Καύλωσέ με! (αν μπορείς…)

Κόπηκα.

Mιλάμε παράλληλα,
ακούμε παράλληλα,
βλέπουμε παράλληλα,
μισούμε,αγαπούμε, ζούμε
παράλληλα.

Άκουσε με.

Δεν τέμνονται οι γραμμές μας
τα λόγια μου και η προσοχή σου,
το βλέμμα μου και οι πράξεις σου,
το άρωμα σου και τα όνειρα μου.
Αποκομμένοι είμαστε.

Σε ακούω.

Να φοβάσαι και να φωνάζεις,
να με αποφεύγεις, να με κυνηγάς
να σε πιάνω, να με αφήνεις
να μην αντέχουμε ο ένας τον άλλον,
να παίζουμε με ξυράφια.

Φτου γαμώτο, κόπηκα.

(http://heteroutopias.blogspot.gr/)

 

Σώπα μη μιλάς! – Αζίζ Νεσίν

Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή κόψ' τη φωνή σου σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός η σιωπή είναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε: «σώπα».

Στο σχολείο μου κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε : «εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!»
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα
και μου λέγανε: «κοίτα μην πεις τίποτα, σσσσ….σώπα!»

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.

Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσι μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο, «Τι σε νοιάζει εσένα;»,
μου λέγανε, «θα βρεις το μπελά σου, σώπα».

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
«Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα»
Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική
και ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε «Σώπα».

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς,
οι γείτονες με συμβουλεύανε :
«Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα»
Μπορεί να μην είχαμε με δ’αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γείτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.

Σώπα ο ένας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του «Σώπα».
και μαζευτήκαμε πολλοί μία πολιτεία ολόκληρη,
μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά,
μας δώσανε παράσημα, τα πάντα κι όλα πολύ.
Εύκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το «Σώπα».
Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου
και κάν’την να σωπάσει.
Κόψ’την σύρριζα. Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις από το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λες «έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς»

Αχ! Πόσο θα “θελα να μιλήσω ο κερατάς. και δεν θα μιλάς , θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ’την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια. Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμήσεις
Κόψε τη γλώσσα σου.
Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια
και στα όνειρά μου ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,
γιατί νομίζω πως θα’ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω και θα ξεσπάσω
και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψίθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λέει:

ΜΙΛΑ!….

 

Περι καρχαριών

Μεταξύ οδών.
Της αγάπης και ..της έλλειψης αυτής.
Του φτυαριού? Για τους βαθιά ανικανοποίητους.
Είναι θέμα επιλογής.

Περι καρχαριών και ψευδοsuperior ανθρώπων.
Όσο Αγάπη και να δώσεις, ευκαιρίες μέσω της τυφλής εμπιστοσύνης, τόσο χρόνο έχεις σπαταλήσει
που δεν ξαναγυρνά. Ας είναι ξοδεμένος σωστά.
Ανοιχτές καρδιές είναι ανοιχτές για όλους μα δεν έχουν όλοι καθαρά παπούτσια και γεμίζουν λάσπες τον τόπο.. το ξεχνάς? Το γνωρίζεις και με βάση αυτό λειτουργείς.
Για σένα περισσότερο, ναι.
Θα δείξεις με μύριους τρόπους την αλήθεια που δεν μπορούν να δουν.
Και ξεχνάς οτι δεν είναι όλοι αρκετά ικανοί να δουν. Γιατί δεν θέλουν.
Γιατί δεν ταιριάζει σε αυτούς και στους τρόπους τους, είναι άβολη και δύσκολη και χρονοβόρα η δουλειά. Μη μασας. Αγάπα. Για σένα περισσότερο, ναι.
Η συναναστροφή με το τέρας σε κάνει τέρας.. το ξεχνάς? Εξαρτάται σε ποια μερίδα ανήκεις.

