Σεξουαλικό παρελθόν

Φόρα ένα κράνος καλού κακού.

 

Δεν έχω και το Εvian, γαμώ!  

 

Μιλουσαμε αρκετά καφρικα με καποιες φίλες μου, γνωριζαμε καθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια.

Πλεον έχουν περιοριστεί οι λεπτομέρειες και οκ για σχέσεις δε συζηταμε τοσο αναλυτικα, μονο για αρπαχτες.

αλλά αν κανει καποιος κάτι πολύ εξοφθαλμο συζητιεται και μας μενει, μα δεν βγαίνει παρά εξω.

 

Ακόμα και εδώ να κάνουμε κουτσομολιό?
Αμάν τα μεσημεριανάδικα μας έχουν κάνει τρελή ζημιά...

Ότι ζήσαμε καλώς κακώς το ζήσαμε και του χουμε δώσει τη θέση που του ΑΞΙΖΕΙ!!!

 

Εγώ διαφωνώ απολύτως. Γιατί θα πρέπει να πω στον επόμενο τα όσα έγιναν στο παρελθόν; Τι νόημα έχει; Κρατάω μέσα μου τα θετικά και τα αρνητικά των προηγούμενων σχέσεών μου, τα οποία χρησιμοποιώ ως «μαθήματα» για τις επόμενες. Εξάλλου, οι άντρες προτιμούν τις... χύστρες. Αν είναι ανοιχτόμυαλος «no problem» αν όχι, ας πάει στο καλό...

P.s: Εκτός αν έχεις βρει τον άντρα που πραγματικά του έχεις δοθεί σώμα και πνεύμα και δεν θες να του κρύβεις τίποτα. Εγώ τον βρήκα και τα ξέρει όλα.

 

Ποτε δεν με απασχόλεισαι το σεξουαλικό παρελθόν καποιας

 

Βρίσκω τέτοιες αφηγήσεις εξόχως καυλωτικές, είτε αφορούν στο παρελθόν, είτε στο παρόν των υ μου (πολυερωτικός γαρ). Και όσο πιο αντικείμενο/τσουλοξέκωλο είναι το υ μέσα στην ιστορία, τόσο το καλλίτερο.

Αυτό με τσι ρόλοι...χμμμμμ....μουμπλε-μουμπλε...μπααααα, I will pass.

 

Το διαφορετικό γοητεύει, αλλά και τρομοκρατεί ταυτόχρονα.

Σε μια νέα γνωριμία, λίγο πολύ, όλοι θέλουν να συμφωνήσουν με την άλλη πλευρά για να κερδίσουν πόντους και φυσικά φοβούνται κάποιο στραβοπάτημα, ιδίως αν αφορά δεδομένα της προσωπικότητάς τους που δε μπορούν να αλλάξουν.

Άντε να πεις εσύ Μπάμπη στην παρθένα, πως πέρασες μια φάση που κάθε βράδυ στο διαμέρισμά σου μπαινόβγαιναν διαφορετικές αιθέριες υπάρξεις. Θα σε σιχαθεί και θα νιώσει στο κεφάλι της placebo βάρος απ’ τα κέρατα.

Κι εσύ Μαρία, άντε να εξηγήσεις στο συντηρητικό αντράκι απέναντί σου, που θέλει τη γυναίκα σεμνή και ταπεινή, πως ήσουν ατακτούλα στο παρελθόν. Λες έναν κοινωνικά αποδεκτό αριθμό, τους ταΐζεις την τροφούλα τους και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Στο φόβο της ξενέρας πολλοί ελύγισαν.

Ιδανικό, έτσι;

Πες μου ένα ψέμα να αποκοιμηθώ, μαζί σου κατά προτίμηση.
Τα στερεότυπα δυστυχώς έχουν ακόμα αρκετή επιρροή ώστε να μετατρέψουν πολλούς σε λάτρεις της υποκρισίας και επί του πρακτέου εραστές της δεκάρας.

Γνώρισε τα θετικά, αλλά και τα αρνητικά σημεία του άλλου. Έτσι σχηματίζεται η συμβατότητα μεταξύ των ατόμων. Το σεξουαλικό παρελθόν από μόνο του δεν τη διαμόρφωσε ποτέ.

