Σχεσεις απο αποσταση...εχουν ελπιδες?

αν και οπως σου εχω πει μετα απο την πεμπτη σειρα παθαινω μπλακ αουτ(αλλα εσυ εκει να με βασανισεις )εκανα μια προσπαθεια και το διαβασα ολο!!!λοιπον σε γενικες γραμμες δεν διαφωνουμε καθολου!οτι χανεις πολλα πραγματα που τα εχεις αναγκη ειναι σιγουρο(ουτε εγω αναφερθηκα μονο στο σεξουαλικο).ωραιο το να κανει ταξιδι και να αναπτερωσει τη σχεση.ποσες φορες θα το κανει?ειναι σαν να περνεις τη δοση σου μεχρι την επομενη!οσο για τα προβληματα σιγουρα η αποσταση δεν ειναι το μοναδικο αλλα ειναι ο κυριοτερος λογος που δημιουργουνται τα αλλα και κυριως η αιτια να μην λυνονται!!οσο τελος για την καρδια μπορει να επαναστατει να κανει τα δικα της αλλα στο τελος θα υπακουσει αργα η γρηγορα στο μυαλο που εχει παντα τον τελευταιο λογο.για μενα ειναι σαν το ταβλι.καλο απο το ιντερνετ αλλα ειναι αλλο πραγμα να σου ερθει η μυρωδια της κλεισουρας οταν το ανοιγεις που σου χτυπαει τη μυτη και η καυλα οταν ριχνεις τα ζαρια και χτυπας με δυναμη τα πουλια 

 

Φίλε μου εδώ που βρίσκομαι τώρα και να ήθελε...
Άλλο ταξίδι δεν μπορεί να το κάνει, για να έρθει να με βρει...
Επειδή είμαι κάπου που η ιδέα ήταν ν' απομονωθώ από τους πάντες για να ξαναβρώ την πάρτη μου...
Θα πρέπει να περιμένει τουλάχιστον άλλο ενάμισι μήνα για να με ξαναδεί...Καιρός που θα μου χρειαστεί και μένα για να ξεκαθαρίσω λίγο παραπάνω κάποια πράγματα στο κεφάλι μου...Και πάλι...

Το ζήτημα είναι ότι άλλα ταξίδια δεν θα τα έκανε...Μου είπε ότι τα παρατάει όλα (δουλειά, χώρα, φίλους) και έρχεται μαζί μου στην Ελλάδα...Αρκεί να της δώσω το ΟΚ...
Γιατί ξέρει ότι εγώ στη χώρα της, δεν θα ξαναζούσα, ούτε θα ξαναπαράταγα τα πάντα για την χάρη της...Το είχα κάνει στο ζενίθ του έρωτα μας...Τώρα ούτε νεκρός, ούτε για κείνη, ούτε για καμία...
Δεν υπάρχει σχέση να αναπτερώσει...Εκείνη η σχέση μας πλέον είναι νεκρή...
Θα ήταν μια όσο γίνεται νέα αρχή με κάποια στοιχεία του παρελθόντος...

Αλλά...Υπάρχει και κάποια άλλη στη μέση που όπως έγραψα, μόνο λίγη δεν είναι για μένα...
Αλλά πως τα φέρνει η τύχη, η μοίρα, πες το όπως θέλεις...
Είχε κι εκείνη "κρούση" από τον ιστορικό της πρώην...Και είναι στην "φάση" της και κείνη...
Το μόνο καλό ότι μεταξύ μας υπήρχε και υπάρχει πάντα πλήρης ειλικρίνεια εκτός από συναίσθημα...Και ξέρουμε ο ένας για τον άλλο...
Τώρα πως γίνεται οι άνθρωποι να "τρελαίνονται", όταν καταλαβαίνουν ότι κάποιον/α τον/την χάνουν για τα καλά...Μυστήριο...Η μάλλον κτητικότητα...Αλλά όχι πάντα...Κάποιες φορές είναι αλήθεια αγάπη βαθιά....

