Άντρες vs Γυναίκες

Δεν αντεχω το στηθος μου να ειναι μεγαλυτερο απο το δικο της... 

 

στην ελλαδα ..??? γιατι να σου γνωρίσω τις φιλες μου για να τις σκέφτεσαι τις νυχτες???

 

Ο πληγωμένος εγωισμός του άντρα είναι σαν ένα σπουργίτι...
Του φτάνουν ψίχουλα για να χορτάσει και έπειτα τον παραμερίζει...
Επειδή γνωρίζει, ότι η τροφή είναι περιορισμένη...

Ο πληγωμένος εγωισμός της γυναίκας είναι σαν ένα κοπάδι από ακρίδες...
Καταβροχθίζει αλόγιστα και μανιασμένα κάθε ίχνος τροφής...
Και ας γνωρίζει ότι στο τέλος, θα πεθάνει από ασιτία...

 

Γνωρίζετε το ρητό περί γυναικών και κόλασης φαντάζομαι  

 

Γνωρίζω ότι όταν μιλάμε γι' άντρες εναντίον γυναικών, αριστερών εναντίον δεξιών, κτλ κτλ κτλ...
Πολλές φορές το κάνουμε για να περνάει απλά η ώρα...
Και ότι όσο "σωστά", η δοκιμασμένα/συνήθη να είναι κάποια πράγματα/χαρακτηριστικά/καταστάσεις ανά ομάδες...
Δεν παύουν να είναι γενικεύσεις, που μπορεί ανά την περίπτωση να είναι και λανθασμένες...
Τουτέστιν, δουλειά να γίνεται...

Σίγουρα δεν είναι όλες οι γυναίκες ίδιες, ούτε ίδιοι όλοι οι άντρες...
Εγώ πάντως μέχρι σήμερα έχω δει από τις δικές μου εμπειρίες...
Ότι η γυναίκα αν θεωρήσει/πειστεί ότι την αδίκησες/πρόδοσες/έκανες κακό (που να έχει δίκιο η άδικο, ελάχιστη σημασία έχει για κείνη)...
Αν είναι για να σε κάνει βόλτα στην Κόλαση, να πρέπει να καεί στις φωτιές της μαζί σου...
Θα το κάνει δίχως δεύτερη σκέψη...
Σίγουρα πολλές από εσάς έχετε "αυτοκτονικές τάσεις"...
Και το "ωραίο" είναι, ότι "χαίρεστε" γι' αυτές και το έχετε και καμάρι... 

Υ.Γ. Η κόλαση μας και ο παράδεισος μας είμαστε εμείς...Καμία γυναίκα και κανείς άντρας...

 

Οι ουρανοί δεν έχουν γνωρίσει μεγαλύτερη μανία από την αγάπη που μετατράπηκε σε μίσος, ούτε η κόλαση οργή παρόμοια μ’ αυτή της περιφρονημένης γυναίκας.
William Congreve

 

Δεν μπορεί να μετατραπεί σε μίσος, κάτι που είναι τόσο υπαρκτό όσο ένα χαρτονόμισμα των 2 ευρώ...
Η ερωτική "αγάπη" είναι παραμύθι...Αν η αγάπη υπάρχει όπως πολλοί άλλοι/ες σίγουρα πιο κατάλληλοι/ες από μένα έχουν πει...
Δεν έχει να κάνει με πάθος, κτητικότητα, σάρκα...Δηλαδή με τον έρωτα...
Και αν το μίσος υπάρχει, δεν μπορεί ποτέ να το νιώσεις για κάποιον/α που λες/ισχυρίζεσαι, ότι τον/την αγαπάς/αγάπησες...

Ως προς την περιφρονημένη γυναίκα...
Πολλές φορές ότι την περιφρονούν, είναι μονάχα στο μυαλό της...
Ίσως η "περιφρόνηση" του άντρα, να είναι απλά αίσθημα αυτοσυντήρησης...
Σίγουρα δεν μπορεί ένας άντρας να συζητήσει/εκλογικεύσει μια γυναίκα, που βρίσκεται σε συναισθηματική τρικυμία...
Είναι σαν ένας πιγκουίνος να προσπαθεί να επικοινωνήσει μ' ένα ελικόπτερο ( άκυρο παράδειγμα, αλλά ήθελα να δείξω την αδυναμία "επαφής" σε κάποιες καταστάσεις )...
Με μια "μαινόμενη" γυναίκα, δεν υπάρχει διάλογος...
Ότι και να κάνει/πει ένας άντρας είναι λάθος, ότι και να κάνει/πει, χλευάζεται/απορρίπτεται/ποδοπατιέται...
Και εννοείται ότι το μεγαλύτερο λάθος που ο άντρας μπορεί να κάνει με μια γυναίκα, είναι να την βάλει προ των ευθυνών της...
Σε κάποιες καταστάσεις ο μοναδικός δίαυλος επικοινωνίας με μια γυναίκα είναι η απόλυτη σιωπή...
Όσο και να είναι δύσκολο...
Αν της καρφωθεί κάτι στο μυαλό...Που να χτυπιέσαι, δεν της το βγάζεις...
Την αφήνεις στις σκέψεις της και στα πιστεύω της μετά από ένα σημείο...
Αφού είναι προτιμότερο να σε "λούζει"/φτύνει/σιχαίνεται κτλ κτλ. Να νιώθει ριγμένη/περιφρονημένη/ποθητή/ότι κόβεις φλέβες για χάρη της (είναι, δεν είναι αλήθεια)...
Από το να μείνεις στον "λαβύρινθο" της...Εκείνη εκεί μέσα περνάει τέλεια...Έχει τον μίτο να βγει, όποτε το θελήσει...
Εσύ αν μείνεις εκεί μέσα...Μετά από ένα σημείο δεν ξαναβγαίνεις...Και σίγουρα δεν θα σε βοηθήσει, για να βγεις εκείνη...
Τουναντίον, μεγαλύτερη χαρά από το να δει το κουφάρι σου να λιώνει σε κάποια γωνία...
Δεν θα μπορούσες να της δώσεις...

