Σχεσεις απο αποσταση...εχουν ελπιδες?

μα οι περισσότεροι έχουμε συνηθίσει να πλησιάζουμε.
στην απομάκρυνση.

 

Σπουδή περίπτωσης 1.
Έστω ότι:
Ένας Κυριαρχικός εξηντάρης μένει στη Θεσσαλονίκη.
Είναι παντρεμένος και έχει οικογένεια.
Έχει σχέση με τέσσερις υποτακτικές.
Δύο υποτακτικές μένουν στην Θεσσαλονίκη.
Δύο υποτακτικές μένουν στην Αθήνα.
Οι κάθε Αθηναία υποτακτική ταξιδεύει ανά εικοσαήμερο (δηλαδή κάθε τρίτο Σαββατοκύριακο στην Θεσσαλονίκη)
Η μία από τις Θεσσαλονικιές μπορεί να συναντιέται με τον Κύριο της ένα Σαββατοκύριακο τον Μήνα ενίοτε και δύο.
Ο Κύριος συντονίζει και προγραμματίζει τα ταξίδια και τις επαφές με αυτές που απαιτείται)
Η Δεύτερη Θεσσαλονικιά μπορεί να συναντιέται με τον Κύριό της όλα τα Σαββατοκύριακα του μήνα δηλαδή όποτε μπορεί ο Κύριος της εκείνη είναι παρούσα.

Ο Κύριος φροντίζει να αφιερώσει ένα Σαββατοκύριακο τον μήνα στην Οικογένεια του

Επειδή οι οκτώ μήνες έχουν από τέσσερα Σαββατοκύριακα και οι τέσσερις από πέντε.
Συμπεραίνουμε ότι η μία, η συνεχώς διαθέσιμη υποτακτική, η οποία έχει και το πλεονέκτημα της εντοπιότητας, μάλλον είναι η πλέον αδικημένη στην διανομή του ποιοτικού χρόνου του Κυρίου.
Αν τώρα κ'αποιος πρεσβεύει ότι μια καλή σχέση BDSM προσδιορίζεται και από την μεγάλη συχνότητα σεξουαλικών επαφών, τότε μάλλον είναι αυτή που περνά δύσκολα, παρόλο που κατοικεί στην ίδια πόλη με τον Κύριο της και είναι συνεχώς διαθέσιμη να κυριαρχηθεί και να πηδηχτεί.

Σπουδή περίπτωσης 2.
Έστω ότι:
Ένας Κυριαρχικός παντρεμένος που λόγω επαγγέλματος έχει είναι υποχρεωμένος να μετακινείται αν την επικράτεια.
Στην πόλη της μόνιμης κατοικίας του βρίσκεται δύο η τρία Σαββατοκύριακα τον μήνα. (όπου Σαββατοκύριακο να εννοηθεί και ο ελεύθερος χρόνος των υπολοίπων ημερών της αντίστοιχης εβδομάδας)
Στην πόλη όπου κατοικεί η υποτακτική του βρίσκεται τα υπόλοιπα δύο η τρία Σαββατοκύριακα. (όπου Σαββατοκύριακο να εννοηθεί και ο ελεύθερος χρόνος των υπολοίπων ημερών της αντίστοιχης εβδομάδας)
Τα Σαββατοκύριακα που μένει στην οικογενειακή εστία φυσικά πρέπει να αφιερώσει χρόνο στην οικογένεια του και οι μετά την εργασία χρόνοι ειναι κατα καποιο τρόπο ελεγχόμενοι.

Αν η υποτακτική του βρίσκονταν στην ίδια πόλη θα είχαν περισσότερο χρόνο από αυτόν που έχουν κατοικώντας σε διαφορετικές πόλεις;

Η σπουδή των περιπτώσεων μπορεί να περιλάβει και πολλά άλλα δείγματα.
Δεν είναι απόλυτο το ότι η εντοπιότητα μπορεί να προσφέρει περισσότερο ποιοτικό χρόνο σε ένα ζευγάρι.
Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και στις σχέσεις δεν έχουν θέση οι δογματισμοί που γράφτηκαν μέχρι τώρα.

Ένα μέρος του κειμένου έχει δημοσιευθεί και αλλού.

