Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Συζήτηση στο φόρουμ 'Off Topic Discussion' που ξεκίνησε από το μέλος anasia, στις 9 Δεκεμβρίου 2005.

  1. bumblebee

    bumblebee Contributor

    Για όποιον έχουν φροντίσει οι άλλοι ή πάντα θα φροντίζουν, έτσι τους έτυχε, δύσκολο να βρεθεί σε κατάσταση απελπισίας.
    Για όλους τους άλλους όμως δεν είναι κόκκαλα, είναι ελπίδα.
     
  2. @bumblebee Πού πήγε το κίτρινο άβαταρ;
     
  3. bumblebee

    bumblebee Contributor

    Το σβήσα γιατι με φωνάζανε όλοι κίτρινο τενεκέ     Και δεν υπήρξα ποτέ κίτρινος  
    Κατακόκκινος  
     
  4. Μη μασάς  
     
  5. Anatoli

    Anatoli New Member

    ...πως όλα αλλάζουν και όλα μένουν ίδια...
    "λεγε ρε καυλα εισαι για πουτσα και ξυλο?"...να φανταστω πως είναι
    η νέα καλησπέρα των ανερχόμενων "μαστεραδων"????
    που πας ρε καραμήηηηηηητρο?????????.....      
     
  6. íɑʍ_Monkeץ

    íɑʍ_Monkeץ Contributor

    Προς τα που οδεύει; : )
     
  7. Anatoli

    Anatoli New Member

    ...γενικότερα σε κάτι "θρύλους"... 
     
  8. íɑʍ_Monkeץ

    íɑʍ_Monkeץ Contributor

    No way...
     
  9. Siren_Peisinoe

    Siren_Peisinoe Ανενεργή επί του παρόντος.

    πρεπει να αρχισω να δημοσιευω ινμποξ...
     
  10. vanilla30

    vanilla30 κι αλλο!!

  11. brenda

    brenda FU very much

    Τους βλέπω να κοιμούνται αγκαλιά...αυτός με μισάνοιχτο στόμα, αποκαμωμένος αφήνει σφυριχτούς ήχους...
    Αυτή, σαν μωρό, κουρνιασμένη στην αγκαλιά του, με κοιμισμένο χαμόγελο ευδαιμονίας...
    Κι εγώ, δεν θέλω να τελειώσει η νύχτα, ούτε οι ώρες που μας χωρίζουν μέχρι το πρωί στον σταθμό...
    Θέλω να τους βλέπω και να τους απολαύσω, να κρατήσω αυτήν την εικόνα στο μυαλό μου για πάντα...
    Σίγουρα δεν θα κοιμηθώ...
     
  12. Όταν, επιτέλους, βάζουμε τη ζωή μας σε μια τάξη και απολαμβάνουμε τα κατακτημένα με πόνο επιτεύγματά μας, χωρίς να το ξέρουμε προσκαλούμε το χάος...