Η απόσταση δεν είναι ο μοναδικός λόγος για τ' οποίο δημιουργούνται προβλήματα...Αλλά σίγουρα δεν βοηθάει για να λυθούν...
Αντιθέτως πολύ συχνά τα γιγαντώνει....Ως προς την καρδιά και το μυαλό...Εγώ στα συναισθήματα το μυαλό ποτέ δεν το ακολούθησα...Γι' αυτό έφαγα άπειρες φορές τα μούτρα μου...Έκανα πολλά λάθη που αν ακολουθούσα το μυαλό, τις στρατηγικές κτλ, θα είχα αποφύγει...
Αν ακολουθούσα το μυαλό...Δεν θα έμπλεκα παρά μόνο με την τωρινή γυναίκα που είμαστε τώρα μαζί μετά τον χωρισμό με την ιστορική μου πρώην και θα γλίτωνα άπειρες πίκρες και για μένα και για κείνες...
Ίσως και να είμαι ανώριμος συναισθηματικά, ίσως και να είμαι "κομμάτια" ψυχικά ( που είμαι )....
Σίγουρα την απόσταση πια δεν την σηκώνει πολύ το "στομάχι" μου...Όσα και να νιώθω για την άλλη...Και όσο και να θέλω να ελπίζω για τ' αντίθετο...
Έχεις δίκιο...Τα ζάρια και να χτυπάω με δύναμη τα πούλια...Δεν μπορώ να πω ότι δεν τα θέλω...Σήμερα, τώρα, όχι σ' ένα μέλλον που ούτε ξέρω αν ακόμη θα είμαι ζωντανός η όχι...

Υ.Γ. Συγνώμη αλλά δεν τα κατάφερα να μείνω εντός πέντε γραμμών χαχαχα...

 

Η αποσταση οπως και οποιοσδηποτε αλλος παραγοντας σε μια σχεση ειναι απλα ενα δεδομενο.
Το πως αυτο αντιμετωπιζεται εχει να κανει με την οπτικη γωνια, το χαρακτηρα και την γενικοτερη αντιμετωπιση της ζωης που εχει καθε ανθρωπος.
Δεν θα κατηγοριοποιησω την αποσταση ως κατι αρνητικο, ουτε ως κατι θετικο. Μπορω να γραψω θετικα της αποστασης οπως και αρνητικα, το ιδιο μπορω να κανω για ολα τα δεδομενα και τους παραγοντες μεσα σε μια σχεση.
Απο εκει και περα, ειμαι ανθρωπος που ο,τι και να του βαλεις μπροστα του, θα βρει κατι θετικο, θα βρω χαρα, θα φτιαξω χαρα αν χρειαστει. Ετσι ειμαι γενικα, και ετσι αντιμετωπιζω και μια αποσταση.
Υπαρχουν και ανθρωποι που κανουν το αντιθετο, μπορει να εχουν ολα τα " κατα κοσμον" θετικα σε μια σχεση και παλι να επικεντρωνονται και να δημιουργουν λυπη και προβληματα.
Τα πραγματα ειναι πολυ απλα οσο και αν μας βολευει μερικες φορες να τα περιπλεκουμε για να δικαιολογησουμε συμπεριφορες και αδυναμιες.
Η αποσταση ειναι απλα ενας παραγοντας, οπως πολλα..μπορεις να την κανεις κατι καλο, φωτεινο και θετικο? Τελεια!
Δεν μπορεις? Μην κανεις σχεση απο αποσταση. Η ιδια αντιμετωπιση αφορα και αλλα πραγματα. Δεν υπαρχει σωστο η λαθος, δυνατοι και μη, ειναι καθαρα τροπος του πως επιλεγει καποιος να πορευεται στη ζωη του και στις σχεσεις του και ολα μα ολα ερχονται και δενουν με το ατομο που ζεις ο,τι ζεις.
Αυτο σε εμπνεει αυτο και σε απογοητευει, κανενας παραγοντας η κατασταση δεν το κανει αυτο, μοναχα το ατομο που αλληλεπιδρας.

