Θέλετε να παντρευτείτε ?

Ε ναι που να μπλέκεις με διαζύγια και διατροφές... Η πλάκα πάντως είναι με ένα φίλο μου.... Περίμενε πως και πως να χωρίσει και ενώ έλεγε σε όλους μακριά από τον γάμο, δεν πρόλαβε να κλείσει χρόνο.... ξανά νυμφεύθηκε.... Και περίμενε να κλείσει το παιδί του την ηλικία των 18. Ήθελε να το κάνει όταν ενηλικιωθεί το παιδί του...και το περίμενε 4 χρόνια περίπου...

 

@lexy dearest, ελευθερία δεν είναι κατ' ουσίαν η αυτόβουλη επιλογή δεσμών (με την έννοια της δέσμευσης)?
Εδώ το λάθος είναι πως ο γάμος από μόνος του είναι δήλωση δέσμευσης, αλλά δεν την διασφαλίζει. Αρα, παραμένει κοινωνική σύμβαση και τίποτα περισσότερο.
Η ζήλεια εκτοξεύεται από τους ζηλόφθονους προς όλες τις κατευθύνσεις, δεν αφορά μόνο στο θέμα του γάμου  

 

Ο γάμος επίσης είναι εξασφάλιση κατά κάποιο τρόπο πράσινης κάρτας και λέω κατά κάποιο τρόπο γιατί δεν αρκεί ο γάμος αλλά πρέπει να ζεις μαζί με την Αμερικανίδα για παράδειγμα για τρία χρόνια...

 

Εγώ που έχω και θυσαυρό κάθε βράδυ στο κρεβάτι μου και γάτα; Τι να κάνω;

 

Να κοιτάς τον καθρέφτη κάθε μέρα και να χαμογελάς.

 

...ναι γιατί είσαστε κελεπούρια.  

 

Μέγα ερώτημα και δίλημμα. Μοναξιά μα και ελευθερία μαζί ή να ζήσεις το μυστήριο, κυριολεκτικά και μεταφορικά;

Είναι γεγονός ότι ο κάθε άγαμος κάποια στιγμή σκέφτεται το ενδεχόμενο του γάμου. Μέχρι να το απορρίψει ή να ενδώσει τελικά, στην περίπτωση που υπάρξει (πολύ) πρόσφορο έδαφος και στις δύο πλευρές.

Κανένας γάμος και καμία μορφή συμβίωσης δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ένα παραπάνω, όταν μία σχέση επισημοποιείται και ακόμη περισσότερο, αν υπάρχουν και παιδιά.

Όσο κυλάνε όλα όμορφα, είναι όλοι χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι. Όμως προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχει συγκατοίκηση και σχέση χωρίς διαφωνίες και συγκρούσεις. Και το μεγάλο "στοίχημα" πια είναι η διαχείριση αυτών των καταστάσεων...

Συχνά νιώθουμε κάτι να μας "πνίγει". Να μην έχουμε χώρο και χρόνο για τον ίδιο μας τον εαυτό. Βλέπουμε τον καιρό να κυλάει κι εμείς νιώθουμε θεατές ενός μάλλον κακόγουστου αστείου. Και αντί για ονειρεμένη ζωή, μένουμε απλά στο όνειρο, μέχρι κάτι ή κάποιος να μας ταρακουνήσει και να μας ξυπνήσει. Και κάπου εκεί τρομάζουμε, είτε είμαστε σε γάμο είτε σε σχέση...

Το σίγουρο είναι ότι οι ισορροπίες είναι εξαιρετικά λεπτές και εύθραυστες. Όχι για να μας τρομοκρατούν, αλλά για να μας κάνουν λίγο πιο επιφυλακτικούς και δύσπιστους.

Επί προσωπικού πραγματικά δεν ξέρω πόσο καλός "ακροβάτης" είμαι. Όμως πιστεύω ότι για μία καλή συντροφιά (με ή χωρίς γάμο) πρέπει όλοι μας να παλεύουμε. Γιατί δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να μείνουμε και τελικά να πεθάνουμε μόνοι.

 

Φυσικα και θελω αλλα οχι τωρα...
Οταν μεγαλωσω!  

 

Η γυναίκα της ζωής μου προυποθέτει πως θα έχει λεφτά και θα είναι οικονομικά ανεξάρτητη, βανίλλα μπορεί να είμαι, μαλάκας δεν είμαι...

 

Εγω θέλω, αυτή που θα θέλω, θα θέλει ?
Και κυρίως όταν θέλω κι εγώ. Θέλει και τον συγχρονισμό του το πράγμα !

 

Εννοείται....Οικονομικά ανεξάρτητη, έξυπνη, όμορφη, ετοιμόλογη, επαγγελματικά καταξιωμένη, θηλυκή έως μουνάρα, καλή μαγείρισσα, νοικοκυρά, αλλά και χειραφετημένη, ευφυής, αλλά όχι εγωίστρια, ευαίσθητη, αλλά όχι αδύναμη, γνώστρια κάθε αντικειμένου που εσύ θεωρείς ενδιαφέρον, αν είναι δυνατόν με τα ίδια γούστα σε μουσική, φαγητό, εξόδους και στυλ, θεά στο κρεβάτι και κίκνυ βανίλλα (όσο να πεις) και φυσικά να έχει μάτια μόνο για σένα, ασυζητητί....(αν παρέλειψα κάτι διόρθωσέ με, εεεεεε!!!!! )

 

Ξέχασες : Και να έχει ΜΕΓΑΛΑ ΒΥΖΑ ! (πλάκα κάνω, τα μικρά μου αρέσουν)