What I say vs How I feel

ακριβως επειδη η γλωσσα κοκκαλα τσακιζει εχει σημασια να μη ξεσπασεις και να σαι συγκροτημενος.Θα ληφθεις σιγουρα περισσοτερο υπ οψη.

ε αυτο λεω σε ολες τις συνθηκες εκφραζεσαι το ιδιο?

 

Ρωτω, ειλικρινεια ειναι η ταση να εκφραζουμε ντε και καλα αυτο που σκεφτομαστε; Η το να μην λεμε ψεμματα, να αλλαζουμε και να παρουσιαζουμε κατι αλλο απο αυτο που σκεφτομαστε;

Εγω ειλικρινεστατη με θεωρω οταν θα εκφρασω αυτο που σκεφτομαι ευγενικα, ειλικρινεστατη και οταν θα ξεκαθαρισω πως δεν επιθυμω να το εκφρασω καθολου, ειλικρινεστατη και οταν θα σβησω υπερβολες απο τον τροπο που σκεφτομαι, χωρις ομως να αλλαξω το περιεχομενο της σκεψης! Ωστε να μπορεσω να απευθυνθω σε εργοδοτες, συνεργατες, στον Κ μου!  

Το ειπα και πριν..ειναι λυπηρο να δινουμε στην ειλικρινεια μια αρνητικη διασταση. Η ειλικρινεια ειναι αγενεια, η ειλικρινεια ειναι πληγωμα κτλ κτλ...το πραγματικο ερωτημα ειναι γιατι εχουμε φτασει να το κανουμε αυτο;

Οι τροποι ειναι τροποι, και η ευγενεια και η εκφραση δεν θα επρεπε να αλλαζουν, ο,τι και να λεμε σαν περιεχομενο. Αυτα σε οτι αφορα το κοινωνικο συνολο και τις αλληλεπιδρασεις μας, σε προσωπικο...οπως αρεσκεται ο καθενας, με ο,τι αντεχει, με ο,τι κωδικες εχει δημιουργησει.

 

αυτό λέω κι εγώ : ), πως επιλέγω να εκφράζω την αλήθεια μου χωρίς να λέω αφιλτράριστα αυτό που σκέφτομαι το οποίο μπορεί να πληγώσει τους άλλους.

 

Πονάει η αλήθεια, πονάει ειλικρινά. : )

 

Μα το φιλτραρισμα το δικο σου ωστε να γινει πιο ευπεπτο στον αλλο ο αλλος μπορει να το εκλαβει τελειως διαφορετικα και να εχει αντιθετα αποτελεσματα απο αυτα που προσδοκας.
Λεω οτι θα μηπως θα ηταν καλυτερα να το πληγωσεις για να παρει και τα ισα του αμεσως να δει τι κανει λαθος?

 

εννοώ πως αν σκέφτομαι ότι κάποιος είναι γλοιώδης, αντιαισθητικός και ανυπόφορος, θα επιλέξω να του πω πως δεν θα ήθελα να με ξαναενοχλήσει, διότι δεν με αφορά.
υπάρχει περιθώριο μη συνεννόησης σε κάτι τέτοιο;

 

:- )

 

Έχετε μπερδέψει για τα καλά, την ειλικρίνεια με τον κυνισμό. Καμία σχέση.

 

για αυτο μιλησα για συνθηκες...ασφαλως και καποιον αγνωστο που δε ''παιζει'' κανενα ρολο στη ζωη σου θα του μιλησεις οπως λες.
Η σημασια το θρεντ ομως απ οσο εχω αντιληφθει ειναι η ειλικρινεια στην οικογενεια,στους φιλους,στις σχεσεις μας εκεινους που ''παιζουν'' ρολο στη ζωη μας τελικα.
Εκει δεν εχει φιλτραρισμα για μενα...προσπαθεις να εισαι οσο ξεκαθαρος γινεται κι ας πληγωσεις.

