to b-dsm ? or not to b-dsm?

@brenda
σε επίπεδο σχέσης και συναισθηματικής -κάποτε, ακόμα και διανοητικής - ολοκλήρωσης, το βιώνω απολύτως έτσι.
Φυσικά καθημερινά ανακαλύπτω νέες ισορροπίες, καινούριες εκπλήξεις, μικρές ευτυχίες. Είμαι εξίσου ευτυχισμένη με το τίποτα όσο και με το όλον. Το λίγο ή το κάπως, δεν αντέχω  

 

Και αυτό μπορεί να συμβεί από καιρό σε καιρό...
Και το λίγο καμιά φορά είναι πολύ, γιατί είναι υπέροχο...
Η μικρή ευτυχία...εσύ το είπες...
μπορεί να είναι πέντε λεπτά....και να κλείνουν μέσα τους όλη σου την αλήθεια....

 

Συμφωνώ με την @brenda. Μικρές στιγμές κάνουν την διαφορά.
Κανείς δεν μπορεί να είναι συνέχεια στο 100% σε κανέναν τομέα. Αν ήταν, δεν θα καταλάβαινε ότι ήταν κιόλας.

 

Αχ παλικάρι μου εσύ καλά τα λές,φοβούμαι όμως πως είσαι εκτός γραμμής.
Tο αλφαβητάρι του βδσμ - που προσφάτως επανήλθε εν χορδαίς και οργάνοις - αναφέρει επι λέξει:
" Οι άνθρωποι που ζουν το D/s είναι «κανονικοί» άνθρωποι που ακολουθούν αυτό που είναι φυσικό για αυτούς. Η κυριαρχία και η υποταγή είναι ο τρόπος ζωής τους. ΕΙΝΑΙ η ζωή τους! ΟΛΗ η ζωή τους. ΟΛΗ την ώρα."

 

Χωρίς σκοτάδι δεν υπάρχει φώς όμως. και τ'ανάποδο.
Αρα όλη την ώρα σκοτάδι ... δεν θα ξέραμε πως είναι με φως. Αυτό είπα απλώς.

 

Για μια φορά ακόμα, από αλλού ξεκινήσαμε και αλλού καταλήξαμε. Τι σχέση έχουν οι
μικρές στιγμές ευτυχίας, με αυτό που είπα πιο πάνω.

Να σου θυμίσω φίλτατε @underherfeet , ο,τι κυκλοφορεί ευρέως επίσης και η άποψη "ο,τι
του φανεί του Λωλοστεφανή" , το να βαπτίζει δηλ. κανείς αυτό που κάνει συνήθως μόνο στο
κρεβάτι του, όπως τον βολεύει.

 

Γενικώς υπάρχει αυτή η τάση να βαπτίζουμε πράγματα όπως μας βολεύουν. Είναι εκπληκτικό πόσα πράγματα βαπτίζονται χ ενώ είναι ψ.

Εν προκειμένω, για κάποιους το βδσμ είναι το κρεβάτι τους μόνο, Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή, για άλλους το βδσμ είναι 24/7.
Και οι δύο περιπτώσεις, όμως, δεν είναι βδσμ σε μικρότερο ή στο μέγιστο βαθμό τους;

Επίσης ένα ακόμα ερώτημα που θέλω να θέσω είναι το εξής: η απουσία του βδσμ από τη ζωή κάποιου που το βδσμ ΕΙΝΑΙ όλη του η ζωή, προκαλεί δυσλειτουργίες; Ναι ή όχι, και γιατί.

 

Τίποτα δεν είναι ΟΛΗ η ζωή κάποιου. Αλλά για κάποιον που το δίπολο Κ-υ είναι βασικό, η απουσία του, ναι, δημιουργεί δυσλειτουργίες. Όχι, δεν καταρρέει κανείς, εξακολουθεί να ζει κανονικά τη ζωή του, αλλά όταν χρειάζεσαι κάποιο πλαίσιο κανόνων, είτε να το δέχεσαι (υ), είτε να το θέτεις (Κ), τότε, αν δεν υπάρχει, δεν έχεις καλό focus. Κι αυτό σε επηρεάζει αρνητικά, στη διάθεσή σου, στην ενέργειά σου, στην υπομονή που αντέχεις να δείξεις, σε διάφορες άλλες καταστάσεις. Γίνεσαι πιο νευρικός, πιο κατσούφης, πιο κυκλοθυμικός πολλές φορές. Απλά όταν συμβαίνει, μαθαίνεις να το διαχειρίζεσαι, ή τουλάχιστον, προσπαθείς να το διαχειριστείς.