 

Η γενική μου τοποθέτηση στο θέμα της απόστασης σε μια σχέση Κυριαρχίας - υποταγής είναι ότι το βλέμμα του Έτερου πάνω στην υποτακτική σταδιακά, όσο βαθαίνει η σχέση, γίνεται όλη της (σχεδόν) η ατομική υπόσταση. Η υποτακτική είναι αυτό που βλέπει ο Κύριός της, στα μάτια της. Αν δεν την βλέπει ο Κύριός της, αν έχει χαθεί ο απόηχος του τελευταίου βλέμματος, δεν είναι τίποτα. Και αν μεν είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να ζει έχοντας συναίσθηση αυτού που αντιλαμβάνεται ως μη σημασία της, προσωρινά, τότε μπορεί να ζήσει και έτσι, για κάποιο διάστημα, όσο χρειαστεί. Ανάλογα και με την υποστήριξη που δέχεται από τον Κυρίαρχο και αν αυτός μπορεί να παίρνει από πάνω της την αγωνία του μη βλέμματός του και να την καθοδηγεί επικοδομητικά. Αν όμως δεν μπορεί έτσι; Από αυτήν εξαρτάται.

Σκοπός μου είναι να υπηρετήσω την οπτική του νήματος, έτσι όπως τέθηκε και γι αυτό το ξαναφέρνω εδώ για να το βλέπουμε. Το κέντρο βάρους του ερωτήματος δεν είναι το "σχέσεις από απόσταση" είναι το "έχουν ελπίδα;". Όταν μιλάμε για ελπίδα δηλαδή, κατά μια εκδοχή, "θα αντέξουν στο χρόνο;" Άλλο που προκύπτει από το αρχικό ποστ, "θα σβήσουν τα τραύματα της απόστασης, θα ανασυσταθεί η σχέση σε συνθήκες εγγύτητας;". Άλλο που βγαίνει από την χρήση της λέξης "ελπίδα" είναι "θα επαληθευτεί η τελολογική μας προσδοκία να είμαστε μαζί κάποτε, όταν λυθούν τα προβλήματα που μας κρατούν μακριά;"

Ναι, αλλά η εγγύτητα έχει τον τρόπο της να επαληθεύει ή να απορρίπτει φαντασιακά δημιουργήματα προς κάλυψη πραγματικών κενών στο πλαίσιο αναφοράς που είναι η σχέση. Και μετά, ένας από τους λόγους που πολλοί κάνουν BDSM είναι ακριβώς επειδή δεν επιθυμούν να καλύπτουν κενά αναγκών τους από μια σχέση δια της φαντασίας. Για παράδειγμα, κάποια που θέλει να κυριαρχηθεί, αν δεχόταν να φαντασιώνεται ότι κυριαρχείται την ώρα του βανίλλα σεξ, που είναι και οι δύο χαμένοι στον ηδονικό κόσμο τους, δεν θα είχε κανένα λόγο να θέλει σχέση Κυριαρχίας - υποταγής με Κυρίαρχο, έτσι δεν είναι;

Έχουν καλύψει μια ανάγκη, ενδεχομένως συμπληρωματικά άλλων καταστάσεων στη ζωή τους. Δεν τους απασχολεί προς το παρόν η αντοχή στο χρόνο. Που είναι ένα από αυτά που ζητά το νήμα. Απλά μας λέει έναν από τους λόγους που υπάρχουν σχέσεις εξ αποστάσεως που δεν ενδιαφέρονται να γίνουν κάτι άλλο.

Πολύ καλός ο όρος   Αγαπώ γραμμή "Ρίο - Αντίριο", μου δίνει χρόνο να πλύνω και κανένα εσώρουχο  

Απλά να πω ότι το κύριο γεγονός εδώ είναι ότι και στα δύο παραδείγματα οι Κυρίαρχοι είναι παντρεμένοι και δεν γνωρίζουμε τι ισχύει για τις υποτακτικές. Έχει αρχίσει να με κουράζει όλη η ιστορία με τους παντρεμένους Κυρίαρχους. Γνωρίζω ότι το κρίσιμο είναι η συνειδητότητα και ότι γίνεται D/s σχέση με παντρεμένο Κυρίαρχο αλλά είναι τόσο πιο απίστευτα όμορφο με Κυρίαρχο μη παντρεμένο! Και σαφώς αλλάζει το θέμα της απόστασης, τότε. Αιτιολογείται τελείως διαφορετικά.

Συμφωνώ απόλυτα με αυτό.