 

Oι σχέσεις από απόσταση δεν είναι θέμα ματιάς προς τα πράγματα, αν δηλαδή βρίσκεις χαρά ή λύπη στα πάντα. Η απόσταση σε μια σχέση ως εγγενές στοιχείο της, όχι ως κάτι προσωρινό ή ως παρένθεση, είναι μια άρρητη έμπρακτη δήλωση και των δύο ότι δεν επιθυμούν την μεταξύ τους δέσμευση. Επιθυμούν τον έρωτα, την επαφή, πιθανόν ένα ρομαντικό thrill (αρχικά τουλάχιστον, όπου δύο ερωτευμένοι, αδικημένοι από την μοίρα ζούνε χωριστά αλλά εκείνοι ελπίζουν ως καταραμένοι ποιητές, κλπ κλπ κλπ) αλλά ταυτοχρόνως έχουν αποφασίσει την μη μεταξύ τους δέσμευση. Αν αυτό το έχουν υπ' όψιν τους οι εμπλεκόμενοι θα περάσουν όμορφα και όταν αυτό ξεθυμάνει θα αποχαιρετιστούν χωρίς να μείνουν κατάλοιπα μέσα τους. Είναι ένα θέμα άλλωστε αν είναι σχέση ή διαδοχικές επαφές όπου τα κενά συμπληρώνονται φαντασιακά για να γίνουν 'σχεσεις' μην αντέχοντας ότι την σκέψη ότι πιθανόν είναι ωραίες περιστασιακές επαφές με έναν άνθρωπο, που μετά την λήξη της καθεμίας, ο καθείς γυρνάει στην ζωή και στο μικρόκοσμό του. Αν μια σχέση αντιμετωπίσει προσωρινά θέμα απόστασης, βάσει σ υ ν α π ό φ α σ η ς, (όχι ο ένας αποφάσισε και ο άλλος δέχτηκε αναγκαστικά) εν τοις πράγμασι είναι μια καλή δοκιμασία για τα θεμέλια αυτής της σχέσης. Αν ξεπέσει η σχέση, έπασχε από πριν, δεν της έφταιξε η απόσταση.

 

Σίγουρα παίζει βασικό ρόλο αν η γνωριμία έγινε από απόσταση, ή προϋπήρχε της μεταγενέστερα επελθούσης απόστασης !
Η απόσταση για μένα δεν μετράται σε χιλιόμετρα ή ναυτικά μίλια, αλλά στην απόσταση που έχει το μυαλό κι οι ψυχές μας .
Το λέω με βεβαιότητα γιατί το έχω ζήσει έντονα! Εγώ στην Αθήνα κι εκείνη στην Έδεσσα για επαγγελματική λόγους επί τουλάχιστον 2 χρόνια ! Η σχέση μας βέβαια είχε 8 μήνες παρελθόν. ... αλλά άντεξε ! Αν και είχαμε ευκαιρίες κι αφορμές πολλές να το διαλυσουμε. ... αντέξαμε!
Υπήρχε καθημερινή επικοινωνία, υπήρχε συνεχώς σύνδεση του μυαλού μας μ' ένα ισχυρό αόρατο νήμα και διαβάζαμε ο ένας τη σκέψη του άλλου, υπήρχε διαρκής ψυχική επαφή, που μας κρατούσε το πόθο και τη καύλα στα ύψη !
Σίγουρα γίνεται .... και το έχω ζήσει πολύ έντονα !!!! Η απόσταση των ψυχών είναι η επικίνδυνη .... ακόμα κι αν είναι τα κορμιά στο ίδιο κρεβάτι !!!!!!!

