.....Ενοχή.....

ενοχες ενιωσα αρκετες φορες.αλλες φορες κρατουσαν μια στιγμη και αλλες περισσοτερο!!

 

.. αυτό που κάθε φορά που πριν γυρίσω σπίτι πλακώνομαι στα διπλόπιτα και μετά με ρωτάει "τι να σου ετοιμάσω να φάς αγάπη μου'' και της λέω "μπα άσε , ενα μηλαράκι, λέω να προσέξω λιγάκι γιατί έχω πάρει κατι κιλά τελευταία" και αυτή με κοιτάζει περήφανη για την εγκράτεια μου , ε, μιά τόοοοση δα ενοχούλα με κάνει να την νοιώθω ... 

 

Για μια ζωή..... που δεν ήμουν εκεί.....

 

μου θυμιζεις ενα συναδελφο σε μια δουλεια που του εφτιαχνε η γυναικα του σαλατες καθε μερα. καθε μερα εδχονταν με το ταπερ και καθε μερα πλακωναμε σουβλακια πιτσες κλπ και τα πεταγε.

καθε φορα τον επιαναν οι τυψεις για κανα δυο λεπτα και τα 'απο αυριο κομμενα ολα... '

χαχαχαχαχαχαχαχα

 

καλα δεν σου λεει να κοψεις τα μηλα γιατι μεγαλωνει η μπακα?? 

 

Ωχ σε τέλειο θεματάκι έπεσα πάνω!!  
Ενοχές... κάθε μέρα ή σχεδόν κάθε μέρα! Το έχω από φυσικού μου νομίζω...
Κάνω προόδους όμως κι Εκείνος με έχει βοηθήσει όσο κανείς ποτέ να το δουλέψω αυτό το πρόβλημα!

 

Η τελευταία φορά που είχα νιώσει ενοχές απέναντι σε κάποια σύντροφο, ήταν μια επταετία/οκταετία πίσω.
Όταν ακόμη θεωρούσα "καθήκον" μου, να είμαι βράχος ακλόνητος, Mr. υπομονή και κατανόηση για κάποια.
Μέχρι που κατάλαβα ( κατόπιν αρκετών "σφαλιάρων" ) ότι ο κυνισμός είναι δρόμος μοναχικός και σβήνει αρκετά μέσα σου.
Αλλά ότι ποιος/ποια λιγότερο, ποιος/ποια περισσότερο "κυνηγά" τις ίδιες εντελώς προσωπικές ψευδαισθήσεις και όπως είναι φυσιολογικό, μπορεί και να κάνει "κακό" στον/στην άλλο/η.
Στον όποιο ομφάλιο λώρο είμαστε δεμένοι/ες χωρίς παρέα και στην κάσα πάλι μόνοι/ες μπαίνουμε. Ότι υπάρχει στο εν τω μεταξύ, είναι ταξίδι με δικό μας χάρτη, δικές μας λακκούβες και δικές μας οάσεις.
Ο/η οποιοσδήποτε/οποιαδήποτε άλλος/η μπαίνει στο κάδρο μας, είναι κάτι παραπάνω από φιλοξενούμενος/η.
Αν είσαι ειλικρινής, ακόμη και "ξερός/η" με τα θέλω σου και το ποιος/ποια είσαι, αν δεν κρύβεις τίποτε από τον/την σύντροφο σου ( ναι, παραδόξως υπάρχουν και εκείνοι/ες που δεν νιώθουν, να κρύψουν τίποτε. Γιατί δεν βλέπουν τον λόγο. ).
Οι ενοχές δεν έχουν χώρο στο δισάκι σου. Πόσο μάλλον όταν προσπαθούν να στις δημιουργήσουν, ακόμη κι εκεί που δεν θα είχαν τον παραμικρό λόγο ύπαρξης.
Και σίγουρα δεν θα νιώσω την παραμικρή ενοχή, αν κάποια δεν είδε τις προσδοκίες της, να ικανοποιούνται από μένα.
Ακόμη περισσότερο αν τις έχτισε στο κεφάλι της, προτιμώντας να κλείσει τ' αυτιά της, όταν της "μιλούσα".
Ως προς τις ενοχές γενικότερα, σίγουρα συμπεριλαμβάνομαι στην λίστα των σκατόψυχων, αφού κάποια πράγματα, όπως τις ενοχές καλή ώρα, πια δεν τα νιώθω καθόλου.  

 

όταν ζητώ επίμονα απαντήσεις σε ερωτήσεις που γνωρίζω ήδη την απάντησή τους ωστε να με δω να διαψεύδομαι ή ακόμη χειρότερα να επιβεβαιώνομαι