 

Δεν νομίζω ότι πονάει η αλήθεια, ιδίως όταν είναι πράγματι αλήθεια. Η αλήθεια η ειπωμένη από πρόσωπο αγαπημένο ανακουφίζει και ζεσταίνει. Η αλήθεια η ειπωμένη χύμα σε όρους επιθετικής διένεξης και αυτή έχει το γούστο και τη χρησιμότητά της. Είναι ακριβό πράγμα να βλέπει κάποιος πώς φαίνεται όταν δεν κοιτάζεται στον καθρέφτη, είναι ασυνήθιστο και τον βοηθάει να μάθει κάποια πράγματα για τον εαυτό του, πώς θα τα αξιολογήσει και αν θα διορθώσει κάτι είναι δικό του θέμα. Χαρά στον κόπο του όμως, του τσαντίλα, που ξεστόμισε κάποια πράγματα ας είναι και λάθος και παράλογα και, και, και. Στην πραγματικότητα ακτινογραφείται, όχι απλά φωτογραφίζεται, τουλάχιστον όσο και ο άλλος που έχει πιάσει στο στόμα του αν μη πολύ περισσότερο  

Σε τούτο δω που λέτε,

κάνετε ένα συστηματικό λάθος.

Η "γλώσσα" είναι λόγος, η "καρδιά" είναι συναίσθημα, η ομιλία είναι νευροφυσιολογία και πολιτισμός μαζί και είναι δεδομένο ότι δεν θα εκφράσει άμεσα την καρδιά με όλα όσα αυτό συνεπάγεται για την ψυχολογία του καθενός, που ναι, είναι αναγκασμένη να διαχειριστεί αυτά τα κατάλοιπα. Δεν υφίσταται πάντα διέξοδος συναισθημάτων μέσω της ομιλίας, δεν είναι πάντα εφικτό αυτό και όταν είναι τα συναισθήματα που επικοινωνούνται είναι ήδη, εξ ορισμού, λογικά επεξεργασμένα, μέσω της ομιλίας. Αν θέλει κάποιος να πάρει τα συναισθήματα του ταιριού του ατόφια πρέπει - είναι αναγκασμένος - να είναι εκεί, ολόκληρος, στην αναφορά (αν κάνει D/s) θα δει άλλα πράγματα που θα είναι πια συμπληρωματικά του οτιδήποτε έχει ήδη αντλήσει με την παρουσία του. Αν θέλει κάποιος να εκφράσει συναισθήματα ατόφια από αυτά που δεν εκφράζονται με την ομιλία μπορεί ίσως μόνον μέσω κάποιων μορφών τέχνης. Αλλά τότε δεν θα καταλαβαίνουν οι άλλοι τι θέλει να τους πει.

Από κει και πέρα, είναι απολύτως προσωπικό του καθένα το τι επικοινωνεί στη σχέση του και στις σχέσεις του και δύσκολα μπορεί να εκτεθεί σε ποστ, είναι πιο βαθύ από τις προσωπικές εμπειρίες και πολύ πιο λεπτό για να αποτυπωθεί με ακρίβεια και πάντα θα έχει υπόρρητες αναφορές στο πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται η λεκτική αυτή επικοινωνία, το οποίο επίσης δεν μπορεί να περιγραφεί εύκολα. Αν είναι το πρώτιστο η διαχείριση του (δικού του) άγχους, υπό μορφή "ξεσπάσματος", είναι θέμα της σχέσης ή του στενού περιβάλλοντος το πώς γίνεται αποδεκτό και κανείς δεν μπορεί να έχει λόγο πάνω σε αυτό - εγώ το σέβομαι.

Όσο για το "η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει" επειδή πραγματικά μπορεί να τσακίσει κόκαλα και αυτό με τη σειρά του θα φέρει και άλλα τσακισμένα κόκαλα, γενικά αποφεύγεται και δεν είναι προς (αυτο)έπαινο.

