Ποιοι είμαστε "εμείς";

νομίζω ότι είσαι εκτός θέματος, ποιός μίλησε για σχέση...  

 

Εγώ...χαχαχα
Οι σχέσεις είναι πάντα εντός θέματος, αγαπητέ. Αλλιώς να πάμε για ψάρεμα...

 

κι εγώ αυτό έκανα πριν   χαχαχαχαχα

@lexy μα γιατί;

 

Μην υποτιμάς τα προβλέψιμα, αμόρε!

Κρύβουν πολύτιμα κουτάκια με εκπλήξεις.

 

@Elune αν και συμφωνώ με το "ρεζουμέ" του παραπάνω post θα διαφωνήσω νομικά ως προς αυτό που γράφεις για την θανατική ποινή (η οποία καταργήθηκε οριστικά το 1993 στην Ελλάδα και ανεπίσημα το 1972 - χάρην δε της συγκεκριμένης νομοθεσίας, ένας αθώος - όπως απεδείχθη μετά από χρόνια έρευνας - εκτελέστηκε με βαρύτατες κατηγορίες εναντίον του το 1968 (αρχές της απεχθούς 7ετίας).

 

Εφ' όσον είσαι δεκτικός στην έκπληξη, λάβ.
(Γαμώτο! Πρέπει να ήταν αυτά που έδωσα για ανακύκλωση.... )

 

Legum servi sumus ut liberi esse possimus..

...Ubi dubium ibi libertas.

 

η συμβουλευτικη του περιβαλλοντος του εφηβου λειτουργει "δοκιμα" οταν αυτη συμβαλλει στην εξελιξη ενος υγιους ενηλικα κι οχι οταν λειτουργει ως πηγη προβληματων
οτε και αν η συμβουλευτικη του περιβαλλοντος δεν επαρκει και συνεπως δημιουργει επιπροσθετα προβληματα
τα θεσμικα πλαισια αναλαμβανουν υποστηρικτικο/διορθωτικο ρολο..

στη περιπτωση βεβαια οπου η επιδραση του περιβαλλοντος του εφηβου δημιουργει προβληματα δεν μπορει να χαρακτηριστει ως "συμβουλευτικη" αλλα ως "τοξικη" επιδραση στην εξελιξη του..

βεβαιως,η βασικη σταθμη ψυχολογικης ωριμοτητας βασει ηλικιας του εφηβου θετει το θεμελιο για την ικανοτητα διαλεκτικης με τον εαυτο του και με το περιβαλλον του
οι πιο δυσκολες περιπτωσεις και αμεσα προστατευσιμες αποτελουν εφηβοι με ενδειξεις υπερμετρης ανωριμοτητας και καποιες τασεις ψυχοπαθολογικης συμπεριφορας
σε αυτες τις περιπτωσεις η δυστυχης συμπτωση "τοξικου"περιβαλλοντος με προβληματικη συμπεριφορα δημιουργουν καταστασεις οπως αυτη που περιγραφεται στη λολιτα του ναμποκοφ που εγινε ταινια τελευταια φορα το 1997
αλλα παραδειγματα αρνητικης επιδρασης του περιβαλλοντος σε ηδη επιβαρρυμενη εφηβικη ψυχολογικη κατασταση που απεικονιστηκαν επισης στη Τεχνη

heavenly creatures1994-(βασισμενο σε αληθινα γεγονοτα)

"Soon it is decided that the family will leave Christchurch, with Juliet being left with a relative in South Africa. She becomes increasingly hysterical at the thought of leaving Pauline, and the two girls plan to run away together. When that plan becomes impossible, the two begin to talk about murdering Pauline's mother as they see her as the primary obstacle to their being together."

the virgin suicides1999(βασισμενο στο βιβλιο του τζ.ευγενιδη)

"After having sex with Trip on the high school football field after the dance, Lux misses her curfew. Consequently, the Lisbons become recluses. Mrs. Lisbon pulls all the girls out of school, claiming that it would help the girls recover from Cecilia's suicide. However, despite her attempt to protect the girls from boys and sex, over the winter, Lux is seen having sex with various unknown men on the roof nightly. A few months after Lux is sent to the hospital because of a pregnancy scare—which her parents were told was simply indigestion—Mr. Lisbon officially takes a leave of absence. Their house falls into a deeper state of disrepair; none of them leave the house and no one visits, not even to deliver milk and groceries."

