Ποιοι είμαστε "εμείς";

Ποιά είναι η άποψη σας;

https://www.greekbdsmcommunity.com/...μαζοχισμού-θεωρείται-άρρωστη-και-γιατί.10621/

 

Εκείνη που εμπεριέχει στοιχεία μανιοκατάθλιψης / σχιζοφρένειας.

 

Το πιο σημαντικό από όλη την τοποθέτηση του ψυχιάτρου είναι η φράση "Ο παραφιλικός δεν διαλέγει την παραφιλία του, η παραφιλία διαλέγει τον παραφιλικό".

Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για έναν άνθρωπο παίζει η οικογένεια που έχει μεγαλώσει και οι τρόποι - νοοτροπία που έχει διδαχθεί. Οι καταπιέσεις ή τα διάφορα ερεθίσματα που παίρνει από τους γονείς του στην βρεφική/παιδική ηλικία του διαμορφώνουν το χαρακτήρα και τα θέλω του. Παράλληλα, η κοινωνικοποίηση του ατόμου μέσα από την τριβή με τα υπόλοιπα παιδάκια και ο τρόπος που τον αποδέχονται/απορρίπτουν δημιουργούν εμμονές και διάφορα "βίτσια", τα οποία βγαίνουν στην επιφάνεια με το πέρασμα των χρόνων. Τα παιδικά τραύματα είναι δύσκολο να επουλωθούν, διότι πολλές φορές και ο ίδιος ο άνθρωπος φοβάται να τα προσεγγίσει ή πιστεύει ότι δεν του δημιουργούν διαταραχές στην προσωπικότητά/σεξουαλικότητά του.

Κυρίως για τους Βιαστές, οι οποίοι είναι από τους πιο επικίνδυνους σε μια κοινωνία, το παρελθόν τους παίζει καταλυτικό ρόλο στην μετέπειτα εξέλιξή τους. Πρόσφατα είχα δει ένα ντοκιμαντέρ, στο οποίο είχαν πάρει διάφορες συνεντεύξεις από βιαστές. Οι περισσότεροι είχαν κάποιο ψυχολογικό τραύμα όσο ήταν ακόμα στην παιδική τους ηλικία. Ο ένας είχε δει την μεγαλύτερη αδερφή του να έχει ολοκληρωμένη σεξουαλική επαφή με το αγόρι της στο ίδιο ακριβώς δωμάτιο, γεγονός που τον στιγμάτισε. Εκείνη την ώρα στο μυαλό του μπήκε η "νοοτροπία" ότι όπως ο άλλος έκανε την αδερφή του να "πονάει", το ίδιο θα έπρεπε να κάνει και ο ίδιος σε άλλες γυναίκες. Μεγαλώνοντας και πλέον ως ενήλικας του βγήκε στην επιφάνεια, με αποτέλεσμα να αρχίσει τους βιασμούς σε νεαρά κορίτσια. Αυτό αποδεικνύει το λόγο του αληθές στην προηγούμενη παρατήρησή μου. \

Οσο γιατί οι γυναίκες συμμετέχουν ελάχιστα σ' αυτές τις παρεκκλίσεις, προφανώς γιατί είναι πιο εύκολη η κοινωνικοποίησή τους ως παιδιά/έφηβες, ενώ παράλληλα ακόμα και σήμερα έχουν περισσότερα taboo από τους άνδρες. Είναι φυσικά και πιο εύκολο για μία γυναίκα να βρει έναν άνδρα να ικανοποιήσει τα θέλω της, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Από εκεί και πέρα, αν θα έκανα παρέα με ένα άτομο από τα παραπάνω άτομα, αυτό σίγουρα δεν θα ήταν ο βιαστής και ο παιδεραστής. Ομως με εφαψίες θα έκανα, γιατί έχουν πολύ πλάκα. Φανταστείτε σε ένα μπαρ έναν να έχει χουφτώσει ό,τι κινείται.  

 

Εξαιρετικό κείμενο.

