Πεδίο Κυριαρχίας

Νομίζω ότι μιλάτε για διαφορετικού είδους σχέση από αυτή που περιέγραψα εγώ. Αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά την υποταγή. Προσωπικά, δεν με ενδιαφέρει να κάνω μια τόσο απόλυτη σχέση, ούτε θα μπορούσα να ανταποκριθώ σε κάτι τέτοιο, όπως αυτό που περιγράφετε: "Η έννοια της υποταγής, όπως και το αποτέλεσμά της η υποδούλωση, δεν δέχεται όρια, ούτε συνθήκες, και ο κατισχύων αδιαφορεί για το κατά πόσον ο υποτασσόμενος αντλεί ευχαρίστηση ή όχι." Αντιλαμβάνομαι την υποταγή διαφορετικά κι όχι σε τέτοια έκταση. Το "breaking in a slave" είναι ίσως μια τεχνική εκπαίδευσης, δεν σημαίνει όμως ότι λειτουργεί σε όλους τους υποτακτικούς. 'Εκαστος στο είδος του φαντάζομαι.

Σχετικά με τις ερωτήσεις που θέτετε, νομίζω βασικό είναι να επαναλάβω το εξής: για μένα το D/s (και μιλάω εξ αρχής για D/s και μόνο γι' αυτό και μάλιστα με 24/7 mindset) είναι, εκτός από ανάγκη, και μια προσωπική επιλογή όχι μόνο του Κυριάρχου αλλά και του ίδιου του υποτακτικού, την οποία επιλογή κάνουν γιατί και οι δύο παίρνουν ικανοποίηση απ' αυτή. Ως προς την πειθώ, νομίζω ότι φυσικά ο Κυρίαρχος πείθει τον υποτακτικό, τον εμπνέει, προκαλεί το σεβασμό, το θαυμασμό, την ευγνωμοσύνη του, χίλια δύο συναισθήματα. Έτσι μόνον θα αφεθεί πλήρως ο υποτακτικός. (Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν θα προκληθούν κατά καιρούς εντάσεις και συναισθήματα αρνητικά, θυμός, αγανάκτηση, κ.λπ. Άνθρωποι είμαστε, η ζωή είναι απρόβλεπτη και καμία σχέση δεν είναι όλο λουλούδια και καρδούλες, ή, στην περίπτωσή μας, λουλούδια και αγκάθια   ).

Δεν με ενδιαφέρει επίσης να κάνω κάτι για κάποιον που δεν ενδιαφέρεται για τις ανάγκες μου. Το πώς θα χειριστεί τη γνώση των αναγκών μου είναι δικό του θέμα και δεν θα επεκταθώ και σ' αυτό, γιατί δεν είναι η θέση μου αυτή.

Η τεχνική του καρότου πάει πάντα με το μαστίγιο. Εξαρτάται βέβαια τι εννοεί κανείς μαστίγιο, αλλά σίγουρα οι τιμωρίες δεν λείπουν από την εξίσωση.

Αν ο Κυρίαρχος δεν δείξει κατανόηση σε τυχόν καθημερινές δυσκολίες του υποτακτικού δύο πράγματα μπορεί να συμβούν, είτε θα αντέξει ο υποτακτικός είτε δεν θα αντέξει, θα κάνει κάποιο λάθος και θα οδηγηθεί σε τιμωρία. Αδιάφορο. Άνθρωποι είμαστε, λάθη γίνονται, νεύρα υπάρχουν, οι Κυρίαρχοι δεν διαβάζουν το μυαλό των υποτακτικών, οι τιμωρίες είναι μέσα στο πρόγραμμα. Ο υποτακτικός έχει ανά πάσα στιγμή το δικαίωμα να πει το safeword και να σταματήσει το ο,τιδήποτε. Αν δεν το πει σημαίνει ότι αντέχει, ότι θέλει να αφήσει την επιλογή στον Κυρίαρχο, ακόμη κι αν πιεστεί περισσότερο. Το αν ο Κυρίαρχος δείξει κατανόηση και πότε, είναι δικό του θέμα.

Κάθε θέμα για πειραματισμό που φέρνει ο υποτακτικός δεν σημαίνει ότι αντιμετωπίζεται επί τόπου. Είναι ζήτημα του Κυριάρχου αυτό.

