Τιμωρια....Κυρίαρχου. Επιτρέπεται?

Εκτός από το ότι τιμωρία Κυρίαρχου θυμίζει τον χορτοφάγο κανίβαλο του Ντολμανσέ και δεν λέει, όλα τ άλλα είναι σχετικά  

Λέτε για συζήτηση, συζήτηση, συζήτηση, επικοινωνία, επικοινωνία, επικοινωνία. Δεν θα διαφωνήσω μαζί σας. Απλά, καμια φορά δύο βλέμματα αρκούν και οι στιγμές είναι μοναδικές.

Λέτε για τιμωρία όχι εκδίκηση. Δεν υπάρχει τιμωρία χωρίς στάλα εκδίκησης μέσα της. Οι σχέσεις πονάνε καμιά φορά και τους Κυρίαρχους, ο πόνος φέρνει την εκδίκηση.

Λέτε για συνειδητοποιημένο υ, θα πω για απελευθερωμένο υ. Το συνειδητοποιημένο υ μπορεί να μην ξέρει τι να κάνει με τον θυμό του (και προς τον Κ) και με τη βία μέσα του και απλά να μην αναγνωρίζει την ύπαρξή τους, ίσως. Το απελευθερωμένο υ τα έχει διώξει μακριά όλα αυτά, λίγο λίγο, διότι δεν τα έχει ανάγκη.

κλπ, κλπ, κλπ…

 

Οποιος πιστευει οτι πρεπει να "τιμωρησει" τον Κυριαρχο του η ας αλλαξει ρολο βιδιεσεμικα μιλωντας -γιατι να ειναι υπο μαλλον δεν του κανει-, η ας αφησει τον Κυριαρχο του, η ας παρατησει το BDSM γιατι απλα δεν του ταιριαζει. Δεν ειναι κακο, ουτε κανεις θα τον κατηγορησει για λιποταξια. Αντι για τιμωρια ας μιλησει για εκδικηση και τιποτε αλλο, λογικο κι ανθρωπινο σαν αισθημα -ποσο μαλλον σε σχεσεις εντονες-, οσο και να θεωρειται "ποταπο" απο τους περισσοτερους

 

Συμφωνώ. Δεν τίθεται θέμα τιμωρίας. Αν γίνει κάτι και θυμώσει ο υποτακτικός τόσο πολύ, το συζητάει, και το γεγονός και τα συναισθήματά του. Αν, λοιπόν, ορθώς θύμωσε, τότε είτε ο Κυρίαρχος το δέχεται, αλλάζει και ζητάει συγγνώμη αν χρειάζεται, είτε δεν το δέχεται και συνεχίζει έτσι.

Στην πρώτη περίπτωση, ο υποτακτικός είτε δέχεται την αλλαγή της συμπεριφοράς και συνεχίζει, είτε δεν μπορεί να συγχωρήσει και φεύγει από τη σχέση.
Στη δεύτερη περίπτωση, ο υποτακτικός είτε αποδέχεται ότι ο Κυρίαρχος δεν θα αλλάξει και συνεχίζει, είτε δεν το αποδέχεται και φεύγει από τη σχέση.

Αν γίνει κάτι που ο υποτακτικός δεν μπορεί να συγχωρήσει ή να αποδεχτεί, ούτως ή άλλως πρέπει να φύγει. Η οργή θα υπάρχει, αλλά είναι άλλο ζήτημα αυτό. Αν δεν μπορεί να συγχωρήσει τον Κυρίαρχο, είναι σαν να έχει πάψει να τον σέβεται, κι αν πάψει να τον σέβεται, παύει ουσιαστικά να αποδέχεται και την Κυριαρχία του. Εχει ήδη βγει εκτός πλαισίου bdsm, νομίζω, ανεξάρτητα από το αν ζητήσει εκδίκηση ή όχι.

Άλλωστε, και ο Κυρίαρχος όταν τιμωρεί τον υποτακτικό δεν πρέπει να το κάνει από οργή, ούτε για να εκδικηθεί τον υποτακτικό. Δεν είναι η τιμωρία μέσο για να ξεσπάει τα νεύρα του ή τα πληγωμένα του αισθήματα ο Κυρίαρχος, πώς ζητάμε να γίνει τέτοιο μέσο για τον υποτακτικό;

 

XA !!!
XA !!!!
XA !!!

το αλλο με τον τοτο το ξερεις???  

(ευτυχως που δεν ειμαστε σε προεκλογικη περιοδο...)

 

I get so carried away
You brought me down to earth
I thought we had something precious
Now I know what it's worth

 

Αν ένας υποτακτικός έχει κάποιον "Κυρίαρχο" που δεν ξέρει να ζητάει συγγνώμη όταν χρειάζεται και να επανορθώνει έμπρακτα, τότε είναι ειδικά που πρέπει να κάνει μεταβολή και να φύγει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Τρέχοντας.