Ιερέας: Μπροστά σε αυτήν τη μοιραία στιγμή όπου το πέπλο της ψευδαίσθησης σχίζεται μονάχα για να παραδώσει στον πλανημένο την ωμή εικόνα των σφαλμάτων και των διαστροφών του, εσείς, τέκνο μου, διόλου δεν μετανιώνετε για τις πολλαπλές ελευθεριότητες στις όποιες σας εξώθησαν η ανθρώπινη ευπάθεια και η αδυναμία;
Ετοιμοθάνατος: Φίλε μου, ναι, μετανιώνω.
Ιερέας: Εκμεταλλευτείτε τότε τούτες τις ευμενείς τύψεις ώστε να λάβετε από τον ουρανό, στον λίγο χρόνο που σας απομένει, συνολική άφεση αμαρτιών και αναλογιστείτε ότι μόνο με τη δέηση τής πανίερης μετάνοιας θα έχετε τη δυνατότητα να σας δοθεί συγχώρεση από τον Ύψιστο.
Ετοιμοθάνατος: Όσο με κατάλαβες εσύ, άλλο τόσο σε καταλαβαίνω κι εγώ.
Ιερέας: Μα τι;
Ετοιμοθάνατος: Σου είπα ότι μετανιώνω.
Ιερέας: Το άκουσα.
Ετοιμοθάνατος: Ναι, αλλά δεν το κατάλαβες.
Ιερέας: Και σαν τι ερμηνεία...
Ετοιμοθάνατος: Αυτήν εδώ... H φύση με γέννησε με ζωηρές ορέξεις και πάθη ισχυρότατα. Ήρθα στον κόσμο μόνο και μόνο για να παραδοθώ σε αυτά και να τα ικανοποιήσω και, καθώς οι επιπτώσεις της ύπαρξής μου αποτελούν μονάχα αναγκαιότητες σχετικές με τις γενεσιουργές βλέψεις της φύσης ή, αν προτιμάς, ουσιώδεις απόρροιες των σχεδίων της για μένα με βάση πάντοτε τους νόμους της, μετανιώνω λοιπόν που δεν αναγνώρισα όσο θα έπρεπε την παντοδυναμία της, και οι μοναδικές μου τύψεις σχετίζονται με την πενιχρή, εκ μέρους μου, χρήση των δυνατοτήτων -εγκληματικών κατά τη γνώμη σου, αγαθοτάτων κατά τη δική μου- με τις οποίες με προίκισε για να την υπηρετήσω. Κάποιες φορές της αντιστάθηκα και μετανιώνω τυφλωμένος από τον παραλογισμό των ιδεολογικών σου συστημάτων, τα χρησιμοποίησα για να πολεμήσω όλη εκείνη τη βία των επιθυμιών που μου είχαν σταλεί από μια επιφοίτηση πολύ πιο θεϊκή και, ναι, το μετανιώνω. Έδρεψα άνθη ενώ θα μπορούσα να είχα μία πλούσια συγκομιδή καρπών... Να, λοιπόν, οι ακριβείς αιτίες των τύψεών μου και σεβάσου με όσο χρειάζεται για να μην εικάσεις άλλες.
Ιερέας: Πού σας παρασύρουν τα λάθη σας, πού σας οδηγούν οι σοφιστείες σας! Αποδίδετε στο δημιούργημα όλη τη δύναμη του δημιουργού και δεν βλέπετε ότι οι άτυχες αυτές κλίσεις που σας έβγαλαν από τον ίσιο δρόμο είναι αποτελέσματα της διεφθαρμένης αυτής φύσης στην οποία εσείς προσδίδετε την παντοδυναμία.
Ετοιμοθάνατος: Φίλε, μου φαίνεται ότι η διαλεκτική σου είναι εξίσου φαύλη με το πνεύμα σου. Θα ήθελα να συλλογίζεσαι πιο ορθά, ειδάλλως άφησέ με να πεθάνω εν ειρήνη. Τί αποκαλείς δημιουργό και τί διεφθαρμένη φύση;
Ιερέας: Δημιουργός είναι ο Κύριος του σύμπαντος, εκείνος που δημιούργησε, που έπλασε τα πάντα και που τα συντηρεί όλα με μια απλή εφαρμογή της παντοδυναμίας του.
Ετοιμοθάνατος: Σπουδαίος άντρας, πράγματι! Και για πες μου, λοιπόν, γιατί αυτός ο τόσο δυνατός έπλασε κατά τη γνώμη σου μια διεφθαρμένη φύση;
Ιερέας: Ποιά θα ήταν η αξία των ανθρώπων αν δεν τους είχε αφήσει ο Θεός την ελεύθερη βούληση; Και ποια η αξία της απόλαυσής της αν δεν υπήρχε στη γη η δυνατότητα του να πράττει κανείς το καλό και να αποφεύγει το κακό;
Ετοιμοθάνατος: Ώστε λοιπόν ο θεός σου θέλησε να τα κάνει όλα στραβά μόνο και μόνο για να βάλει σε πειρασμό να δοκιμάσει το δημιούργημά του; Δεν γνώριζε τον άνθρωπο εξαρχής; Δεν φανταζόταν το αποτέλεσμα;
Ιερέας: Τον γνώριζε, προφανώς, αλλά, και πάλι επίτηδες, ήθελε να του αφήσει την δυνατότητα της επιλογής.
Ετοιμοθάνατος: Σε τι ωφελούσε αυτό, αφού γνώριζε ποια πορεία θα ακολουθούσε το δημιούργημά του, και μόνον εκείνος -από τη στιγμή που ισχυρίζεσαι ότι είναι παντοδύναμος- μόνον εκείνος, λέω, θα μπορούσε να το οδηγήσει στον ίσιο δρόμο;
Ιερέας: Ποιος μπορεί να κατανοήσει τις απέραντες και αστείρευτες βουλές του Κυρίου ως προς τον άνθρωπο και ποιος μπορεί να κατανοήσει όλα όσα βλέπουμε!
Ετοιμοθάνατος: Εκείνος που απλοποιεί τα πράγματα, φίλε μου, ιδίως εκείνος που δεν συσσωρεύει αίτια για να θολώσει τα αποτελέσματα. Προς τι ένα δεύτερο πρόβλημα όταν δεν μπορείς να επιλύσεις το πρώτο; Και, από τη στιγμή που είναι πιθανόν η φύση να έπλασε από μόνη της ό,τι εσύ αποδίδεις στον θεό σου, τι τον χρειάζεσαι τον Κύριο σου; Το αίτιο που εσύ δεν κατανοείς είναι ίσως και το απλούστερο πράγμα του κόσμου. Τελειοποίησε τη φυσιογνωσία σου και θα καταλάβεις καλύτερα τη φύση. Εξάγνισε τη λογική σου, απόδιωξε τις προκαταλήψεις σου και δεν θα τον έχεις πια ανάγκη τον θεό σου.
Ιερέας: Δυστυχισμένε, νόμιζα ότι ήσουν απλώς σοκινιανός και πως διέθετα τα όπλα να σε πολεμήσω, βλέπω όμως καλά ότι είσαι άθεος και, από τη στιγμή που η καρδιά σου μένει σφραγισμένη στην απεραντοσύνη των γνήσιων αποδείξεων που λαμβάνουμε καθημερινώς ως προς την ύπαρξη του Πλάστη, δεν έχω τίποτε άλλο να σου πω. Δεν χαρίζει κανείς το φως σε έναν τυφλό.
Ετοιμοθάνατος: Φίλε μου, δέξου το εξής: Περισσότερο τυφλός είναι εκείνος που δένει έναν επίδεσμο στα μάτια του παρά εκείνος που τον αφαιρεί. Προσηλυτίζεις, επινοείς, συσσωρεύεις. Εγώ καταστρέφω, απλοποιώ. Το ένα σου λάθος ακολουθεί το άλλο. Εγώ τα πολεμάω όλα. Ποιος από τους δυο μας είναι ο τυφλός;
Ιερέας: Δεν πιστεύετε λοιπόν διόλου στον Θεό;
Ετοιμοθάνατος: Όχι. Και για έναν απλούστατο λόγο: Διότι είναι εντελώς αδύνατον να πιστέψει κανείς σε ό,τι δεν κατανοεί. Η πίστη και η κατανόηση πρέπει να έχουν άμεση σχέση η κατανόηση είναι η βασική τροφή της πίστης. Όπου δεν δρα η κατανόηση, η πίστη είναι νεκρή, κι εκείνοι που, σ' αυτήν την περίπτωση, ισχυρίζονται ότι τη διαθέτουν, ουσιαστικά το κάνουν προς δημιουργία εντυπώσεων. Σε προκαλώ, εσένα τον ίδιο, να πιστέψεις στον θεό που μου κηρύττεις, έτσι, χωρίς να μου δώσεις αποδείξεις, διότι δεν εναπόκειται σ' εσένα να τον ορίσεις και συνεπώς δεν τον κατανοείς. Και από τη στιγμή που δεν τον κατανοείς, δεν μπορείς να μου δώσεις ούτε ένα λογικό επιχείρημα. Με δυο λόγια, ό,τι ξεπερνά τα όρια του ανθρώπινου νου είναι ή χιμαιρικό ή ανώφελο. Αφού λοιπόν ο θεός σου δεν μπορεί παρά να είναι ή το ένα ή το άλλο, στην πρώτη περίπτωση θα ήμουν τρελός να πιστέψω και στη δεύτερη ανόητος. Απόδειξέ μου, φίλε μου, την αδράνεια της ύλης κα θα παραδεχτώ τον πλάστη. Απόδειξέ μου ότι η φύση δεν είναι αυτάρκης και θα σου επιτρέψω να της προσδώσεις έναν δημιουργό. Μέχρι τότε μην περιμένεις τίποτε από εμένα, πιστεύω μόνο στο αυτονόητο και το εισπράττω μονάχα με τις αισθήσεις μου. Εκεί που εκείνες σταματούν, η πίστη μου είναι ανίσχυρη. Τον ήλιο τον πιστεύω γιατί τον βλέπω, τον αντιλαμβάνομαι ως σημείο συγκέντρωσης όλης της εύφλεκτης ύλης της φύσης, και η περιοδική πορεία του μου αρέσει δίχως να με εκπλήσσει. Είναι ίσως μια φυσική διαδικασία εξίσου απλή με τον ηλεκτρισμό, που δεν μας είναι όμως κατανοητή. Τί μου χρειάζεται να εμβαθύνω; Και να μου τοποθετήσεις τον θεό σου ψηλότερα από όλα αυτά, εγώ θα έχω προχωρήσει σε κάτι; Δεν θα μου χρειάζεται η ίδια προσπάθεια για να κατανοήσω τον εργάτη και να ορίσω το έργο; Συνεπώς δεν με βοήθησες σε τίποτε με τη θεμελίωση της χίμαιράς σου, θόλωσες το πνεύμα μου, δεν το διαφώτισες και οφείλω να σε μισώ αντί να σε ευγνωμονώ. Ο θεός σου είναι μια μηχανή που την κατασκεύασες για να εξυπηρετήσεις τα πάθη σου και την έκανες να κινείται σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, από τη στιγμή όμως που παρενοχλεί τα δικά μου, δέξου κι εγώ να την ανατρέψω. Και την ώρα που η αδύναμη ψυχή μου έχει ανάγκη από ηρεμία και στοχασμό, μην έρχεσαι και την τρομοκρατείς με τα σοφίσματά σου που θα τη φόβιζαν δίχως να την πείσουν, θα την ερέθιζαν δίχως να τη βελτιώσουν. Φίλε μου, ετούτη η ψυχή είναι ότι θέλησε η φύση, το αποτέλεσμα δηλαδή των οργάνων που εκείνη εδέησε να μου δώσει σύμφωνα με τις βλέψεις και τις ανάγκες της. Και καθώς έχει ανάγκη εξίσου και το βίτσιο και την αρετή, όποτε της άρεσε να με ωθήσει στο πρώτο, το έκανε, και όταν θέλησε το δεύτερο, μου ενέπνευσε την επιθυμία κι εγώ αφέθηκα όπως και να είχε. Μόνο στους δικούς της νόμους να αναζητάς την εξήγηση της ανθρώπινης αστάθειας και ποτέ μην αναζητάς στους νόμους της άλλες αρχές έκτος από τη βούληση και τις ανάγκες της.
Ιερέας: Έτσι λοιπόν τα πάντα είναι απαραίτητα στον κόσμο;
Ετοιμοθάνατος: Ασφαλώς.
Ιερέας: Αλλά, αν είναι όλα απαραίτητα, όλα λοιπόν είναι και σε τάξη;
Ετοιμοθάνατος: Ποιος σου λέει το αντίθετο;
Ιερέας: Και ποιος μπορεί να τα βάλει όλα σε τάξη, αν όχι ένα πανίσχυρο και σοφότατο χέρι;
Ετοιμοθάνατος: Δεν είναι απαραίτητο να καεί το μπαρούτι όταν του βάζεις φωτιά;
Ιερέας: Ναι.
Ετοιμοθάνατος: Και τι σοφία βρίσκεις σ' αυτό;
Ιερέας: Καμία.
Ετοιμοθάνατος: Είναι λοιπόν δυνατόν να υπάρχουν απαραίτητα πράγματα χωρίς καμία σοφία και, κατά συνέπεια, είναι δυνατόν τα πάντα να απορρέουν από ένα πρωταρχικό αίτιο δίχως να υπάρχει σ' αυτό ούτε λογική ούτε σοφία.
Ιερέας: Πού θέλετε να καταλήξετε;
Ετοιμοθάνατος: Να σου αποδείξω ότι όλα μπορούν να είναι αυτό που είναι και αυτό που βλέπεις δίχως κανένα σοφό και λογικό αίτιο να τα καθοδηγεί και πώς τα φυσικά αποτελέσματα πρέπει να έχουν φυσικά αίτια χωρίς να υπάρχει ανάγκη να τους προσδίδουμε αφύσικα, σαν τον Θεό σου, ο οποίος, όπως στο έχω ήδη πει, θα έχρηζε εξήγησης δίχως ο ίδιος να προσφέρει καμία. Και, κατά συνέπεια, από τη στιγμή που ο θεός σου δεν είναι καλός σε τίποτε, είναι άχρηστος εντελώς. Και φαίνεται σαφώς πώς ό,τι είναι άχρηστο είναι μηδαμινό και ό,τι είναι μηδαμινό είναι μηδέν. Έτσι, για να πειστώ ότι ο θεός σου είναι χίμαιρα, δεν χρειάζομαι άλλον συλλογισμό από τη βεβαιότητα της αχρηστίας του.
Ιερέας: Υπό αυτήν τη σκοπιά, δεν μου φαίνεται απαραίτητο να σας μιλήσω για θρησκεία.
Ετοιμοθάνατος: Γιατί όχι; Τίποτε δεν με διασκεδάζει περισσότερο από την απόδειξη της υπερβολής στην οποία οι άνθρωποι κατόρθωσαν να φτάσουν το φανατισμό και τη βλακεία. Πρόκειται για εκείνες τις τόσο υπέρμετρες παρεκκλίσεις που η εικόνα τους, κατά τη γνώμη μου, παρ' ότι αποτρόπαιη, παραμένει ενδιαφέρουσα. Απάντησέ μου ειλικρινά και ιδίως, βάλε στην άκρη τον εγωισμό. Αν ήμουν τόσο αδύναμος ώστε να πιαστώ στα δίχτυα του γελοίου σου συστήματος πάνω στη θρυλική ύπαρξη του όντος που κάνει απαραίτητη τη θρησκεία, με ποια μορφή θα με συμβούλευες να του προσφέρω την αφοσίωσή μου; Θα προτιμούσες να αποδεχτώ τα παραληρήματα του Κομφούκιου ή τους παραλογισμούς του Βράχμα; Να αποδεχτώ τον μεγάλο Όφη των Νέγρων, το Αστέρι των Περουβιανών ή τον θεό των στρατιών του Μωυσή; Σε ποια σέκτα του Μωάμεθ θα ήθελες να πάω; Σε ποια χριστιανική αίρεση θα ήταν προτιμότερο, κατά τη γνώμη σου; Πρόσεξε τι θα απαντήσεις.
Ιερέας: Θέλει κι ερώτημα;
Ετοιμοθάνατος: Να, λοιπόν, που απαντάς εγωιστικά.
Ιερέας: Όχι σε συμβουλεύω αυτό που πιστεύω γιατί σ' αγαπώ όσο και τον εαυτό μου.
Ετοιμοθάνατος: Και αγαπιόμαστε πολύ λίγο και οι δυο όταν ακούμε τέτοιες πλάνες.
Ιερέας: Δεν το πιστεύω! Ποιος μπορεί να παραμένει τυφλός μπροστά στα θαύματα του θεϊκού λυτρωτή μας;