 

Όταν η απόσταση βιώνεται ως πόνος, ιδίως αν ο πόνος είναι μόνο από τη μία πλευρά, τότε νομίζω ότι η σχέση δεν έχει πολλές ελπίδες και ο λόγος είναι απλός, όχι μόνο έχουν επενδυθεί πάμπολλες ελπίδες στην επανένωση ώστε να μη βιώνεται το παρόν, αλλά οι ελπίδες αυτές, που είναι τουλάχιστον λίγο διαφορετικές για τον καθένα, έχουν αποκτήσει μια "μυθιστορηματικότητα" η οποία όσο περισσότερο απλώνεται τόσο λιγότερο πιθανό γίνεται να βιωθεί. Ο καθένας φτιάχνει μόνος του και χώρια από τον άλλο την ιστορία της σχέσης του(ς) και την τελολογία της επανένωσής του(ς).

Είναι και η καταπίεση από την κατάσταση, η αβεβαιότητα, οι μικροί θυμοί που μαζεύονται, οι ερωτήσεις που δεν αποτολμούν να αρθρωθούν, η ανάγκη για σωματική επαφή στο κάτω κάτω που μερικές φορές πονάει που κάνουν το στοίχημα δύσκολο. Αν κάτι κάνει μια σχέση από απόσταση να κρατάει πολύ περισσότερο από όσο θα πίστευε κανείς ότι γίνεται είναι οι υποσχέσεις που έχουν υπόρρητα δοθεί εκατέρωθεν και η τεράστια επιθυμία και των δύο για την ευόδωσή τους και την εφεξής διαρκή ικανοποίηση των αναγκών τους. Που για κάποιον λόγο έχουν επιλέξει μόνον με αυτόν τον άνθρωπο, που τώρα είναι μακριά, να ικανοποιήσουν. Δεν μπορουμε να ξέρουμε για ποιον και δεν είναι ο ίδιος για τον καθένα.

Από την άλλη, όπως δεν προσλαμβάνουν όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο τα χρώματα, τη μουσική, τις εποχές που περνάνε, τα αρώματα έτσι δεν προσλαμβάνουν και με τον ίδιο τρόπο τις αποστάσεις. Υπάρχει μια σιωπηρή μειονότητα η οποία πράγματι μπορεί και επιθυμεί να βάζει την απόσταση στο παλμαρέ των κοινών αισθήσεων. Με την διαίσθηση να υπεραναπτύσσεται, σε αυτές τις περιπτώσεις, με την επιλογή μιας κάποιας μοναχικότητας στην καθημερινή ζωή ώστε οι πολλοί θόρυβοι να μη νοθεύουν αυτό που με τον τρόπο του υπάρχει μεταξύ των δύο, με στενή επικοινωνία παρά την απόσταση (δηλ. αν μιλάει κάποιος με το εκ μακρών ταίρι του δύο φορές την ημέρα στο τηλ και αλληλογραφεί ανάλογα τακτικά και υπάρχει αλληλεπίδραση εν γένει τι απόσταση είναι; ) με άποψη του ενός για τα του άλλου και με αμοιβαιότητα, τότε σχέση υπάρχει και μπορεί να είναι ανθεκτική και πιο εύκαμπτη από άλλες καταστάσεις που ενδεχομένως δεν θα ταίριαζαν τόσο σε αυτούς τους συγκεκριμένους ανθρώπους.