Αυτοί οι δήθεν "Κυρίαρχοι" είναι ανέκδοτο, όχι η ικανότητα των Κυριάρχων γενικά να ζητούν συγγνώμη   

 

Κοίτα, για μένα όλα αυτά είναι παιχνίδια εξουσίας. Παιχνίδια. Παιχνίδια τα οποία παίζουμε εμείς οι ίδιοι, οπότε θεωρώ όλους τους κανόνες ικανό να αλλάξουν αν υπάρχει συζήτηση, κατανόηση και συναίνεση.

Πάντως, η επιθυμία να τιμωρίσεις τον Κυρίαρχό σου, μου λέει ότι μάλλον έχεις κάποια αισθήματα προς αυτόν που δε θα έπρεπε αν όλα πήγαιναν καλά (εκδίκηση, απογοήτευση, ή ίσως να νιώθεις ότι ήταν πολύ άδικος/σκληρός μαζί σου-με τον άσχημο τρόπο). Για μένα η λύση είναι συζήτηση και συνενόηση.
Και γιατί όχι, ίσως αν το έχει παρακάνει μια συμβολική one-time τιμωρία. Αν και πιστεύω ότι μια ειληκρινή συγγνώμη συζήτηση θα σε κάλυπτε πολύ περισσότερο εσένα και τον Κ σου.

Από την άλλη, από ένα Switch καθαρματάκι σαν και του λόγου μου, φυσικά και θα άκουγες κάτι τέτοιο!

 

Ας επιχειρήσουμε μια μεταφορά σε άλλους τόπους και χρόνους...

... Αδύναμες φωνές διακόπτουν τα βογγητά, καθώς ο ληστής στα δεξιά διαφωνεί με εκείνον στ´αριστερά:

- Ο Κύριος του τόπου τούτου δεν οφείλει σε κανέναν συγγνώμη. Και δε μου λες, εσύ τι νόημα βλεπεις να μπούμε στη σειρά, μαζι με τα ζώα και τα γεννήματα, άλλα να τα αρπάξει κι εμάς να μας ζητήσει συγγνώμη;

- Εισαι τρελός; Όλοι οι άνθρωποι οφείλουν συγγνώμη και μετάνοια και προσευχή και πρώτα απ'ολα στον τύπο ψηλά που δε λέμε τ'όνομά του!

Αίφνης, η τρίτη φωνή:

- Σκάστε, επιτέλους! Ούτε να πεθάνει με ησυχία δεν μπορεί κανεις, όταν συναναστρέφεται με αυτούς! Καλά σας κάνουν οι Ρωμαίοι ! Τι έφτιαξες, ρε Πατέρα;

[...Μουσική: Always Look On The Bright Side Of Life...]


Δε μας είχαν υπ'όψιν οι Monty Python, μας αγνόησαν κι εμείς οφείλουμε να τους εκδικηθούμε γραφοντας σε αυτό το νήμα, ε;

 

το να επανορθωνει εμπρακτα ειναι ενα θεμα, το να ζητησει συγνωμη ειναι αλλο θεμα. δεν εχει σχεση το ενα με το αλλο. το κ δεν ζηταει συγνωμη. θα κανει deflect την κουβεντα, θα πει κατι θα σε βγαλει απ τα ρουχα σου για να παραφερθεις και να αλλαξει focus, συγνωμη δε ζηταει. εκτος τωρα αν επεσες εσυ σε καμια περιπτωση...

και μ αυτα και κεινα, το υ μαθαινει σιγα σιγα να μην φερνει το κ σε θεση να κανει σα μακαλα, οχι για καναν αλλο λογο, αλα για να το προστατεψει απο το spiral freefall που ετοιμαζεται να μπει, και κατ επεκταση να προστατεψει τη σχεση...

 

Έχω γνωρίσει και Κυρίαρχο που ζητάει συγγνώμη. Αυτός προσπαθεί να επανορθώσει, αλλά δεν θεωρεί ότι θα ρίξει τα μούτρα του αν πει τη λέξη. Δεν ξέρω αν ήταν η εξαίρεση, ξέρω όμως ότι αυτή η συμπεριφορά εμπνέει σεβασμό. Κι ο σεβασμός είναι κάτι που πρέπει να εμπνέει ο Κυρίαρχος. Δεν ζητάει συχνά συγγνώμη, αν έκανε τόσα λάθη ώστε να πρέπει να ζητάει συχνά, κάτι δεν θα πήγαινε καλά άλλωστε, αλλά όταν πρέπει το κάνει.  

Αυτό που περιγράφεις εσύ το έχω ζήσει δυστυχώς. Όταν κατάλαβα τι συμβαίνει, έπαψα να έχω και τον απαιτούμενο σεβασμό, βγήκα από το πλαίσιο του bdsm και πλέον δεν αναγνώριζα και καμία κυριαρχία από τον συγκεκριμένο. Ο υποτακτικός, κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει να μάθει να χειρίζεται τον Κυρίαρχο για να μην τον φέρει σε δύσκολη θέση και να μην χαλάσει τη σχέση. Δεν είναι ο ρόλος του αυτός. Αν ο Κυρίαρχος δεν μπορεί να χειριστεί τον εγωισμό του, γιατί περί εγωισμού πρόκειται, τότε δεν είναι σε θέση να κάνει bdsm.