Ετοιμοθάνατος: Εκείνος που βλέπει σ' αυτόν τον πιο συνηθισμένο από όλους τους απατεώνες και τον πιο επίπεδο από όλους τους αγύρτες.
Ιερέας: Ω θεοί, τον ακούτε και δεν ρίχνετε τους κεραυνούς σας!
Ετοιμοθάνατος: Όχι, φίλε μου, η πλάση ησυχάζει γιατί ο θεός σου, είτε από ανικανότητα είτε από λογική είτε από ό,τι κι αν θελήσεις επιτέλους να υπάρχει μέσα σε ένα ον που εγώ το δέχομαι μονάχα μια στιγμή για χάρη σου, ή, αν προτιμάς, για να υποστηρίξω τα μικροσυμφέροντα σου, ο θεός σου λοιπόν, λέω, αν υπάρχει, όπως εσύ έχεις την τρέλα να πιστεύεις, δεν μπορεί να χρησιμοποίησε τόσο γελοίους τρόπους για να μας πείσει όσο αφήνει να εννοηθούν ο Ιησούς σου.
Ιερέας: Και τί; Οι προφητείες, τα θαύματα, οι μάρτυρες, όλα αυτά δεν είναι αποδείξεις;
Ετοιμοθάνατος: Πώς θέλεις να δεχτώ λογικά ως απόδειξη κάτι που χρήζει αποδείξεως; Για να γίνει απόδειξη ή προφητεία θα πρέπει να έχω πρώτα την πλήρη βεβαιότητα ότι υπήρξε. Καθώς όμως έχει καταγραφεί από την ιστορία, δεν μπορεί να ασκεί σε μένα άλλη δύναμη από τα υπόλοιπα ιστορικά γεγονότα, εκ των οποίων τα τρία τέταρτα είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενα. Αν προσθέσω επίσης και την, κάτι παραπάνω από βάσιμη, υποψία ότι όλα αυτά μου έχουν μεταδοθεί από ιδιοτελείς ιστορικούς, θα έχω, όπως βλέπεις, ακόμη περισσότερο το δικαίωμα να αμφιβάλλω. Εξάλλου, ποιος θα με διαβεβαιώσει ότι αυτή η προφητεία δεν έγινε εκ των υστέρων; Πώς δεν ήταν αποτέλεσμα συνδυασμών της πλέον απλής πολιτικής, σαν την καλή βασιλεία με έναν δίκαιο βασιλιά και την αμβροσία για τους θεούς του Ολύμπου; Και, αν συμβαίνουν όλα αυτά, πώς θέλεις η προφητεία, η οποία χρήζει βαθύτατα αποδείξεως, να κατορθώσει να αποτελέσει η ίδια απόδειξη; Όσο για τα θαύματά σου, δεν μου υπαγορεύουν κάτι παραπάνω. Όλοι οι απατεώνες έκαναν θαύματα, όλοι οι ανόητοι τα πίστευαν. Για να πειστώ ως προς την αλήθεια ενός θαύματος, θα έπρεπε να έχω τη σαφή βεβαιότητα ότι το γεγονός που εσείς αποκαλείτε έτσι αντιβαίνει εντελώς στους νόμους της φύσης, διότι μόνον ό,τι βρίσκεται έξω από αυτήν μπορεί να θεωρηθεί θαύμα: και ποιος τη γνωρίζει τόσο καλά ώστε να τολμήσει να δηλώσει πως αυτό ακριβώς είναι το σημείο όπου εκείνη σταματά και ακριβώς αυτό στο οποίο παραβιάζεται; Χρειάζονται δύο πράγματα για να διαπιστωθεί ένα υποτιθέμενο θαύμα: Ένας ταχυδακτυλουργός και γυναικούλες. Άσ' το. Ποτέ μην αναζητάς άλλη προέλευση στα δικά σου, όλοι οι νεότεροι προφήτες έχουν κάνει θαύματα και το πιο παράδοξο είναι πώς όλοι τους βρήκαν ηλίθιους που τους πίστεψαν. Ο Ιησούς σου δεν έκανε τίποτε πιο παράδοξο από τον Απολλώνιο τον Τυανέα, κι όμως αυτόν κανείς δεν τολμά να τον θεωρήσει θεό. Όσο για τους μάρτυρές σου, είναι σίγουρα το πιο αδύναμο επιχείρημα σου. Ενθουσιασμός και αντίσταση χρειάζονται για να κατασκευαστούν και όσο η αντίθετη πλευρά μου προσφέρει ό,τι και η δική σου, δεν θα είμαι ποτέ επαρκώς σε θέση ώστε να πιστέψω ότι η μία είναι καλύτερη από την άλλη, θα είμαι όμως αντιθέτως εντελώς σε θέση να τις θεωρήσω και τις δυο αξιοθρήνητες. Αχ, φίλε μου, αν ήταν αλήθεια ότι υπάρχει ο Θεός που διακηρύττεις, θα είχε ανάγκη από θαύματα, μάρτυρες και προφητείες για να θεμελιώσει την αυτοκρατορία του; Και αν, καθώς λες, η καρδιά του ανθρώπου ήταν έργο του, δεν θα την είχε επιλέξει ως άδυτο του νόμου του; Αυτός ο αναλλοίωτος νόμος, αφού θα προερχόταν από έναν δίκαιο θεό, θα βρισκόταν ακαταμάχητα χαραγμένος σε όλους, και εξίσου αναλλοίωτα από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη. Καθώς όλοι οι άνθρωποι θα έμοιαζαν μέσω αυτού του λεπτεπίλεπτου και ευαίσθητου οργάνου, θα έμοιαζαν επίσης και λόγω των τιμών που θα χάριζαν στον θεό από τον οποίο και θα το κατείχαν. Όλοι θα είχαν μόνο έναν τρόπο να τον αγαπούν, έναν τρόπο να τον λατρεύουν ή να τον υπηρετούν και θα τους ήταν εξίσου αδύνατο να απαρνηθούν αυτόν τον Θεό όσο και να αντισταθούν στην κρυφή κλίση της λατρείας του. Αντί γι' αυτό, τί βλέπω στο σύμπαν; Τόσους θεούς όσες και χώρες, τόσους τρόπους να υπηρετούν οι άνθρωποι τον θεό τους όσα και κεφάλια και διαφορετικές φαντασίες. Και αυτή η πολλαπλότητα απόψεων, από την οποία μου είναι εκ φύσεως αδύνατο να επιλέξω κάτι, αποτελεί, κατά τη γνώμη σου, έργο ενός δίκαιου θεού; Άσ' το, κληρικέ, προσβάλλεις τον θεό σου παρουσιάζοντάς τον μου μ' αυτόν τον τρόπο. Άφησέ με να τον αρνηθώ εντελώς διότι, αν υπάρχει, τότε τον προσβάλλω πολύ λιγότερο με την έλλειψη πίστης μου από ό,τι εσύ με τις βλασφημίες σου. Λογικέψου, κληρικέ. Ο Ιησούς σου δεν αξίζει παραπάνω από τον Μωάμεθ, ούτε ο Μωάμεθ από τον Μωυσή, και οι τρεις μαζί δεν αξίζουν περισσότερο από τον Κομφούκιο, ο οποίος τουλάχιστον δίδαξε κάποιες καλές αρχές, ενώ οι υπόλοιποι παραλογίζονταν. Γενικά όμως, όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι μονάχα απατεώνες, που ο φιλόσοφος τους εμπαίζει, ο φτωχός λαός τους πίστεψε και η δικαιοσύνη θα έπρεπε να τους είχε κρεμάσει.
Ιερέας: Αλίμονο, με τον έναν το έκανε και με το παραπάνω!
Ετοιμοθάνατος: Αυτός το χρειαζόταν περισσότερο απ' όλους. Ήταν στασιαστής, ταραξίας, συκοφάντης, απατεώνας, άσωτος, χονδροειδής χωρατατζής, επικίνδυνος κακός, διέθετε την τέχνη της υποβολής στον λαό, ήταν συνεπώς άξιος τιμωρίας σε ένα βασίλειο στην κατάσταση που βρισκόταν τότε το κράτος της Ιερουσαλήμ. Πολύ σοφά λοιπόν τον ξεφορτώθηκαν και ίσως είναι η μοναδική περίπτωση που οι απόψεις μου (διαλλακτικές και ανεκτικές κατά τα άλλα) χαιρέτισαν την αυστηρότητα της Θέμιδος. Συγχωρώ όλα τα λάθη εκτός από εκείνα που μπορούν να αποβούν επικίνδυνα για την κυβέρνηση κάτω από την οποία ζούμε. Μονάχα οι βασιλείς και η μεγαλειότητά τους με εντυπωσιάζουν, μόνο εκείνους σέβομαι, και όποιος δεν αγαπά τη χώρα και τον βασιλιά του δεν είναι άξιος να ζει.
Ιερέας: Μα επιτέλους δεν μπορεί να μη δέχεστε πως υπάρχει κάτι μετά από τούτη τη ζωή! Είναι αδύνατο να μην ενδιαφέρθηκε ποτέ το πνεύμα σας να διαπεράσει τα πυκνά σκοτάδια της τύχης που μας περιμένει: και ποιο σύστημα θα μπορούσε να το ικανοποιήσει καλύτερα εκτός από μια πληθώρα τιμωριών για όποιον ζει άτιμα και από μια αιωνιότητα ανταμοιβών για όποιον ζει έντιμα;
Ετοιμοθάνατος: Ποια τύχη, φίλε μου; Για το κενό μιλάμε, βέβαια. Ποτέ του δεν με φόβισε και δεν βλέπω σ' αυτό τίποτε το παρηγορητικό ούτε και αγαθό. Τα υπόλοιπα είναι αποκυήματα της υπεροψίας, μόνον αυτό ανήκει στη λογική. Εξάλλου, δεν είναι ούτε φριχτό ούτε απόλυτο αυτό το κενό. Μήπως δεν έχω εμπρός στα μάτια μου τα παραδείγματα των γενεών και των αναγεννήσεων της φύσης; Τίποτε δεν αφανίζεται, φίλε μου, τίποτε δεν καταστρέφεται στον κόσμο. Σήμερα άνθρωπος, αύριο σκουλήκι, μεθαύριο μύγα, όλα αυτά δεν είναι ζωή; Και γιατί θέλεις να ανταμειφθώ για αρετές που δεν τις άξιζα ποτέ, ή να τιμωρηθώ για εγκλήματα που δεν τα έχω διαπράξει; Μπορείς να συντονίσεις την καλοσύνη του υποτιθέμενου θεού σου με αυτό εδώ το σύστημα, και μπορεί εκείνος να θέλησε να με πλάσει για να απολαύσει την ευχαρίστηση της τιμωρίας μου, και όλα αυτά ως επακόλουθα μιας επιλογής την οποία δεν με αφήνει να την ορίσω;
Ιερέας: Την ορίζετε.
Ετοιμοθάνατος: Ναι, σύμφωνα με τις προκαταλήψεις σου. Η λογική όμως τις γκρεμίζει, και το σύστημα της ανθρώπινης ελευθερίας επινοήθηκε μόνο και μόνο για να κατασκευαστεί το αντίστοιχο της θείας χάρης, το οποίο και ευνοούσε τις ονειροπολήσεις σας. Ποιος άνθρωπος σε ολόκληρο τον κόσμο, βλέποντας τη λαιμητόμο πλάι στο έγκλημα, θα το διέπραττε αν ήταν ελεύθερος να μην το διαπράξει; Παρασυρόμαστε από μια ακατανίκητη δύναμη, και ούτε μια στιγμή δεν είμαστε ικανοί να αποφασίσουμε τίποτε άλλο εκτός από την κλίση μας. Δεν υπάρχει ούτε μια αρετή που να μην είναι απαραίτητη στη φύση, ούτε ένα έγκλημα που να μην το έχει εκείνη ανάγκη, και η διατήρηση της τέλειας ισορροπίας ανάμεσα σε αυτά τα δυο αποτελεί και τη σοφία της. Μπορούμε όμως να είμαστε ένοχοι για την πλευρά της πλάστιγγας που θα μας ρίξει; Όχι περισσότερο από τη σφήκα που έρχεται να βυθίσει το κεντρί της στο δέρμα σου.
Ιερέας: Έτσι, λοιπόν, και το μεγαλύτερο έγκλημα δεν πρέπει να μας εμπνέει καμία φρίκη;
Ετοιμοθάνατος: Δεν λέω αυτό. Αρκεί όμως να το καταδικάσει o νόμος και να το τιμωρήσει η ρομφαία της δικαιοσύνης ώστε να μας εμπνεύσει απομάκρυνση ή τρόμο, από τη στιγμή ωστόσο που έχει, δυστυχώς, διαπραχθεί, πρέπει να ξέρει κανείς να αναλαμβάνει τις ευθύνες του και να μην παραδίδεται στις στείρες τύψεις. Τα αποτελέσματά τους είναι μάταια, εφόσον δεν μπόρεσαν να μας προφυλάξουν. Μηδαμινά, εφόσον δεν αποτελούν αποκατάσταση. Είναι λοιπόν παράλογο να παραδίδεται κανείς σε αυτές και ακόμη πιο παράλογο να φοβάται μην τιμωρηθεί στον άλλον κόσμο, αν έχει την τύχη να αποφύγει την τιμωρία σ' αυτόν εδώ. Προς θεού, με αυτά τα λόγια δεν θέλω να ενθαρρύνω το έγκλημα! Πρέπει ασφαλώς να το αποφεύγουμε, όσο μπορούμε, πρέπει όμως να μας απομακρύνει από αυτό η λογική και όχι λανθασμένοι φόβοι που δεν καταλήγουν πουθενά, και που η επήρειά τους διαλύεται σύντομα σε μια κάπως θαρραλέα ψυχή. Η λογική, φίλε μου, και μόνο η λογική πρέπει να μας προειδοποιεί ότι το να βλάπτουμε τους όμοιούς μας δεν μπορεί ποτέ να μας κάνει ευτυχείς. Όσο για την καρδιά, μας λέει ότι το να συμβάλλουμε στην ευδαιμονία τους είναι η μεγαλύτερη ευδαιμονία που μας έχει χαρίσει η φύση επί της γης. Όλη η ανθρώπινη ηθική περικλείεται σε αυτή τη φράση: «Κάνε τους άλλους τόσο ευτυχείς όσο επιθυμείς να είσαι και μην τους κάνεις ποτέ περισσότερο κακό από εκείνο που θα ήθελες να σου κάνουν». Αυτές, φίλε μου, είναι οι μοναδικές αρχές που θα πρέπει να ακολουθούμε και δεν χρειάζεται ούτε θρησκεία ούτε θεός για να το απολαύσει και να το αποδεχτεί κανείς: χρειάζεται μονάχα καλή καρδιά. Νιώθω όμως ότι αποδυναμώνομαι, κληρικέ. Άφησε τις προκαταλήψεις σου, γίνε άντρας, γίνε ανθρώπινος, δίχως φόβο και προσδοκία. Άφησε έξω τους θεούς και τις θρησκείες σου. Όλα αυτά είναι για να οπλίζουν το χέρι των ανθρώπων. Και μόνο στο όνομα αυτών των φρικαλεοτήτων χύθηκε περισσότερο αίμα στη γη από όλους τους άλλους πολέμους και τις μάστιγες μαζί. Απαρνήσου την ιδέα ενός άλλου κόσμου, δεν υπάρχει. Μην απαρνηθείς όμως την απόλαυση της ευτυχίας και την υλοποίησή της. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που σου προσφέρει ή φύση για να ζευγαρώσεις την ύπαρξή σου ή να την εξαπλώσεις... Φίλε μου, η ηδονή υπήρξε πάντοτε το πολυτιμότερο αγαθό μου. Σε όλη μου τη ζωή της άναβα καντήλι, τώρα θέλω εγώ να σβήσω στα χέρια της. Το τέλος μου πλησιάζει... Έξι γυναίκες ωραιότερες κι από το φως της μέρας βρίσκονται στο διπλανό δωματιάκι. Τις φύλαγα για τούτη τη στιγμή. Πάρε το μερίδιό σου, προσπάθησε, όπως κι εγώ, να ξεχάσεις στα στήθη τους όλες τις μάταιες σοφιστείες της προκατάληψης και όλα τα ανόητα λάθη της υποκρισίας.