Ένας προσεκτικός αναγνώστης θα παρατηρήσει ότι δεν θίγω το θέμα της εμπιστοσύνης εκατέρωθεν. Είναι επειδή έχω μιλήσει για διαίσθηση. Πολλοί τυχαίνει να γνωρίζουν πόσο διαφορετικά ηχεί στον χώρο η απόσταση από την απουσία…

 

Πιάνομαι από αυτό, χωρίς να απευθύνομαι προσωπικά, για να πω, πως το αν μια σχέση έχει ή δεν έχει μέλλον εξαρτάται από το πού κοιτάει κανείς. Αν σε μια σχέση κοιτάς προς το μέλλον και στο ίδιο μέλλον κοιτάει κι ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου, λίγη σημασία έχουν τα όποια εμπόδια. Η απόσταση εξ άλλου είναι καθαρά θέμα αντίληψης. Τον εξ αποστάσεως σύντροφό μου εγώ τον κατάπια από το πρώτο λεπτό. Γύρισα πίσω και τον κουβαλούσα μέσα μου. Δεν ήμουν πια μία. Ήμουν μαζί.

3 χρόνια μετά, τα ρούχα μας είναι στην ίδια ντουλάπα. Δεν υπάρχει πια απόσταση γιατί ο στόχος μας ήταν κοινός. Να ζήσουμε μαζί.
Ζήσαμε πολλή θλίψη και πολλή στεναχώρια το διάστημα που ήμαστε χώρια, αλλά πλέον κοιτώντας πίσω, εγώ το αναπολώ με πολλή αγάπη και πολύ έρωτα.
Νομίζω πως αν πρόκειται για τον άνθρωπό σου δεν κάνεις πίσω όποιο κι αν είναι το κόστος.

 

Δεν έχουν. Βρείτε κάποιον που να είναι κοντά.

 

Να μια πολύ πολύ όμορφη ιστορία     Με αίσια αρχή και χωρίς τέλος  
Αλλά νομίζω ότι κι εσείς εδώ θέτετε ένα "κριτήριο": δηλαδή κοινός σας σκοπός ήταν να ζήσετε μαζί και παλέψατε προς αυτό και τα καταφέρατε!! Και πολύ όμορφο αυτό  
Αλλά κοιτούσατε προς τη συνύπαρξη στο μέλλον, όχι προς μια απόσταση που θα έμενε έτσι εις τους αιώνας των αιώνων.
Για τις σχέσεις που ισχύει αυτό, η άποψη της @elfcat με κάλυψε πλήρως, και οι δυο συνομολογούν ότι δεν θέλουν να δεσμευτούν μεταξύ τους. Και ακόμη ότι πιο πολλή ανάγκη ίσως από όλα έχουν το πώς καλύπτει καθείς φαντασιακά τα κενά που αφήνει ο άλλος...

 