 

Πρώτα πρέπει να συμφωνήσουμε αν υπάρχει και το μίσος λοιπόν   Προσωπικά ισχυρίζομαι ότι η αγάπη υπάρχει και επιτυγχάνεται και αλλά όχι μόνον δια μέσω του Έρωτος  
Και το μίσος υπάρχει και μάλιστα... αυθύπαρκτο, δηλαδή όχι ως απουσία αγάπης.

Όχι! Σαφώς και δεν υπάρχει! Υπάρχει όμως το BDSM!
Και σας το λέω ως γυναίκα που είχα παραδοθεί άπειρες φορές στο παρελθόν στη μάνητα μου...  

 

Γκρρρρ!!

 

 

Μιλάμε για το μίσος συνυφασμένο με την "αγάπη"/έρωτα...Η "αγάπη" μπορεί να γίνει οργή, απογοήτευση, ναυτία για χ, ψ, ω λόγους...
Όχι όμως μίσος...Αν μίσος γίνει, στον/στην άλλο/η (με κάθε συμπάθειο) έχει λασκάρει κάποια βίδα...Και σίγουρα θα ήταν μια ακραία αντανάκλαση της ναρκισσιστικής πληγής του/της...
Μίσος εκτός "αγάπης", υπάρχει....

Ως προς το BDSM ως είδος διαλόγου με μια μαινόμενη γυναίκα (πάντα για λόγους συναισθηματικούς/ερωτικούς)...
Για μένα τουλάχιστον δεν "παίζει"...
Αν φτάσω στο σημείο να νιώσω οργή/αποστροφή για κάποια, για την οποία είχα νιώσει πολύ δυνατά πράγματα (όχι να την μισήσω...Είμαι τόσο "μαλάκας" που ότι και αν μου κάνουν, "τρελαίνομαι", αλλά στο μίσος δεν μπορώ να φτάσω)...
Το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτώ, θα ήταν μαζί της να βουδουσουμιάσω...
Μόνο στην ιδέα ότι θα την ξανακουμπούσα/με ξανακουμπούσε, θα μ' έκοβε κρύος ιδρώτας...
Για μένα τα όποια θέματα, λύνονται/ξεκαθαρίζουν με λόγια σταράτα, χωρίς εγωισμούς και ψωροπερηφάνειες...
Και ας χωρίσουν παντελώς οι δρόμοι των ανθρώπων μετά...
Δεν λύνονται ούτε με το σεξ, ούτε με τις κόνξες, ούτε με "ψυχρούς πολέμους" και "αδιαφορίες", πόσο μάλλον με βουδουσουμιάσματα...
Αλλά αυτό χρειάζεται ενδιαφέρον του ενός για τον άλλο...Ενδιαφέρον του ανθρώπου για τον άνθρωπο...Αυτοκριτική, κατανόηση, ταπεινοφροσύνη και ηρεμία...
Αν δεν υπάρχει το ενδιαφέρον...Οτιδήποτε άλλο είναι παστίλιες για υπερτραφής εγωισμούς, ρεβάνς του κώλου και λοιπά - που μετά από ένα σημείο - καταλαβαίνεις ότι είναι ανούσια...
Ότι περισσότερα σου αφαιρούν, παρά σου δίνουν...Άρα δίχως νόημα ύπαρξης...
Τεσπα, το ξεσκίσαμε στο off topic...Αλλά ίσως ο διάλογος μας αυτός και να ήταν ένα παράδειγμα του διαφορετικού τρόπου σκέψης ενός -και καλά- άντρα χαχαχα...και μιας γυναίκας... 

Υ.Γ. Εξέφερα απλά την γνώμη μου...
Σίγουρα δεν είμαι ο κλειδοκράτωρ της μοναδικής και απόλυτης αλήθειας...

 

Θα έλεγα πιο πολύ...χαχαχαα
 

 

Sexy!