Η Λήθη της Διαστροφής

Η πραγματικότητα, αν επιτρέπεται να ρωτήσω, ποιον ρόλο παίζει στις παραπάνω διεργασίες, οι οποίες, μάλιστα, φαίνεται να προβάλλονται ως τυπικά χαρακτηριστικά της υποτακτικής ψυχοσύνθεσης;

Τολμώ να πω ότι μπορούμε να μιλήσουμε για δυνατότητα υποταγής αν και όταν και εφόσον το υποτακτικό πρόσωπο έχει αναλάβει τις ευθύνες του. Η υποταγή δεν είναι αυτοαναφορική, η υποταγή, στην πραγματικότητα, στρέφεται προς τον Άλλον και προσφέρεται για να υπηρετήσει και να χρησιμοποιηθεί. Από εκεί προέρχεται η ικανοποίηση του ζητούμενου και η απόλαυση. Οι εσωτερικές διευθετήσεις, όταν χρειάζονται, είναι θέμα του υποτακτικού προσώπου κυρίως και συνήθως έχουν να κάνουν με την αποδοχή εαυτού.

 

@clarisse , ο όρος facilitator θα ταίριαζε σε ένα ψυχοθεραπευτή ή ένα μέντορα, ένα δάσκαλο. Σε αυτή την περίπτωση η σχέση που θα δημιουργούσες μαζί του θα ήταν αντίστοιχα σχέση θεραπευτή-θεραπευόμενου ή δάσκαλου-μαθητή. Δεν θα ήταν μιά κ/υ σχέση. Ο λόγος είναι απλός: Τα όρια.

Οταν εμπλέκεσαι ερωτικά/σεξουαλικά με κάποιον, δημιουργούνται όρια που επιβάλλει η ίδια η σχέση, ακυρώνοντας έτσι την όποια πρόθεση για λειτουργία παράλληλων ρόλων δάσκαλου-μαθητή. Δε χρειάζεται νομίζω να αναλύσω περισσότερο. Είναι κάτι αντίστοιχο με αυτό που σωστά λέγεται "δε μπορεί ένας γονιός να είναι φίλος με το παιδί του"...

 

"Ενοχή+προσπάθεια": όχι όχι κακός συνδυασμός, εκρηκτικό το κοκτέιλ, συμφωνώ απολύτως!!  
"Αποδοχή+μη προσπάθεια": είναι ένας καλός συνδυασμός αλλά εμπεριέχει για μένα ένα σοβαρό κίνδυνο, της παθητικότητας. Δηλαδή είναι άλλο το δεν προσπαθώ γιατί τα παρατάω και άλλο το δεν προσπαθώ γιατί "παίρνω" ό,τι μου έρθει στο δρόμο και στη ζωή μου και κοιτάζω να το κάνω δώρο προς εμένα και να πάρω τα καλά του και να μάθω από τα κακά του. Με τη δεύτερη έννοια τη "μη προσπάθεια" τη δέχομαι και την υιοθετώ και έτσι το συν+χωρώ (πολύ ωραία η ανάλυση  ) έχει νόημα βέβαια και καμία παραδοξότητα   Όχι βέβαια ότι είναι πάντα εύκολο να υποδέχεσαι ό,τι σου φέρει η ζωή.
Ειδικά όταν έχεις υποτακτική ψυχολογία, που είσαι αρκετά control freak άτομο, ακριβώς γιατί φοβάσαι (ναι ναι εξομολόγηση ορθώς detected  ).
    

 

@margarita_nikolayevna
τι σημαίνει για εσένα "υποτακτική ψυχολογία" και πως νοιώθεις να συνδέεται με το "αρκετά control freak άτομο";

 

Σαφώς με τη δεύτερη έννοια!
Μην ανησυχείς. Δεν είναι μόνο τα άτομα με υποτακτική ψυχολογία control freaks. Ξέρω κάτι νάρκισσους που έχουν το κόλλημα  

 

@peleas      
Μπορεί να πάσχουν και από το "σύνδρομο του μικρού θεού" ή "το σύνδρομο του σωτήρα".

Όταν ένα άτομο έχει την τάση ή την επιθυμία να είναι υπό, κάτω από ένα άτομο που αναγνωρίζει ως ισχυρότερο έχει υποτακτική ψυχολογία. Αυτό μπορεί να συμβαίνει σε έναν ή περισσότερους τομείς της ζωής του.
Τα κίνητρα που ωθούν σε αυτή την υποτακτική τάση είναι ποικίλα.
Για να υποταχθείς σε κάποιον ισχυρότερο σημαίνει ότι με κάποιο τρόπο τον φοβάσαι κιόλας, αλλιώς δεν θα τον αναγνώριζες ως ισχυρότερο, έτσι δεν είναι; Βέβαια αυτός ο φόβος μπορεί να αναμειγνύεται με πολλά άλλα συναισθήματα (και πιο ισχυρά από αυτόν) και έτσι νιώθουμε δέος, σεβασμό, έρωτα κλπ
Η φοβική τάση όμως σε ανθρώπους υποτακτικής ψυχολογίας δεν μπορεί να ξεριζωθεί εντελώς (κατά τη γνώμη μου πάντα). Μόνον να ισχυροποιηθούν άλλες τάσεις.
Όταν όμως φοβόμαστε, ένας τρόπος να το διαχειριστούμε αυτό είναι να προσπαθήσουμε να ελέγξουμε τα πράγματα και ως εκ τούτου τις προεκτάσεις και την έκβαση τους. Όσο πιο έντονος ο φόβος, τόσο μεγαλύτερη η επιθυμία μας να ελέγχουμε τα πράγματα για να προλαμβάνουμε. Ε και κάποια στιγμή μπορεί να γίνουμε και freaks με όλο αυτό, όταν οι φόβοι είναι φοβίες, όταν γίνεται ο φόβος για το φόβο κ.ό.κ.
Ένας άνθρωπος κυριαρχικός (πραγματικά κυριαρχικός, όχι απλά "από πάνω" στο σεξ   ) δεν ανησυχεί για τον έλεγχο.
Έτσι το εννοούσα  