 

και τώρα θα πώ μία κακιούλα, γνωρίζετε αλήθεια ότι πολλές σχολές που εξάγουν καθηγητές δεν έχουν υποχρεωτικά παιδαγωγικά μαθήματα; ότι οι καθηγητές μας δεν διδάσκονται το πώς να διδάξουν; Πώς αξιολογείται κάποιος πριν διδάξει;

 

...που να ξέρω, είμαι από χωριό,
η λύση των παιδαγωγών πάντως
είναι να τον βάλουμε να παπαγαλίσει
τις παιδαγωγικές μεθόδους
που πρότειναν οι Piaget, Vygotsky και συμμορία.

 

Παραφιλίες: επιβιώσεις ενός μακρινού παρελθόντος

Ο σύγχρονος πολιτισμός προβάλλει ένα μοντέλο ηθικού ανθρώπου που απέχει πολύ από το μοντέλο που επικρατούσε στις ανθρώπινες κοινωνίες εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Είναι λάθος μας να θεωρούμε ότι ο homo sapiens αφ’ ης στιγμής απέχτησε αυτοσυνειδησία και άρχισε να δημιουργεί πολιτισμό, έθεσε αμέσως αρχές και αξίες αμετακίνητες στο χρόνο. Για να φτάσουμε στο ηθικό σύστημα που επικρατεί σήμερα στον ανεπτυγμένο κόσμο, χρειάστηκε να περάσουν χιλιάδες χρόνια και πολλές κοινωνίες εν τω μεταξύ αναφάνηκαν και έσβησαν πιστεύοντας σε αξίες που σήμερα μας προκαλούν τη θυμηδία στην καλύτερη περίπτωση και αποτροπιασμό στη χειρότερη.

Από τη Γαλλική Επανάσταση με δειλά βήματα και κατόπιν με αυξανόμενη επιτάχυνση ως τις μέρες μας το ανθρώπινο πνεύμα άρχισε να διεκδικεί ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες που ήταν αδιανόητα πιο πριν. Όμως μέσα σε δυο -τρεις αιώνες οι άνθρωποι δεν είναι καθόλου εύκολο να υποστούν μια τόσο ριζική αλλαγή, δηλαδή να μεταστραφούν σχεδόν ολοκληρωτικά και από βίαιοι, επιθετικοί και θηριώδεις να μεταμορφωθούν σε ειρηνικά όντα που θα σέβονται και δεν θα πειράζουν τους γύρω τους.
Κατά τη γνώμη μου είναι ήδη εκπληκτικό το γεγονός ότι στις σύγχρονες ανεπτυγμένες κοινωνίες οι πολίτες στην πλειοψηφία τους είναι νομοταγείς και φιλήσυχοι και αρνούνται να λύσουν τις μεταξύ τους διαφορές με τα όπλα. Αυτό αποδεικνύει ότι ο πολιτισμός ασκεί τελικά ισχυρή επίδραση στην ψυχολογία του ατόμου.

Υπάρχουν ωστόσο περιπτώσεις που η πολιτιστική επιρροή αποτυγχάνει να μετασχηματίσει ολοκληρωτικά κάποιον. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις εμφανίζονται οι επιβιώσεις του παρελθόντος ( θα τις λέγαμε αντικοινωνικές συμπεριφορές), με τις οποίες ασχολείται το νομικό σύστημα και η ψυχιατρική.

