Η οπτική μου

Γενικά δεν είμαι καλός στο να γράφω. Όχι πως δε γνωρίζω τον τρόπο, απλά ποτέ δεν αφιερώνω το δέοντα χρόνο για ν'αποτυπώσω τις σκέψεις μου έτσι όπως θα ήθελα. Παραδόξως λοιπόν βρήκα ένα κείμενο που είχα γράψει πριν κάποιο καιρό, περιγράφοντας σε μια φίλη (και εραστή, κατά περιόδους) πως ήθελα να της φερθώ, τη βραδιά που την περίμενα να γυρίσει. Ήξερα πως ένα γερό χέρι ξύλο της άρεσε, αλλά η λέξη "υπακοή" της ήταν ξένη και άβολη. Όταν λοιπον ξεκίνησε να συσχετίζει την περιγραφή μου (περί υποταγής και εξουσίας και πόνου) με τις "50 αποχρώσεις του γκρι", με χάλασε ο παραλληλισμός. Και παραθέτω ένα απόσπασμα από την απάντησή μου:


αν σε χτυπησω τωρα στα ξαφνικα δυνατα με μια ζωνη, εξωφρενικα δυνατα.
το πιο πιθανο ειναι να φωναξεις και να παραπονεθεις, στην καλυτερη.
ακομα κι αν υπακουσεις στη διαταγη να στηθεις και να κατεβασεις το παντελονι σου για να στη ριξω, αυτο δε σημαινει οτι θα σου αρεσει κιολας
αυτο δε σημαινει ομως και οτι ΔΕ θα σου αρεσει με τοση δυναμη.
Δηλαδη: αν ενα βραδι σε ταξιδεψω μεταξυ καβλας κ πονου, με πολυ αργα βηματα
και σιγα σιγα αυξανω, επειδη βλεπω οτι γουσταρεις να δεις ποσο παραπανω μπορεις να αντεξεις
εκεινη τη στιγμη δεν ειναι θεμα υποταγης, αλλα θεμα εμπιστοσυνης
εσυ τις τρως, αλλα εγω καταφερνω και κερδιζω την εμπιστοσυνη σου σε καθε χτυπημα, ωστε να δεχεσαι να τις τρως
και αν η ισορροπια παει καλα, μπορει και να φτασεις να κλαις απο τον πονο και να ζητας κι αλλο.
ε, σ'εκεινο το σημειο, το θεμα παλι ΔΕΝ ειναι η υποταγη, αλλα το οτι εχεις εμπιστευτει τοσο πολυ το κορμι σου σ'εμενα που μπορει να σου δωσω εντολη να τελειωσεις, και να το κανεις.
απλα και μονο με ενα χαδι πανω στο ερεθισμενο δερμα


Το πως υλοποιήθηκε η συνάντηση και τι συνέβη, είναι θέμα μιας άλλης συζήτησης σε άλλη κατηγορία. Το κείμενο αυτό όμως, περιγράφει άριστα την αντίληψη που έχω για τον ορισμό του Master και την επικοινωνία 2 ανθρώπων μέσω της εξουσίας.

 

Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες;!;  

 

ΑΠΑΝΤΕΣ συναντούν λακκούβες στην ζωή τους.

 

Κάτι σαν τις εργολαβίες του Καραμανλέα, της Χούντας και της Πασοκ εποχής?

 

Οχι, δεν το πήγαινα εκεί. Αν και τα 2 θέματα είναι αρκετά κοντινά σε θεματολογία, νιώθω πως δεν έχω καμία ανάγκη να βρώ κάτω από ποιά ταμπέλα ανήκω.
Την ανακάλυψα διαβάζοντας το κείμενό μου, και τη μοιράστηκα αυτούσια.

 

Για σένα, το M/s είναι ένας τρόπος ζωής; Τι σημαίνει να ζει κανείς μια σχέση κυριαρχίας και υποταγής;

 

Δεν θα το έλεγα τρόπο ζωής. Βιώνω τέτοιου είδους σχέσεις με ένα υποσύνολο των γυναικών που έχουμε περάσει χρόνο μαζί, και αυτό είναι επειδή ακριβώς δεν είναι η βία ή η εξουσία ο σκοπός μου. Για να σου απαντήσω και στη δεύτερη ερώτηση λοιπόν, για μενα αυτό σημαίνει επικοινωνία. Και η επικοινωνία από μόνη της, είναι μια ανάγκη. Δε μπορώ να δω την όλη διαδικασία σαν σωματική απόλαυση και μόνο, οπότε δεν επιδιώκω κάτι τέτοιο από μια γυναίκα που δεν επιθυμώ περισσότερη επαφή εκτός από την ερωτική. Οπότε, μάλλον δεν είναι τρόπος ζωης. Είναι;

 

Πάλι ξεκινήσαν να φτιάχνουν δρόμο οι κωλοεργολάβοι?

