Ο πολιτισμός, η καύλα και η διαχείριση της απόλαυσης

Χωρίς να προσδοκώ σε ανάσταση "νεκρών", κύριο και κατ' εξοχήν μέλημά μας, από Αριστοτέλους και τούδε, είναι να ΜΗΝ κάνουμε την κάβλα μας, παρά μόνο εκεί που πρέπει, όταν πρέπει, όπως πρέπει και για τους λόγους που πρέπει. Και το BDSM αυτό διδάσκει, φρονώ.

Η ανθρώπινη φύση δεν σχετίζεται με την αγωνία να επιτευχθεί η κάβλα, αλλά με την αγωνία να ελεγχθεί η κάβλα. Κάνω λάθος;

 

Δεν ασχολήθηκε κανένας μέχρι τώρα με την φιλοσοφική πλευρά του θέματος. Επανέρχομαι επομένως, κυρίως λόγω επιθυμίας για μάθηση και όχι λόγω επιθυμίας για πίεση...

Το ερώτημα λοιπόν είναι: απολαμβάνω πάση θυσία, δίχως να ορρωδώ προ ουδενός; 

Αν αυτή είναι η ανθρώπινη φύση, τότε πώς προέκυψε ο πολιτισμός, ο οποίος ασχολείται κυρίως με την ρύθμιση της απόλαυσης; Δεν είναι ο πολιτισμός απόρροια της ανθρώπινης φύσης;

Και αν δεν ασχολείται το BDSM με την ρύθμιση της απόλαυσης (και της καύλας), τότε ποιος ασχολείται; Οι βανίλλα people; 

 

Είναι μια ώρα δύσκολη ετούτη εδώ η ώρα βραδιάτικο, αλλά θα επιχειρήσω να συντάξω μια κατανοητή απάντηση. Η άποψή μου, καθόλου φιλοσοφική ή φιλοσοφημένη, είναι ότι στην πραγματικότητα όλους μας η καύλα μάς κυβερνάει. Και τελικά, γι' αυτήν ζούμε κι αναπνέουμε.

Η σεξουαλικότητα παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας. Να πω την αλήθεια, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί αρνούμαστε να εντάξουμε την καύλα μας στην καθώς πρέπει ζωή μας. Γιατί δεν πρέπει να τα συνδυάζουμε αλλά πρέπει να διαλέγουμε το ένα ή το άλλο. Λες και η σεξουαλικότητα είναι το βρώμικο μυστικό μας. Και δεν εννοώ φυσικά να βγούμε με την ντουντούκα, αλλά να είμαστε ανοιχτοί τουλάχιστον με το σύντροφό μας.

Ακατανόητο μου φαινόταν πάντα που οι άνθρωποι ντρέπονται ακόμη και να προφέρουν τη λέξη οργασμό. Που τα ζευγάρια δεν μιλάνε μεταξύ τους για το σεξ. Που το προφυλακτικό θεωρείται ταμπού ακόμα και στις μέρες μας, γιατί αν έχει μαζί του ο άνδρας θα τον πουν πέφτουλα κι αν έχει η γυναίκα θα την πουν εύκολη.

Το θέμα είναι, θεωρώ, από τη μια να διαχειριζόμαστε την καύλα για να μην δημιουργεί προβλήματα σε μας και στους άλλους, αλλά από την άλλη να την ενισχύουμε και τόσο ώστε να είμαστε καλά, να νιώθουμε ζωντανοί. Δεν νομίζω ότι το θέμα είναι να την καταπιέζουμε.

Όχι δεν απολαμβάνουμε πάση θυσία, μην παρεξηγηθώ. Υπάρχουν όρια. Αλλά δεν θα έπρεπε να είμαστε πιο ανοιχτοί σ' αυτά που απολαμβάνουμε;

Αυτά τα ολίγα, γιατί δεν έχω κουράγιο για περισσότερα τώρα, ελπίζω να ξαναγυρίσω στο ζήτημα  

 

Το αρχαιοελληνικο ρημα 'Καβλωνω' σημαινει στα νεα ελληνικα : αυξανω μεγαλωνω ενισχυω, και σχετιζεται με την αυξητικη ενεργεια (αλωστε υπηρχε ονομα αρχαιας αποικιας Καυλωνία, ενδεικτικο για την ευημερια της). Ποσο μαλλον αν θεωρησουμε την 'καβλα' ως γενικοτερη ευφορικη δυναμη μεσα απο εμπνευση κ με αποτελεσμα ψυχικο, αυτο επιφερει βελτιωση (κ αυτη ξεκινα απο την αυτοβελτιωση)