Εν τούτοις, η γενική μου άποψη, που δεν θα ήθελα να επαληθεύω σε κανέναν άλλο πέραν του εαυτού μου είναι ότι τόσο το BDSM με σχέση από απόσταση όσο και το BDSM με Κυρίαρχο παντρεμένο είναι επιλογές του υποτακτικού προσώπου. Οι επιλογές αυτές κατά τη γνώμη μου δεν έχουν τόσο να κάνουν με το πρόσωπο του Κυρίαρχου, αν και μπορεί να καλύψει πολλά ερωτηματικά η επίκληση του ότι "γι αυτόν ειδικά δέχουμαι απόσταση/γάμο", όσο με την περί BDSM αντίληψη και τι είδους BDSM θέλουμε, με πόση εγγύτητα το θέλουμε, με τι ορίζοντες το θέλουμε, πόση εγγύτητα στη σχέση μας θέλουμε ανεξαρτήτως BDSM και γιατί. Κάτι που μόνον για τον εαυτό του μπορεί να απαντήσει κανείς  

 

αν στα 60 του ο τυπος αντεχει αυτο το προγραμμα του βγαζω το καπελο!!!!εγω μονο που το διαβασα κουραστικα και αγχωθηκα 

 

A δηλαδή το νήμα διαπραγματεύεται καθαρά αν θα ''παντρευτώ'' την σχέση μου απο απόσταση και αν πχ μετρήσουμε 3 χρόνια απο απόσταση πόσα χρόνια απο ''κοντά'' θα αντέξουμε και παέι λέγοντας?
Λάθος μου λοιπόν..δεν έχω κάτι περισσότερο να πω, είναι που δεν τα σκέφτομαι αυτά, ίσως λόγω ηλικίας; ίσως επειδή με ενδιαφέρει υπερβολικά πολύ να φέυγει ωραία η μέρα μου, ως μοναδική μέρα, και δεν μου πολυαρέσει να κάνω μακρινά σενάρια; Ενα ''για πάντα '' πετάω καμια φορά και πάλι σημαίνει-έχει άλλο νόημα, είναι άλλο ''για πάντα'' απο ότι είναι γενικα.

Οσο για την εγγύτητα σχέσης και αντίληψης του bdsm κτλ εγώ έχω να πω οτι πραγματικά εντυπωσιάζομαι απο τους ανθρώπους που μπορούν και τα έχουν ''υπολογισμένα'' στη ζωή τους. Θέλω αυτή τη σχέση, και αυτό το bdsm. Ισως είναι κάτι που έρχεται με την εμπειρία κτλ, κάτι που εγώ σίγουρα δεν έχω.
Εγώ λειτουργώ αλλιώς. Λειτουργώ με διάθεση, με ενεργεια και με γνώμονα το πόσο χαρούμενη είμαι τη στιγμή ( γι αυτό και κάνω bdsm γιατι με κάνει πιο χαρούμενη ) χωρίς να ξέρω ακόμα τι είναι αυτό το ''στανταρ'' που μου τα προσφέρει αυτά, να πω την αλήθεια νομίζω δεν υπάρχει καν στάνταρ για εμένα. Οπου λοιπόν νιωθω καλά και ''ανθίζω'' κάθε (μοναδική) μέρα ειδικά τις ''χειμωνιατικες'', εκεί είμαι!

 

Αν θέλεις, προσδιόρισε εσύ το περιεχόμενο της λέξης "ελπίδα", έχω την εντύπωση ότι αναφέρεται σε κάτι μελλοντικό και δεν το ειρωνεύομαι διόλου γιατί όταν κάποιος σχετίζεται ουσιαστικά, όταν υποτάσσεται στην προκειμένη και ας το κρατήσω ως εκεί, νοιάζεται επίσης για το αύριο  

Αυτό που σε εντυπωσιάζει το λένε "συνειδητότητα" και το λένε επίσης "ευθύνη για τον άλλο". Δεν είναι αγχωτικά και δεν είναι τόσο θέμα εμπειρίας όσο θέμα ωριμότητας  

Να περνάς πάντα καλά και να λειτουργείς έτσι όπως σε κάνει χαρούμενη   Βέβαια, δεν βλέπω σε τι αφαιρεί χαρά το βάθος, τα θεμέλια και οι κοινές προοπτικές σε μια BDSM σχέση, αλλά ας είναι, ίσως να παραμεγάλωσα εγώ  

 

Νοιάζομαι για το άυριο, γι αυτό φροντίζω να ζώ το σήμερα!
Αλλα ναι..με ενδιαφέρει το τώρα πρώτα και παραπάνω απο το οποιοδήποτε άυριο.Αν αυτό με κάνει ''μη ουσιαστική'' στη συσχέτηση, για κάποιους, ας είναι..έτσι.