Ο ψευδοsuperior θα κάνουν τα πάντα για να νιώσουν καλά. Προσοχή και εσω αρκετά διαβασμένος να ξέρεις οτι η βάση αυτού είναι το ίδιο το inferiority complex και μην τους πάρεις στα σοβαρά ποτέ.
Ο άνθρωπος που θεωρεί τον δίπλα του "υπό" είναι δέκα σκάλες πιο κάτω απ'τον δίπλα και 100 σε σχέση με τον άνθρωπο που πρεσβεύει το αντίθετο. Και ετσι θα λειτουργήσει. Ανοιξε οποιοδήποτε βιβλίο ψυχολογίας πριν μας τα πρήξεις.
Treat them with love, ξέροντας όμως οτι μπορεί και να κάνεις μια τρύπα στο νερό. Δεν είναι δική σου αποτυχία. Treat them with love και αποδέξου το ποιοί είναι, ποτέ όμως μην κάνεις πατ-πατ επιβράβευσης της νεύρωσης γιατί αυτό είναι ψευδαγάπη και ψευδαποδοχή και πλήρης έλλειψη εμπιστοσύνης, μαζί και άκρως συμφεροντολογικό. Αν δεν είσαι ηλίθιος, θα το δείς.
Εσω αρκετά ειλικρινής και μην τους κάνεις μεγαλύτερο κακό απ' αυτό που ήδη κάνουν στον εαυτό τους και τις σχέσεις τους με τους άλλους.

Προσοχή μην ξεγελαστείς.
They will never be honest enough.Ούτε και θα νιώσουν ποτέ οτι έκαναν κάτι λάθος.
Οι sociopaths του είδους δεν είναι σε θέση να το αντιληφθούν οπότε άδικα κοπανιέσαι φίλε/η.
Και δεν είναι λίγοι, είναι μεγάλη η μερίδα αυτών των ανθρώπων και είναι αναγνωρισμένο ψυχολογικό disease. (Μορφώσου λίγο αλλά μην γίνεις ίδιος κι εσύ και τους βάλεις όλους στο ίδιο τσουβάλι.)
Δεν χρωστάς σε κανέναν απο δαύτους να κάνεις τον προσωπικό τους Βούδα και η Αγάπη δεν θα σε παει μακριά μαζί τους. Αυτού που θα σε παει μακριά είναι το να τους μοιάσεις. ..Θέλεις, αλήθεια?

Θέλεις να ανήκεις κι εσύ στη ΜΑΖΑ των ψευδοsuperior ανθρωπακίων? Είναι ασφαλής κι εύκολη επιλογή, σίγουρα. Hate based και κενό αλλα αν εσένα σου κάνει καλά να πάθεις  

Κάπου 'δω έρχονται και οι καρχαρίες.
Κάποιοι φορούν μάσκες, κάποιοι οχι. Οι πρώτοι δυστυχώς αναγνωρίζονται κατόπιν μαλακίας.
Κι αν δεν ανήκεις στη μάζα τους, το πιθανότερο είναι να σου έχουν ήδη κάνει ζημιά.
Αν οχι, να είσαι σίγουρος πως κάποια στιγμή θα θυμηθείς τα λόγια μου και των υπολοίπων βλαμμένων σαν κι εμένα. Δεν εύχομαι να τη φας φιλε/φίλη, εύχομαι αρκετή διαύγεια αλλα το πιθανότερο είναι να καταλάβεις την ουσία αυτή όταν θα είναι ήδη πολύ αργά. Ζούν ανάμεσά μας. Κοίτα δίπλα σου. Κοίτα απέναντι. Κοίτα μέσα σου.
Μη παραπλανάσαι, είναι χειριστικοί και είναι και πανέξυπνοι και παίζουν ρόλους μάγκα ξύπνιου και καπάτσου. Αλλοι, έχουν τόσο γλυκό χαμόγελο και τρόπους αντιστρόφως ανάλογους με τη λάσπη μέσα τους.
Οπως και να'χει, το νου σου. Οι καρχαρίες δεν γίνονται ποτέ δελφινάκια
και προσοχή, μην κρίνεις μόνο με βάση τη συμπεριφορά τους προς εσένα. Κρίνε με βάση τη συμπεριφορά τους προς τους άλλους. Τι λένε, σε ποιούς το λένε, πως και πότε το λένε και μην είσαι μπετόστοκος γενικότερα. Κρίνε πράξεις, οχι μόνο λόγια. Η πραγματική αξία του ανθρώπου δεν φαίνεται απο το πως συμπεριφέρεται σ' εκείνους που "αγαπάει" ή που η παρουσία τους, τον συμφέρει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Φαίνεται απο το πως λειτουργεί οσον αφορά ανθρώπους απο τους οποίους δεν εχουν τίποτα να κερδίσουν. (πια ή γενικότερα)
Κι αν νομίζεις οτι είσαι αρκετά μάγκας και τους αναγνωρίζεις, σε περιμένουν εκπλήξεις αγαπητέ/ή.