 

Jp ενδιαφερον θα ειχε να μου πεις απο που προκειπτει οτι ο Αποστολος Παυλος πιστευε αυτα που γραφεις.
Εκτος αν εισαι κ συ υπερ των τσουλιων εδω μεσα που καυλωνουν με θρησκευτικα συμβολα τα οποια σας εχω αναφερει αλλα δεν κανετε κατι γι αυτο. Παρολα αυτα θα ηθελα να μαθω που στηριζεις την αποψη για τον Α. Παυλο. Σε ποια επιστολη του το ισχυριζεται αυτο;
Η ημιμαθεια χειροτερη της αμαθειας αυτο τουλαχιστον επρεπε να το ξερεις.

 

Έχω την εντύπωση πως το Bdsm διδάσκει μεν τον έλεγχο της κάβλας (και άλλων συναισθημάτων),
όχι όμως με την έννοια της καταπίεσης της, αλλά με την έννοια του να μην είναι κάποιος έρμαιο της
και να τη χρησιμοποιεί ως άλλοθι για να καλύπτει τις ανασφάλειες του.

Πιστεύω ο,τι η κάβλα, προκαλεί μια αίσθηση πληρότητας που είναι κρίμα να την καταπιέζουμε
χάριν του καθωσπρεπισμού της κοινωνίας μας. Δεν θα πρέπει όμως να προηγείται της σκέψης,
αλλά να είναι αποτέλεσμα αυτής . Αυτό θεωρώ πολιτισμό.

 

Οτιδήποτε απελευθερώνει έναν άνθρωπο του φέρνει εφορία τον ψυχαγωγεί και του ανοίγει τα μυαλά ώστε να αρχίσει να βλέπει τον κόσμο και την ζωή από διαφορετικη οπτική γωνια για το σύστημα είναι επικίνδυνο.

Από την άλλη ξέροντας ότι αν παρακαταπιεσεις έναν άνθρωπο κάποια στιγμή θα ξεσπάσει, το ίδιο το σύστημα φρόντισε να μας μάθει και να μας επιβάλει με τους τρόπους του να παίρνουμε την δώσh μας σε όλα με συνέπεια και την (καύλα) τόσο όσο πρέπει για αυτούς που χειρίζονται τα νήματα.
Έτσι λοιπόν με διαφορα εργαλιακια όπως η θρησκεία η ηθική τους,αλλα ακόμα και ένας νομος φροντίσανε χιλάδες χρονια τώρα να φορτώνουν με ενοχες και φόβο τους ανθρωπους από την μια για κάποια πράματα και από την άλλη να μας επιτρέπουν να πάρουμε μέρος σε αυτά τόσο ώστε να μας δίνεται η γλυκιά αίσθηση της (παρανομίας) για να νιώθουμε και εμείς καλύτερα και να καθόμαστε στα αυγά μας.

Πιο παλιά σε καίγανε στην φωτιά αν είχες μια οποιαδήποτε διαφορετικότητα τώρα οι εποχές αλλάξανε και μας επιτρέπουνε να μπορούμε να εκφραστούμε για αυτήν αλλα και πάλι έως εκεί που θέλουν για να μην χάσουν τον έλεγχο p.x. μπορείς να δεις μια ωραία πορνοταινία στο net αλλα άμα βγείς και πεις ανοιχτά είμαι bdsmer θα γίνεις αμέσως για τους περισσοτερους δακτυλοδειχτουμενος

Η καύλα του καθενός είναι προσωπική του και μπορεί να την εξασκεί και να την εκφράζει όπως θέλει μέχρι το σημείο που να μην ενοχλεί τους άλλους.
Αλλωστε το βρίσκω κωμικοτραγικό να κρίνουν εμενα παιδόφιλοι μαυροντυμένοι που κοιτάνε κωλαράκια σε κάθε μετάνοια και αποτελούν την πατιριτσα ενός συστήματος που φορτώνοντας με με φόβους και ενοχες με κάνουν υπακούω πρόβατο.
Αυτά τα λιγα και απλα για αρχή αλλα όπως βλέπω το νήμα θα έχουμε συνεχεια!!! καλημέρα 

Aρκεί κάποιος να έχει δει η διαβάσει το όνομα του ρόδου για να καταλάβει γιατί πράμα μιλάω ειδικά με την ατάkα της τελεταίας σκηνής ότι η θρησκεία βασίζεται στον ανθρώπινο φόβο και ενοχες για αυτό δεν πρέπει να γελάμε να μην σκεφτόμαστε απλά να ακούμε

 

@clarisse , σε συγχαίρω για το θέμα που έθεσες.