Η αποσυμφόρηση και όχι μόνον αυτή, αλλά η γαλήνη, η ηρεμία, η καλή ενέργεια, η συγκέντρωση, και άλλα πολλά, είναι αποτέλεσμα της καλής διάδρασης Κυριάρχου και υποτακτικού, εμφανίζεται και στους δύο και ενισχύει τη διάθεση των μερών να συνεχίσουν το D/s. Από την πλευρά του υποτακτικού ενισχύεται η υποταγή, γιατί συνδυάζεται με συναισθήματα πληρότητας και ικανοποίησης, ευγνωμοσύνης και βαθιάς οικειότητας.

Όλα τα παραπάνω είναι προσωπική μου άποψη. Δεν χρειάζεται να συμφωνήσετε μαζί μου, όπως δεν χρειάζεται να συμφωνήσω και εγώ μαζί σας. Επιμένω ότι στο βδσμ δεν υπάρχουν αυθεντίες.

Δεν επιχείρησα να «ξεχειλώσω» τις απόψεις σας, αν αυτό εννοείτε με το σχόλιό σας. Λέω την προσωπική μου άποψή μου και δεν προσπαθώ να σας την επιβάλω. Αν διαφωνούμε, δεν έγινε και τίποτα. Συμβαίνουν αυτά  

 

Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, αν και νομίζω ότι αν σε κάποιον αξίζουν συγχαρητήρια δεν είναι σε μένα, αλλά σε κάποιον άλλον, στον οποίο μάλιστα ίσως ποτέ δεν απέδωσα τα του Καίσαρος. Δεν μαθαίνει κανείς μόνος του. Απλά προσπαθώ κι εννοώ πλήρως αυτά που λέω για την ύπαρξη αρνητικών και θετικών συναισθημάτων. Λάθη και σωστά γίνονται κι από τους δύο. Έχω ρίξει χονδροειδέστατους καβγάδες αλλά έχω νιώσει και τρομερή ευγνωμοσύνη. Πήρε μάλιστα το μάτι μου ένα νήμα για τους υποτακτικούς που "δαγκώνουν", νομίζω ότι δύσκολα βρίσκει κανείς υποτακτικό που συνήθιζε να "δαγκώνει" περισσότερο από μένα    . Σας ευχαριστώ και για τις ευχές σας και ανταποδίδω.
Είμαι ίσως περισσότερο άνθρωπος της πράξης ούτως ή άλλως. Όσο για το διδακτικό της κουβέντας, εγώ ακόμα μαθήτρια είμαι και δεν νομίζω να σταματήσω, αλλά ούτε θέλω να σταματήσω και ποτέ  
Να είστε καλά.

 

Μην πετάς κι εσύ φίλτατε τις χειροβομβίδες σου, διαφωνώ κάθετα με τις δηλώσεις αυτές...(το κλείνω σε μία σειρά χωρίς επιχειρηματολογία και όλα καλά?)
Δε νομίζω ότι είναι έτσι τα πράγματα...Οι προ και μετά λαλήσαντες και λαλήσασες επιχειρηματολόγησαν και εξέθεσαν τις απόψεις τους. Αν είναι έτσι, να το κάνουμε poll, συμφωνείτε vs διαφωνείτε.... 
Κάποιοι στην τελική μπορεί και να γουστάρουμε να παραμυθιαζόμαστε...υπάρχει σε άλλο νήμα...ονειροπόλοι vs ρεαλιστών ή κάτι τέτοιο...

Αγαπητή @Janine τα είπατε όλα τόσο γλαφυρά και προφανώς βιωματικά, που ότι κι αν πούμε οι υπόλοιποι που συμφωνούμε μαζί σας, απλά θα πλατειάσουμε υπερθεματίζοντας....

Ερίτιμε @MasterJp αν και προσωπικά είμαι στη μέση σε ότι αφορά τις απόψεις που εκφράζετε, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω αν μη τι άλλο για τον άψογο και διδακτικότατο διάλογο στον οποίο δώσατε πραγματικά μαθήματα κυριαρχικού πολιτισμού...(να μαθαίνουμε κι εμείς οι θερμοκέφαλοι/ες...)

 

@brenda έχω αρχίσει και κοκκινίζω...    Να πείτε, όμως, να πείτε, να μην αναρωτιέμαι αν μόνο εγώ νιώθω έτσι όπως νιώθω, να μαθαίνω και πώς νιώθουν όσοι έχουν άλλες εμπειρίες  . Αλληλεγγύη αδέρφια ...ή καρντάσια, κατά το Θεσσαλονικιώτικο  

 

The healthy submissive, in accepting herself "as is" is tolerant of others. But neither will she allow anyone to tell her what her truth should be...
Είναι το νούμερο 12...

