Αποβανιλοποίηση

Η λέξη ζήλια προέρχεται απ'τον ζήλο που σημαίνει αφοσίωση και όρεξη ως προς κάτι ή κάποιον.
Η ζήλια έχει αρνητική και θετική διάσταση αλλά συνειρμικά ο κοινός νους την αποκωδικοποιεί σε πλαίσια αθέμιτου ανταγωνισμού.
Είναι η ανάγκη κάποιου για αποκλειστικότητα. Δεν είναι ούτε vanilla, ούτε BDSMικό γνώρισμα. Είναι ένα χαρακτηριστικό ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας το οποίο ενδέχεται να φιλτραριστεί προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο.

Η πολυερωτία, επί παραδείγματι, είναι ένα μεγάλο και ιδιαίτερο κομμάτι της ανθρώπινης σεξουαλικότητας το οποίο αρκετές φορές ενσωματώνεται και στο BDSM, αυτό δε σημαίνει όμως ότι είναι κι αναπόσπαστο κομμάτι του.

 

@golden slave το αφήνετε ή το κρατάτε;

Η ζήλια συνοδεύεται από αμφιβολία. Άμα αμφιβάλλεις για κάτι, καλύτερα παράτα το.

 

Η ανάγκη για αποκλειστικότητα πως ταυτίστηκε με τη ζήλια δεν μπορώ να καταλάβω.
Επιμένω πως η ζήλια είναι βανιλίστικο χαρακτηριστικό και δεν έχει θέση στο d/s. Γνώμη μου.
Η ανάγκη για αποκλειστικότητα φυσικά και είναι γενικό, ανθρώπινο χαρακτηριστικό και χωράει στο bdsm με έναν Κ ή ενα υ που θα έχει τις ίδιες ανάγκες.
Η ζήλια όμως δεν μπορώ να σκεφτώ σχήμα που να μπορεί να προσαρμοστεί και να βρεί χρήση, πέρα απο την ''ψευτοζήλια'' κάνω καπρίτσια και απολαμβάνουμε και οι δυο αλλα όταν πει ο Κ τέλος είναι τέλος.

 

Αυτό. :- )

 

Το έχουμε καταλάβει λίγο στο μπρατονήμα, λίγο εδώ! εσύ το γλεντάς! ;-).

 

Αυτά που γράφεις δεν έχουν σχέση και δεν ανταπαντούν σε αυτά που έγραψα στο quote που μου έκανες.
Αν επιθυμείς, ξαναδιάβασέ με προσεκτικά αυτή τη φορά.
Εξάλλου, την άποψή μας ζητάς.

 

Πως δεν έχουν; λες οτι η ζήλια είναι ανάγκη για αποκλειστικότητα και δεν εχει να κάνει με στάτους. Και σχολιάζω αυτό και διαφωνώ και εξηγώ γιατί.
Την γνώμη σας ζήτησα, φυσικά, και τις εμπειρίες σας ώς προς την αποβανιλοποιήση τι είναι για εσάς και πως χειρίζεστε το θέμα.Μου εξήγησες οτι δεν το χρησιμοποιείς σαν όρο.Δεκτό.

 

Δεν είπα πουθενά ότι η ζήλια είναι ένα θετικό συναίσθημα de facto.
Ανέλυσα ετυμολογικά τη λέξη, μίλησα για αυτόματους συνειρμούς και για φιλτράρισμα ανάλογα με τη στοχοθεσία.
Προφανώς, δεν επιθυμείς να δεις και την άλλη διάσταση πέραν αυτού που έχεις ήδη στο νου σου. Δεκτό κι από μένα.

 

Αν είχα, απορίες, ή συλλογισμούς σχετικά με τη ζήλια, θα άνοιγα ένα νήμα για αυτήν.Εχω τις απόψεις μου πάνω στο θέμα ζήλια, και έχω καταλήξει.
Το νήμα μου, νομίζω, είναι ξεκάθαρο και ρωτώ συγκεκριμένα πραγματα για τα οποία θέλω να ενημερωθώ και δεν έχω βρει αντίστοιχο νήμα.
Πάνω σε αυτά θα ήθελα να μείνω.

