονται ταμπέλες απο άλλους ανθρώπους.Τόσο απλό για εμένα.

 

μου αρεσει που μεσα σε μερικες λεξεις προσπαθειτε να εξηγήσετε κατι που δεν μπορεσαν φωτισμενοι ανθρωποι χιλιαδες χρονια τωρα!!

 

Στο ίδιο "πνεύμα" γιάντα πολλά λέμενε...

Καθηγήτρια Λυκείου.
Γύρω στα 35. Χαλκάς στη μύτη. Ταττουάζ με αγκάθια στο αριστερό μπράτσο (γκούχου-γκούχου, κάτι μου θυμίζει) κι ένα ταττουάζ χαμηλά στην κοιλιά που πρέπει να εκτείνεται μέχρι το μουνί, δεν κατάφερα να διακρίνω το σχέδιο. Κοντούλα, αδυνατούλα και σφιχτοδεμένη.
Φλατ πάνινα υποδήματα, φθαρμένα τζιν, τιραντέ μακρυά μπλουζάκια.
Χάρμα οφθαλμών!

Ονείρωξη:
Σχιμπαροσέσσιον σε κυπαρρισόδασος κι ύστερα τύλιγμα με μεβράνη και πάλι κρέμασμα.
Το καυλύτερο... εγώ συνεχίζω να της ομιλώ στον πληθυντικό. Μην ξεχνάμε, καθηγήτρια-μαθήτρια  
Πού είστε ωρέ Κερά;!

Να καταγραφεί στην "έρευνα" περικαλώ  

 

αφου γλιτωσε το φερετρο τυχερη ειναι...  

 

Και φυσικά έχω γνώμη για όλα, αφού τα χω κάνει όλα.
Τα πάθη μου, τα' χω βιώσει και έχω προσωπική εμπειρία. Γι' αυτό και εκφράζω όσα έχω ζήσει για να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι.
Τα πάθη μας είναι καλό να τα ζούμε την κατάλληλη στιγμή, (όπως κρίνει ο καθένας για τον εαυτό του) και πάντα με μέτρο γιατί σε αυτή τη ζωή δεν είμαστε μόνοι μας.
Όσο για το άλλο δεν είμαι επαναστάτης , δεν προσπαθώ να δώσω συμβουλές και δεν είμαι εδώ για να κερδίσω ( τίποτα και κανέναν).

 

Το έχουμε δοκιμάσει να απαντάμε και μόνο με ρήσεις άλλων, αλλά είχαμε κενά επικοινωνίας...προτείνεις τι ακριβώς δηλαδή; Να κλείσουμε τα μισά νήματα ή να αρκεστούμε στο να χαχανίζουμε και να μυρηκάζουμε αναλύσεις και μελέτες; Στο δικό μου χωριό επικοινωνία είναι να λέει ο καθένας αυτό που έχει στο όποιο μυαλό του, προσπαθώντας να κερδίζει και μέσα από τις απόψεις των άλλων...αλλά από την άλλη είναι και μικρό χωριό το δικό μου...