(https://www.greekbdsmcommunity.com/...α-και-ετοιμοθάνατου-Μαρκήσιος-ντε-Σαντ.40900/)

 

Μέρος πρώτο

Η ανθρώπινη διάσταση των τελευταίων δραματικών πολιτικών γεγονότων και η αντιμετώπισή της από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη και ιδίως από πολλούς δημοσιογράφους με την λογική της κοινωνικής κριτικής, με παρακίνησε να γράψω για το θέμα και να βάλω τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση. Υπάρχει πολλή υποκρισία και άγνοια γύρω από τα ζητήματα της σεξουαλικότητας, ωστε η υπενθύμιση κάποιων στοιχείων είναι επιβεβλημένη.

Το τι είναι παραδεκτό και φυσιολογικό γύρω από το σεξ, εξαρτάται από τα πλαίσια και την χρονική συγκυρία που το εξετάζουμε. Γιατί είναι διαφορετικές οι αφετηρίες της θρησκείας, της κοινωνίας, του νομικού κόσμου και της Ιατρικής. Αυτή η διαφορετική αντίληψη των διαφόρων φορέων εξουσίας (γιατί εξουσία κατέχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο), οδηγεί σε σχιζοφρενικά αποτελέσματα, αφού καθένας μας προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα διαφορετικά και αντικρουόμενα στοιχεία και δεδομένα που επικαλούνται.

Πριν όμως καταλήξουμε στο τι είναι φυσιολογικό στην σεξουαλικότητα, πρέπει να ορίσουμε τι είναι γενικά φυσιολογικό.

Υπάρχουν λοιπόν 5 διαφορετικοί τύποι φυσιολογικού:

1.Το ιδανικό φυσιολογικό, αυτό που είναι ισοδύναμο με το τέλειο και το ιδεατό, και το οποίο δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.

2.Το κοινωνικά φυσιολογικό. Η κοινωνία καθορίζει τους κανόνες της και βάζει τα όριά της. Ότι βρίσκεται έξω από αυτά τα όρια, θεωρείται μη φυσιολογικό ή ανώμαλο. Οι κανόνες και τα όρια μεταβάλλονται με το πέρασμα του χρόνου και την εξέλιξη της εκάστοτε κοινωνίας, ώστε κάτι που ήταν αφύσικο παλιότερα, σήμερα να είναι πιθανώς αποδεκτό. Για παράδειγμα στο παρελθόν άνθρωποι με σεξουαλικές παρεκκλίσεις καταδικάζονταν από την κοινωνία σε φυλάκιση, κάτι που δεν συμβαίνει σήμερα. Μπορεί το κοινωνικά φυσιολογικό (ή αποδεκτό με την έννοια της συχνότητας) να μην είναι αποδεκτό σε κρατικό επίπεδο. Η επισημοποίηση των ορίων που θέτει η επίσημη εξουσία γίνεται με την εκάστοτε νομοθεσία. Έτσι μόλις το 1967 ψηφίστηκε στο Βρεττανικό Κοινοβούλιο τοSexual Offences Act , που αποποινικοποιούσε τις ιδιωτικές ομοφυλόφιλες σεξουαλικές πράξεις!

3.Το ηθικά φυσιολογικό. Η ηθική καθορίζεται από την θρησκεία, τα φιλοσοφικά ή άλλα ηθικά συστήματα αξιών και είναι σε άμεση σύνδεση με την κοινωνία. Η ηθική επηρεάζει την κοινωνία και η κοινωνία μεταβάλλει τους ηθικούς κανόνες (σύνδεση του κοινωνικά φυσιολογικού με το ηθικά φυσιολογικό). Όπου το αξιακό σύστημα είναι παγιωμένο, τα περιθώρια αλλαγών και προσαρμογών σε νέα δεδομένα είναι περιορισμένα, όπως συμβαίνει στη θρησκεία, ενώ σε άλλες περιπτώσεις υπάρχει μεγαλύτερη ευελιξία (π.χ.φιλοσοφία).

