Υποτακτικοί και εργασία

Θα μου ήταν αδύνατο να συνεχίζω την οποιαδήποτε σχέση, επαφή και συζήτηση μαζί του, ακόμα και πότε πότε από το skype. Για μένα είναι τόσο σημαντικό να εργάζομαι και να δημιουργώ όσο και να ανήκω. Ακριβώς το ίδιο βάρος στο ζύγι έχουν. Οποιαδήποτε ένσταση του Κυρίαρχου σε αυτό θα ήταν σα να μη με αποδεχόταν για αυτό που είμαι.

Από την άλλη πλευρά, ποτέ δεν λέω ποτέ και τα πάντα αλλάζουν. Θα μπορούσα, πιστεύω, αν πραγματικά το ήθελε ο Κυρίαρχος να εργάζομαι μόνο για βιοπορισμό και όχι επίσης για δημιουργία και κοινωνικοποίηση, να αλλάξω δουλειά, να δουλεύω πιο σκληρά επειδή το αποφάσισε ο ίδιος και σε κάθε περίπτωση, ακόμα και τώρα, δεν αποφασίζω εγώ, εφόσον ήδη ανήκω αλλά Ο στον οποίον ανήκω. Άλλωστε, ο Αφέντης έχει δικαίωμα και ευχέρεια να κάνει όσο βαθιά παρέμβαση κρίνει στη ζωή της σκλάβας, στο M/s τουλάχιστον.

Αντιλαμβανόμαστε, όμως, νομίζω, ότι μιλάμε με BDSM όρους για το μη BDSM κομμάτι της σχέσης δύο ανθρώπων; Πηγαίνει πολύ ευρύτερα στη ζωή τους αυτό το θέμα και η απόφαση του Κυρίαρχου να το επηρεάσει.

Μπορεί, αλλά μόνον με την ενεργή ηθική και πρακτική στήριξη του Κυρίαρχου.

 

Ανεξαρτήτως φύλου και στάτους, η προσωπική μου άποψη είναι ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να εργάζεται. Και εξηγώ:

Αφήνω εκτός τις δεδομένες και συχνά ανυπέρβλητες δυσκολίες της εποχής. Και συνεχίζω στη λογική της ερώτησης, που έχει τεθεί.

Είτε υ είναι κανείς, είτε γυναίκα, για να το διευρύνω λίγο ακόμη, θεωρώ ότι το θέμα της εργασίας και της σχετικής οικονομικής ανεξαρτησίας είναι πολύ βασικά.

1) Κάθε άνθρωπος, που βγαίνει καθημερινά από το "καβούκι" του, κοινωνικοποιείται και δραστηριοποιείται διαφορετικά, νομίζω, και το πιο σημαντικό είναι ότι έχει άλλη ψυχολογία, καθώς δε νιώθει φυλακισμένος μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Οι "παραστάσεις" είναι απαραίτητες για όλους μας, και στο κομμάτι αυτό η εργασία βοηθάει τρομερά. Επιπλέον ακονίζει το μυαλό και δίνει κίνητρα. Κακά τα ψέματα, πολλές φορές προκύπτει η ανάγκη να μείνουμε π.χ. 2 μέρες στο σπίτι, χωρίς να βγούμε καθόλου, και "πνιγόμαστε". Πόσο μάλλον κάποια ή κάποιος, που έστω και κατόπιν προσωπικής ίσως επιλογής είναι διαρκώς μέσα. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι άτομα κλεισμένα στο σπίτι δεν έχουν αντίληψη, εξυπνάδα, επίπεδο, κίνητρα, κ.λ.π.

2) Κάθε υ θεωρώ ότι και εργαζόμενη/ος ακόμη έχει σαφέστατα την ικανότητα και τη δυνατότητα να ανταποκριθεί στις επιθυμίες και τις ανάγκες τις δικές του αλλά και του/της Κ. Για να μην πω ότι η δουλειά δίνει ενέργεια και ψυχική δύναμη, τουλάχιστον όταν την αγαπάμε και μας εκφράζει.

