Συγνώμη !!!

Αφορμή για το νήμα αυτό, στάθηκε μια συγνώμη που μου ζητήθηκε, για μια παρεξήγηση που έγινε
πριν μερικούς μήνες, χωρίς να έχουμε επικοινωνήσει καθόλου σε αυτό το διάστημα.

Παρότι δεν πιστεύω ότι ευθυνόμουν για την παρεξήγηση, ένοιωσα μεγάλη χαρά που τελικά λύθηκε,
και μου δημιουργήθηκαν πολλά ερωτήματα, γι'αυτή την μεγάλου ειδικού βάρους, λέξη.

Έχετε νοιώσει τη δύναμη μιας ειλικρινούς συγνώμης;.
Πιστεύετε πως έχει θέση στο bdsm και από όλα τα στάτους;.
Είναι ένδειξη αδυναμίας του ισχυρού;.

 

Μα κάτι ερωτήσεις...   Μα και βέβαια μια συγνώμη είναι πάνω απ όλα. Θα πρέπει να το αναλύσουμε τώρα; Είναι αυτονόητο. Τώρα εάν κάποιοι δεν την ξέρουν αυτήν την λέξη για τον α β λογο κακό στον εαυτό τους κάνουν και στην ψυχολογία τους. Εμείς την ξέρουμε.

 

(α) Και εχω ζητήσει και έχω δεχτεί. Η ειλικρινή συγνώμη σβήνει το λάθος  
(β) Ασφαλώς και σε όλα τα status. Και το υ γιατί παράκουσε και το Κ που ζόρισε υπερβολικά την κατάσταση.
(γ) Συγνώμη ζητάει πάντα ο πιο δυνατός.

Η δυνατότητα να συγχωρείς είναι μεγάλη δύναμη  

 

Όχι βέβαια, ο κυρίαρχος είναι άνθρωπος πάνω απ΄όλα....
Αν φτάσει στην παραδοχή ότι είναι αλάνθαστος, τότε δεν έχει ιδέα από τίποτα...
Χρειάζεται να είναι γενναιόψυχος ΚΑΙ μεγαλόψυχος για να παραδεχτεί τα λάθη του...και πάντα εκτιμάται αυτό...
Έχω νιώσει πολλές φορές την ανάγκη να πω συγνώμη κι αυτό δεν ήταν συνυφασμένο με το στάτους μου, αλλά με τον χαρακτήρα μου....έχω επίγνωση της αψάδας μου και των άπειρων ελλατωμάτων μου...
Άθελά μου μπορεί να πληγώσω ή να προσβάλλω τους άλλους...
Αν το καταλάβω, ζητάω συγνώμη....
Από ανθρώπους όμως, όχι από άβαταρς...
Απλά προτιμώ να τους αντιμετωπίζω όλους σαν ανθρώπους κι όχι σαν άβαταρς... 

 

Μα πίσω από το άβαταρ δεν υπάρχει άνθρωπος ;.Η ανωνυμία σε χαλάει ;.

 

το αντίθετο είπα, ότι εγώ όλους τους αντιμετωπίζω σαν ανθρώπους, από την άλλη νιώθω ότι κάποιοι με αντιμετωπίζουν σαν άβαταρ...

 

Νομίζω ότι το σημαντικότερο και στη ζωή και στο bdsm είναι να συνοδεύεται η συγγνώμη από πράξεις, να προσπαθεί δηλαδή αυτός που τη ζητάει να επανορθώσει έμπρακτα. Τότε έχει ουσία, ακόμα κι αν δεν ειπωθεί σαν λέξη.
Κατά τη γνώμη μου, Κυρίαρχος που δεν παραδέχεται τα σφάλματά του και δεν επανορθώνει δύσκολα μπορεί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη και σεβασμό, ενώ αντίστοιχα, υποτακτικός που δεν παραδέχεται τα λάθη του και δεν θέλει να βελτιωθεί δεν μπορεί να λέγεται υποτακτικός. Τι καθοδήγηση μπορεί να λάβει αν δεν είναι έτοιμος να τη δεχτεί;

 

ντρέπομαι να την ακούω, περισσότερο απ' όσο να τη λέω.

 

Φυσικα και μπορει να γινει ανεξαρτητα απο στατους η οτιδηποτε αλλο...
Το εκανα προσφατα για κατι εν τελη πολυ πολυ σοβαρο και νιωθω ηδη παρα πολυ ομορφα για αυτο οπως και για το οτι εγινε δεκτη...
Ειμαι απολυτα ικανοποιημενη με το θαρρος μου να παραδεχτω το λαθος της πραξης μου αυτης..


Ειμαι απλα ευγνωμων!

 

Επιλέγω να την προφέρω/προσφέρω με φειδώ, διαφυλάττοντας την αξία της μπρος το πρόσωπο που την απευθύνω.

 

Αυτό βέβαια προϋποθέτει να προσέχει κανείς να μην τη χρειαστεί εξ αρχής, στο μέτρο του δυνατού  

 

Σαφώς.