 

Ανήκεις σε εκείνον που ξέρει καλύτερα από όλους τα πιο τρωτά σου σημεία και τις αδυναμίες σου και δεν τα εκμεταλλεύεται.

 

Ρωτάς ποια θεωρούμε vanilla γνωρίσματα και πώς τ'απομακρύνουμε αν το επιθυμούμε κι έφερες το συγκεκριμένο παράδειγμα προς αντιστοιχία.
Δεν υπάρχει επικοινωνία, δεν έχει νόημα η συνέχεια από μέρους μου...

 

Στο πλαίσιο μιας ασύμμετρης δυναμικής, ένα υ συχνά καλείται να απεκδυθεί προτέρων πιστεύω/κωλυμάτων/κολλημάτων/αγκυλώσεων, για να μπορέσει να πορευθεί στους δρόμους που χαράζει ο Κ του. Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο πολιτισμός μας έχει προσπαθεί (και σε μεγάλο βαθμό έχει καταφέρει) να καθορίσει τα πιστεύω/πεποιθήσεις/προτεραιότητες/τις αξιακές μας κρίσεις ως προς το savoir sxetistaire. Μια ασύμμετρη σχέση, σε ευθεία αναλογία με το βαθμό λιμπερτινισμού του Κ, συχνά έρχεται να προκαλέσει τα δεδομένα αυτά, να τα μαλακώσει ή/και αντικαταστήσει, με τελικό αίτιο το αρμονικό (συμ)πορεύεσθαι εκεί που ορίζει Εκείνος.

Βανιλλοχαρακτηριστικά που βδελύσσομαι, συμπληρωματικά στα εξαιρετικά που ανέφεραν Σείριος και Πυρ και Πάγος:

• ζήλεια/κτητικότητα
• ακκισμοί
• η πεποίθηση οτι αποτελεί τρόπαιο/το κέντρο του σύμπαντος/κοκ
• οι ατζέντες και τα μανιπουλαρίσματα για να σε δέσει στο βρακί της
• αποχρωσογκριζοειδείς προσδοκίες/οπτικές.

Είναι εφικτή απολύτως, αλλά με προϋποθέσεις έναν βαρβάτο βαθμό αυτογνωσίας/συνειδητοποίησης ενός εκάστου, δυνατά εσωτερικό locus of control, την εμπειρία του, την έμπνευση/σιγουριά που νοιώθουν στη σχέση, κλπ.

Βάσει της εμπειρίας μου, η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Λακκούβες σίγουρα πάντοτε θα υπάρχουν, αλλά η πρυτανεύουσα λέξη είναι flow: η σχέση θάλλει και ρέει, σε αντιδιαστολή με έναν διαρκή γολγοθά μίρλας και γκρίνιας και βαρουφακιών προς renegotiation.

Για μένα είναι sine qua non, τουλάχιστον για να πω οτι θα επιλέξω να αναλάβω κάποιο άτομο. Ας όψεται το ξερό το θανασσοκαύκαλο, εχω την εμπειρία του να προσπαθήσω να συμβιβαστώ με ντεμικατάστες, του να το παλεύω κόντρα στη βασική βδσμική διδαχή "7 σε παίρνει αριστερά μην το ζορίζεις" και...δεν λέει.

Για στανταρίδια δεν κατέω, αλλά βασικές τεχνικές είναι η consistent μη-συνεργασία με βανιλοσυμπεριφορές, το conditioning στην υποτακτική συμπεριφορά, η έκθεση στην ελευθεριότητα, το δόσιμο τροφής για σκέψη, η μη γλυκεροποιημένη αλήθεια σε σχέση με το ποιος είναι ο Κ και ποιοι οι στόχοι του.