3) Το οικονομικό, τέλος, είτε το θέλουμε είτε όχι, παίζει πρωτεύοντα συχνά ρόλο. Ίσως όχι πάντα, σίγουρα όμως αν έρθει η απευκταία ώρα του χωρισμού. Και ρωτώ: Γιατί η μη εργαζόμενος να τρέχει και να μη φτάνει; Γιατί μαζί με το χωρισμό να έχει να αντιμετωπίσει και το θέμα της επιβίωσής του χωρίς κανέναν ενδεχομένως οικονομικό πόρο;

Ίσως η τοποθέτησή μου φανεί λίγο γενικευμένη, ίσως "ωμή", όμως δε μπορώ να φανταστώ ότι τόσο συνειδητά μπορεί κάποιος να απαιτήσει από κάποιον να μην εργάζεται και να τον έχει στην ουσία "επί ξύλου κρεμάμενο". Επί προσωπικού δεν θα δεχόμουν ποτέ ως υ να μην εργάζομαι και ως Κ να ζητήσω από την υ μου να μείνει στο σπίτι, και καλά για να ανταπεξέρχεται στις λίγες ή πολλές υποχρεώσεις της απέναντί μου. Μπορεί να το βλέπω λάθος, όμως με παραπέμπει σε άλλες εποχές και καταστάσεις.   Μόνο ως ασθενής ή ως ηλικιωμένος και ανήμπορος κατανοώ να μην εργάζεται κάποιος. Η εργασία είναι ευλογία, ωστόσο αυτή είναι καθαρά προσωπική άποψη και θα διαβάσω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον κάθε τοποθέτηση στο νήμα.

@Ice and fire, πολύ καλής έμπνευσης το θέμα σου, να είσαι καλά!!

 

Ωραία τα ερωτήματα. Προς Κ
-> Όχι και μάλλον θα της τα κανα τσουρέκια να βρεί   ή θα της έβρισκα εγώ, οτιδήποτε. Η μέρα έχει 24 ώρες   8 δουλειά + 8 ύπνο + 8 bdsm μια χαρά  
-> Αργία μήτηρ πάσης μαλακίας και ομιλώ για την περίπτωση μου   Η δουλειά κάνει και ψυχικό καλό είναι μια ασχολία, εκτός των άλλων. 16 ώρες στο τηλ με τον Κ ... δεν βγαίνει εύκολα       ή μάλλον για πολύ    
-> Υπάρχει βεβαιότητα διάλυσης αν δεν θέλει να εργάζεται. Είτε σε μια δουλειά έξω κανονική 8ωρο, είτε έστω ημιαπασχόληση, έαν βρεθεί δηλαδή

Ακόμα και αν είχα 10.000.000 ευρώ, μάλλον θα την έστελνα, είτε να φυτεύει κάνα δέντρο εθελοντικά ή καμία γκρινπις κάτι τέτοιο      
Η δουλειά κάνει καλό και στην ψυχολογία.

 

Ως υπό απαντώ :Προσωπικά τους δυο τομείς, εργασιακό και σεξουαλικο-προσωπικό, τους εχω πληρως διαχωρισμενους..ο διαχωρισμός δε, γίνεται γνωστός από τα πρώιμα στάδια κάθε γνωριμιας στο αλλο μέλος.. Δεν μπορώ να βρω σημεία ταυτισης των δυο τομέων σε τέτοιο βαθμό που να δημιουργειται πρόβλημα σε μια σχέση D/s..
Θα κανω δυο παρατηρησεις:αν το πρόβλημα του Κ έγκειται στην έλλειψη χρόνου και φροντιδας που αφιερώνει η υπο στη σχέση, θα προσπαθουσα να κανω αλλαγές στο πρόγραμμά μου στο μέτρο που μπορώ.. Ούτως ή άλλως έχουμε και την τεχνολογία με το μέρος μας..
Αν όμως, το πρόβλημα του Κ έγκειται σε θέματα καθαρά υποτακτικης στασης της υπό, του τύπου "σε θελω κάθε μέρα όλη μέρα στο σπίτι να κανεις αυτό και το άλλο, διότι πιστεύω ότι εκεί είναι η θέση σου", οπότε και παρεμβαίνει δραστικοτατα στη σφαίρα της προσωπικοτητας της υπό, τότε για εμένα δεν εχει νόημα να συνεχίσω περαιτέρω τη σχέση..