 

άρα δηλαδή είσαι δυσλειτουργικός - μη φυσιολογικός... (?)

 

@MasterJp
Κατ' αρχην να πω οτι χαίρομαι που μας δίδεται η ευκαιρία να συνομιλήσουμε ξανά.
Ομολογω πως υπήρξα ολίγον προβοκάτορας, αφού παρέλειψα να επισυνάψω ενα ακόμα απόσπασμα απο το άρθρο που στην επόμενη ενότητα αναφέρει:

" Το ιδιοφυές στον τρόπο ζωής μας είναι ότι δεν υπάρχει λάθος και σωστό πέρα από το Ασφαλές Λογικό και Συναινετικό. Για αυτό, καθένας μπορεί να τον ρυθμίσει, να τον αλλάξει και να τον προσαρμόσει στον εαυτό του. Δεν υπάρχει σχολείο που να μπορεί κανείς να παρακολουθήσει για να λάβει επίσημη πιστοποίηση ή ένα δίπλωμα ή οτιδήποτε από αυτά... Ανεξάρτητα από το πόση έρευνα κάνει κανείς, η άποψή του, σε τελική ανάλυση, θα είναι η δική του φιλοσοφία. Οτιδήποτε πεις εσύ, εγώ, ή οποιοσδήποτε άλλος θα είναι, στην πραγματικότητα, μια γνώμη. Το μέγεθος της αξιοπιστίας της γνώμης κάποιου καθορίζεται από το πλήθος των ανθρώπων που τη μοιράζονται.

Η ομορφιά του τρόπου ζωής μας είναι δεν υπάρχουν απαιτήσεις με τις οποίες πρέπει να συμμορφωθεί κανείς, με άλλα λόγια, όχι προδικασία."

Aυτή η όμορφα εκφρασμένη δημιουργική ασάφεια περί του τρόπου ζωής στο D/s - που χωράει και τις αντιλήψεις του kinkynik, αλλά και τις δικές μου -,κάνει το ρούχο άνετο και φαρδύ, αλλά δεν βρίσκετε πως αντιφάσκει με την απολυτότητα του πρώτου αποφθέγματος ;
(ΕΙΝΑΙ η ζωή τους. ΟΛΗ η ζωή τους. ΟΛΗ την ώρα) -τα κεφαλαία τονίζουν ασφαλώς αυτήν την απολυτότητα-

Τελικά,υπάρχουν η δεν υπάρχουν απαιτήσεις στις οποίες οφείλει να συμμορφωθεί κανείς που ακολουθεί αυτόν τον τρόπο ζωής, με πρώτη πρώτη την μη διακοπτόμενη συνέχεια της παράδοσης του ελέγχου απο το υ μέρος στο Κ?

 

Αυτοί είναι αξιολογικοί χαρακτηρισμοί, που, με συγχωρείτε, δεν χρησιμοποίησα. Άλλο το "υπάρχουν δυσλειτουργίες" με την έννοια των δυσκολιών, τις οποίες ανέλυσα, κι εντελώς διαφορετικό "είναι δυσλειτουργικός-μη φυσιολογικός". Ίσα ίσα, το διευκρίνισα κιόλας, ότι εξακολουθεί να ζει κανονικά τη ζωή του. Να ζούμε κανονικά τη ζωή μας, αν θέλετε.

Φαντάζομαι ότι είναι ανάλογο με την περίπτωση του ενεργητικού ομοφυλόφιλου που παντρεύεται με γυναίκα. Λειτουργεί, αλλά δεν είναι ευχαριστημένος. Αντίστοιχα, όποιος χρειάζεται το D/s, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό δεν έχει σημασία, μπορεί να λειτουργήσει και σε βανίλα σχέση. Αν παραμείνει βανίλα και δεν αποκτήσει D/s στοιχεία στην πορεία, πάλι θα λειτουργεί, αλλά δεν θα είναι ευχαριστημένος. Κι αυτό θα τον επηρεάζει και στην καθημερινότητά του και κάποια στιγμή θα ψάξει να βρει αυτό που τον ευχαριστεί.

Εξάλλου, το δίπολο Κ-υ δεν είναι κάτι αφύσικο. Είναι κάτι που υπάρχει παντού γύρω μας.