Παίζουμε... κρυφτό;

Μήν τους λυπάσαι. Αν την ήθελαν, θα έβγαιναν στο φως. Αν δε μπορούν, τους αξίζει το σκοτάδι.

 

Aυτό που νοιάζεστε για τις ζωές των άλλων, γιατί το κάνετε;

p.s: δεν εμπιστεύομαι κάποιον που δεν έχει σκοτεινή πλευρά...

 

Προστατεύουμε το εμπόρευμα  

Τσέκαρε όμως αν όντως είναι σκοτεινή ή αν ξέχασε να πληρώσει το ρεύμα.

 

Σκοτώνει η άγνοια...η ειλικρίνεια μπορεί και να πονέσει ελεεινά, αλλά δεν σου αφαιρεί την αξιοπρέπεια...Έτσι τουλάχιστον το βλέπω εγώ και απ'ότι ξέρω κι εσύ...
Οι άλλοι, οι όποιοι άλλοι καλά κάνουν και λειτουργούν τις σχέσεις τους όπως νομίζουν καλύτερα...Κανείς δεν είναι κριτής κανενός πέραν του εαυτού του...
Καλή ώρα...εγώ για λόγους που ξέρουμε μεγάλωσα ακόμη περισσότερο την απόσταση μας...
Να σου ζητήσω τι? Να το παίξεις Πηνελόπη για τα μούτρα μου? Η να σου ορκιστώ αιώνια πίστη γιαλαντζί?
Πράγματα τυχαίνουν, έτυχαν, στα είπα, μου τα είπες, ψιλοπικράθηκα, ψιλοπικράθηκες...
Ζούμε, επικοινωνούμε, συζητάμε και όταν έρθει η στιγμή αποφασίζουμε... 

 

@Dapom

Με αυτή τη διατύπωση σχεδόν συμφωνώ 

Πήρα αφορμή από τα προηγούμενα παραδείγματά σας, για να δείξω ότι συχνά τις δικές μας επιλογές τις αιτιολογούμε "για το καλό του άλλου", το οποίο βέβαια εμείς γνωρίζουμε καλύτερα κι απ΄τον ίδιο, και όχι για το κατά 99% καλό το δικό μας.

Θα έλεγα ότι με τον/την σύντροφο καλό είναι να είναι κανείς αληθινός, όχι να τρέχεις να λες τα πάντα για να φαίνεσαι ειλικρινής. Προσωπικός χρόνος, προσωπικές σκέψεις, προσωπικές αναμνήσεις, προσωπικές πράξεις που δεν τον αφορούν στην ουσία τους, εξακολουθούν να υπάρχουν σε όλες τις σχέσεις και διατηρούν την ακεραιότητα του ατόμου, όσο δεμένη και να είναι η σχέση.Βέβαια, στις BDSM σχέσεις αυτό φτάνει στο όριο του, η αλήθεια πλησιάζει το απόλυτο και η "ακεραιότητα" του υ μέλους διακυβεύεται. Εκεί, μπαίνει το ζήτημα του αν το Κ μέλος μπορεί να διαχειριστεί αυτήν την ακεραιότητα στην κόψη του ξυραφιού. Δεν έχω γενική απάντηση. Οση αλήθεια μπορεί να αντέξει και το ένα και το άλλο μέλος, τόση να ζήσουν.  

Ξέρετε, οι περισσότερες αλήθειες μας δεν είναι πληγωτικές για τον άλλον, ούτε απομυθοποιητικές για μας. Είναι βαρετές...

 

Δεν λυπάμαι κανένα.Ο καθένας είναι άξιος των επιλογών του.Αυτούς που σκέφτομαι ειναι εκείνους που επέλεξαν άλλοι την άγνοια για αυτούς.
Και μπορεί να μην επέλεγαν αυτό για τον εαυτό τους, αν είχαν την ευκαιρία.

 

Ξέρεις ποσες φορές εχω ακούσει στην ζωή μου "ας κάνει οτι θέλει και καλύτερα να μην ξέρω" και να το εννοούν;

 

Αγαπητέ υπάρχουν πολλοί και πολλές που προτιμούν την άγνοια ( η να κλείνουν τα μάτια )...Αυτό είναι σίγουρο...
Αλλά υπάρχουν και κάποιοι/ες που προτιμούν να γνωρίζουν...
Κανείς δεν ανήκει σε κανέναν όσο και να θέλουμε να πιστεύουμε το αντίθετο...

