Οργασμός κατ' εντολή

Για το θεμα του νήματος και χωρίς να αμφισβητώ το βίωμα κανενός, ότι πράγματι οργάζεται την ώρα που δίδεται η εντολή και όλα τα ωραία που ζει εκείνη την στιγμή, θα πρέπει κανείς να αναρωτηθεί, αν θέλει φυσικά, για την δύναμη της αυθυποβολής.

 

Είχα αναρωτηθεί στο παρελθόν, ενδεχομένως να συμβεί και στο μέλλον (και η προσέγγιση μου να είναι διαφορετική).

Τα συμπεράσματά μου , έως τώρα, τα οποία δεν αποτελούν καθολική αλήθεια :
όταν η παράδοση του ελέγχου βασίζεται στην θέληση και όχι στην επιθυμία, νομίζω πως μεγαλύτερο ρόλο έχει η υποβολή χωρις να αποκλείεται και η αυθυποβολή.
Η θέληση χαρακτηρίζεται από τη συνείδηση αντίθετα της επιθυμίας που στερείται αυτής και χαρακτηρίζεται από μεταβλητότητα και συχνά από αστάθεια, γεγονός που καθιστά σχεδόν αδύνατη όποια προσπάθεια υποβολής ή αυθυποβολής.

Ως συνειδητή πράξη, λοιπόν, η παράδοση του ελέγχου δεν απαιτεί κάποιου τύπου "άδεια" από το συναίσθημα, ιδανικά συμπορεύονται.

 

@lexy αμόρ, έχω μιά διαφωνία, αλλά είμαι πολύ γοητευμένος για να την εκφράσω...

 

What u feel against what u say?  

Πες, λαβ  

 

Πολύ καλό ερώτημα θέτετε και το έχω σκεφτεί κι εγώ πολλές φορές. Και ακόμα το σκέφτομαι.

Αυτό που είπε η @lexy για τη θέληση και την επιθυμία με βρίσκει πολύ σύμφωνη. Αλλά ακόμη και εκεί η αυθυποβολή πάει ένα βήμα ακόμη πιο πίσω (με την έννοια του πιο βαθιά) και ακόμη και σε καταστάσεις πολύ διαυγούς και καθαρής συνείδησης, πιο πίσω εξακολουθούν να παίζονται πράγματα και νομίζω ότι η αυθυποβολή σχετίζεται με αυτά και έτσι η συνείδηση δεν αποκλείει την αυθυποβολή.

Έτσι θα προτιμήσω να μιλήσω βάσει βιωμάτων, χωρίς να σημαίνει ότι μπορώ να τα κρίνω απολύτως καθαρά, με όση "επιστημονικότητα" θα ήθελα και εγώ η ίδια.

Λοιπόν εμένα αυτό το "οργασμός κατ' εντολή" όσο υπέροχα με έχει κάνει να αισθανθώ άλλο τόσο φόβο, πανικό αλλά και θυμό μου έχει προκαλέσει κατά καιρούς. Γιατί με φοβίζει να νιώθω ότι σε κάτι τόσο σημαντικό για τη δική μου ζωή (τουλάχιστον μέχρι τώρα, δεν ξέρω αν και πώς θα αναθεωρήσω στο μέλλον) όπως η σεξουαλικότητα μπορεί να χάσω εντελώς τον έλεγχο, μπορεί να μην μου ξαναέρθει. Και αν ας πούμε χαλάσει η σχέση εγώ μετά πώς θα νιώθω; Πώς θα απολαμβάνω; Πώς θα έχω οργασμό; Πώς; Και αν δεν τα ξανακαταφέρω; Μπορεί να ακούγονται αστεία αυτά αλλά αλήθεια εγώ έχω φοβηθεί.

Επίσης σε πολύ θυμωμένες στιγμές δεν το θέλω καθόλου, δεν θέλω να νιώσω ερωτικά, πολύ περισσότερο δεν θέλω να νιώσω οργασμό (ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ..χαχα). Και όμως, από ένα σημείο και μετά άρχισε να γίνεται και πια γίνεται ακόμη και αν νιώθω πολύ μακρυά εκείνη τη στιγμή από Εκείνον ακόμη και αν θέλω να Τον κρατήσω μακρυά. Γίνεται...

Δυστυχώς θα ήθελα να έχω να πω κι άλλα, να εξηγήσω πιο πολύ αλλά δεν μπορώ.

Ευχαριστώ πάντως πάρα πολύ για το ερώτημα σας! Πάρα πολύ! Ήταν σημαντική συμβολή στο θέμα αυτό  

 

εντάξει θα σου τηλεφωνούμε εναλλάξ και θα μετράμε μέχρι το 10. Ο.κ;  

 

Η υποβολή έχει επίδραση στην αδύναμη θέληση. Ο λόγος είναι οτι η αδύναμη θέληση συμπορεύεται με τις ατεκμηρίωτες πεποιθήσεις, οι οποίες με τη σειρά τους είναι προιόν υποβολών (πιό σωστά, ενδοβολών).

Αντίθετα, η ισχυρή θέληση είναι τείχος προστασίας από την υποβολή, γιατί προβάλλει αντίσταση σε οτιδήποτε επιχειρεί να την παρακάμψει. Επομένως, μόνο η αυθυποβολή λειτουργεί εδώ.

Ξαναμπαίνω σε "γοητευμένος " mood...

 

Η ισχυρή θέληση εκχώρησης ελέγχου; "προστατεύει" από την υποβολή;

 

Ακούγεται παρόδοξο, άλλο τόσο παράδοξο όμως είναι αυτό το "θέληση εκχώρησης ελέγχου". Οταν θέλω να εκχωρήσω τον έλεγχο, κατ' ουσίαν δεν τον εκχωρώ. Θέληση=προσπάθεια=έλεγχος. Αντίφαση  
Οπότε, αυθυποβάλλομαι οτι εκχωρώ τον έλεγχο.

 

Ή μπορεί απλώς να αφεθείς, να μην προσπαθείς να παλέψεις με τον έλεγχο, μόνο να τον βάλεις στο ψυγείο, να μην τον έχεις ανάγκη. Σίγουρα πάντως, it takes time and other stuff...

 

Εντάξει λοιπόν, τώρα ησύχασα!!!  
Αλλά να το κάνουμε 5 και αντίστροφη μέτρηση; Έτσι έχω μάθει!!!
Και κρατήστε το χρόνο μεταξύ των μετρημάτων όσο θέλετε, δεν με πειράζει  (διπλό τέμπο κλπ)
Χαχαχα!!

 

Να μην τον έχεις ανάγκη!!!!! Αυτό ακριβώς είναι το κλειδί