Ειδικά όσον αφορά στις παραφιλίες, πιστεύω ότι αν δίναμε περισσότερη σημασία στις καταβολές μας, στο φυσικό και ιστορικό μας παρελθόν δηλαδή, ίσως αυτό μας βοηθούσε να τις κατανοήσουμε καλύτερα και να εξηγήσουμε γιατί κάποιοι από μας συμπεριφέρονται στη σεξουαλική τους ζωή με τρόπο νοσηρό και πολλές φορές επικίνδυνο.

Στη φύση, όπως γνωρίζουμε, δεν υπάρχει εγκληματικότητα ή ανηθικότητα. Εκεί επικρατεί απλώς η σκληρότητα, μια ιδιότητα απαραίτητη για την επιβίωση του ατόμου (και του είδους) και την αναπαραγωγή του.
Ο άνθρωπος βγαίνοντας από τη ζωώδη κατάσταση και ξεκινώντας το μακρύ ταξίδι του στην Ιστορία έφερε μαζί του αυτό τον πρωτόγονο μηχανισμό επιβίωσης. Στις χιλιετίες που ακολούθησαν η σκληρότητα σε πολλές περιπτώσεις πέρασε στο νομικό του σύστημα ως παραβατικότητα και απέχτησε διάφορα ονόματα. Παράλληλα άρχισε και ένας συστηματικός περιορισμός της με τη νομοθεσία και τον επίσημο σωφρονισμό, δηλαδή την επίσημη τιμωρία, η οποία δεν διέφερε ως προς τις πρακτικές της από τις θηριωδίες των παραβατών του νόμου.
Καθώς όμως ο πολιτισμός συνέχισε να εξελίσσεται, το νομικό σύστημα άρχισε να εξανθρωπίζεται και ο επίσημος σωφρονισμός απομακρύνθηκε σταδιακά από την αρχική φυσική του σκληρότητα.

Η πρόοδος προς αυτή την κατεύθυνση συντελείται τα τελευταία ίσως διακόσια χρόνια με ραγδαίο ρυθμό, καθώς το ανθρώπινο πνεύμα συλλαμβάνει ολοένα υψηλότερες αρχές και αξίες, εντελώς ξένες προς τις προτεραιότητες μιας μηχανιστικής και ζωώδους φύσης. Το πρόβλημα εμφανίζεται λοιπόν εδώ, καθώς το άτομο καλείται να ασπασθεί και να αφομοιώσει αρχές και αξίες που συχνά το υπερβαίνουν.

Έτσι με έκπληξη, απορία και αποστροφή ο μέσος σύγχρονος άνθρωπος που κατά κανόνα αγνοεί τις λεπτομέρειες του ιστορικού του παρελθόντος, πληροφορείται από τα μέσα ενημέρωσης τις ειδεχθείς και αποτρόπαιες πράξεις βιαστών, παιδόφιλων, δολοφόνων κατά συρροή κλπ, η δε ψυχιατρική αγωνίζεται φιλότιμα να εντοπίσει τις αιτίες που κάποιοι από μας παρεκκλίνουν από το μοντέλο του μέσου όρου.
Αποδίδει λοιπόν τις παρεκκλίσεις αυτές σε μια σειρά παραγόντων που αλληλοεπικαλύπτονται σε όλες τις περιπτώσεις: οικογένεια προβληματική, κακοποίηση σεξουαλική ή μη σεξουαλική, δυσλειτουργία μετωπικών ή κροταφιαίων λοβών, χαμηλά ή υψηλά επίπεδα διαφόρων ορμονών στον οργανισμό και τα λοιπά.
Με τον τρόπο αυτό όμως η ψυχιατρική εξηγεί πώς κάποιος από εμάς είναι δυνατό να παρεκκλίνει. Όχι γιατί παρεκκλίνει.

