Ξεπερνώντας τα όρια

Και αν δε τα έχει;
Και μέχρι να τα αποκτήσει;
Μόνο ενδεχομένως κάποια έμπειρη υ πιστεύω θα μπορούσε να βασιστεί κατά αυτόν τον τρόπο σε κάποιον Κ...
Δε το συνεχίζω γιατί σέβομαι πως δε θες να ξεφύγει το νήμα, απλώς με προβληματίζει σε ευρύτερο πλαίσιο.

 

Γιατί δεν συνυπολογίζουμε τη διάθεση της υ να παραδώσει τον έλεγχο στον συγκεκριμένο Κ;.
Αν το κάνει ελαφρά τη καρδία, δεν της αξίζει η όποια αποτυχία;. Αν πάλι δεν την πείσει ότι
είναι άξιος δεν θα αποσυρθεί;.
Νομίζω υποτιμούμε τα υποτακτικά άτομα έτσι.

 

Μιλάτε σαν και ο/η Κυρίαρχος/η δεν είναι άνθρωπος σαν όλους τους άλλους, μα κάτι το εντελώς διαφορετικό...
Μόνο το υποτακτκιό στοιχείο πρέπει να εμπνέεται από το Κυριαρχικό...
Στον/στην Κυρίαρχο/η πρέπει να φτάνει η "υποταγή" του άλλου/ης...
Δε πάει να είναι/αποδειχθεί το υ "λίγος/η"...

Ο/η Κυρίαρχος έχει μόνο κάποιες "λειτουργίες" και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που βρίσκονται στο βιβλιαράκι με τις οδηγίες...
Το κυριότερο είναι να "πλάσει" τον/την υποτακτικό/η και να τον/την "βελτιώσει" και εννοείται σύμφωνα με τις προσδοκίες πάντα του/της υποτακτικού/ης...
Αλλιώς "σωστός/η" Κυρίαρχος/η δεν είναι...

Ο/η Κυρίαρχος μασάει σίδερα και φτύνει ατσάλι...
Δεν έχει αδυναμίες, δεν έχει προβλήματα, τα ξέρει όλα και πάντα πράττει έχοντας κατά νου το όφελος του υ του, όχι την κάβλα του...

Κυρίαρχος=Καλός Σαμαρείτης αν όχι καλός θεούλης ( Εκείνος με την γενειάδα για να καταλαβαινόμαστε )...
Τελικά συσχετίζονται τα status και τα παραμυθάκια που ο καθένας μας έχει στο κεφάλι του...
Τα υπόλοιπα είναι περιττά...

Πόσο καιρό χρειάζεται σε κάποιον/α για ν' αποκτήσει την κατάλληλη εμπειρία για να δένει έστω και λίγο κάποιον/α άλλο/η?
Πόσο καιρό χρειάζεται σε κάποιον/α για ν'αποκτήσει την κατάλληλη εμπειρία, να "τιμωρεί"?
Να δίνει εντολές, να παίζει έστω και υποφερτά ένα ρόλο?

Και πόσο καιρό χρειάζεται κάποιος/α, για να γνωρίσει αληθινά κάποιον/α άλλο/η (εκτός από τον ίδιο του/της τον εαυτό)?
Για να ξεπεράσουν μαζί τα όποια όρια τους και όχι για να "επιβάλει" ο/η Κυρίαρχος την "υπέρβαση" στον/στην άλλο/η?
Σίγουρα πάρα πολύ περισσότερο...

Τα όρια κάποιος/α πρώτα τα διαπραγματεύεται/παλεύει με την πάρτη του/της...
Και μετά περιμένει, να τον /την "βοηθήσει" ο/η Κυρίαρχος του/της..

Καλά βέβαια τα "άλλοθι" και η πλήρης μετατόπιση των ευθυνών στον/στην Κυρίαρχο...Σε κείνη την περίπτωση μπουφλιαστείτε μονάχα, αλλά μην παραπονιέστε...
Γιατί δεν θέλετε Κυρίαρχο/η, αλλά παιδαγωγό/ψυχολόγο/μπαμπάκα/μαμάκα...Και σίγουρα δεν κάνετε για συσχετισμό...Ουτε βουδουσουμιάρικο, ούτε vanilla...
Εκτός και τα όρια σας αφορούν μόνο το πόσες βουρδουλιές αντέχει το κορμί σας...Εκεί πάσο...

 

Δεν έχεις άδικο σε όσα λες. Με κάλυψες  

 

Εχει μεριδιο ευθυνης και ο ενας και ο αλλος...ολοι κανουν λαθοι και αναλαμβανουν και τις συνεπειες!
Διαλεξα εναν κ και αφεθηκα στα γλυκα αγρια χερια του και οχι μονο φυσικα γιατι τον εκρινα καταλληλο για μενα αν αποτυχω στην επιλογη μου θα ειναι κατα εναν τροπο λαθος το κριτηριο οπου τον εκρινα ικανο για κ μου!!
Ειναι απλο!

 

Ξαναζεσταμενο φαγητο

 

Έχω ξεπεράσει όρια και όρια. Για πολλούς λόγους. Άλλοτε επειδή τα βαρέθηκα και μαζί βαρέθηκα τον εαυτό μου, θέλησα να επανεφευρεθώ εκείνη τη στιγμή. Άλλοτε από περιέργεια για το τί υπάρχει πιο πέρα. Άλλοτε μέσα σε μια απίστευτη συναισθηματική έκρηξη. Άλλοτε από φόβο. Άλλοτε για να βρω τον Άλλο.

Έχω αποκτήσει όρια που άλλοτε δεν είχα, μαζί με τη συναίσθηση.

Άλλοτε έλεγα "φτάσε αυτό που δεν μπορείς", τώρα σκέπτομαι "θέλω στ αλήθεια να πάω εκεί;"

Μύθος ότι ο Κυρίαρχος είναι πάντα ο μπροστάρης που τραβάει τον υποτακτικό μαζί του, πολλές φορές τα όρια του υποτακτικού είναι πέρα από τα όρια του Κυρίαρχου.

Μεγάλη αλήθεια η εμπιστοσύνη και συναισθηματική ασφάλεια στη σχέση. Και η κατανόηση και η επιείκια όταν χρειάζονται και η υπομονή.

Ναι, συμφωνώ, μικρά βήματα, λίγο λίγο.

Ακόμα κάτι που μου φαίνεται σημαντικό, δεν είναι μόνο τα όρια είναι και τα φετίχ. Δε νομίζω ότι μπορεί κάποιος να επιβάλει φετίχ που έχει σε κάποιον που δεν το έχει, ειδικά αν είναι από τα "βαριά". Σε κάποια πράγματα χρειάζεται να ταιριάζουν αυτοί που κάνουν S/M μεταξύ τους, όχι;