Κατ' αρχάς θέλω να αποσυνδέσω τον πολιτισμό από τον έλεγχο της κάβλας -των παθών μας, γενικότερα. Ο πολιτισμός είναι αποτέλεσμα από τη μιά μεριά της ματαιοδοξίας του ανθρώπου που προέρχεται από την αέναη πάλη με τη θνητότητά του. Ο Πλάτωνας είχε πει οτι φιλοσοφία είναι μελέτη θανάτου. Αντίστοιχα μπορούμε να ισχυριστούμε οτι πολιτισμός είναι αναμέτρηση με το θάνατο: η επιθυμία του ανθρώπου να αφήσει πίσω του έργα σημαντικά που τον ξεπερνούν.

Από την άλλη, ο πολιτισμός είναι αποτέλεσμα της έμφυτης περιέργειας του ανθρώπου να ανακαλύπτει τα όριά του και να τα ξεπερνάει. Αυτό για κάποιους συνδυάζεται με τη δημιουργική προσφορά και παράγει αυτό που λέμε "πολιτισμό".

Οσον αφορά στην κάβλα -έλεγχος ή αυθόρμητη έκφραση- νομίζω πως η λέξη κλειδί είναι "ισορροπία". Αυτό σημαίνει κατ' αρχάς αποδοχή χωρίς ενοχές. Είμαι άνθρωπος, έχω ένστικτα και πάθη, το αποδέχομαι και διεκδικώ να τα ικανοποιήσω, με την προϋπόθεση οτι τα εντάσσω στη συνολική κοσμοθεωρία μου: έχω πάθη, δεν είμαι τα πάθη μου. Τα ελέγχω και δε με ελέγχουν. Με ποιούς τρόπους τα ελέγχω? Σίγουρα όχι αντιπαρατιθέμενος με αυτά, αλλά δίνοντας τους χώρο να εκφραστούν και -ιδανικά- μεταμορφώνοντας τα σε κάτι ανώτερο, όπως είναι η Τέχνη. Αν αναλογιστούμε οτι κάποιοι μεταμόρφωσαν την έλλειψη σε τέχνη, τότε ναι, η διαχείριση της κάβλας μπορεί να παράγει πολιτισμό.

Στο μυαλό μου η απόλυτη παράδοση στην κάβλα, η απόλυτη ικανοποίηση της κάβλας οδηγεί σε βαρεμάρα, όπως στα ρωμαϊκά όργια. Κάθε φορά, για να επιτύχω την ικανοποποίηση, πρέπει να αυξάνω τη δόση. Αυτό με οδηγεί σε εμμονικούς δρόμους. Επομένως, ναι. Διεκδικώ την ικανοποίηση της κάβλας μου, διεκδικώ όμως και και την ηδονή της "στέρησης". Την ηδονή εκείνου του "όχι τώρα", που μεγαλώνει την επιθυμία και κορυφώνει την ευχαρίστηση του να ενδίδεις....

 

@libra :
(Α´ Κορ. 6:12-20)
«Ἀδελφοί, πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος. Τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν· ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει. τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ, ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι· ὁ δὲ Θεὸς καὶ τὸν Κύριον ἤγειρε καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. Οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν; ἄρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; μὴ γένοιτο. 16 ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν; ἔσονται γάρ, φησίν, οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν· ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι. Φεύγετε τὴν πορνείαν. Πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει. Ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν; Ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ.»

Η εκκλησία ερμηνεύει την λέξη πορνεία ως «κάθε σεξουαλική σχέση εκτός γάμου».Λές να τον έχει παρερμηνεύσει τον Απόστολο και να αναφερόταν ο Παύλος μόνον στην επί χρήμασι προαγωγή του σώματος σε ακολασίες;

 

πάντως, ομολογώ πως κάποια θεματα που ανοίγονται είναι ότι πρέπει για ημερίδες.