-Γιατί παρεκκλίνει ο βιαστής;

-Γιατί κάποιοι άνδρες ασελγούν σε παιδιά;

-Γιατί κάποιοι γίνονται αιμομίκτες;

-Γιατί κάποιοι είναι επιδειξίες;

-Γιατί κάποιοι είναι εφαψίες;

-Γιατί κάποιοι άλλοι είναι φετιχιστές;

-Γιατί άλλοι είναι σαδιστές ή μαζοχιστές;

Γιατί γίνονται νοσηρές τελετές αίματος από σεξουαλικά διαταραγμένα άτομα;

-Τέλος γιατί οι γυναίκες συμμετέχουν ελάχιστα σ’ αυτές τις παρεκκλίσεις;

Ο πολιτισμός έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να επιδράσει καταλυτικά σε κάθε νέο άνθρωπο που γεννιέται στους κόλπους του. Μπορεί να εξουδετερώσει, ακόμα και να ακυρώσει φυσικές ροπές και τάσεις που έρχονται σε αντίθεση με τις αρχές και τις αξίες που έχουν διαμορφωθεί μέσα σ’ ένα συγκεκριμένο πολιτισμικό περιβάλλον.
Έτσι ο υγιής σύγχρονος άνθρωπος αρνείται να βιάσει, να κακοποιήσει, να ασελγήσει σε παιδιά, να προσβάλει το δημόσιο αίσθημα προκαλώντας τους άλλους με άσεμνες συμπεριφορές.

Πρόκειται όμως για μια πολιτιστική επικάλυψη που αν δεν γίνει με επιτυχία στα πρώτα χρόνια της ζωής – για λόγους που η ψυχιατρική πολύ αναλυτικά μάς εξηγεί – δεν πρόκειται ποτέ να διορθωθεί. Βλάβες επίσης του εγκεφάλου μπορεί να προκαλέσουν παραφιλικές αντιδράσεις σε άτομα που ως εκείνη τη στιγμή έδειχναν φυσιολογικά.

Το να αναζητούμε πάντως ποιες συγκεκριμένες αρνητικές εμπειρίες προκάλεσαν μια ατελή πολιτιστική επικάλυψη, δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία. Η ίδια αρνητική εμπειρία μπορεί να προκαλέσει διαφορετικές εκδηλώσεις παραφιλίας ή μπορεί να μην προκαλέσει και τίποτα.

Δυστυχώς αυτές οι επιβιώσεις του παρελθόντος έτσι και αναφανούν, δεν υποστρέφονται και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι αρμόδιοι επιστήμονες. Αν δηλαδή υπάρξει μια ατελής πολιτιστική επικάλυψη στα πρώτα χρόνια της ζωής, αυτό δεν διορθώνεται στην μετέπειτα ενήλικη ζωή. Επομένως τα παραφιλικά άτομα, τα οποία απλώς είναι κακότυχα αλλά όχι «κακά», πρέπει να έχουν μια υποστηρικτική θεραπεία που θα συγκρατεί εν μέρει τις αρχέγονες φυσικές ροπές τους, όπως αυτές έχουν στοιχειώσει πλέον σήμερα στον πολιτισμένο μας κόσμο.

Ίσως στο θέμα αυτό η κοινή γνώμη θα έπρεπε να ευαισθητοποιηθεί περισσότερο, γιατί, όπως είπε κάποτε και ένας γνωστός ψυχίατρος:
«Ο παραφιλικός δεν διαλέγει την παραφιλία του, η παραφιλία διαλέγει τον παραφιλικό».
Πολλοί παραβατικοί παραφιλικοί θα μπορούσαν με την κατάλληλη θεραπεία – αλλά και την εφ’ όρου ζωής παρακολούθηση - να ενταχθούν στο κοινωνικό σώμα, αντί να σαπίζουν στις φυλακές και να γίνονται αντικείμενο επιθέσεων των άλλων κρατούμενων, πράγμα που αυξάνει τη δυστυχία τους και την αίσθηση της τερατώδους διαφορετικότητάς τους.

(http://dialogoi.enet.gr/post/παραφιλίες-επιβιώσεις-ενός-μακρινού-παρελθόντος)


-Ποιά η άποψη σας για τα άτομα που παρεκκλίνουν σεξουαλικά (σύμφωνα με τα δικά σας γούστα )
-Θα κάνατε παρέα, ή σας προκαλούν αποστροφή;

 

Never say never..