Αγάπη και κυριαρχικότητα: Εννοιες ασύμβατες?

Με αφορμή το παραπάνω απόσπασμα του Μ. Γιωσαφάτ, ο οποίος, ως άπειρος, ημιμαθής επιστήμονας που δουλεύει πάνω στην ψυχανάλυση μισό αιώνα, λέει στο παραπάνω απόσπσαμα τί συμβαίνει σε μια σ υ γ κ ε κ ρ ι μ ε ν η κατηγορία αντρών, στους οποίους η έλλειψη συνέβη σε μ ι α σ υ γ κ ε κ ρ ι μ ε ν η περίοδο της ζωής τους, ήτοι τον πρώτο χρόνο της ζωής του, χρόνος για τον οποίο ο Γιωσαφάτ, ο ημιμαθής κι άπειρος επιστήμονας έχει ισχυρισθεί ότι όποια βλάβη συμβεί σε αυτή την περίοδο του παιδιού, δεν θεραπεύεται όση ψυχοθεραπεία και αν κάνει απλά γίνεται πιο διαχειρίσιμη στην καλύτερη περίπτωση, για αυτούς λοιπόν τους ανθρώπους, λέει ότι κάνουν σχέσεις κυριαρχίας ή υποταγής από α ν α γ κ η και δεν λέει ότι αυτη είναι η αποκλειστική αιτία που οι άνθρωποι κάνουν σχέσεις κυριαρχίας και υποταγής.. Αυτοί λοιπόν δεν μπορούν να αναπτύξουν άλλου είδους σχέση εκτός από σχέσεις κυριαρχίας και υποταγής από ανάγκη, λόγω έλλειψης, λόγω 'πείνας'. Ήτοι θα επιβάλουν σε ένα άλλο πρόσωπο να τους δίνει αέναα αυτό που δεν τους έδωσε η μαμά τους ή θα υποταχθούν σε ένα άλλο πρόσωπο εξαρτητικά σε μια διαρκή αναμονή να πάρουν όσα δεν τους έδωσε η μαμά τους. Πού διαβάστηκε μέσα στο απόσπασμα ότι αυτοί οι μόνοι που αναπτύσσουν ασύμμετρες σχέσεις, δεν ξέρω. Νομίζω ότι αδίκως πάντως ξιφουλκείτε με το παραπάνω απόσπασμα αναφορικά με το θέμα αυτό. Δεν μιλάει για την κυριαρχία και την υποταγή αλλά για τον γάμο, μοναχά αν έχουμε στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας, ότι αν κάνουμε καλό βδσμ στο τέλος θα παντρευτούμε. Να το πούμε και να το συζητήσουμε.

Για την ευγνωμοσύνη, η οποία είναι συστατικό μέρος της αγάπης, ως ευγνωμοσύνη προς την ζωή και τον άνθρωπο που έρχεται να φωτίσει ακόμη παραπάνω την τυχόν φωτεινή ζωή μας, ή να διώξει μέρος από τα σκοτάδια μας, και να κάνει τον βιο μας ανάλαφρο, συμφωνώ μαζί του. Οι ώριμοι άνθρωποι, που έχουν βιώσει δυσκολίες, απογοητεύσεις και ματαιώσεις και τις έχουν κάπως κατανοήσει, ξέρουν να καλωσορίζουν στην ζωή τους τον άνθρωπο επιθυμούν και τους επιθυμεί και έρχεται να ζήσουν μαζί αυτό που λέγεται ζωή. Και φυσικά δεν μπερδεύουν το bdsm με την αγάπη και τον έρωτα και κυρίως με τον γάμο  

 

Συν το γεγονός ότι ο Γιωσαφάτ εκπροσωπεί την ψυχαναλυτική σχολή -εσχάτως ψυχοδυναμική- που είναι μία μόνο προσέγγιση.
Αλλες σχολές αντιμετωπίζουν τα θέματα των σχέσεων υπό διαφορετικό πρίσμα.