"Για τα καλά", μάλιστα; Για σκέψου! Μα, σε τούτο δω που γράφετε,

κυνικά δεν εκφράζεστε;

Αν μπερδεύτηκα, τις απολογίες μου, δεν το ήθελα, μήπως να εξηγούσατε πόθεν προκύπτει πως οι άλλοι "δεν λένε την αλήθεια" παρά μόνο τόσο σπάνια όσο να βρεθεί "βελόνα σα άχυρα";

Από τη στιγμή που εκφράζουμε αυτό που σκεπτόμαστε, όπως λέτε και όχι άρρηκτα αυτό που νιώθουμε, το οποίο δεν γίνεται, μιλάμε για την ειλικρίνεια όπως την ξέρουμε. Από κει και πέρα, η επιλογή του πώς, με ποιες λέξεις, πότε, είναι απλά μια επιλογή η οποία αντικειμενικά επηρεάζει ίσως και σε κρίσιμο βαθμό αυτό που θα μπορέσει να εκλάβει ο αποδέκτης, ακόμα και αν αυτός είναι πλήρως προσηλωμένος στο να ακούσει.

Όσο για την έκφραση συναισθημάτων προς τον Κ, γιατί χτυπιόμαστε εδώ ότι οι online καταστάσεις δεν είναι και πολύ σόι ούτε για πολύ καιρό; Συμφωνώ μαζί σας για τον τρόπο έκφρασης προς τον Κ, αλλά μήπως εκεί υπάρχει και κάποιος φόβος προς το - ενδεχομένως εν δυνάμει ανατρεπτικό - συναίσθημα; Δεν αρκεί το λεκτικό για την επικοινωνία με τον Κ, για να μην πω ότι είναι το έλασσον και όχι το μείζον.

 

Σπουδάζουμε αμαρτίες για να διδάσκουμε ηθική...

 

Δεν εδωσα τοσο πολυ αναλυση οταν εγραφα τη λεξη "σκεφτομαστε".
Οπως και να εχει, ομως, το τι νιωθω...για να το καταλαβω...σκεψεις δεν γινεται;
Δεν ξερω, ειναι και η ομορφια οτι καθε ανθρωπος λειτουργει μοναδικα, αλλα σε οτι αφορα εμενα, συνηθως οτι νιωθω σκεφτομαι, και οτι σκεφτομαι συνεχεια τελικα το νιωθω..


Αυτα που γραφω, δεν τα γραφω με σκοπο να βρω παραθυρακια...τι εννοω..
Οταν λεω θα προσεξω τον τροπο εκφρασης μου η θα κανω επιλογες σχετικα με την ειλικρινεια, θεωρω αυτονοητο οτι σκοπος αυτων τωνεπιλογων ειναι να μην γινω αγενης η να τραβηξω στα ακρα μια κατασταση, η να μου δημιουργησω παραπανω κακο απο αυτο που ηδη πιθανον να δημιουργησει η αληθεια (απολυση πχ), οχι το να παραπλανησω, η να μην εκφρασω αυτο που θελω. Αλλιως..δεν μιλαμε για ειλικρινεια.

Τωρα..αν ο οποιος αποδεκτης, εχει το ταλεντο να μεταφραζει οπως θελει και τον βολευε (γιατι συμβαινουν και αυτα)ι...δεν θα κατσω να σκασω! Βαριεμαι.  

Δεν ξερω γιατι χτυπιομαστε, οπως λες, καθολου δεν ξερω.

Ποτε δεν μιλησα για απολυτα λεκτικη επικοινωνια. Εκφραση, τροπος εκφρασης ειναι εκατομμυρια πραγματα.Ακομα και μια κινηση μπορει ομως να κρυβει υπερβολη, γι αυτο μιλησα για φιλτραρισμα τροπου εκφρασης...οταν επικοινωνω με τον Κ μου.

Το αλλο περι συναισθηματος, αληθεια ειναι, δεν μπορω να κατανοησω ακριβως τι θελεις να πεις. Μπορεις να αναλυσεις;