 

Εντελώς ειλικρινά και πέρα από κάθε πρέπει κοινωνικό: αν ο Κυρίαρχος μου έλεγε "θα σε ζω εγώ, απαιτώ να μην δουλεύεις" θα το έκανα την επόμενη στιγμή.
Όχι γιατί βαριέμαι τη δουλειά - ίσα ίσα. Αλλά γιατί δεν είναι ένας τομέας στον οποίο πραγματώνομαι.
Αυτή όμως είμαι εγώ, που η δουλειά - καριέρα μου δεν αποτελεί σημαντικό στοιχείο του είναι μου και της προσωπικότητας μου. Υπάρχουν άνθρωποι υποτακτικοί για τους οποίους δεν ισχύει αυτό. Και θεωρώ ύψιστη αξία το σεβασμό στο τι είναι ο άλλος άρα σε ένα τέτοιο άτομο θεωρώ σφάλμα να πει κανείς "δεν θα δουλεύεις". Όχι γιατί του υποδεικνύει κάτι λάθος αλλά γιατί δεν τον σέβεται ως άτομο.

Ναι θεωρώ ότι με την κατάλληλη στάση από πλευράς του Κυριάρχου υποταγή και καριέρα συνδυάζονται μια χαρά  

 

Δεν καταλαβαίνω γιατί τίθεται το ερώτημα...
Τι σόι Κυρίαρχος θα ήταν αυτός που θα απαιτούσε κάτι ανάλογο του να μην εργάζεται το υποτακτικό μέλος της σχέσης και πως θα βιοποριζόταν?
Εγώ ξέρω ότι ο καθένας και η καθεμία από μας έχει την προσωπικότητά του επί της οποίας θα αποτελούσε δομική παρέμβαση κάτι τέτοιο...για μένα αυτό δεν είναι αποδεκτό ούτε στο D/s, ούτε στο M/s και απ΄όσο γνωρίζω, ούτε στα συμβόλαια σκλαβιάς είναι προαπαιτούμενο...Ακόμη και εκεί το εργασιακό περιβάλλον συνήθως εξαιρείται...(διάβαζα νωρίτερα ένα τέτοιο, που προέβλεπε την άσκηση βέτο, μεταξύ άλλων και για ενέργειες του Κυριάρχου που θέτουν σε κίνδυνο τις εργασιακές και οικογενειακές ισορροπίες του/της σκλάβου/ας, κατατασσόμενα σε ένα πρωτόκολλο ανεπίτρεπτων ενεργειών, που θίγουν την αξιοπρέπεια του σκλάβου)
Πέρα από αυτό πιστεύω ότι ο σωστός Κυρίαρχος είναι περήφανος για τα επιτεύγματα του υ του, γιατί ξέρει ότι έχει κι αυτός ενεργό συμμετοχή στην λειτουργικότητα και την αποτελεσματικότητά του σε όλους τους τομείς και όχι μόνο σε ότι αφορά την κυριαρχία του...
Νομίζω ότι μία τέτοια απαίτηση θα ήταν απόρροια καθαρού κομπλεξισμού και παλαιοκοινωνικών αντιλήψεων και ουδόλως σχετίζεται με την απόδειξη της υποταγής...
Αντίθετα οι σχέσεις σήμερα λειτουργούν αντισταθμιστικά και εξισορροπητικά στις πιέσεις και τον στρεσογόνο χαρακτήρα της εργασίας των υ, που όπως έχουμε πει και δει, όπως βλέπουμε γύρω μας πια, είναι άνθρωποι που δυνητικά είναι πολύ πετυχημένοι επαγγελματικά, κατέχουν θέσης ευθύνης και κύρους και απολαμβάνουν τον σεβασμό του περιβάλλοντός τους, μηδενών εξαιρουμένων των Κυριάρχων τους...Και αυτό για μένα είναι μονόδρομος σε μία σχέση D/s τουλάχιστον...

