Ένα σχόλιο πάνω στη ζήλια, από την Clarisse Thorn

Νομίζω πως τα 'ελαττώματα' πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ασθένειες.

Δεν αρκεί να κατευνάσεις το σύμπτωμα, χρειάζεται να ανακουφίσεις και εν τέλει να θεραπεύσεις. Η συμπτωματική θεραπεία, εν προκειμένω, δεν κρίνεται δόκιμη.
Οι μεταμορφώσεις καθώς και οι μεταλλάξεις σε τέτοιου τύπου "νοσήματα" είναι συχνά απρόβλεπτες, δύσκολα διαχειρίσιμες και κάποτε εντελώς άγνωστες.

 

Υπάρχουν πολλοί δρόμοι προς τη θεραπεία. Η μεταμόρφωση είναι ένας από αυτούς.
Αλλά ξεφεύγουμε πολύ από το θέμα...

 

Καθόλου. Και η Κλαρίς υποστηρίζει πως το μεταμόρφωσε: το ερωτικοποίησε, λέει.

Αλήθεια ή χάπι για τον πόνο που ένιωθε;

 

Δεν το μεταμόρφωσε. Το αγάπησε. Αυτό είναι το πρώτο στάδιο.

 

Ννν..όχι! Απλώς, το ερωτεύτηκε. Ή έπεισε τον εαυτό της πως είναι ερωτικό. Το κάλυψε. Δεν δούλεψε με αυτο.

 

Η μεταμορφωση θα μπορουσε να ειναι απλα μεταμφιεση... Η αλλαγη τροπου σκεψεως ,πεποιθησεων και στερεοτυπων θεωρω πως οδηγει στην απαλλαγη αρνητικων συναισθηματων οπως η ζηλια .

 

Εχεις δίκιο. Τώρα που το διάβασα πιό προσεκτικά, μου μοιάζει γιά εκλογίκευση...

 

Σωστά. Εκτός αν γίνει αφορμή για ενδοσκόπηση. Αυτό βέβαια προϋποθέτει οτι η μεταμόρφωση αναδεικνύει το πρόβλημα, αντί να το κουκουλώσει.

 

Πως μπορει η μεταμορφωση να γινει αφορμη για ενδοσκοπηση? Το προβλημα υπαρχει, η ενδοσκοπηση επεται, η μεταμορφωση θα μπορουσε να ειναι το αποτελεσμα.

 

ΟΚ, ας πάρουμε το παράδειγμα της ζήλιας. Αν την εκλογικεύσεις, όπως έκανε η Κλαρίς, την κουκουλώνεις και απλά τη διαχειρίζεσαι. Αν την κάνεις π.χ. ποίηση την αναδεικνύεις σε βαθμό που μπορεί να σε σοκάρει και να θελήσεις να απαλλαγείς από αυτή, ή απλά απενεργοποιείς την αρνητική της επίδραση. Το πρώτο είναι θεραπευτικό, το δεύτερο ανακουφιστικό.

 

Θα συμφωνησω αν γινει μια αντιστροφη στο τελος. Το πρωτο ( το κουκουλωμα) ειναι ανακουφιστικο, το δευτερο ( η απαλλαγη) , ειναι θεραπευτικο .Ευχαριστω για το πρδ με το πως η μεταμορφωση μπορει να γινει αφορμη  

 

Υπεκφυγή, στο βαθμό που το έκανε μόνη της και από μόνη της.

Ταπεινωτική αλληλεπίδραση, αν ήταν σκλάβα, ανήκε και αυτή τη διαχείριση την είχε αναλάβει ο Αφέντης της.