 

Από όσα έχω ζήσει μέχρι τώρα, μια Κ/υ σχέση μπορεί να έχει κάλλιστα λιώσιμο, Έρωτα, ιπποτισμό, στοργή, προδέρμ, αυθορμητισμό, χιούμορ, μεθύσια, τσιγάρα, βόλτες, πλάκες, διακοπές, πάρτυ, μασκαρέματα τις Απόκριες και ό,τι μα ό,τι άλλο υπάρχει στη ζωή. Και την ίδια στιγμή να είναι Κ/υ. Τουλάχιστον πολύ μα πάρα πολύ περισσότερο από όλες τις σχέσεις που θέλουν να λέγονται Κ/υ και στην πραγματικότητα είναι απλά "βάρα με", "πέτα με στα βράχια", "πάρε τα σκατά μου γιατί δεν μπορώ να τα διαχειριστώ μόνος μου" και εν πάσει περιπτώσει κάνε ό,τι δεν μπορώ να κάνω εγώ κι εγώ θα σου ανταποδίδω με μια ψευδεπίφαση υποταγής.

Θα συμφωνήσω με τη @gaby : είναι θέμα ιεράρχησης των αναγκών και των ισορροπιών. Μπορούν όλα μα όλα να γίνονται κατ' εμέ, αρκεί να ξέρεις ποια είναι η κινητήριος δύναμη και το θεμέλιο της σχέσης. Και για να είναι Κ/υ μια σχέση, κατ' εμέ το θεμέλιο της είναι η ασυμμετρία, ήτοι η διαφορά και εξ αυτής το power exchange  

Οι ταμπέλες στο S/M με αφορούν μόνον όταν το S/M = super market   Και από τις ταμπέλες εξαρτάται η δηλητηρίαση σου...χαχαχα
Επίσης έχω κάνει εξαιρετικά fuckings με πρωτόκολλο στην πένα. Και μόλις τελείωναν, η τραμπάλα ήταν και πάλι ευθεία.   Καμία ασυμμετρία   Όχι. Δεν είναι αυτό για εμένα το Κ/υ. Είναι η ουσιαστική αναγνώριση του ότι Ε/είμαστε Μ/μαζί γιατί Ε/είμαστε διαφορετικοί και εκ της διαφοράς αυτής και όχι εκ της ομοιότητας (όπως στα βανίλα) πηγάζει ο Έρωτας  

Αλλά αυτό είναι το τι ζω εγώ, σε πολλούς μπορεί να μην αρκεί.  

 

Εδώ θα διαφωνήσω. Οι πιο δυνατοί έρωτες προκύπτουν ανάμεσα σε εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους. Βλ. "η λαίδη και ο αλήτης"...χαχαχα
Η ομοιότητα εμπνέει ασφάλεια, αλλά η διαφορετικότητα -έως ασυμβατότητα- ξεσηκώνει τα πάθη. Είναι το άγνωστο, ο φόβος που μας τραβά σα μαγνήτης...

 

Nαι   Φυσικά  
Αλλά πού διαφωνούμε;;; Το ίδιο δεν λέμε; Οι πιο μεγάλοι έρωτες προκύπτουν από τη διαφορά/διαφορετικότητα...
Νομίζω λέμε ακριβώς το ίδιο  

Δεν ξέρω αν είναι ακριβώς ο φόβος που μας τραβά. Θα έλεγα ναι, εκ πρώτης είναι ο φόβος. Αλλά ουσιαστικά ως "πρόβλεψη", ως προσδοκία για το ξεπέρασμα του. Δεν είναι ότι θέλουμε να φοβόμαστε δηλαδή, είναι ότι θέλουμε να ξεπεράσουμε το φόβο και με αυτή την ελπίδα μπαίνουμε στη σχέση. Και ωστόσο με την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε πάντα να είμαστε διαφορετικοί και έτσι ο Έρωτας δεν θα σβήσει    

 

Ο έρωτας όμως είναι θνησιγενής, γι αυτό είναι τόσο πολύτιμος... 