Το παραθέτω αυτούσιο αγαπητοί συμφορουμίτες γιατί διαφωνώ ελαφρώς με την μετάφραση του συγκεκριμένου κομματιού που προφανώς με πολύ προσοχή επιμελήθηκε έτερο μέλος.
Η άποψή μου εν κατακλείδι είναι ότι είναι σημάδι ''υγιούς υποταγής'' τόσο η ανεκτικότητα, όσο και πολλά άλλα (ακόμη και ατεκμηρίωτα) χαρακτηριστικά που αναφέρονται στην ψυχολογία της υποτακτικής...
Το κορυφαίο όλων όμως είναι ότι είναι σημάδι ΥΓΕΙΑΣ το να μην επιτρέπεις σε ΚΑΝΕΝΑΝ να σου πει ποια ΠΡΕΠΕΙ να είναι η αλήθεια σου...
Γι αυτό απέδωσα τα εύσημα και στην @Janine που εξέθεσε εύγλωττα και ευπρεπέστατα, όσο και σθεναρά την άποψή της...

Μάλλον κάποια από τα μπερδέματα που δημιουργούνται στην επικοινωνία έχουν να κάνουν με τις προσωπικές αντιλήψεις και τις βιωματικές εμπειρίες του καθενός....
Πέρα από τους γενικούς κανόνες ψυχολογίας που οδηγούν στις ελαφρώς αστείες κατά την ταπεινή μου γνώμη διακρίσεις, είναι τόσοι πολλοί οι παράγοντες που καθορίζουν την στάση μας απέναντι στην ζωή, εν γένει και ειδικότερα να το θέσουμε και στο bdsm, που δεν ξέρω πως μπορούν εκατομμύρια ψυχές να χωρέσουν σε 5 ή 10 ομάδες με χονδροειδώς καθορισμένα κοινά στοιχεία....
Και στην ίδια κοινωνία να ζούμε, και δίδυμοι να είμαστε, πάλι ο καθένας θα έχει τα δικά του προσωπικά χαρακτηριστικά...

Μία ''υγιής υποτακτική'' (goodness, τι όρος!!!) που έχει λάβει την ίδια εκπαίδευση υποταγής, είναι στην ίδια ηλικία, κάνει την ίδια δουλειά και μένει στην ίδια γειτονιά με μία άλλη υποτακτική, θα έχει χονδρικά την ίδια συμπεριφορά? Αν η μία είναι ακροδεξιά και η άλλη Ανταρσύα? Αν η μία είναι παπαδοκόρη και η άλλη κόρη πυρηνικού επιστήμονα? Δεν θα παίξουν οι υπόλοιπες συνθήκες ρόλο στην αντίληψη και την συμπεριφορά της ως υποτακτική? Η ηλικία δεν μπορεί να σμιλεύσει τον χαρακτήρα ανάλογα? Ξέρουμε που αρχίζει και που τελειώνει η πλάκα του αξιαγάπητου @bumblebee? Είναι ο ίδιος αντικειμενικός στην (χιουμοριστικά τραβηγμένη) περιγραφή του? Θα μας έλεγε ακριβώς τα ίδια και το ζουζουνιάρικο υ του?

Για μένα είναι αυταπόδεικτα ανώφελο και αστείο το να δίνουμε συμβουλές και να εκφέρουμε μονολιθικές απόψεις επί προσωπικών θεμάτων για ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε....
Η δημόσια τοποθέτηση έχει νόημα στο να βοηθήσουμε στην κατανόηση ενός γενικότερου πλαισίου πρακτικών και θεωρητικών απόψεων περί bdsm...