Στη ζωή θα συναναστραφείς πολλά διαφορετικά είδη καρχαριών και στο χέρι σου είναι αν οχι να τους πολεμήσεις, τουλάχιστον να μην γίνεις σαν αυτούς. Αν αυτό προυποθέτει να τρως τα μούτρα σου, να αδικείσαι, να σε εκμεταλλεύονται, great!! Go for it. Αλλα ξέρε το. Να είναι εις γνώσιν σου.
Να λειτουργείς με βάση τον αληθινό αλτρουισμό αλλιώς μην ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ να μιλάς για τρουίλα και ανώτερα πράγματα. Γιατί δεν είναι για όλους. Και μην απαιτείς διαμάντια όταν ζέχνεις κουραδίλα.

Ο καρχαρίας αγαπάει μόνο τον εαυτό του και τους ομοίους του.
Να το θυμάσαι αυτό και μην αυταπατάσαι. Η Αγάπη σου δεν θα καταφέρει τίποτα, κάποια στιγμή θα σε δαγκώσει και δεν θα νιώσει ίχνος ενοχής γι' αυτό. Γιατί έτσι λειτουργεί και δεν βλέπει κάποιον λόγο να τ'αλλάξει αυτό.

Οσο το intention είναι προσωπικό gain, είσαι καρχαρίας.
Οσο ξεγελάς με τη μάσκα σου, δεν γίνεσαι λιγότερο καρχαρίας, γίνεσαι αστεία εικόνα αλλά παραμένεις καρχαρίας. Δυστυχώς, απ' τους χειρότερους.
Κοίτα λοιπόν στον καθρέφτη σου. Get the fuck over yourself και μετά αναγνώρισε τον εαυτό σου πέραν της επιφάνειας αν έχεις τ'αρχίδια γι'αυτό.
"Ο ψεύτης κι ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται" που λέν' και στο χωριό μου.
Κι εμείς δεν έχουμε πια χρόνο ούτε για τον πρώτο αλλα ούτε και για τον δεύτερο. Μπουχτίσαμε απο δαύτους.
Πήξαμε στις καπάτσες γκόμενες και τους μάγκες άντρες. Αναγνωρίστε οτι οι μπαταρίες τους αποτελούνται απο εγωκεντρισμό κι ο,τι βλέπετε είναι πιθανότατα το ψέμα το οποίο χτίζουν και συντηρούν. Οχι, φιλε/φίλη, δεν είναι αυτό που βλέπεις πάντα. Αργά ή γρήγορα οι καρχαρίες φαίνονται, με ή χωρίς εσας στην εικόνα. Το σημαντικό δεν είναι να είστε στην εικόνα, το σημαντικό είναι να μην είμαστε πια αφελείς ωστε να τροφοδοτούμε κι εμείς τη συλλογική νεύρωση.
To σημαντικό είναι να ξέρουμε τι μας γίνεται.
Οι δεύτερες ευκαιρίες είναι για να χαρίζονται κι οχι να καταχρώνται.
Είμαστε εδω για να πηγαίνει ο ενας τον άλλο μπροστά, οχι για να πατάει ο ενας πάνω απ'τον άλλο. Αναγνωρίστε τις διαφορές, grow balls and a backbone και μη φοβάστε την αλήθεια, ούτε να την αναγνωρίσετε αλλα ούτε και να την πείτε.
..Μόνο μην περιμένετε να τους κάνει και μεγάλη διαφορά, δεν είναι καν σε θέση να αναγνωρίσουν την ουσία even if it smacks them across the face, μια ζωή βολικά γκάβακες θα παραμείνουν αν αυτό επέλεξαν να είναι και δεν είναι στο χερι κανενός να τους χαλάσει τη ζαχαρένια.