4.Το στατιστικά φυσιολογικό. Φυσιολογικό θεωρείται αυτό που εμφανίζεται συχνότερα και ανώμαλο ή αφύσικο αυτό που σπανίζει. Πολλα βιολογικά μεγέθη χαρακτηρίζονται από ένα μέσο όρο, γύρω από τον οποίο κινείται η πλειοψηφία, και από τα άκρα προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση, που αντιστοιχούν στο στατιστικά αφύσικο. Το ύψος, το βάρος, η ευφυία είναι μερικά παραδείγματα. Πόσο φυσιολογικός από στατιστική άποψη είναι ένας άνθρωπος 2 μέτρων και 40 εκατοστών ή 300 κιλών;

5.Το κλινικά και πρακτικά φυσιολογικό. Πρόκειται για ότι κινείται σε πλαίσια όπου δεν δημιουργεί πρακτικό πρόβλημα σε όσους εμπλέκονται, τόσο σε αυτόν ή αυτούς που ελέγχεται η συμπεριφορά τους ή οι πράξεις τους, όσο και και σε αυτούς που την υφίστανται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τομέας της Ψυχιατρικής, ο οποίος καθορίζει το φυσιολογικό μέσα στα πλαίσια της Ιατρικής επιστήμης και της παθολογίας.
Από τις διαφορετικές προσεγγίσεις στον ορισμό του φυσιολογικού διαφαίνεται και η πολυπλοκότητα του θέματος. Επαφίεται στην νοημοσύνη, στην γνώση και την ιδιοσυγκρασία του καθενός μας, να επιλέξει συνειδητά ποιό από όλα τα παραπάνω θα αποτελέσει πυξίδα στην καθημερινή του κρίση.
Επειδη η σεξουαλικότητα αφορά κατ'εξοχήν μια βιολογική λειτουργία που υπερβαίνει τις εκάστοτε κοινωνικές δομές, δεν υπάρχει καλύτερη αρχή από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ).

O ΠΟΥ τονίζει οτι “η σεξουαλικότητα αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της προσωπικότητας του καθενός μας: άντρα, γυναίκας, παιδιού. Είναι μία βασική ανάγκη και στοιχείο της ανθρώπινης υπόστασης που δεν μπορεί να διαχωριστεί από άλλες εκφάνσεις της ζωής" (World Health Organization, 1975).
Επίσης "η σεξουαλικότητα επηρεάζει σκέψεις, συναισθήματα, πράξεις και ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις και επομένως την ψυχική και σωματική υγεία.
Από τη στιγμή που η υγεία είναι ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, έτσι και η σεξουαλική υγεία επισης αποτελεί βασικό ανθρώπινο δικαίωμα."
Τα σεξουαλικά δικαιώματα είναι θεμελιώδη και οικουμενικά ανθρώπινα δικαιώματα που έχουν περιγραφεί στην "Διακήρυξη των Σεξουαλικών Δικαιωμάτων" ("Declaration of Sexual Rights"). Η διακήρυξη που έχει υιοθετηθεί από τον ΠΟΥ, περιλαμβάνει:

1.Το δικαίωμα στην σεξουαλική ελευθερία

2.Το δικαίωμα στην σεξουαλική αυτονομία, ακεραιότητα και ασφάλεια του σώματος

3.Το δικαίωμα στην σεξουαλική ιδιωτικότητα (αυτό περιλαμβάνει το δικαίωμα για προσωπικές αποφάσεις και συμπεριφορές γύρω από την σεξουαλικότητα, όσο αυτές δεν καταπατούν τα σεξουαλικά δικαιώματα των άλλων)

4.Το δικαίωμα της σεξουαλικής ισότητας

5.Το δικαίωμα στην σεξουαλική απόλαυση

6.Το δικαίωμα στην συναισθηματική σεξουαλική έκφραση

7.Το δικαίωμα στην ελεύθερη δημιουργία σεξουαλικών σχέσεων

8.Το δικαίωμα για ελεύθερες και υπεύθυνες επιλογές αναπαραγωγής

9.Το δικαίωμα στην σεξουαλική ενημέρωση που βασίζεται σε επιστημονικές έρευνες

10.Το δικαίωμα στην ολοκληρωμένη σεξουαλική εκπαίδευση

11.Το δικαίωμα στην χρήση υπηρεσιών υγείας σχετικές με την σεξουαλικότητα.

Επίσης η διακήρυξη αναφέρεται στις σεξουαλικές σχέσεις που βασίζονται στην συναίνεση (και οι οποίες δεν πρέπει να επιβάλλονται με την χρήση βίας ή μή φυσικής δύναμης).

Εκτός όμως από τα δικαιώματα που συνοδεύουν την σεξουαλικότητα, υπάρχουν και οι αναγκαίοι περιορισμοί, που πηγάζουν από την παραβίαση των δικαιωμάτων αυτών.
Η σεξουαλικότητα αποτελεί μία από τις βασικές ανθρώπινες ορμές και ανάγκες (όπως είναι η πείνα ή ο ύπνος), και συνδέεται επομένως με το ένστικτο και την επιθετικότητα.
Αυτήν την επιθετικότητα η κοινωνία προσπάθησε να χαλιναγωγήσει, θεσπίζοντας νόμους που καταδίκαζαν συγκεκριμένες σεξουαλικές πρακτικές, όπως ο βιασμός (νόμοι Χαμουραμπί, Νόμοι Γόρτυνος, αλλά και σύγχρονοι νόμοι).
Η θρησκεία από την δική της πλευρά, καθόρισε τους δικούς της ηθικούς κανόνες που προκύπτουν είτε άμεσα από τα ιερά της κείμενα ("ού μοιχεύσεις"), είτε από την ανθρώπινη ερμηνεία τους, ώστε να εξειδικεύεται σε θέματα που τα ιερά κείμενα δεν καλύπτουν (καταδίκη του αυνανισμού ή των προγαμιαίων σχέσεων, "Πηδάλιον").
Το πόσο οι απόψεις της οργανωμένης κοινωνίας ή της θρησκείας γίνονται αποδεκτές στην πράξη και πόσο οι προσπάθειες τους για "ομαλοποίηση" απέδωσαν καρπούς, το αποδεικνύει η ίδια η ιστορία του ανθρώπου και των παθών του.

Η μεγάλη αλλαγή προέκυψε όταν, τους τελευταίους κυρίως αιώνες, η Ιατρική επιστήμη προσπάθησε να καθορίσει τις παραλλαγές της σεξουαλικής συμπεριφοράς με έναν επιστημονικό τρόπο και να οριοθετήσει το φυσιολογικό από το αφύσικο (ή διαστροφικό).
Αυτό συνέβει σε εποχές (18ος αιώνας) που η κοινωνια προσπάθησε να περιορίσει την σεξουαλικότητα (Πουριτανισμός) και εν μέρει κατάφερε να το επιβάλλει και στην επιστήμη.
Όσο όμως περνούσαν τα χρόνια, τόσο περισσότερο η επιστήμη κατόρθωνε να απεμπλακεί από την άποψη της κοινωνίας ή της θρησκείας, για να φτάσουμε στην προσπάθεια ερμηνείας της σεξουαλικότητας με ψυχολογικούς όρους από τον Σιγκμουντ Φρόυντ στις αρχές του 20ου αιώνα.
Κατά την δεκαετία του 1960 στον δυτικό κόσμο παρατηρήθηκε μια έκρηξη ελευθερίας στην έκφραση της σεξουαλικότητας, που ονομάστηκε "σεξουαλική επανάσταση". Τίποτα πια δεν θα ήταν ίδιο. Σεξουαλικές πρακτικές που καταπιέζονταν επί αιώνες και χαρακτηρίζονταν ανώμαλες, πλέον απομυθοποιήθηκαν και αποκαταστάθηκαν.
Η ντροπή που συνόδευε την ενοχή μειώθηκε δραματικά. Κατά την ίδια χρονική περίοδο εμφανίστηκε και το κίνημα του φεμινισμού, που έδωσε ώθηση στην πραγματική ισότητα των δύο φύλων.
Παράλληλα με την σεξουαλική απελευθέρωση, αυξήθηκε η κοινωνική ανεκτικότητα στο διαφορετικό και όχι μόνο σε σεξουαλικό επίπεδο.
Στις πρόσφατες δεκαετίες και με το δεδομένο της σεξουαλικής επανάστασης, επανακαθορίστηκαν τα όρια της σεξουαλικότητας και μεταβλήθηκαν σημαντικά οι σεξουαλικές πεποιθήσεις και τα ήθη.
Δυστυχώς η εμφάνιση του AIDS και η γενικότερη συντηρητικοποίηση που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια αλλοίωσαν εν μέρει τις σχετιζόμενες με το σεξ σημαντικές κοινωνικές αλλαγές.

Τα όρια του φυσιολογικού και του παθολογικού, σε ιατρικό επίπεδο καθορίζει κατά καιρούς η Ψυχιατρική με βάση τα νεότερα επιστημονικά δεδομένα [ Διαγνωστικό Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (DSM-IV) και Δέκατη Αναθεώρηση της Διεθνούς Στατιστικής ταξινόμησης των Νόσων και των Σχετικών Προβλημάτων Υγείας (ICD-10)].
Για παράδειγμα, παλιότερα η ομοφυλοφιλία θεωρούνταν διαταραχή, ενώ σήμερα παρουσιάζεται ως απλή σεξουαλική παραλλαγή και επιλογή.
Το 1973 η Αμερικανικη Ενωση Ψυχιατρων (American Psychiatric Association), και το 1975 η Αμερικανικη Ενωση Ψυχολογων (American Psychological Association), επικυρωσαν την σπουδαιοτητα των αποτελεσματων της συγχρονης ερευνας,διαγραφοντας την "ομοφυλοφιλια" απο τους καταλογους τους των ψυχικων ασθενειων και συναισθηματικων διαταραχων.
Άλλωστε στην πραγματικότητα δεν υπάρχει σαφής διαφοροποίηση ανάμεσα στην ετεροφυλοφιλία και την ομοφυλοφιλία, αφού μία σημαντική μειοψηφία του πληθυσμού κινείται στα πλαίσια της αμφιφυλοφυλίας (bisexuality).
Σημαντική για αυτό το εύρημα υπήρξε η πρωτοπόρα έρευνα που διενήργησε ο βιολόγος Άλφρεντ Κίνσευ, ο οποίος θεωρείται ο πατέρας της σεξολογίας.

(Το κείμενο έγραψε ο Παντελής Οικονόμου)

Πηγή: enavimabrosta.blogspot.com

 

Μέρος δεύτερο

Δύο βιβλία του Άλφρεντ Κινσευ (1894-1953) που περιλαμβάνονται στα περίφημα Kinsey Reports, το Sexual Behavior in the Human Male (1948) και το Sexual Behavior in the Human Female (1953) πραγματεύονται την ανθρώπινη σεξουαλικότητα.