Το τρολλάρισμα των ''προβλημάτων'' που έχει ο καθείς να αντιμετωπίσει στην προσωπική του bdsm σχέση και οι δημόσιες τοποθετήσεις, μας βοηθάνε όλους να σχηματίσουμε καλύτερη εικόνα για μας τους ίδιους σε σχέση με τις απόψεις της πλειοψηφίας, ή των ανθρώπων που έχουν μεγάλη εμπειρία στον χώρο, των ανθρώπων με ίδιο ή διαφορετικό στάτους από μας, ανθρώπων των οποίων εκτιμούμε είτε την γνώμη, είτε την γνώση, αλλά όπως στην παραπάνω περίπτωση της υποτακτικότητας, έτσι και γενικότερα η αλήθεια μας είναι δικιά μας υπόθεση, αλλάζει ακόμη και για μας στην ανθρώπινη ''όσμωση'' όπως εξαιρετικά έθεσε και παραπάνω η @gaby και οι τελικά επικρατούσα αλήθεια θα βρει τον τρόπο και θα σταθεί μόνη της, χωρίς θεωρητικό περιτύλιγμα, αφού θα είναι συνισταμένη άπειρων τέτοιων συνθηκών...

Δεν υπεκφεύγω να απαντήσω επί της ουσίας της παράθεσης της προσωπικής μου άποψης, απλά πιστεύω ότι καθώς διαπλέκονται οι άνθρωποι και αλληλεπιδρούν, έτσι κι εγώ μπορεί να λειτουργώ τελείως διαφορετικά σε κάθε περίπτωση.

Η υποτακτικότητα σίγουρα πάντως δεν ισούται με λοβοτομή....

Δεν ξέρω ποιος Κυρίαρχος θα ήθελε ένα παντελώς άβουλο ον στην διάθεση/κατοχή του. Δεν θα με αφορούσε κιόλας για να ψάξω να το μάθω....
Όταν λοιπόν καθορίζεται το πλαίσιο μίας σχέσης, γνωρίζει ο ένας τον άλλον αρκετά καλά για να τον έχει επιλέξει αφενός και αφετέρου η επιλογή αυτή πληροί κάποια κριτήρια...
Διαπραγμάτευση πρέπει να υπάρχει, θαρρώ πως θα πρεπει να είναι καχύποπτος ο Κυρίαρχος απέναντι σε ένα ''yes sir from day one'' υ...
Και σε κάθε θέμα που προκύπτει θα πρέπει να εκφράζονται οι γνώμες εκατέρωθεν...

Στο τέλος της ημέρας όμως, αν πρέπει μία και μόνο απόφαση να ληφθεί, αυτή θα είναι του Κυρίαρχου....ακόμη και αν δεν μου αρέσει, θα την σεβαστώ χωρίς διαμαρτυρίες και θα την εφαρμόσω....

Αυτό προϋποθέτει ότι έχω χτίσει μια τέτοια σχέση εμπιστοσύνης και οικειοθελούς εκχώρησης ελέγχου που τον εμπιστεύομαι να λάβει για μένα ή για μας ή για οποιοδήποτε θέμα, την σωστή απόφαση....
Το πόσο θα έχει επηρεαστεί η απόφαση αυτή από την δική μου συμμετοχή είναι ανάλογο του τρόπου σκέψης του κυρίαρχου....
Η λογική της εκχώρησης του ελέγχου αυτή είναι...
Δεν έχεις την ευθύνη, γι αυτό και δεν αποφασίζεις εσύ...Αυτός που αποφασίζει, αξιολογείται για την ορθότητα των επιλογών του σε βάθος χρόνου....
Ο Κυρίαρχος που καταχράται την δύναμη του για να παίρνει αποφάσεις που μόνιμα εκθέτουν, αφήνουν ακάλυπτο, στεναχωρούν ή βλάπτουν το υ του θα κριθεί, ενδεχομένως και αυτό να οδηγήσει στην λύση της σχέσης...το υ μπορεί να αποδεσμευτεί...δεν είναι σκλάβος/α...
Αντίθετα όταν οι αποφάσεις και οι ενέργειες του Κ έχουν θετική έκβαση/αποτέλεσμα τότε ενδυναμώνεται η πίστη του υ σ΄αυτόν και εκμηδενίζονται οι αντιρρήσεις του στο πέρασμα του χρόνου....

Και αυτό για μένα συνιστά μία διαχρονικά ισχυρή D/s σχέση...

 

αυτο!!!

 

Κατανοώ το θεσμικό του θέματος που θέτετε, ωστόσο δεν μπορώ να λάβω υπόψη μου τον ετεροπροσδιορισμό αυτόν στην έκφραση της προσωπικής μου άποψης, πολλώ δε μάλλον όταν αμφισβητώ τόσο την εγκυρότητά του, όσο την χρησιμότητά του...