Πολιτικές / Ακτιβιστικές / Παράνομες (Φαντασιακά)

Mπορείτε, ελεύθερα, να βάζετε (όλοι) τις δικές σας ιαχές, καλέσματα, ενδιάμεσα από τα σχετικά Post του νήματος.
΄Ετσι το νήμα αποκτά τα κατάλληλα ενδιάμεσα διαφημιστικά του.

 

Ο Ζορρό πληγώθηκε ....

 

Την απόδραση του Μακ Κουίν την απέσυρα
θεωρώντας ότι είναι σενάριο κινηματογραφικό,
αλλά είναι πραγματικό οπότε ξανά μπαίνει....

Απόδραση 3
http://www.mixanitouxronou.gr/petal...ke-egrapse-to-perifimo-vivlio-se-3-evdomades/

 

 

Anne Boleyn, παλλακίδα και στη συνέχεια 2η απο τις 6 γυναίκες του βασιλιά Henry VIII, και ας με αποκεφάλιζε στο τέλος..
 
 
 

 

...με πόση προοοχή φροντίζει ο τυπάκος να μην την αγγίξει με τη γλώσσα.
Έτσι μπράβο, η υγιεινή πάνω απ όλα.

 

Χαχαχα πόσο ισχύει! Τι director's eye είναι αυτό που έχεις;..

 

Από το σημείωμα του Μάνου Χατζηδάκι στον δίσκο του τα "Πέριξ", 1974:

"Τον παλιό καιρό που τα Ρ ε μ π έ τ ι κ α, τα λέγαν ανδρικές βραχνές φωνές, οι πόρτες είσανε κλειστές. Λέξεις κρυφές και άγνωστες για τους πολλούς, πάνω σε μια «στενή» μελωδική γραμμή, περιορισμένη αυτάρεσκα σε τρεις - τέσσερις φθόγγους το πολύ, συνθέτανε τραγούδια άξια, μονάχα για όσους «υπογείως είχον μυηθεί»! Στην πανελλήνια ευαισθησία αρχίσανε να μιλούν αποκαλυπτικά, απ' την στιγμή που ακούστηκε μια γυναικεία φωνή - φωνή μιας ώριμης γυναίκας που ήταν συγχρόνως κόρη, μητέρα κι αγαπητικιά.
Και τα τραγούδια γίνανε πλατειά, με λόγια που θίγαν τους καιρούς κι ανατάραζαν τους καημούς πάνω σε δύο θέματα πρωταρχικά, γνησίως νεοελληνικά. Το θέμα της φ υ γ ή ς και του έ ρ ω τ α - του από τρεις χιλιάδες χρόνια ανικανοποίητου.
Παράλληλα κι άλλα πολλά, χυνόντουσαν απ' τα τραγούδια αυτά και βάφαν τον αγέρα, που οι μηχανές των οργανωτικών αγγέλων επιχειρούσαν να εμποδίσουν, μα που δεν μπόρεσαν ποτέ να σταματήσουν την ροή κι επιρροή τους μέσα μας. Κι έτσι μπορεί κανείς να πει, πως η Μαρίκα Νίνου με το τραγούδι της «Κάποια μάνα αναστενάζει» σφράγιζε εκείνον τον καιρό οριστικά, ενώ συγχρόνως, εδραιωνότανε ένα είδος παιδείας στην χώρα μας, του «ταπεινού και της αυτογνωσίας», που για αρκετά χρόνια θα μας κρατούσε σοβαρούς και αρκούντως σκεπτόμενους.
Γι' αυτό κι εγώ με τα «ΠΕΡΙΞ», αρχίζοντας να επιλέγω και να τοποθετώ τα εβδομήντα, ίσως κι ογδόντα πιο όμορφα τραγούδια της λαϊκής μας τούτης μουσικής περιοχής, επιχειρώ να τα μεταφέρω μες από μια αυθεντικά γυναικεία μορφή, λαϊκή ζωγραφιά μετέωρη στον κήπο του Βοτανικού ή στο Μπαξέ -Τσιφλίκι, μαστορικά ζωγραφισμένη από τον Μόραλη, με την φωνή ενός κοριτσιού από τη Θεσσαλονίκη που ονομάζεται Βούλα Σαββίδη. (Εδώ ας με συγχωρέσει το όργανο μπουζούκι, που δεν το μεταχειρίζομαι. Έτσι καθώς κατάντησε καλοντυμένο πονηρό, σαν λαϊκός αγαπητικός, δεν είναι σε θέση πια να εκφράσει τα μύρια όσα ακριβά μας κληρονόμησαν οι «άγνωστοι και ανώνυμοι» δάσκαλοι των σεμνών καιρών).
Όλη η εργασία αυτή χαρίζεται στην μνήμη της ανεπανάληπτης Μαρίκας Νίνου, που δίχως να το ξέρει με το μαχαίρι της φωνής της, χάραξε μέσα μας βαθειά τα ονόματα θεών της ταπεινοσύνης και της Βυζαντινής παρακμής.
M.Χ
Αθήνα, 18 Απριλίου 1974"