Ευθύνη για τον άλλον και συνειδητότητα επιτυγχάνεται με το να έχω στάνταρ έτοιμα καλούπια του τι θέλω;
είμαι ανώριμη τελικα! και μάλλον πάντα έτσι θα μείνω γιατι ανάλογα με την αλληλεπίδραση μου με κάθε άνθρωπο δημιουργώ καινούρια θέλω και'' κουτάκια''.

Οταν λες βάθος, εννοείς ''βάθος χρόνου'' σωστά? γιατι βάθος γενικότερο θεωρώ πολύ σημαντικό να υπάρχει, θεμέλια εξίσου! κάπου στις προοπτικές και μάλιστα κοινές τσινάω! Οχι οτι δεν καταλαβαίνω πως το λες ή οτι δεν είναι ''σωστό'' ή λογικό, απλά είμαι της αποψης οτι δεν θέλω να αφήσω καμια τέτοια να με περιορίσει.

Ευχαριστω     και εσύ το ίδιο!!!

 

Λες ότι σε ενδιαφέρει το τώρα, και πολύ καλά κάνεις. Και εμένα επίσης με ενδιαφέρει. Όλους τους ενδιαφέρει το "τώρα" και όλοι αντιλαμβάνονται τη σχέση του με το "αύριο". Και αυτός που άνοιξε το νήμα με το "τώρα" βασανιζόταν και υπαινισσόταν με την ερώτησή του πως γίνεται ένα χαμηλής ποιότητας - ένεκα η απόσταση - "τώρα" να προοιωνίζεται ένα ικανοποιητικό ή έστω πραγματικό "αύριο".

Με λίγα λόγια, το γεγονός ότι εσύ θέλεις να απολαμβάνεις την στιγμή - εννοώντας … μόνη σου; - δεν λέει τίποτα για το αν μια σχέση από απόσταση μπορεί ή δεν μπορεί να το δώσει αυτό ή αν σε σύγκριση με μια διαφορετική κατάσταση εγγύτητας μπορεί λιγότερο ή περισσότερο, όπως συζητήσατε με τη @margarita_nikolayevna Αν μιλάς για την κάλυψη συγκεκριμένων αναγκών, μπροστά στην οποία το θέμα της απόστασης έρχεται για σένα δεύτερο και δευτερεύον, πολύ ωραία, αλλά αυτό δεν είναι carpe diem   Ακόμα, δεν βλέπω γιατί αναιρεί τις γενικές και σε κάθε περίπτωση ανεξάρτητες από σένα σκέψεις μου σχετικά με το γιατί μπορεί κάποια υποτακτική να επιλέγει μια κατάσταση εξ' αποστάσεως   Άλλωστε, κοινός τόπος είναι τέτοιες καταστάσεις και μια χαρά για τόσο όσο, αν αντέχονται.

Για καλούπια δεν μίλησα, δεν ξέρω αν μίλησε κανείς και δεν ξέρω πώς συνδέονται με τη συγκεκριμένη συζήτηση, αν θέλεις (πολύ) και αν το κρίνεις σημαντικό διαφώτησέ με, αλλιώς τα βαριέμαι  

Όσον αφορά το βάθος, έχει πολλές σημασίες, μπορείς να πεις και χρόνου αλλά είναι κυρίως το πόσο αγγίζει αυτή η σχέση τους δύο, σε πόσα επίπεδα λειτουργεί, πόσο τους καλύπτει και τους δύο. Οι προοπτικές γίνονται περιοριστικές όταν γίνουν σκοπός με τη στενή έννοια, αλλιώς γιατί δεν είναι περιοριστικά της απόλαυσης η απόσταση ή / και το γεγονός ότι ο έτερος είναι παντρεμένος;

 

Για τα υπόλοιπα δεν έχω, πραγματικά, κάτι περισσότερο να πω.

Για αυτό

Ολη η διαφορά και αυτό που, μάλλον αποτυχημένα, προσπαθώ να εξηγήσω είναι ότι

Μια απόσταση, ή ο έτερος παντρεμένος,ή κάποιο άλλο δεδομένο είναι αυτό!, δε δο μέ να πάνω σε σχέσεις με ανθρώπους που γνωρίζουμε και μας τραβάνε. Περιοριστικά ή μη, απολαυστικά ή όχι, θετικά ή αρνητικά είναι τι θα ''τύχει'' να κουβαλά κάθε ανθρωπος και κατάσταση. Το αν εγω θα μπλέξω ή οχι είναι δική μου επιλογή , φυσικά, αλλα η επιλογή, γίνεται με βάση τα ''δεδομένα'' που έχει αυτός ο ανθρωπος και όχι με βάση τα δεδομένα της πιθανής σχέσης μας.