 

με αφορμή την συγκεκριμένη σου ρητορική ερώτηση θα ήθελα να σε ρωτήσω εγώ με την σειρά μου... θεωρείς δηλαδή πως αυτοί δεν κάνουν BDSM και γιατί;... που είναι τελικά το εγχειρίδιο του BDSM; οι χρυσοί κανόνες; οι "10 εντολές" τέλος πάντων και ποιος ο προπάτορας που έχει γράψει-πει ποιος κάνει BDSM και ποιος όχι;... εκτός αν είναι καθαρά προσωπική σου άποψη οπότε ΟΚ, είναι απόλυτα σεβαστή  

 

θα διαφωνησω περι υποσχεσης και παντα.Το παντα ειναι μεγαλη κουβεντα.
Μπορει να ζησεις το τελειο και απλα να εχει ημερομηνια ληξης (συνηθως ετσι συμβαινει) αρκει να το συνειδητοποιησεις.

 

Πες μου κάτι που δεν είναι θνησιγενές. Πες μου κάτι που δεν είναι πολύτιμο.

 

Εφ' όσον εμείς οι ίδιοι είμαστε θνητοί, το πάντα είναι χρονικά απόλυτα προσδιορισμένο. Είναι εκείνο το σημείο στο χρόνο που καλείται ημερομηνία λήξης. Υπάρχει κανείς που δεν το έχει συνειδητοποιήσει αυτό;

 

@D. Alessandro,

έχω μάθει να σέβομαι τις έννοιες που έτυχε να με απασχολούν και να διαχωρίζω επαρκώς ώστε να μπορώ να επικοινωνώ τις σκέψεις μου. Π.χ. άλλο τριαντάφυλλο και άλλο γαρδένια, άλλο πορτοκαλιά και άλλο μπιγκόνια και ούτω καθ' εξής. Δεν μπορώ να μιλώ για τριαντάφυλλα και να εννοώ γαρδένιες π.χ. και δεν έχω συνηθίσει να λέω "αφού όλα είναι λουλούδια δεν είναι το ίδιο;" Εκτός και αν αναφέρομαι πολύ γενικά.

Αν κάποιος θέλει πρωτίστως να ρίχνει τα τείχη του εγώ του μέσα από το ερωτικό δόσιμο, γιατί κάνει το ίδιο πράγμα με κάποιον που θέλει πρωτίστως να ρίχνει τα τείχη του εγώ του μέσα από την Κυριαρχία και την υποταγή; Ο έρωτας και η ερωτική πράξη εξισώνουν, μια σχέσεη D/s και ο έρωτας μέσα σε αυτήν και το session γιορτάζουν αυτή τη συγκεκριμμένη ασυμμετρία που έχουν δύο άνθρωποι και συμβαίνει να την απολαμβάνουν. Και ίσοι και μη ίσοι δεν μπορούν να είναι δύο άνθρωποι που σχετίζονται θα είναι ή το ένα ή το άλλο με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, όπως ταιριάζει στον καθένα.

Ελπίζω να απάντησα στην απορία σου που την βρήκα με αρκετή βιασύνη και προκατάληψη διατυπωμένη, ομολογώ.

 

Διαφωνώ   Ο Έρωτας είναι τόσο πολύτιμος για τις λίγες αλλά όχι ανύπαρκτες φορές που δεν είναι θνησιγενής  

Ναι είναι μεγάλη κουβέντα το "(για) πάντα" και εγώ προσωπικά την αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι  
Υπόσχεση όμως είναι το "δυνάμει" και αυτό κατ' εμέ είναι το καύσιμο στις σημαντικές σχέσεις. Δεν υπάρχει για μένα υπόσχεση "θα φτάσω εκεί", δεν τις δέχομαι αυτές τις υποσχέσεις, τις απορρίπτω και όταν τις ακούω χαμογελώ συγκαταβατικά και αποχωρώ. Θέλω και δίνω όμως (λίγες αλλά πολύτιμες φορές) την υπόσχεση "θα τείνω πάντα, με ό,τι και αν κάνω και όσα λάθη και αν κάνω προς τα εκεί".
Μπορεί ναι να ζήσεις το τέλειο και να έχει ημερομηνία λήξης. Και δεν το κάνει λιγότερο τέλειο. Και ακριβώς όπως λέτε "συνήθως έτσι συμβαίνει", όχι πάντα    
Είναι κάποιες φορές που κάποια συναισθήματα είναι ισόβια! Ακόμη και αν οι άνθρωποι δεν είναι μαζί  

Εεεε... εγώ βασικά