 

Ποιος ο λόγος να είσαι μαζί τους αφού καμιά σχέση δεν εχουν μ αυτά που είσαι και σέρνεις.
Να δημιουργήσεις συμβατότητα με αυτήν που τον πιάνει με την χαρτοπετσέτα και να την μάθεις να τον κόβει με τα κρεμμυδάκια?
Η να θες εσύ να είσαι η Κομανετσι και αυτός να είναι ταγμενος στα Θεαρεστα?
Όσο για αρνητικά και θετικά είναι μάλλον υποχρέωση σου να τα σκαλιζεις για να ξέρεις και που περιπατεις. Νομίζω?
Και το λιμπιντικο του παρελθόν έχει ένα ρόλο κι αυτό βρε παιδί μου. Είναι ένα πράμα σαν να λέμε. .. ειμαι πολύ δραστήριος ανθρωπας... αλλά εσύ με βλέπεις να κυλιεμαι από κρεβάτι σε κρεβάτι. Δεν είμαστε αυτό που συνήθως κάνουμε κατ επανάληψη?
Κλπ κλπ....

 

Να ξέρεις με πόσους/ες πήγε κάποια/ος πριν από σένα...
Μου κάνει junk information...δηλαδή κάτι το άχρηστο...
Λες και αν φτάσεις να πηδηχτείς με κάποια/ον...Σου κάνει "αίμα"...
Και σου πει τριψήφιο νούμερο, θα την/τον αφήσεις "αφάγωτη/ο"...

Η το με πόσους πήγε, θα ήταν κριτήριο για την "σοβαρότητα" της/του...
Και το "μεγάλο" νούμερο θα σήμαινε, ότι δεν θα ήταν για " σπίτι "...
Ε ρε γλέντια...

Αν κάτι θα μ' ενδιέφερε, εκείνο θα ήταν μόνο...
Το αν και πόσες φορές θα είχε κολλήσει στο παρελθόν κάποιο αφροδίσιο νόσημα...
Γιατί αν και η πιθανότητα να μου μετέδιδε κι εμένα κάτι, δεν θα υπήρχε...
Αφού χωρίς προφυλάξεις, δεν σηκώνω ποτέ ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι...
Θα μου έδινε τουλάχιστον μια ιδέα, του πόσο "ελέγχει" τον εαυτό της και τις ορμές της...
Του πόσο η όχι θα έπαιρνε αψήφιστα την ζωή της...
Γιατί κάποια που θα ρίσκαρε τόσο χοντρά με την ίδια της την υγεία...
Στα δικά μου τα μάτια τουλάχιστον σαν άτομο θα φαινόταν ανώριμη και σίγουρα αναξιόπιστη...

Μετά το κλασικό πλέον νούμερο 6...
- Που στο ξεφουρνίζουν δίχως καν να τις ρωτήσεις - ...
Λες και οι περισσότερες "σκαλώνουν" στους 6...
Και φτάνεις στο "κρεβάτι"...Όπου κάποια πράγματα δεν "κρύβονται"...
Ούτε κάποια "κολπάκια", πόσο μάλλον η "υπερβολική" κάποιων άνεση, μαθαίνονται στην κοιλίτσα της μαμάς...
Και σίγουρα όχι έχοντας "εξασκηθεί" μόνο με 6...

Τεσπα, να ρωτήσει καν κάποιος/α το "νούμερο" του/της παρτενέρ, για μένα είναι εντελώς άκυρο...
Και εκτός του άλλο λόγο που προανέφερα...
Μόνο μια χαλαρή κουβέντα περί παρελθόντος του καθενός/καθεμίας μας...
Ίσως και να ήταν, το μοναδικό πράγμα που θα είχε αξία...
Δίχως πολλές λεπτομέρειες, αναλύσεις και νοσταλγίες...
Γιατί ίσως και να μας βοήθαγε, να καταλάβουμε λίγο περισσότερο τον/την άλλο/η...
Και για ποιο λόγο έχει/θα είχε κάποιες αντιδράσεις...
Γιατί έχει/θα είχε κάποια "ακάλυπτα νεύρα"...
Ποια θα ήταν τα πιθανά κατάλοιπα του/της και αν θα μπορούσαμε να τ' ανεχτούμε/παραβλέψουμε/αντιμετωπίσουμε...