Άνθρωπος με σεξουαλικές ανησυχίες και ιδιαιτερότητες και ο ίδιος, αναζήτησε την αλήθεια γύρω από την σεξουαλικότητα και τα πραγματικά ποσοστά των σεξουαλικών διαφοροποιήσεων και κατέληξε στη διαπίστωση οτι οι ομοφυλόφιλοι αποτελούν το 10% του πληθυσμού.

Το σημαντικότερο όμως ήταν οτι για τον Κίνσευ δεν υπήρχαν μόνο δύο διαφορετικοί πληθυσμοί, ετεροφυλόφιλοι και ομοφυλόφιλοι. Για το λόγο αυτό επινόησε την ομώνυμη κλίμακα, στην οποία βαθμολογούνταν με 0 ο καθαρος ετεροφυλόφυλος και με 6 ο καθαρός ομοφυλόφιλος.

Το 1 θεωρούνταν κυρίως ετεροφυλόφιλοι και με τυχαίες ομοφυλοφιλικές επαφές, το 2 κυρίως ετεροφυλόφιλοι και περισσότερο από τυχαία ομοφυλόφιλοι, το 3 ετεροφυλόφιλοι και ομοφυλόφιλοι στον ίδιο βαθμό, ενώ το 4 και το 5 αντιστοιχούσε στο 2 και το 1 αλλά με την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά προεξάρχουσα.

Υπήρχε και η κατηγορία Χ (αργότερα 7) για όσους δεν είχαν σεξουαλική επιθυμία.

Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα οτι περίπου το 46% των ανδρών αντέδρασε σεξουαλικά σε άτομα και των δύο φύλων κατά την διάρκεια της ενήλικης ζωής τους, ενώ το 37% είχε τουλάχιστον μία ομοφυλοφιλική εμπειρία (στις γυναίκες το ποσοστό τους σε σχέση με αντίστοιχες εμπειρίες που κατέληξαν σε οργασμό ήταν 13%).
Το βαθμό 3 (ίση ετεροφυλόφιλη και ομοφυλόφιλη συμπεριφορά) έδωσε το 11,6% των ανδρών και το 4-7% των γυναικών, ενώ τους βαθμούς 4 και 5 έδωσαν το 10% των ανδρών και το 2-6% των γυναικών.

Μετά την παράθεση των χρήσιμων στατιστικών στοιχείων για την ομοφυλοφιλία και την αμφιφυλοφιλία και την υπενθύμιση οτι η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί για την Ψυχιατρική σεξουαλική παρέκκλιση, ας πάμε στις πραγματικές παρεκκλίσεις.

Οι σεξουαλικές διαταραχές γενικά, περιλαμβάνουν τις σεξουαλικές δυσλειτουργίες, όπου η λειτουργικότητα είναι διαταραγμένη (π.χ. ανοργασμία, διαταραχή στύσης) και τις σεξουαλικές παρεκκλίσεις, όπου ενώ η λειτουργικότητα είναι φυσιολογική, το αντικείμενο του πόθου δεν είναι ο ερωτικός σύντροφος, αλλά ασυνήθιστες πρακτικές και φαντασιώσεις (παραφιλίες).
Οι σεξουαλικές παρεκκλίσεις παλιότερα ονομάζονταν σεξουαλικές διαστροφές.

Το Διαγνωστικό Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (DSM-IV) μας δίνει τις κατηγορίες και τους ορισμούς:

1.Φετιχισμός (αντικειμενοφιλία): η χρησιμοποίηση κάποιου άψυχου αντικειμένου για την επίτευξη σεξουαλικής διέγερσης και ικανοποίησης (π.χ. ενδύματα ή υποδήματα, πλαστικά λαστιχένια ή δερμάτινα αντικείμενα). Σε ορισμένες περιπτώσεις χρησιμοποιούνται απλά για να επαυξήσουν τη σεξουαλική διέγερση που επιτυγχάνεται με συνηθισμένους τρόπους (π.χ. όταν ο/η σύντροφος φορά ένα συγκεκριμένο ρούχο). Παραλλαγή αποτελεί η φετιχιστική παρενδυσία (το ντύσιμο με ρούχα του αντίθετου φύλου με στόχου τη σεξουαλική διέγερση και τη δημιουργία εικόνας ατόμου του αντίθετου φύλου).

2.Επιδειξιομανία: η υποτροπιάζουσα ή επίμονη τάση του ατόμου να εκθέτει τα γεννητικά του όργανα σε ξένους (συνήθως του αντίθετου φύλου) ή σε άτομα σε δημόσιους χώρους, χωρίς να προκαλεί ή να στοχεύει σε στενότερη επαφή. Συνήθως, αλλά όχι πάντοτε υπάρχει σεξουαλική διέγερση κατά το χρόνο της έκθεσης και η πράξη συχνά ακολουθείται από αυνανισμό.

3.Ηδονοβλεψία: η υποτροπιάζουσα και επίμονη τάση του ατόμου να παρακολουθεί ερωτικές περιπτύξεις άλλων ατόμων, ή άλλη συναφή συμπεριφορά όπως το γδύσιμο, εν αγνοία των άλλων ατόμων. Ο ηδονοβλεψίας διεγείρεται σεξουαλικά και συνήθως αυτοϊκανοποιείται.

4.Παιδοφιλία: η σεξουαλική προτίμηση για παιδιά, αγόρια, κορίτσια ή και τα δύο, προεφηβικής ή πρώιμης εφηβικής ηλικίας.

5.Σαδομαζοχισμός: η προτίμηση για τις σεξουαλικές δραστηριότητες που περιλαμβάνουν πρόκληση πόνου, εξευτελισμούς ή υποδούλωση. Αν το άτομο προτιμά να είναι ο δέκτης μιας τέτοιας συμπεριφοράς, τότε η διαταραχή ονομάζεται μαζοχισμός. Στην αντίθετη περίπτωση ονομάζεται σαδισμός. Συχνά ένα άτομο διεγείρεται σεξουαλικά τόσο από σαδιστικές όσο και από μαζοχιστικές δραστηριότητες.

6.Λοιπές σεξουαλικές παρεκκλίσεις: η τηλεφωνική κοπρολαλία, η εφαψιομανία, η ζωοφιλία, η υποξιφιλία (ασφυξιοφιλία), η εφαψιομανία, η νεκροφιλία, η κοπροφιλία, η ουροφιλία, η κλυσμαφιλία. Στην υποξιφιλία υπάρχει σεξουαλική διέγερση με στέρηση οξυγόνου. Πρόκειται για επικίνδυνη σεξουαλική πρακτική και πρόσφατο είναι το δυσάρεστο περιστατικό του εφήβου στη Βόρειο Ελλάδα.

Ορισμένες φορές εμφανίζονται περισσότερες από μια σεξουαλικές παρεκκλίσεις σε ένα άτομο, χωρίς καμμιά να είναι η κύρια.

Το ενδιαφέρον έγκειται στο γεγονός οτι για να επιβεβαιωθεί η σεξουαλική παρέκκλιση και να θεωρηθεί ψυχιατρική πάθηση που απαιτεί θεραπεία, απαιτούνται δύο απαραιτητες προϋποθέσεις:

α.Να διαρκεί για περισσότερο από 6 μήνες

β.Να προκαλεί σοβαρή δυσφορία ή διαταραχή στη κοινωνική και επαγγελματική ζωή ή σε άλλους σημαντικούς τομείς της λειτουργικότητας του ατόμου, λόγω των φαντασιώσεων, των παρορμήσεων και της συμπεριφοράς.

Αν το β δεν υφίσταται, τότε μιλούμε για απλή παραλλαγή της σεξουαλικής συμπεριφοράς και όχι για σεξουαλική παρέκκλιση!

Οι σεξουαλικές παρεκλίσεις αφορούν κυρίως τους άνδρες, αλλά όχι μόνο αυτούς (τους λόγους θα εξηγήσουμε στη συνέχεια). Η ιστοσελίδα της Ελληνικής Εταιρίας Μελέτης & Πρόληψης της Σεξουαλικής Κακοποίησης μας δίνει ενδιαφέροντα στοιχεία κυρίως για τα ποσοστά των σεξουαλικών παραλλαγών (και όχι απαραίτητα των παρεκκλίσεων) στο γενικό πληθυσμό.
Για την ηδονοβλεψία, το σεξουαλικό ενδιαφέρον για παρακολούθηση γυμνής γυναίκας ή άνδρα δεν θα πρέπει να θεωρείται παρέκκλιση, αφού πρόκειται για ένα αναπόσπαστο και σημαντικό κομμάτι της σεξουαλικής διεργασίας.
Έρευνα σε γενικό πληθυσμό έδειξε ότι το 50% των ανδρών έχουν τη φαντασίωση να παρακολουθούν άλλους σε σεξουαλική δράση (Crepault & Couture, 1980).
Άλλη έρευνα σε άρρενες μαθητές κολλεγίου έδειξε ότι το 53% είχε κάποιο ηδονοβλεπτικό ενδιαφέρον και το 42% κάποια ηδονοβλεπτική δραστηριότητα (Templeman & Stinnett, 1991).
Έχοντας υπόψιν την ήπια μορφή με την οποία εμφανίζεται η σεξουαλική διαστροφή στις γυναίκες, καθώς και την πολιτισμική ανοχή στα γυναικεία ισοδύναμα των παραφιλικών δραστηριοτήτων, ο Meyer (1995, σελ. 1346), υποστήριξε χαρακτηριστικά ότι, "εάν ένας άνδρας σταματήσει σε ένα παράθυρο για να παρακολουθήσει μία γυναίκα να γδύνεται, θα συλληφθεί για ηδονοβλεψία, ενώ αν μία γυναίκα κάνει το ίδιο για να παρακολουθήσει έναν άνδρα να γδύνεται, τότε ο άνδρας θα συλληφθεί σαν επιδειξίας"!

Για τον μαζοχισμό μετά από ανασκόπηση αρκετών ερευνών, ο Baumeister (1989) υπολόγισε ότι 5-10% του πληθυσμού έχει εμπλακεί σε κάποια μορφή μαζοχιστικού σεξουαλικού παιγνιδιού, και τουλάχιστον διπλάσιοι έχουν παρόμοιες φαντασιώσεις.
Υπολογίζεται όμως ότι το ποσοστό των ατόμων που χρησιμοποιεί τον μαζοχισμό σαν αποκλειστική πηγή σεξουαλικής ευχαρίστησης δεν ξεπερνά το 1%.
Το 1926 ο Sadger παρατήρησε μία συχνή σύνδεση μεταξύ ομοφυλοφιλίας και μαζοχισμού.
Το 1977 ο Spengler διαπίστωσε οτι το 38% των αποκλειστικώς ομοφυλόφιλων είναι σαδομαζοχιστές.