Ας κοιταχτούμε μεταξύ μας τώρα να μην γίνουμε ποτέ σαν αυτούς κι αν είμαστε ήδη σαν αυτούς, ..αυτή είναι η ευκαιρία να μεγαλώσουμε.

 

«Με θαυμάζεις; Σε κράζω».

«- Εσύ το έγραψες;
- Ναι.
- Είναι πολύ ωραίο. Μπράβο.
- Χάλια προς μέτριο είναι. Δεν είναι καθόλου ωραίο.
- Μα τι λες; Είναι γραμμένο με τρόπο που σε αγγίζει.
- Χαίρομαι που σου άρεσε αλλά ειλικρινά θεωρώ ότι είναι χάλια προς μέτριο.
- Μα με άγγιξε.
- Και ο σκατόψυχος με το οποίο γαμηθήκατε χάλια προς μέτρια, και που σε έπεισε να του δοθείς πατώντας στις ανασφάλειες σου, σε άγγιξε και μετά σε παράτησε ενώ εσύ περίμενες να ζήσετε ιστορίες τρελού έρωτα. Και μπορεί το γαμήσι που ρίξατε να σου άρεσε αλλά συνολικά η όλη κατάσταση σου έφερε μόνο πόνο και δάκρυα και σίγουρα αυτό δεν σου άρεσε.
- Ώχου, μην γίνεσαι μαλάκας. Εγώ ήθελα μόνο να σου πω ότι μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις και σκέφτεσαι και σε θαυμάζω, τίποτα παραπάνω, και εσύ κάθεσαι και μου κάνεις αναλύσεις. Ξεκόλλα λίγο.
- Σκάσε και άκου. Να μην με θαυμάζεις, να μην σου αρέσει ο τρόπος που γράφω ή που σκέφτομαι. Να μην με θαυμάζεις γιατί ο θαυμασμός δημιουργεί σχέσεις εξουσίας. Ο θαυμαζόμενος εξουσιαστής και ο θαυμάζων εξουσιαζόμενος ή ο θαυμάζων εξουσιαστής και ο θαυμαζόμενος εξουσιαζόμενος ή αυτά τα δίπολα ταυτόχρονα. Άσε που με θαυμάζεις για λόγους που δεν έχουν καμία σχέση με τη πραγματικότητα. Δεν είμαι η ευαίσθητη ψυχή που νομίζεις διαβάζοντας ένα κείμενο μου, βγάζω χολή, έχω εμμονές, είμαι κυκλοθυμικός, κτητικός, ζηλιάρης, φοβικός και με άπειρα συμπλέγματα. Μην με θαυμάζεις. Μην με υποχρεώνεις να γίνω κάτι που δεν είμαι. Γράφω γιατί βαριέμαι. Για κανέναν άλλον λόγο. Αν με ζήσεις μια βδομάδα θα με σιχαθείς. Θα σιχαθείς και αυτά που γράφω. Για αυτό κρίνε με μονάχα και εάν συμφωνήσεις μέσα από κριτική σκέψη καλώς αλλά μην με θαυμάζεις. Γενικά μην θαυμάζεις κανέναν άνθρωπο.
- Μα εγώ δεν εννοούσα ότι...
- Μα εσύ σκάσε. Εσύ προβάλεις ιδιότητες και χαρακτηριστικά που θα ήθελες να έχω, και δεν έχω, για να γεμίσεις τα κενά σου. Να νοιώσεις ότι έρχεσαι σε επαφή πνευματική με κάποιον άνθρωπο που η σκέψη του δεν είναι επιφανειακή. Ε λοιπόν μάντεψε, είμαι επιφανειακός. Σκέφτομαι κώλος και βυζιά και να ξεσκίζομαι με όλες μου τις φίλες, σκέφτομαι συνέχεια πως θα αποφύγω ανθρώπους σαν εσένα, σκέφτομαι συνέχεια πως και που θα βρω λάθη σε άλλους για να τους τα χτυπήσω στη μούρη. Δεν είμαι αυτό που φαντάζεσαι. Ούτε ένας άνθρωπος από όσους θαυμάζεις δεν θα μπορούσε να ήταν φίλος ή σύντροφός σου. Ούτε ένας. Και ξέρεις γιατί; Γιατί δεν αντεχώντουσαν. Άλλοι ήταν αλκοολικοί, άλλοι εξαρτημένοι από ουσίες, άλλοι πάσχιζαν να γλυτώσουν από ψυχικές ασθένειες. Με κανέναν τους δεν θα άντεχες παραπάνω από μια βδομάδα.
- Ε άντε και γαμήσου».