Σχέση από απόσταση 1 χρόνο,ήταν πολύ, ήταν λίγο το χρονικό διάστημα;... όπως το πάρει κανείς στα 30 που ήμουν τότε. Το πιο περίεργο βέβαια είναι πως τον πρώτο 1 και 1/2 μήνα την γνώριζα μέσα από τα γραπτά της στο chat. Δεν είχαμε ανταλλάξει φωτογραφία για να την δω έστω και από απόσταση, δεν είχαμε ανταλλάξει τηλέφωνο για να την ακούσω. Πολύ λίγες περιγραφές μόνο για την εξωτερική της εμφάνιση γνώριζα. Ήμουν ερωτευμένος με τον γραπτό της λόγο και κατ επέκταση με το μυαλό της!...
Οι ώρες μπροστά στον υπολογιστή; αρκετές... τουλάχιστον με 7-8 ανά μέρα. Ξέρετε τι είναι να ξεκινάς να γράφεις στις 5 το απόγευμα και να καταλήγεις μέχρις τις 6 και κάτι το πρωί επειδή θες να δεις με τον άλλο το χάραμα; ας είναι και σε απόσταση,τον ίδιο ήλιο βλέπαμε από διαφορετικό σημείο... Γνώρισα μέσα από τα γραπτά της τα πάντα για τον ψυχισμό της και τον τρόπο σκέψης της. Μου έλειπε μόνο η εικόνα της αλλά κάποια στιγμή θα γινόταν κι αυτό... μέχρι που έγινε... .
Από την πρώτη στιγμή που την αντίκρισα και την άγγιξα το μόνο που ήθελα ήταν να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου μαζί της. Είχαμε όμως την απόσταση μέχρι να δούμε "τι" και "πως"... Οι μέρες που βρισκόμασταν ήταν 3-4 κάθε δυο μήνες. Τους υπόλοιπους; κάθε πρωί ξυπνούσε ο ένας τον άλλο με ένα γλυκό τηλεφώνημα, θα πίναμε παρέα τον καφέ μας, είτε τηλεφωνικώς είτε μέσω βιντεοκλήσης. Θα ακούγαμε την ίδια μουσική αφού ανταλλάσσαμε μια απίστευτα μεγάλη δισκογραφία καθημερινά και όταν έβγαινα θα την έπαιρνα μαζί μου στην απλή βόλτα μου, στα bar που σύχναζα, στα live που πήγαινα. Δεν ήταν και λίγες οι φορές όπου κάποιος στα live που κάνει το Καφωδείο στην Θεσσαλονίκη θα μπορούσε να με δει να κάθομαι μόνος μου στο πάσο του μπαρ. Στην πραγματικότητα δίπλα από το ποτήρι μου με το jameson υπήρχε το κινητό μου με ανοιχτή ακρόαση και στην άλλη άκρη της γραμμής άκουγε η Σ. μαζί μου την συναυλία, οπότε όχι, δεν πήγαινα μόνος μου... Δεν κάπνιζα μόνος μου για έναν ολόκληρο χρόνο αφού πάντα παίρναμε ο ένας τον άλλο να καπνίσουμε παρέα... δεν κοιμόμασταν χώρια αφού ο καθένας στο κρεββάτι του αφήναμε χώρο σαν να υπήρχε και ο άλλος δίπλα το βράδυ... δεν ζούσαμε χώρια αφού γνώριζε ο ένας για τον άλλο όλη την διάρκεια της μέρας του και ήταν σαν να την περνούσαμε μαζί. Τι "σαν" δηλαδή... στην ουσία μαζί την περνούσαμε...! Μέχρι που τέλος μπορέσαμε και τώρα μένουμε μαζί εδώ και 2 χρόνια!

 

Όμορφη ιστορία,
εγώ είχα για μεγάλο διάστημα από απόσταση, και δεν μπορούσα άλλο. Αν ήταν 1 χρόνος καλά θα ήταν αλλά ήταν παραπάνω.
Μας χωρίσαν άλλα πράγματα πέρα της απόστασης αλλά δεν θα έκανα αυτό το ρίσκο ξανά.

 

Ζούσε περιμένοντας τον ερχομό της
Η σκέψη της τον συντρόφευε στους ατέλειωτους
περιπάτους του τις ώρες της σχόλης.
Η μορφή της ήταν σε κάθε σελίδα του βιβλίου του,
σε κάθε σύννεφο του ουρανού του,
σε κάθε μελαγχολικό απόγευμα - κι ήταν πολλά...
Δεν τη γνώριζε, ήταν όμως σίγουρος
πως μόλις τη συναντούσε θα ήξερε πως είναι εκείνη...
Αυτό που δεν ήξερε ήταν πως η συνάντηση
δεν επρόκειτο να συμβεί ποτέ.
Γιατί όσο ζούσε περιμένοντάς τη,
ερωτεύτηκε την προσμονή της...

Οι σχέσεις σφυρηλατούνται μέσα από κοινά βιώματα. Οτιδήποτε βιώνω εν τη απουσία του άλλου είναι αυτοαναφορικό.
Δεν είμαστε μόνο φαντασία. Εϊμαστε σάρκα, αισθήσεις. Δε φτιάχνει ο νους μνήμες. Το σώμα φτιάχνει μνήμες.
Δεν πρόκειται απλά για συμπλήρωση των κενών της απουσίας σου. Μιλάμε για ζωή χωρίς εσένα.....