Για τον σαδισμό ο Κίνσευ με τους συνεργάτες του (1953), βρήκαν ότι το 3-12% των γυναικών και το 10-20% των ανδρών δείχνουν να διεγείρονται σε σαδομαζοχιστικού τύπου διηγήσεις.
Οι Crepault & Couture (1980), μελετώντας άνδρες γενικού πληθυσμού βρήκαν ότι το 15% είχαν φαντασιώσεις κακοποίησης γυναίκας και το 10,7% φαντασιώσεις να χτυπούν γυναίκα.
Οι Arndt et al (1985), βρήκαν ότι το ένα τρίτο των γυναικών και το ήμισυ των ανδρών είχαν σεξουαλικές φαντασιώσεις να δένουν τον/την σύντροφό τους, χωρίς να είναι ξεκάθαρο αν αυτές οι συμπεριφορές αφορούν προτίμηση ή απλώς είναι μέρος ενός σεξουαλικού ρεπερτορίου δραστηριοτήτων που συμβαίνουν ενίοτε.
Επιπλέον, βρέθηκε ότι το 5% των ανδρών και το 2% των γυναικών ανέφεραν ότι έπαιρναν σεξουαλική ικανοποίηση προκαλώντας πόνο (Hunt, 1974).

Για τον φετιχισμό ο Ψυχίατρος Ορέστης Γιωτάκος μας ενημερώνει οτι οι Gosselin & Wilson (1980), βρήκαν ότι φετιχιστικές φαντασιώσεις υπήρχαν στο 18% των φυσιολογικών ατόμων και στο 60% περίπου του δείγματος των παραφιλικών, ως συνυπάρχουσα παρέκκλιση.

Αν για το σαδομαζοχισμό και τον φετιχισμό υπάρχει ανοχή και αποδοχή της σεξουαλικής διαφορετικότητας, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε το ίδιο για άλλες παραφιλίες στις οποίες καταπατούνται στοιχειώδη δικαιώματα και διαπράτονται αδικήματα όπως στην παιδοφιλία για την οποία σημαντικά συμπεράσματα βγαίνουν από την παιδική σεξουαλική κακοποίηση.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Geneva, 2002), η παιδική σεξουαλική κακοποίηση αφορά το 10-25% των κοριτσιών και το 5-10% των αγοριών! Σεξουαλικές φαντασιώσεις που περιλαμβάνουν παιδιά δηλώνει το 4-9% των ανδρών!
Όμως για την ολοκληρωμένη μελέτη των σεξουαλικών παρεκκλίσεων η Ψυχιατρική δεν μας καλύπτει πλήρως...

(Το κείμενο έγραψε ο Παντελής Οικονόμου)

Πηγή: enavimabrosta.blogspot.com

 

Μέρος τρίτο και τελευταίο

Η Ψυχιατρική για παράδειγμα, θεωρεί την Παιδοφιλία σεξουαλική παρέκκλιση με κριτήριο το κατά πόσο αυτή επηρεάζει την επαγγελματική, κοινωνική και προσωπική ζωή του ατόμου. Αν όμως κάποιος συνεχίζει τις παιδοφιλικές δραστηριότητές του χωρίς να ενοχλείται ο ίδιος σε οποιοδήποτε επίπεδο, δεν χαρακτηρίζεται πλέον παιδόφιλος;

Στο σημείο αυτό εμφανίζεται ο ρόλος του επίσημου κράτους μέσω της νομοθεσίας και καθορίζει συγκεκριμένα όρια και ποινές.
Ως γενικός κανόνας, πολλές εθνικές νομοθεσίες παρεμβαίνουν σε σεξουαλικές παρεκκλίσεις που έχουν επίπτωση σε παιδιά ή εφήβους (παιδοφιλία), στην ηδονοβλεψία ή την επιδειξιμανία, στην ζωοφιλία, στην νεκροφιλία, την σεξουαλική παρενόχληση, την επίθεση ή/και την κακοποίηση σεξουαλικού χαρακτήρα.

Η ηδονοβλεψία και η επιδειξιμανία αποτελούν αδίκημα όταν δεν έχει συμφωνηθεί η συγκατάθεση του ατόμου που παρακολουθείται ή παρακολουθεί αντίστοιχα.
Το ίδιο συμβαίνει στο σαδομαζοχισμό όταν δεν υπάρχει αμοιβαία συγκατάθεση, οπότε και θεωρείται επιθετική πράξη.

Όπως παρατηρούμε οι σεξουαλικές παρεκκλίσεις που τιμωρούνται χαρακτηρίζονται από χρήση βίας (στην οποία συμπεριλαμβάνεται και κάθε μορφή παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης) ή σεξουαλική συμπεριφορά που δεν έχει την συγκατάθεση του άλλου.
Η τιμωρία έχει το χαρακτήρα του σωφρονισμού.
Υπαρχει όμως σωφρονισμός στις σεξουαλικές παρεκκλίσεις;
Υπάρχει πιθανότητα ο παιδόφιλος βγαίνοντας από την φυλακή να είναι ένας άλλος άνθρωπος;
Αν οι σεξουαλικές παρεκκλίσεις θεωρούνται ψυχικές παθήσεις με ποιό τρόπο αντιμετωπίζονται;

Υπάρχουν πολλές θεωρίες για την γενεσιουργό αιτία της σεξουαλικής μας συμπεριφοράς: γενετικές, ορμονικές, κοινωνικές, ψυχολογικές.
Ο σεξουαλικός προσανατολισμός ολοκληρώνεται σε νεαρή ηλικία και η έκφρασή του επηρεάζεται από εξωγενείς (π.χ. κοινωνικό περιβάλλον) ή ενδογενείς (π.χ. εσωτερικές απαγορεύσεις-ενοχές) παράγοντες.
Παλιότερα υπήρχε η τάση η σεξουαλική παρέκκλιση να αποδίδεται σε προσωπικές εμπειρίες ή τραυματικά γεγονότα κατά την παιδική ηλικία ή την εφηβεία, στην έξωθεν ενίσχυση ή την απαγόρευση συγκεκριμένης συμπεριφοράς, στα πλαίσια δυσπροσαρμοστικών οικογενειακών και κοινωνικών καταστασεων, ή ακόμα και σε αδυναμία χαρακτήρα!!!

Όμως με την εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης, ενισχύεται ολοένα και περισσότερο το γενετικό και ορμονικό-νευροφυσιολογικό μοντέλο και υποβαθμίζεται το ψυχολογικό-κοινωνικό που μπορεί να θεωρηθεί συμπληρωματικό (σε κάποιο βαθμό) των άλλων.
Αν λοιπόν η σεξουαλική συμπεριφορά καθορίζεται κυρίως από ένα συγκεκριμένο γενετικό υλικό που κουβαλάμε και ένα ορμονικό σύστημα που λειτουργεί εν αγνοία μας, τότε τα περιθώρια αλλαγών είναι περιορισμένα και πάντα μέσα στα ιατρικά πλαίσια.

Άλλωστε οι σεξουαλικές διαταραχές συχνά συνυπάρχουν με διαταραχές προσωπικότητας, κατάχρηση ουσιών, αγχώδεις και καταθλιπτικές διαταραχές.
Αν η σοβαρή κατάθλιψη είναι υπεράνω των ανθρωπίνων δυνάμεων και απαιτεί συνδυασμένη φαρμακευτική αγωγή για τη θεραπεία της, πόσο μπορούμε να απαιτήσουμε από κάποιον να αντιμετωπίσει μόνος του την σεξουαλική του παρέκκλιση;
Με δεδομένη την αδυναμία του ατόμου σε προσωπικό επίπεδο να αλλάξει συνειδητά, αποτελεσματικά και οριστικά τον πυρήνα της σεξουαλικής του συμπεριφοράς, ερχόμαστε σε μία τρίτη παράμετρο (εκτός της ιατρικής και της νομικής) που εμπλέκεται στον ορισμό της σεξουαλικής παρέκκλισης, μία παράμετρος με υπολογίσιμη δύναμη που βασίζεται όμως ακριβώς στην απαγόρευση και στον περιορισμό: την ηθική.

Η θρησκεία και η κοινωνία έχουν δικό τους αξιακό σύστημα που δεν υποκειται σε επιστημονικά δεδομένα.
Το αποτέλεσμα είναι να διευρύνεται σημαντικά ο κύκλος των σεξουαλικών δραστηριοτήτων που θεωρούνται διαστροφικές.

Για τις περισσότερες θρησκείες (μεταξύ των οποίων και η Ορθόδοξη Εκκλησία) επιτρέπονται ορισμένες μόνο σεξουαλικές πρακτικές πάντα στα πλαίσια του γάμου και μόνο για αναπαραγωγικό σκοπό.
Δεν έχει νόημα λοιπόν να μιλήσουμε για τις σεξουαλικές παρεκκλίσεις, όταν η θρησκεία καταδικάζει οτιδήποτε σεξουαλικό εκτός του ετεροφυλόφυλου γάμου.
Για παράδειγμα η ομοφυλοφιλία (που από τις περισσότερες θρησκείες εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται ως παρέκκλιση) βρίσκει αποδοχή μόνο εν μέρει στους Αγγλικανούς και τους Προτεστάντες που την δέχονται στις τάξεις των ιερέων τους.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία αποφεύγει να μιλήσει ανοικτά για το θέμα της σεξουαλικότητας.
Με το δεδομένο οτι η σάρκα είναι κατά κάποιο τρόπο η πηγή του κακού, όλες οι σεξουαλικές πρακτικές που δεν οδηγούν στην τεκνοποιία ειναι καταδικαστέες και συνδέονται με την αμαρτία.
Σύμφωνα με την Εκκλησία τις σχέσεις των δύο φύλων καθορίζουν η Βίβλος, οι Κανόνες της Εκκλησίας (που καθιερώθηκαν στις Οικουμενικές Συνόδους), κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας και το Πηδάλιον.