Αν ήθελα να χειρίζομαι τη σχέση θα ήμουν Κυρίαρχη. Αρνούμαι να πάρω πάνω μου αυτή την ευθύνη. Αν την πάρω έχουμε αντιστροφή των ρόλων και τότε θα πάρω αυτόματα και όλη την εξουσία στη σχέση. Δεν γίνεται οι Κυρίαρχοι να έχουν την εξουσία, αλλά παράλληλα να υπάρχει η απαίτηση να τους χαϊδεύει τα αυτιά ο υποτακτικός και να τους χειρίζεται για να μην προσβληθούν. Αυτό είναι topping from the bottom. Άλλο να εκφραστεί ευγενικά ο υποτακτικός κι άλλο να μην εκφραστεί καθόλου, ή να πάει να περάσει την άποψή του με χειριστικούς τρόπους.  

 

δεν πολυσυμφωνω βεβαια εγω ειμαι και bottom οποτε ισως να τα βλεπω και λιγο αλλιως. ωραια αυτα που λες, αλλα ειναι λες και ειναι παρμενα απο users manual. την ευθυνη την εχουν κι οι δυο, της σχεσης. στο βαθμο που αναλογειστον καθενα? οκ. υπαρχουν ομως και ασχημες μερες και το να βγει καποιος εκτος για να προλαβει μια κατασταση δεν ειναι toping from the bottom... τωρα αν γινεται συχνα οι εξεληξεις συνηθως σε προλαβαινουν...

 

Δεν υπάρχουν manual στις σχέσεις, πολύ περισσότερο τα λόγια μου δεν θα ήθελα να εκληφθούν ως τέτοιο.

Η άποψή μου είναι ότι σε μια σχέση, ακόμα και βανίλα, ποτέ δεν έχουν και οι δύο ισομερώς την ευθύνη, ούτε την εξουσία. Πάντα ο ένας από τους δύο έχει μεγαλύτερο λόγο. Το λες και μόνος σου "στο βαθμό που αναλογεί στον καθένα". Πώς καθορίζεται αυτός ο βαθμός αναλογίας;

Απλά στο βδσμ αυτό είναι συμφωνημένο από πριν και ξεκάθαρο. Στο βανίλα φαίνεται να έχει τον πρώτο λόγο ο ένας από τους δυο, και στην πραγματικότητα κουμάντο κάνει πολλές φορές ο άλλος με διάφορους τρόπους. Άσε που κάποιες φορές εξελίσσεται η σχέση σε μάχη ανάμεσα στο ζευγάρι, αλλά και στις οικογένειές τους, για το ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο  

Υποτίθεται ότι στο bdsm αυτά είναι ξεκάθαρα. Δεν είναι ευθύνη του υποτακτικού να χειριστεί τον Κυρίαρχο, ευθύνη του είναι να είναι ειλικρινής απέναντί του σε ό,τι κι αν νιώθει. Και στις δυσκολίες θα δράσει, αλλά θα προσπαθήσει να δράσει εντός του ρόλου του και αν ο Κυρίαρχος δεν είναι εγωιστής, δεν θα χρειαστεί και κάτι άλλο  

Αυτό, όμως, που λες εσύ, θεωρώ ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει γενικώς, αλλά και ειδικότερα στην περίπτωση που ο Κυρίαρχος έχει κάνει λάθος και αρνείται να ζητήσει συγγνώμη ενώ πρέπει να ζητήσει. Εκεί δεν έχει να προστατέψει κάτι ο υποτακτικός, εκεί ο Κυρίαρχος πρέπει να χειριστεί τον εγωισμό του. Αν δεν μπορεί να το κάνει και με τον τρόπο του μεταβιβάζει αυτή την ευθύνη στον υποτακτικό, υπάρχει πρόβλημα στα θεμέλια της σχέσης.

Και για να το θέσω και από την άλλη πλευρά, εγώ προσωπικά δεν θέλω να το κάνω αυτό ούτε σε βανίλα σχέσεις. Δεν είναι δική μου ευθύνη να χειριστώ τον εγωισμό του άλλου, είναι δική του ευθύνη. Εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να συνειδητοποιήσω ότι είμαι με έναν εγωιστή, που νοιάζεται για το φαίνεσθαι κι όχι για το είναι, και να το αποδεχτώ ή να αποχωρήσω. Αν τον σιχτιρίσω ή όχι αποχωρώντας, αυτό είναι άλλο ζήτημα  

Μπορεί κάποιοι να θεωρούν ότι μια χειριστική συμπεριφορά απέναντι σε κάτι που μας δυσαρεστεί είναι η λύση και στις προσωπικές σχέσεις. Μπορεί και να είναι. Έχω "φάει τα μούτρα μου" πολλές φορές γιατί επέλεξα να μην είμαι χειριστική σε σχέσεις μου, αλλά δεν βρίσκω και το λόγο να είμαι, δεν βλέπω γιατί να κουραστώ και ποιο τελικά θα είναι το κέρδος μου. Κατά τη δική μου γνώμη, η χειριστικότητα δεν είναι λύση, κι αν υπάρξει, δεν εντάσσεται πάντως στο D/s.