 

Αναφερεστε σε υποσυνολο γυναικων..να σας ρωτησω αλλιως κάτι:επιδιωκετε νορμάλ (νanilla) σχεσεις συνήθως, σεξουαλικές ή πιο σοβαρες, ή bdsmικες?πότε βρίσκετε μεγαλύτερη ηδονη?στην πρώτη κατηγορία ή στη δεύτερη ?

 

Το ερωτημα σου (δε μου αρεσε ποτε ο πληθυντικος ευγενειας, αλλα αυτο δεν ειναι ελλειψη ευγενειας) εχει πολυ ενδιαφερον, αλλα νομιζω οτι θελω παραπανω διευκρινισεις για να σου απαντησω ακριβως. Θα προσπαθησω λοιπον, και διορθωνουμε στην πορεια.  

Το υποσυνολο στο οποιο αναφερομαι ειναι κομματι του συνολου των γυναικων του παρελθοντος/παροντος. Και σε ολο αυτο το χρονικο διαστημα, δε βιωσα ποτε σοβαρες σχεσεις που να εχουν bdsm προεκτασεις. Αν και εδω ανοιγει η κουβεντα, διοτι παντα ημουν φανατικος του βιαιου κρεβατιου, παρολαυτα δεν ταυτιζω λιγα χτυπηματα και λιγη αγριαδα με αυτο που περιεγραψα παραπανω.
Αυτο που ανακαλυψα λοιπον ειναι οτι οι vanilla σχεσεις απλα μου τυχαινουν (και τις βαριεμαι, σε βαθος χρονου) και συνηθως επιδιωκω καθαρα ερωτικες σχεσεις λογω προγραμματος. Δυο ξεχωριστα πραγματα, τα προηγουμενα δυο.
Το ενδιαφερον της καταστασης ειναι στις σχεσεις που ξεκινησαν με καθαρο στοχο την ερωτικη επαφη, και εφτασαν να μας προσφερουν ενα εντελως ξεχωριστο επιπεδο επικοινωνιας μεσα απο το bdsm. Καπως ετσι "μπηκα" στο χωρο, αυτοδιδακτος με διαθεση πειραματισμου με κοπελα, καπως ετσι βιωσα τις bdsm εμπειριες μου (αν και ηταν η σχετικη μειοψηφια του συνολου της ερωτικης μου ζωης) και καπως ετσι καταλαβα οτι αυτη η συγκεκριμενη μειοψηφια συντροφων ειναι που θα χαιρομαι παντα που ηταν κομματι της ζωης μου.
Και ετσι θα καταληξω στο οτι δυστυχως ακομα δεν εχω βιωσει κατι πιο σοβαρο με bdsm τονους. Δε γνωριζω, μαλλον, πως να το πετυχω, θα ηθελα ομως για τους λογους που ανεφερα παραπανω.

Ελπιζω να σε καλυπτω  

 

  αν κατάλαβα καλά, με το bdsm ασχοληθηκατε προς το παρόν σε πλαίσια οχι σχεσης, αλλα session..
Συνεπώς τρόπος ζωης δεν είναι ακόμη, αλλά κάλλιστα θα αποτελέσει με το βίωμα και άλλων εμπειριών (περαν του σεξ)..
Να ευχηθώ καλή επιτυχία στις αναζητήσεις σας..

 

Αυτά τα τρία μαζί;; Πολυάμορους βδσμ-ική κατάσταση περιγράφεις.


Στο θέμα μας, αγαπητέ @Spell, πολύ όμορφο αυτό που έγραψες, δυστυχώς την άρπαξες την ταμπέλα σου. Δεν είσαι ακόμα μάστερ, οπότε καλοστρωμένο ράουτ 66 μην περιμένεις ακόμα, βολέψου με τους λακουβιάρηδες παράδρομους της εθνικής Αθηνών Πατρών.  

Είναι όμορφο που δεν κολλάς, ψάχνοντας ένα συγκεκριμένο μοτίβο σχέσης, νομίζω ότι κάπου μέσα από όλο αυτό θα την βρεις την άκρη σου. Κι εγώ κάπως έτσι την βρήκα.
Κανείς δεν ξεκινάει από το τέλος, ή από την εκπλήρωση. Εξ άλλου το ταξίδι είναι το ζουμί.