Το Πηδάλιον, ένας κώδικας που γράφτηκε από τον Νικόδημο τον Αγιορείτη και τον ιερομόναχο Αγάπιο το 1793, και ο οποίος χρησιμοποιείται ακόμα στην εξομολόγηση, περιέγραφε τις σεξουαλικές παρεκτροπές των πιστών και καθόριζε τις αντίστοιχες ποινές!
Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος όταν είχε μιλήσει για την ομοφυλοφιλία έκανε λόγο για "κουσούρι" και η εκκλησία προσπαθεί κατά καιρούς να επιβάλλει τις απόψεις της μέσα από αποφάσεις της οργανωμένης πολιτείας.
Απολαυστική είναι η συνέντευξη που είχε δώσει ο Αρχιεπίσκοπος στους schooligans για την σεξουαλικότητα και δημοσιεύθηκε τον Μάϊο του 2002.

Παράλληλα, η κοινωνία με την συλλογική ηθική επιβάλλει σιωπηρά κανόνες που ρυθμίζουν την σεξουαλική συμπεριφορά και "εξοστρακίζουν" κοινωνικά όσους την παραβιάζουν.
Τα εκάστοτε εθνικά-κοινωνικά-πολιτισμικά δεδομένα, η παράδοση και η πρακτική των μελών της κοινωνίας, έχουν διαμορφώσει ένα κώδικα ηθικής συμπεριφοράς και φυσικά τα όρια του επιτρεπτού και του απαγορευμένου.
Τα ταμπού (από την λέξη του Τογκό tabu, που σημαίνει απαγορευμένο ή μη επιτρεπτό) αποτελούν απαγορεύσεις για λέξεις, αντικείμενα, ενέργειες, συζητήσεις ή ανθρώπους που θεωρούνται ανεπιθύμητοι ή προκλητικοί για μία ομάδα, κουλτούρα ή κοινωνία.

Ορισμένα από τα κοινωνικά ταμπού (π.χ. αιμομιξία) απαγορεύονται από την νομοθεσία και συνοδεύονται από ποινές, ενώ άλλα προκαλούν μόνο ντροπή.
Πολλές από τις παραλλαγές της σεξουαλικής συμπεριφοράς (που μπορούν να οδηγήσουν και σε σεξουαλική παρέκκλιση) αποτελούν ταμπού για ένα μέρος της κοινωνίας, που όμως κατά τα άλλα είναι εθισμένη στην λογική της κλειδαρότρυπας και υποκριτικά καταδικάζει με ευκολία ως ανωμαλία αυτό που κάνει η ίδια και δεν ομολογεί.
Η "τάξις και ηθική" στο μεγαλείο της.

Τα τελευταία χρόνια σημαντική είναι η συμβολή των ΜΜΕ στην διαμόρφωση νέων δεδομένων στο τοπίο της σεξουαλικότητας. Οι δημόσιες συζητήσεις, οι ενημερωτικές εκπομπές, αλλά και η κατάχρηση του σεξ σε έντυπα και τηλεοπτικά προϊόντα, έχουν θέσει την σεξουαλικότητα σε πρώτο πλάνο.
Από την αποσιώπηση, φτάσαμε στην υπερβολή και στην παραμόρφωση.
Τα ΜΜΕ καλύπτουν εν μέρει το υφιστάμενο έλλειμμα ενημέρωσης, μιας ενημέρωσης που θα έπρεπε να προσφέρει η πολιτεία μέσα από οργανωμένα προγράμματα Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Δυστυχώς ως χώρα εμφανίζουμε τραγική εικόνα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Παρ'ότι υπάρχει πολιτική βούληση, οι προσπάθειες δεν μεταφράζονται σε ουσιαστικό αποτέλεσμα. Προφανώς ορισμένοι κύκλοι δεν επιθυμούν ή δεν θεωρούν αναγκαίο, οι νέες γενιές να γνωρίζουν το σώμα τους, τη λειτουργία του σε σχέση με την σεξουαλικότητα και την ανεκτικότητα που συνεπάγεται η ποικιλομορφία της σεξουαλικής συμπεριφοράς.
Δεν μπορούμε να συζητήσουμε για την σεξουαλικές παρεκκλίσεις, αν δεν γνωρίζουμε την ίδια την σεξουαλική λειτουργία και τις παραλλαγές της.
Φαίνεται πάντως οτι ελπίδες δίνει η πληροφορία οτι από τη σχολική χρονιά 2008-2009 θα διδάσκεται στα δημοτικά ή/και στα γυμνάσια της χώρας μάθημα σεξουαλικής αγωγής, σύμφωνα με τον Θάνο Ασκητή, πρόεδρο του Ινστιτουτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, αφού έχει ολοκληρωθεί η συγγραφή βιβλίων που θα απευθύνονται σε παιδιά 6 έως 12 χρόνων.

Πρέπει λοιπόν να απενοχοποιήσουμε επιτέλους την σεξουαλικότητα μέσα από την γνώση και να δεχθούμε τα όρια που βάζει η επιστήμη και ο νόμος.
Όσο η σεξουαλικότητα κινείται σε πλαίσια που δεν καταπατώνται τα σεξουαλικά και γενικότερα τα ανθρώπινα δικαιώματα και δεν επιβαρύνει την επαγγελματική, κοινωνική και επαγγελματική ζωή του ατόμου ώστε να θεωρηθεί παθολογική, οποιαδήποτε σεξουαλική πρακτική είναι ευπρόσδεκτη, ελεύθερη και θεμιτή, στα πλαίσια των σεξουαλικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Υ.Γ.Είναι εύκολο να καταδικάζει κανείς όσους εμφανιζουν σεξουαλικές παρεκκλίσεις και ακόμα πιο εύκολο όταν αυτές οδηγούν σε παράνομες και αποτρόπαιες πράξεις. Η θεραπευτική αντιμετώπιση των παραφιλιών με παρεμβάσεις σε ορμονικό και νευροφυσιολογικό επίπεδο (εκτός των ψυχολογικών θεραπειών), αποδεικνύει την πολυπλοκότητα του προβλήματος.
Δεν παρουσίασα αναλυτικά τις αιτίες των καταστάσεων αυτών, γιατί θα κούραζα με υπερβολικές λεπτομέρειες, αλλά είναι στις προθέσεις μου να αναλύσω κάποια στιγμή τι καθορίζει την σεξουαλικότητά μας και την συμπεριφορά μας.

(Το κείμενο έγραψε ο Παντελής Οικονόμου)

Πηγή: enavimabrosta.blogspot.com

Τέλος.


( https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Σεξουαλικότητα-και-παρεκκλίσεις.14599/ )

 

Απλά τέλειο.

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Ψυχολογία-και-bdsm-Παθολογία-ή-Ιδιαιτερότητα.5536/

 

οντας μετεξεταστεα στην ερευνα πανω στο βδσμ (και συγκεκριμενα τους κυριαρχους ανδρες)
το σεπτεμβρη
μετα απο δικαιολογημενες απουσιες 6 μηνων περιπου απο την εγγραφη μου...(καθως εκανα την "πρακτικη"μου,απερισπαστη)
εθεσα την πιο απαγορευμενη μου σκεψη εις το φορουμ
https://www.greekbdsmcommunity.com/...-εικονα-με-μια-φραση.42149/page-3#post-438990
(εκεινη τη περιοδο η ατεγκτη ωσαν αμεμπτο μαρμαρο ηθικη ευαισθησια του φορουμ δεν ζουσε την ακμη του σημερα
με αποτελεσμα
η τοτε αναλγητη αναρτηση μου να περασει φλου...)
η προκειμενη αμαρτωλη βανιλοσκεψη μου συνοψιζονταν στην ιδεατη φαντασιακη μειωση της 19χρονης φυσης μου κατα 4 χρονια
και στη φιξιον ενσαρκωση μιας συναισθηματικης και αγαποφορας εκδοχης της λολιτας
με σαφεστατες περικοπες ρολων/στοιχειων (κλαιρ κιλτυ,μαμα υστερικη,χαπια,σιδερακια,γελοια μπουστακια,κορδελακια)
αυτη η ελξη μου απο ανδρικες κοστουματοφορες περσονες που αποπνεουν μια ρετρο,ακαδημαικη αυρα
θα μπορουσα να πω πως δεν αποτελει ερωτικο απωθημενο
ομως θα προτιμουσα να το ειχα ζησει ακομη νωριτερα...

δυστυχως οι συμμαθητες και ακομη χειροτερα οι συνομηλικοι μουσατοεφηβιζοντες συμφοιτητες μου
δεν εδειξαν κατα πλειοψηφια
καποια προτιμηση στο στυλ που παντα με ενεπνεε....

με σαφεστατη συνδρομη της αμερικανικης (τυπου κ.γκρευ) τεχνης της οθονης
και τη φωτεινη εξαιρεση του 17 χρονου γκοσιπγκερλικου chuck bass.........
 

υ.γ οταν πρωτοεμαθα για την υπαρξη της ταινιας λολιτας μεσω youtube ξεχωρισα το κατωθι ασμα εις το αμαρτωλο σεπτεμβρινο αναρτηθεν
Love is dear, lover is RaRe
Love is never where your eyes would stare
Unexpectedly even blindingly
Love will show its face to you, no lie

Fears subside, clearly why
Time has come for me to stand aside
Unencumberedly though reluctantly
Upon the whispering steppes I lie with pride

I was cradle of my hopes, now lies my resting grave
The warmth of life has left me half-embraced
For those who rendered fears and pain
I will surely pay with a smile you can't escape

Free at last, from the past
Time has come for me to greet the vast
"Unencumberedly though reluctantly
Upon the wispering steppes I lie"
Unenecumberedly, so gracefully
Above the whispering steppes I'd fly.....................................

 

 

"forgive me mother,for i have sinned..."

0:31



 

 

Πόση πλάκα έχει να σε χειραγωγούν και να μην το καταλαβαίνεις καν; Χμμμμ, ας το αναρωτηθούν κάποιες κοπελίτσες και κάποια αγοράκια...
Πλάκα έχει να νομίζεις ότι την λες στους άλλους, αλλά από το bdsmικό νηπιαγωγείο κάποτε πρέπει να αποφοιτήσετε παιδιά...

 

@brenda

Aρχικά μην κλέβεις ατάκες χωρίς copyrights,
2on αυτά που λες δεν βγάζουν νόημα, βάλε τις σκέψεις σου σε μια σειρά και ξαναστείλε.

P.s Κάποιος που ξέρει πάρα πολλά, δυσκολεύεται να μην λέει ψέματα.
(Ludwig Wittgenstein, 1889-1951, Αυστριακός φιλόσοφος)