Φεύγοντας για το σπίτι σκεφτόμουν γιατί είπα όσα είπα στη γυναίκα που με καυλώνει πιο πολύ από κάθε γυναίκα που είχα γνωρίσει ως εκείνη την στιγμή. Και η αλήθεια είναι ότι γούσταρα απίστευτα που με θαύμαζε. Αλλά ήθελα να με θαυμάζει για τις εμμονές μου, τους φόβους μου και τα άπειρα συμπλέγματα, όχι για δύο κακογραμμένες αράδες. Από την άλλη όμως ο θαυμασμός είναι εξουσιαστικό συναίσθημα και δεσμευτικό και εγώ δεν θέλω να με εξουσιάζουν ότι να εξουσιάζω και θέλω να δεσμεύομαι οικειοθελώς αλλά ποτέ να δεσμεύω άλλους.

Ήθελα να την καυλώνει ο τριχωτός μου κώλος και η πατσοκοιλιά μου που μαζεύει χνούδι στον αφαλό, όχι το ότι ξέρω 10 φιλοσοφικά ρεύματα. Γιατί είναι το ίδιο χυδαίο και σεξιστικό το να σε γουστάρουν μόνο για το σώμα σου, λες και είσαι σκεύος ηδονής, με το να σε γουστάρουν μόνο για τον εσωτερικό σου κόσμο λες και ο κόσμος αυτός υπάρχει μόνο για να μοιράζει εγκεφαλικούς οργασμούς σε όσους αρνούνται να σκεφτούν. Ε άντε και γαμήσου, δεν είμαι μόνο πνεύμα, είμαι και σώμα. Όσο με θαυμάζεις,θα σε κράζω. Όσο διαχωρίζεις πνεύμα και ύλη,θα σε κράζω.

ΥΓ: Και να φανταστείς μωρό μου ότι γράφω απαίσια. Φαντάσου να έγραφα και καλά. Θα γινόσουν χαλί να σε πατήσω, θα έχανες κάθε σου αξιοπρέπεια γιατί δεν θες ούτε να προσπαθήσεις να με αντιμετωπίσεις ως άνθρωπο ίσο και διαφορετικό με σένα. Άντε γαμήσου μωρό μου.

 

Και σε σκότωσα ξανά και ξανά και ξανά.

Σηκώθηκα το πρωί και έκανα καφέ,
Πολύ γλυκό και με πολύ γάλα.
Άνοιξα την τηλεόραση, άναψα τσιγάρο
Και σε σκότωσα.

Με έδειχναν σε αποκλειστικά πλάνα
να σε τεμαχίζω σε μικρά κομμάτια
με τη γλώσσα και τα ακροδάχτυλα.
Σε σκότωνα αργά.

Οι εφημερίδες είχανε πρωτοσέλιδο
τα χείλη σου που άφησα ανέγγιχτα.
Κόκκινα,λεπτά σαν καιόμενο τσιγαρόχαρτο.
Σε σκότωνα με στυλ.

Στα ραδιόφωνα κάναν αναλύσεις,
"Την έπνιξε με μαύρο γιατί ήθελε"...
Τίποτα δεν ήθελα, μόνο τα πάντα.
Και σε σκότωσα ξανά και ξανά και ξανά.

Κάθε φορά που έκοβα τη σάρκα σου με τη γλώσσα,
«ανασταινόσουν παροδικά με αλλεπάλληλους σπασμούς».
Έτσι έγραψε ο ιατροδικαστής.
Δεκάδες φορές σε σκότωσα και σε ανέστησα.

Έγινα τόσο βίαιος που ξέχασα να μαζέψω τα ενοχοποιητικά στοιχεία.
Τη καρδιά που ήταν πεταμένη στο πάτωμα και το μυαλό σου που ήταν καρφωμένο στο βλέμμα μου.
Έτσι με βρήκαν, την ώρα που σε σκότωνα ξανά.

 

cheers mate

 

 

  ​