Σφαγή Κυρίαρχων το Πρώτο Αίμα - Aλλέως ο Εντυπωσιασμός του Μουνιού

Ανεκαθεν οι μονομαχιες ηταν θεαμα που εξιταριζε τους θεατες ανεξαρτητου φιλου. Προσωπικα, δεν μ αρεσουν τα βαρβαρα θεαματα οπως οι κυνομαχιες.

 

Εδω δεν μιλάμε για βεριτάμπλ κυνομαχίες όμως....  

 

Και οι μονομαχιες ,φραστικες ή ρεαλιστικες, μεχρι εξοντωσεως του ''αντιπαλου'' (που συνηθως αντιπαλος δεν ειναι) το ιδιο βάρβαρες ειναι

 

Ρε σταματησετε μην βγει κανενας Αρχοντας απο το μπουτρουμι του και σας γαμησει.

 

Ότι έβραζα μια φασολάδα να τον φιλέψω να μας κλάσει τα αρχίδια

 

Εισαι βλασφημος. Παω για υπνο μην ερθει.

 

Και που ειναι το κακο σ αυτο ?     

 

ωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω χαχαχα

 

Θα μου επιτρέψεις να εκφράσω την προσωπική μου άποψη σχετικά με την τοποθέτησή σου για το BDSM και την προσέγγιση σε αυτό των μελών του:

Θεωρώ ότι είναι η πλέον ευτελής οπτική στο θέμα και δεν αρμόζει σε σκεπτόμενους και ευαίσθητους ανθρώπους.

Η πλειοψηφία των ανθρώπων που έχω γνωρίσει στην μπιντιεσεμική σκηνή ήταν σκεπτόμενοι και ευαίσθητοι. Ποτέ δεν έψαχναν να γαμίσουν, ευτελώς και επιδερμικώς. Οι περισσότεροι αναζητούσαν εγκεφαλικές απολαύσεις, εντός σχέσεων ισχύος.

Θα μου επιτρέψεις επομένως να καταθέσω εδώ τις ενστάσεις μου περί της ευτελούς αυτής οπτικής...

 

Δυο μάτια κοιτάζουν από το παραθυράκι της άμαξας. Φαρδιά πουκάμισα, λευκά, ελαφρώς λερωμένα από το νοτισμένο χώμα της γαλλικής εξοχής. Ιδρωμένες πλάτες και θώρακες, σταγόνες να κυλάνε στα μονοπάτια των φλεβών στα χέρια γλιστρώντας κάτω από ανασηκωμένα μανίκια, φτάνοντας μέχρι τη λαβή του σπαθιού. Ουλές στα μάγουλα και στα φρύδια, σκισμένα παντελόνια. Η μυρωδιά του αίματος να καίει ρουθούνια και τα κόκκινα ρυάκια να προκαλούν κάθε διψασμένο στόμα να τα γλύψει, να τα ρουφήξει μέχρι να στραγγίξουν. Ζευγάρια μάτια καρφωμένα το ένα στο άλλο, ήχοι από ξυλαράκια που σπάνε σε κάθε βήμα τρυπούν τα αυτιά. Κινήσεις κυκλικές, αργές και γρήγορα άλματα, σάρκες που σκίζονται, αναστεναγμοί, πυρωμένες παλάμες, μάτια ξυράφια, χείλη σφιχτά, γνάθοι κολλημένες μεταξύ τους, ιαχές πολέμου ξεχύνονται μέσα από γυμνασμένους λαιμούς με έντονα μήλα, ανάσες πόνου, αγωνίας, ηδονής. Σταματούν και ξεκινούν μαζί με τις άλλες, που δεν παλεύουν, μόνο κοιτούν. Ξαφνικά κόβονται, ήρθε το τέλος μέσα σε μια στιγμή, ένα μεγάλο και παγωμένο, με γυάλινα μάτια κι ένα μικρό και γλυκό με σφραγισμένα βλέφαρα, ανοιχτό στόμα και υγρά σκέλια... Αυτό μάλιστα, ποια θα έλεγε όχι;  

 

Αγαπητή @clarisse αν και δεν τάσσομαι υπέρ της άποψης του Baron, και τάσσομαι υπέρ της δικής σου (με την προυπόθεση ότι το SM έχει Κυριάρχο ρόλο εντός της όποιας σχέσης ή συνεύρεσης ισχύος), θα σου υπενθυμίσω ότι παρόμοιες απόψεις (ακόμη και πιο ακράια διατυπωμένες) έχουν υπάρξει και στο παρελθόν από άλλα μέλη.
Αυτό δείχνει την τεράστια γκάμα αντιλήψεων / προσεγγίσεων του χώρου.
Αλλά ξεφεύγουμε από το αρχικό θέμα....
και... αποκαλύψαμε ένα νέο ταλέντο την @Verana (η οποία γράφει αρκούντως καλά).

 

Ευχαριστώ πολύ @Seirios_79 , οφείλω όμως να ομολογήσω ότι κρυφό μου πάθος και όνειρο θερινής νυκτός αποτελεί η σκηνοθεσία... Ελπίζω κάποια στιγμή το παραπάνω κείμενο να γίνει και σκετσάκι (ακούω εθελοντές!)