Το να διαλέγω όμως ή να απορρίπτω ανθρώπους με βάση τα δεδομένα της πιθανής μας σχέσης και όχι με βάση τα δεδομένα τους, με βάση τις μελλοντικές κοινές μας προοπτικές κτλ είναι κάτι περιοριστικό για εμένα. Οχι περιοριστικό για την απολαυση ή το πόσο δυνατά θα ζήσω τη σχέση, περιοριστικό στο θέλω μου, στην επιθυμία μου για αυτόν τον άνθρωπο.

Αυτό εννοώ περιοριστικό και αυτό του είδους τον περιορισμό δεν αντέχω.

Με την ίδια λογική νιωθω εξίσου περιοριστικά ηθικά θέματα ( πχ το παράδειγμα ενός παντρεμένου μπαίνει περισσότερο σε αυτή τη κατηγορία παρά στην προηγούμενη με τα απλά δεδομένα-για εμένα ) αλλα η διαφορά με τα ηθικά θέματα είναι οτι τις περισσότερες φορές νιωθεις λιγο καλύτερα στο να περιορίσεις την επιθυμια σου με βάση αυτά, παρα να αφεθείς και να νιωθεις μετά ασχημα. Οπότε κάνεις τις επιλογές, περιορισμένος μεν, αλλά με βάση το που θα νιωσεις λιγότερο άσχημα ενώ στην πιο πάνω περίπτωση κάνεις επιλογές με βάση το που θα νιώσεις καλύτερα.( πολύ ειδική κατηγορία τα ηθικά δεδομένα)

 

Πολύ πιθανό φταίει ο τρόπος που βλέπω εγώ τα πράγματα αλλά για εμένα "η επιθυμία μου για αυτόν τον άνθρωπο" είναι ακριβώς δεδομένο "της πιθανής μας σχέσης"  

Θα επιχειρήσω να πω τι κατάλαβα από τα γραφόμενα σας μέχρι στιγμής: λέτε λοιπόν ότι δεν έχετε "κόκκινες γραμμές" (δημοφιλής φράση του τελευταίου διαστήματος χαχα), δεν έχετε θέσφατα, δεν διαγράφετε, δεν βάζετε Χ σε ανθρώπους επειδή δεν ταιριάζουν σε κάποιες νόρμες, εξετάζετε και κρίνετε τον άλλο σαν σύνολο, που αυτό είναι πάντα μοναδικό, δεν μπορεί να "παραμετροποιηθεί". Σωστά; Ελπίζω να μην το παράκανα με την ανάλυση...
 


Και σε αυτά συμφωνώ απολύτως μα απολύτως   Κι εγώ το κάνω αυτό και αν κάτι εύχομαι για μένα είναι να έχω πάντα τη δύναμη να το κάνω.

Το μόνον πρόβλημα που ενέχει αυτή η αντιμετώπιση (και ειλικρινά το λέω γιατί την έχω πατήσει πολλές, μα πολλές φορές έτσι
 ) είναι ότι μπορεί ξαφνικά το "θέλω" μας να μας τυφλώσει τόσο πολύ που να μην βλέπουμε την πραγματικότητα. Το θέλω δηλαδή, το επιθυμητικό μας (μπορούμε να το πούμε και έτσι) να γίνει δυνάστης και να καπελώσει τη λογική και το συναίσθημα μας. Και τότε, αυτό που τόσο δεν θέλουμε να κάνουμε, να δούμε τον άλλο σαν κάτι που δεν είναι, μας ρίχνει στην ίδια παγίδα: να βάλουμε μια αχλύ γύρω του, που τελικά πάλι τον θολώνει. Και ακόμη και αν το κάνουμε με την καλύτερη πρόθεση, πάλι βλέπουμε τον άλλον σαν κάτι που τελικά δεν είναι. Και αυτό τον αδικεί νομίζω.
Ξαναλέω δεν κρίνω, απλά μοιράζομαι μια εμπειρία μου. Έχω αδικήσει πολλούς ανθρώπους έτσι  

 

Η περιγραφή είναι απίστευτα λακωνική αλλά πραγματικά μεγαλειώδης!!!! Τα λέει όλα!!! Εξαιρετική