Στον δίσκο περιέχονται τα τραγούδια: Ο Μαχαλόμαγκας (Βασίλη Τσιτσάνη), Μου λένε πως μου φαίνεται (Βαγγέλη Παπάζογλου), Τι θες μ’ εμέ να μπλέξεις (Στέλιου Κερομύτη), Καλογεράκι (Γιάννη Παπαϊωάννου), Ξανθιά μικρούλα (Γιάννη Παπαϊωάννου), Εγώ πονώ, εσύ γελάς (Κώστα Καπλάνη), Όταν δω τα δυο σου μάτια (Γιάννη Παπαϊωάννου), Το πικραμένο αγόρι (Βασίλη Τσιτσάνη, Πρόδρομου Τσαουσάκη), Σε πήραν απ’ τα χέρια μου (Βασίλη Τσιτσάνη, Γιάννη Κυριαζή), Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά (Μάρκου Βαμβακάρη), Ρίξε τσιγγάνα τα χαρτιά (Μάρκου Βαμβακάρη) και Χαράματα η ώρα τρεις (Μάρκου Βαμβακάρη).

 

Αγαπητή Τσαούσα
ξέρω ότι παίρνεις χιλιάδες γράμματα από τους αναγνώστες σου, αλλά νομίζω στο δικό μου πρέπει να δώσεις προτεραιότητα.

Είμαι η Σούλα και διατηρώ ψαράδικο στα Δυτικά προάστια. Όχι σε όλα φυσικά, σε ένα από αυτά.

Βρίσκομαι στη δύσκολη θέση, να σου πω ότι έχω κάνει σεξ με έναν από τους φερόμενους ως τρομοκράτες, που συνέλαβαν.
Δεν θα πω με ποιον, δεν έχει σημασία.

Τον γνώρισα ένα απόγευμα στο μαγαζί, που μπήκε να αγοράσει μπακαλιάρο. Παραμονή 25ης Μαρτίου. Φορούσε τζιν παντελόνι, μπουφάν και μούσι.

"Κοπελιά, πιάσε δέκα κιλά μπακαλιάρο" μου λέει.
"Τόσα πούλησα όλη μέρα, δεν έχω" απαντάω.

"Δώσε ό,τι έχεις".
"Για πόσα άτομα τον θες;"
"Έξι, αλλά έχουμε Βαγγέλη στην παρέα, και λέμε να καλέσουμε τίποτα φίλους".
"Μια φέτα έμεινε, δεν φτάνει, να σου βάλω κολιούς;"
"Πόσο πάνε;"
"Τρία Ευρώ το κιλό".
"Τους πούστηδες. Ακόμα και οι κολιοί τους ανήκουν".
"Ορίστε;"
"Βάλε".