 

Ισχυρίζομαι πως οι κυριαρχικοί είναι περισσότερο ελεγκτικοί από οποιονδήποτε άλλο.
Κάποιος που δεν αποζητά τον έλεγχο δεν έχει την ανάγκη να κυριαρχεί.

 

Ισχυρίζομαι ότι οι κυριαρχικοί που είναι ελεγκτικοί φοβούνται εξίσου με (ή και περισσότερο από) οποιονδήποτε άλλο.
Οι κυριαρχικοί δεν αποζητούν τον έλεγχο, τον έχουν γιατί μπορούν. Συν-χωρούν (σ)τον κόσμο, υποδέχονται τα πράγματα και τα διαχειρίζονται (κατά τον τρόπο που αναφέραμε πιο πριν   )  

 

Τον έχουν γιατί τον αποζητούν. Το γεγονός οτι μπορούν, απλά τους κάνει πιό επιδέξιους στο χειρισμό.
Ο έλεγχος δε σου παραδίδεται απλά. Κι αν σου παραδοδεί και δεν τον έχεις ανάγκη, απλά τον αρνείσαι.

 

Είναι εξαιρετικά "διεστραμένο" - για να παραμείνω εντός θέματος - αυτό:

"Για να υποταχθείς σε κάποιον ισχυρότερο σημαίνει ότι με κάποιο τρόπο τον φοβάσαι κιόλας, αλλιώς δεν θα τον αναγνώριζες ως ισχυρότερο, έτσι δεν είναι;"

Θα επανέλθω για να σου εξηγήσω πως το αντιλαμβάνομαι ως τέτοιο @margarita_nikolayevna . (Πεταλουδίζω τώρα   ).

 

Συμφωνώ ότι δεν σου παραδίδεται απλά    
Αλλά κανένας μα κανένας δεν αρνείται τον έλεγχο γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει ανάγκη τον έλεγχο. Είμαστε από τη φύση μας έτσι. Γιατί ο έλεγχος μας κάνει να επιβιώνουμε και μας δίνει και πρόσβαση σε πόρους. Τουλάχιστον έτσι το νιώθω εγώ  
Βεβαίως μπορείς να αρνηθείς ένα συγκεκριμένο είδος ελέγχου ή κάποια ευθύνη, κάποιο τασκ. Αυτό βέβαια συμβαίνει. Και ίσως αυτό να εννοείτε με το "δεν έχεις ανάγκη τον έλεγχο και τον αρνείσαι". Δεν διαφωνούμε βασικά απλά νομίζω εγώ έχω στο μυαλό μου πιο γενικές περιπτώσεις  

@lexy Αν και με ενδιαφέρει πολύ να μου πείτε πώς το αντιλαμβάνεστε (βασικά αυτή είναι η πεμπτουσία της συζήτησης για μένα, η ανταλλαγή αντιλημμάτων και βιωμάτων  ) εύχομαι να αργήσετε να έρθετε γιατί αυτό σημαίνει ότι θα πεταλουδίζετε για πολλή πολλή πολλή ώρα!! Και είναι πάρα πολύ όμορφο να νιώθεις ότι κάποιος ακόμη και άγνωστος πεταλουδίζει, μου φτιάξατε τη μέρα με τη φράση αυτή, ευχαριστώ, αλήθεια      

 

Συμφωνώ πως όλοι έχουν ανάγκη τον έλεγχο (άρα και οι κυρίαρχοι...  )
Ο βαθμός επιθυμίας του ελέγχου ποικίλλει και έχει μεγάλη σημασία, καθώς και το πώς αντιδρούμε όταν δε μπορούμε να έχουμε τον έλεγχο.
Κάποιοι χαμογελούν συγκαταβατικά, δεχόμενοι πως είναι αδύνατο να ελέγχουν τα πάντα, κάποιοι παθαίνουν κρίση πανικού.

Προσωπικά μιλώντας, δε νιώθω την ανάγκη να επεκτείνω την κυριαρχία -άρα και τον έλεγχο- στη σύντροφό μου εκτός του ερωτικού παιχνιδιού. Γι αυτό ακριβώς το λόγο δεν αποκαλώ εαυτόν κυρίαρχο.