Έχεις ανακαλύψει ποτέ ότι έχεις φάει κέρατο ( αν το έφαγες ποτέ ) ? Εγώ ναι...
Και πίστεψε με, δεν πλήγωσε τόσο η ιδέα ότι η τότε σύντροφος "μου", μου το φόρεσε...
Είχε τους λόγους της...δεν πέρναγε πια καλά μαζί μου...Η τότε δικαιολογία ήταν ότι της είχα αφαιρέσει την προσοχή μου...
Λες και κάποιος πρέπει να είναι πάντα "κλαρίνο" και να μην έχει μια άσχημη περίοδο...
Τεσπα, ήθελε και το έκανε και όπως της είχα πει τότε...Τουλάχιστον είχα ευχηθεί να είχε γαμηθεί καλά με τον τύπο αν μη τι άλλο...
Αλλά μαζί της έκλεισα στη στιγμή...Όχι γιατί πηδήχθηκε με άλλον, μα γιατί προτίμησε να μου το κρύψει...Προτίμησε να μου στερήσει την επιλογή...Δεν έκανε μαζί μου διάλογο όταν έπρεπε...
Σε κάθε περίπτωση ήμουν 25αρης και σίγουρα δεν έχω το μυαλό που έχω τώρα...

Κι εγώ έχω ρίξει κέρατο και προτίμησα να σιωπήσω...Για το "καλό" κάποιας...
Αποτέλεσμα?
Για τρεις μήνες μετά δεν κατάφερα να την ξανακουμπήσω...Μ' έτρωγαν οι τύψεις...
Γιατί το είχα κάνει? Απλά επειδή κάποια που δουλεύαμε μαζί μου γυάλισε άσχημα και μου έδινε πεντακάθαρα σημάδια διαθεσιμότητας...
Σεξουαλικά ήμουν καλά με την τότε σύντροφο μου? Άψογα...
Ήμουν μαλάκας που την κεράτωσα? Ίσως...Στο τέλος το διέλυσα και δεν της είπα τίποτε...Επειδή γνώριζα ότι προτιμούσε να μην ξέρει...Μου το είχε πει...
Η "τιμωρία" μου? Ένα βάρος στην συνείδηση που κουβάλαγα για αρκετούς μήνες...
Από τότε μου το υποσχέθηκα να μην κρύβω ποτέ τίποτε στις σχέσεις μου...Και ότι τα "σημαντικά" θα ήθελα να τα ξέρω πάντα...
Ακόμη και αν σήμαινε ότι θα πήγαιναν στον διάολο...
Ακόμη και αν σήμαινε, ότι θα με διέλυαν αυτά που θα μου έλεγαν...

Η αλήθεια πονάει, ξεσκίζει κάποιες φορές...Αλλά εμένα, η μισές αλήθειες, η άγνοια ( που αργά η γρήγορα παύει να υφίσταται ), πόσο μάλλον το ψέμα...
Εκείνα με διαλύουν...Και αν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα σε δυο "κακά"...Προτιμώ το μικρότερο...
Από κάποιες καταστάσεις το μόνο που μπορείς να κάνεις, είναι να βγεις με τις μικρότερες απώλειες...Γιατί αλώβητος σίγουρα δεν βγαίνεις...
Τον όποιο πόνο, την όποια φρίκη, είναι να μην τις συναντήσεις στο διάβα σου...Η να μην την βάλεις εσύ στο δρόμο του/της άλλου/ης...
Αν σου τύχουν, το μόνο πράγμα που μπορείς να κάνεις, είναι να τ' αντιμετωπίσεις...Γιατί όσο και να κλείσεις τα μάτια...Δεν εξαφανίζονται...
Πρώτα τα "βλέπεις", πρώτα τα ξεπερνάς...η πρώτα τα δέχεσαι...αν πιστεύεις, ότι θα μπορούσες να τα δεχτείς...
Όλα όμως δεν μπορείς να τα έχεις...Δράση-Αντίδραση...Και δεν υπάρχει πράξη χωρίς συνέπειες...
Εδώ είναι θέμα ρίσκου και ειλικρίνειας πρώτα με τον εαυτό μας...Και μετά με τον/την όποια/ο σύντροφο μας...
Γιατί αν κάτι οφείλουμε σε κεινον/η που διάλεξε, μαζί μας να μοιραστεί κάποια πράγματα...
Εκείνο είναι η αλήθεια...
Του/της οφείλουμε την επιλογή να συνεχίσει, η όχι μαζί μας να τα μοιράζεται...
Εκείνα που μαζί μας να μοιραστεί θέλει...Αν τα θέλω μας δεν συμβαδίζουν...
Εκεί ο καθένας μας ζυγίζει και αποφασίζει τα δέοντα για τον εαυτό του/της...

Γνώμη, τίποτε άλλο...

 

Δεν αμφιβάλλω καθόλου για αυτό. Προφανώς και είναι δικαίωμα και επιλογή τους..
Η οποία διαφωνία μου εγγυάται στην απόκρυψη γεγονότων χωρίς προηγούμενη εκδήλωση επιθυμίας για άγνοια.
Μόνο εκεί για μένα υπάρχει θέμα. Όταν έχει επιλεγεί η άγνοια, πάω πάσο!

 

εδω φιλε μου δεν δεχεται μερικα χαστουκια παρτουζα θα προτεινεις;;;;μιλαμε για champions league χεχεχε

 

Ε καλα θα κανουμε παρτούζα χωρις χαστούκια