Το συναισθηματικο δεσιμο σε σχεσεις d/s

Ερεθίσματα από το εξωτερικό μας περιβάλλον τα οποία επεξεργάζεται το νευρικό μας σύστημα όπου στη συνέχεια αντιδρά αναλόγως. Για παράδειγμα αν αισθανθείς φόβο- ο φόβος είναι πολύ κακό συναίσθημα για τον οργανισμό- τότε σε χρόνο dt το νευρικό μας σύστημα και συγκεκριμένα το αυτόνομο, φροντίζει να θέσει τον οργανισμό σε τέτοια κατάσταση ώστε να μπορέσει να αντεπεξέλθει στο ερέθισμα που του προκάλεσε τον φόβο. Κατανοητό;

 

Όχι απαραίτητα. Τον διαχωρισμό μεταξύ υποταγής, μποττομ, μπρατ, σκλάβος την κάνουμε εμείς οι ίδιοι συνειδητά. Ο οργανισμός όμως είτε στη μία περίπτωση είτε στις άλλες θα επιφέρει το ίδιο αποτέλεσμα όπως για παράδειγμα ικανοποίηση ή χαρά. Για κάποιους όμως να προσθέσω πως ίσως να έχει περιορισμένη χρονική διάρκεια, για κάποιους άλλους μπορεί συνειδητά να είναι αυτό που επιθυμούν μια ζωή.

 

Θα το διατύπωνα ίσως διαφορετικά:
Η υποτακτικότητα είναι η ανάγκη και επιθυμία της υ να παραδώσει τον έλεγχο στον Κ και να βιώσει την υποταγή της. (είτε με όρους και προσωρινά είτε χωρίς και για αόριστο χρόνο).

Η υποταγή της βιώνεται μέσα από τα συναισθήματα που της γεννά η Κυριαρχία Του πάνω της. Είναι αυτά που τελικά θα την κάνουν να ερωτευτεί, να βαθύνει την αποδοχή της, να διευρύνει τα οριά της, να δοθεί χωρίς επιφυλάξεις, να μείνει για απροσδιόριστο χρόνο.

 

Ρε, θα κουζουλαθώ (που θα 'λεγε και η dark explorer) με αυτά που διαβάζω μετά από 9 σελίδες.
Ολα εκκινούν από το συναίσθημα, γίνονται με συναίσθημα και αποσκοπούν στο συναίσθημα. Το οτι κάποιοι το εξιδανικεύουν χρωματίζοντάς το ροζ, κάποιοι το όνοματίζουν (έρωτα, συμπάθεια, εμπιστοσύνη), κάποιοι το εξορκίζουν αρνούμενοι την αναγκαιότητα ύπαρξής του σε μία σχέση κ/υ (αυτοί οι τελευταίοι δεν πείθουν ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό, πόσο μάλλον εμάς) δεν αλλάζει την ουσία.

Είναι τόσο έμφυτη η ανάγκη μας για συναίσθημα, που ακόμα και όταν δεν προλαβαίνει να αναπτυχθεί σε μία σχέση, το προβάλλουμε στον άλλο σα να υπήρχε. Αλλιώς δε μπορούμε να λειτουργήσουμε. Πόσο μάλλον σε βδσμικές σχέσεις, οι οποίες υπάρχουν εξαρχής για να δώσουν διέξοδο σε καταπιεσμένα συναισθήματα...

Παραφράζοντας τη γνωστή φράση της προεκλογικής καμπάνιας του Κλίντον, θα έλεγα: It's the emotion, stupid!

 

Αν και δεν απευθύνεσαι σε μένα,θα ήθελα να πω τη γνώμη μου γιατί διαβάζοντάς το μου ήρθαν πάρα πολλές σκέψεις.

Το μυαλό άρχισε να τρέχει και να θυμάται πρόσωπα και καταστάσεις. Αυτά τα βδσμικά παιχνίδια που πέρα από την καύλα που απλόχερα δίνουν, δημιουργούν απίστευτους δεσμούς. Όταν η υ εκπαιδεύεται να δίνει τον έλεγχο σε έναν άνθρωπο και καλείται να κάνει για χάρη του, πράγματα που ξεπερνούν τα όριά της, όταν πνίγει φυσιολογικές αντιδράσεις και ακολουθεί σιωπηλά τον
δρόμο που εκείνος της δείχνει, όταν υπομένει τον σωματικό πόνο και παρόλο που το σώμα πονάει,
η ψυχή λυτρώνεται, έχει δεθεί τόσο πολύ με τον Κ της, που σε μια κανονική σχέση θα το κατάφερνε μετά από πολύ καιρό.

Το βδσμ , βάζει τη σχέση σε ζόρι με το καλημέρα και έτσι οι τριβές που αναπτύσσονται την
κάνουν να δημιουργεί έντονους δεσμούς μεταξύ των συμμετεχόντων που τελικά το αντέχουν.

 

ο ταύρος αχρωματοψία δεν είχε;  

 

Nerd!!

 

@MasterJp , η υποτακτικότητα είναι αυθύπαρκτη, γράφετε, και συμφωνώ σε αυτό. Η εκδήλωσή της, όμως, δεν είναι αυτονόητη. Το υ δεν υποκύπτει σε αυτή του την ανάγκη, υποταγής, ανεξαρτήτως συναισθημάτων. Θέλω να πω, η υποτακτικότητα δεν εκδηλώνεται άμα τη εμφανίσει οποιουδήποτε Κυριαρχικού μα κατόπιν διεργασιών που, κατά την άποψή μου, βρίθουν συναισθημάτων.

@peleas , συχνά προβάλλουμε το πλασματικό συναίσθημα στον άλλο μα συχνότερα μπερδεύουμε την ανάγκη με την επιθυμία.

@guruni , οι ταύροι ναι. Το φιλοθέαμον κοινό, όμως, όχι. Για ποιους νομίζεις ανεμίζει το κόκκινο;  

 

Προσυπογράφω.

P.s: Το BDSM είναι απαιτητικό, η θέση μου είναι να "το κάνουν μόνον όσοι δεν μπορούν να το αποφύγουν".

Τελεία.

 

Δεν ξέρω αν η σωστή λέξη γι αυτό που περιγράφεις είναι η εξάρτηση...