Του έβαλα κολιούς, πλήρωσε κι έφυγε.
Ωραίο παιδί, με... μια μελαγχολία στο βλέμμα.

Σε δυο μέρες ξανάρθε στο μαγαζί, με τα ίδια ρούχα, αλλά χωρίς το μούσι. Όταν τον ρώτησα τι έγινε, μου είπε ότι ξυρίστηκε. Πήρε έξι μεγάλες γόπες, πλήρωσε κι έφυγε.

Δεν πρόλαβε να βγει η βδομάδα και ξανάρθε. Φορούσε πάλι τα ίδια ρούχα και το μούσι. Πριν τον ρωτήσω τι έγινε, με βούτηξε και άρχισε να με φιλάει παθιασμένα. Καλός ήταν, κι εγώ είχα καιρό να καυλώσω.

Σηκώνει το μούσι από το πάτωμα, το βάζει στην κωλότσεπη, και σχεδόν με σέρνει στην τουαλέτα. Με κολλάει στην πόρτα ρουφώντας τα χείλη μου με μανία, και με αρχίζει στα σκαμπίλια. Η αλήθεια είναι πως μου άρεσε περισσότερο να τρώω κωλοσκάμπιλα ενώ είμαι στα τέσσερα, όμως αυτός με κάποιον τρόπο με έπειθε πως τα ΄θελα και τα χαστούκια μου.

Αλλά δεν του σηκωνόταν. Το ξέρω γιατί όταν του είπα "Το όπλο σου φουσκώνει στο παντελόνι σου, ή χαίρεσαι που με μπαλαμουτιάζεις;" μου απαντάει ξερά "Το όπλο μου".

Ξαφνικά αρχίζει να χτυπάει το ξυπνητήρι του ρολογιού του. Προλαβαίνω να δω ότι είναι ROLEX.
"Ακριβό ρολόι!"
"Δεν παίζουν μ΄ αυτά τα πράγματα" λέει, φτιάχνει τα μαλλιά του και βγαίνει βιαστικός από την τουαλέτα παρατώντας με αναμμένη και μόνη, σαν την κότα στο φούρνο.

Εμφανίστηκε ξανά, ένα βράδυ που έκλεινα το μαγαζί.
"Σήμερα θα σε γαμήσω" μου λέει.
"Αμα χτυπήσει το ρολόι σου και την κοπανίσεις, θα σε γαμήσω εγώ" απαντάω.
"Μπα, σήμερα την πυροδότησε άλλος" απαντάει, και με ανεβάζει πάνω στη μηχανή του. Μια ωραία μηχανή, φτυστή με αυτή που κλέψανε του αδελφού μου.

Πριν βάλει μπροστά, μου κλείνει τα μάτια με ένα μαντίλι.
"Θα παίξουμε λιγάκι" μου ψιθυρίζει στ΄ αυτί.

Ξεκίνησε με μεγάλη ταχύτητα. Τα΄κλασα λίγο γιατί δεν έβλεπα τίποτα. Μ' άρεσε όμως το παιχνίδι, και έκανα υπομονή.

Σε δέκα λεπτά σταμάτησε. Με κατέβασε από τη μηχανή και με οδήγησε βήμα βήμα σε ένα διαμέρισμα, προσέχοντας μην κουνηθεί το μαντίλι μου. Μόνο όταν έκλεισε πίσω μας την πόρτα, μου το έβγαλε.

Βρισκόμασταν σε ένα μικρό δωμάτιο γεμάτο αφίσες του Τσε, σε όλες τις πόζες. Ο Τσε με πούρο, ο Τσε με όπλο, ο Τσε ξαπλωτός σε κάτι μπανανόφυλλα με φανελάκι, ο Τσε όρθιος με τη στολή του ξεκούμπωτη, ο Τσε ξυρισμένος, ο Τσε αξύριστος, ο Τσε χτενισμένος, ο Τσε αχτένιστος.