 

Πολύ ωραίο θέμα.

Σαν Κ θα βάλω στο τραπέζι έναν απλό παράγοντα, της πρόκλησης.
Ξεκαθαρίζω οτι σε κάθε σχέση που είχα η επιθυμία μου ήταν όχι μονο η υπό να εργάζεται/σπουδάζει/κάνει πρακτική και γενικά να απασχολείτε αλλά να το κάνει στο μέγιστο των δυνατοτήτων της.
Ήμουν πάντα διατεθημένος να βοηθήσω αε αυτή την προαπάθιεα εφόσον μπορούσα.

Το να είναι μια υπό σημαντική στα μάτια του κυριαρχού της ΚΑΙ χάρη στην επιτυχία της κανει την υποταγή της ακόμα πιο προκλητική, την προοπτική να την κερδίσεις.
Δεν νοιώθεις οτι είναι ένα αβουλο, απλά καβλωτικό άτομο, χωρίς φιλοδοξίες και επιθυμίες. Σε τραβάει περισσότερο να θέλεις να το θέσεις υπο τις επιθυμίες σου.
Αυτό δν τελειώνει όταν μπείς σε μία σχέαη αλλά μπορεί να υπάρχει πάντα ως πηγή... "εμπνευσης".

 

Προς Κ
Σας ενοχλεί/θα σας ενοχλούσε εάν το υποτακτικό μέλος της σχέσης μασαει τσιχλα στην διαρκεια ενος σεσσιον;
Θα ήθελα παρακαλώ να μου εξηγήσετε και τους λόγους τους οποίους το βλέπετε θετικά ή αρνητικά.
Εάν το υποτακτικό μέλος παρόλες τις αντιρρήσεις σας θέλει να μασαει τσιχλα, υπάρχει κίνδυνος διάλυσης της σχέσης;


Προς υ
Σας ενοχλεί/θα σας ενοχλούσε εάν το Κυρίαρχο μέλος της σχέσης σας δεν θέλει να μασατε τσιχλα;
Ή εάν εσείς δεν θέλετε, θα σας ενοχλούσε εάν επέμενε προς πρέπει για τους δικούς του λόγους να το κάνετε; (ψυχολογικούς ίσως)
Θα ήθελα και εδώ να τεκμηριώσετε την άποψη σας.
Στην περίπτωση που ο Κ σας έχει αντιρρήσεις με την όποια απόφασή σας με κίνδυνο ακόμα και την διάλυση της σχέσης σας, ποια η στάση σας;

 

Ταπεινη αποψη μου ειναι οτι υπαρχει καποια σχετικη συνχυση .Το BDSM ξεκινησε σαν τροπος ερωτικης εκφρασης και αν εξερεσουμε την σχεση κυριαρχειας 24 /7 (την οποια εγω ναι μεν τη σεβομαι αλλα και την αναθεματιζω ) ετσι παραμενει.....Δεν βλεπω να υπαρχει λογος τετοιου ειδους επεμβασης.....

 

Συγγνωμη αλλα αν υπαρχει κυριαρχος που θα μου εφερνε το μισθο μου χωρις να κανω τιποτε σιγα μην ελεγα οχι. Σκεψου το λιγο. Αυτος στη φαμπρικα κ συ στον καναπε. Μια χαρα μου ακουγεται κ τον θελω!