"Εγώ θαυμάζω τον Χατζηγιάννη" λέω.

Δεν απαντάει, αλλά με παίρνει αγκαλιά και καθώς με πνίγει στα φιλιά, με οδηγεί στο μέσα δωμάτιο. Έπαθα σοκ! Ήταν τίγκα στα όπλα!

"Εδώ θα το κάνουμε; Κρεβάτι δεν έχεις; " ρωτάω μες στα νεύρα.

Χωρίς να μου δώσει σημασία, με πετάει πάνω τους και αρχίζει να με γδύνει. Του είχε γίνει κατάρτι. Το κατάλαβα γιατί όταν τον ρώτησα "Το πουλί σου είναι αυτό που φουσκώνει στο παντελόνι σου, ή θα με γαμήσεις με καμιά κάννη;" μου απαντάει ξερά "Το πουλί μου".

Και με γάμησε. Πάνω στα όπλα. Την ώρα που τελείωνε, βουτάει μια καραμπίνα κι αρχίζει να τη γλείφει.
"Ζήτω η επανάσταση!" φώναξε, κι έχυσε.

Εγώ δεν πρόλαβα να καταλάβω τίποτα, όλα στο "μπαμ-μπουμ" γίνανε. Πολύ εκρηκτικός τύπος, αλλά δυστυχώς μόνο για πάρτη του.

Πήρε ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο, το έκανε μαξιλάρι και ξάπλωσε δίπλα μου.

"Σου άρεσε μωρό μου;"
"Δεν κατάλαβα τίποτα!"

Τι, μυστικό θα το κρατούσα;

"Δεν πειράζει, θα καταλάβεις το καλό που σου 'κανα, όταν θα είσαι ελεύθερη" μου λέει και φοράει δυο φαβορίτες που υπήρχαν στο πάτωμα.

"Καλύτερα να με πας σπίτι μου" απαντάω μουτρωμένη.
"Να σου φωνάξω ραδιοταξί; Είμαι σκοτωμένος".

Πλήρωσα δεκαπέντε Ευρώ ταξί για να γαμήσει αυτός. Μέσα στην κρίση. Θα τον λιώσω!

Γι αυτό σου γράφω Τσαούσα. Μπορεί να έφυγα μόνη μου, αλλά ξέρω πού είναι η γιάφκα. Να τον καρφώσω στην αστυνομία, ή να τον περιμένω από κάτω όταν τον αμολήσουνε;

Με αγάπη,
Σούλα

Απάντηση:
Κάνε ό,τι γουστάρεις Σούλα, αλλά τη θέση σου, θα έκλεινα το ψαράδικο και θα άφηνα μούσι.

http://nonews-news.blogspot.com/2010/04/sex.html
(Παλιό αλλά διαχρονικό)

 

O τρόμος, έστω και παροδικός,στο βλέμμα του Draghi ,με φτιάχνει...

 

http://www.athensvoice.gr/article/στήλες-web/μικρόκοσμοι/το-έπος-του-ιωάννη-του-νάρκισσου

 

Στον Βαρουφάκη ρε κότες ???   
Πηγαίνετε στη Ζωή αν έχετε αρχίδια......   

 

Μια και αναφέρθηκες στη Ζωή λυπάμαι τους πολιτικούς που έκλεψαν την Ελλάδα. Η συγκεκριμένη χωρίς καν να μιλήσει σου βγάζει το στυλ "αν έχεις κάνει το παραμικρό πες το τώρα να δείξω επιείκια, γιατί αν έχεις κάνει θα το ανακαλύψω και τη γάμησες". Έχω βρεθεί 7 φορές σε τριμελές εφετείο κακουργημάτων σαν μάρτυρας, από όσες έχω δει είναι η μοναδική γυναίκα που μου βγάζει το μίλα ελεύθερα, γιατί θα ανακαλύψω τι έγινε.